باشگاه فوتبال جنوآ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنوا
نام کاملباشگاه کریکت و فوتبال جنوا [الف]
لقب‌(ها)شیردال[ب]
قرمز و آبی‌ها[پ]
پیر خرفت[ت][۱]
تاریخ بنیان‌گذاری۷ سپتامبر ۱۸۹۳؛ ۱۳۰ سال پیش (۷ سپتامبر ۱۸۹۳-خطا: زمان نامعتبر}})[۲]
زمینِ بازیورزشگاه لوئیجی فراری
گنجایش۳۶٬۵۹۹[۳]
مالک۷۷۷ پارتنرز[۴]
مدیر عاملآلبرتو زانگریلو[۵]
سرمربیآلبرتو جیلاردینو
لیگسری آ
فصل 2023-2024سری آ
وبگاه
فصل جاری

باشگاه کریکت و فوتبال جنوا (به انگلیسی: Genoa Cricket and Football Club) یک باشگاه فوتبال ایتالیایی در شهر جنوآ است که در سری آ رقابت می‌کند. این باشگاه در ۷ سپتامبر ۱۸۹۳ شکل گرفت و با ۱۳۰سال قدمت، قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال ایتالیایی است.[۶]

جنوا در طول تاریخ دیرینه‌اش، ۹ بار قهرمان ایتالیا شده‌است. اولین قهرمانی آنها در همان اولین دوره از مسابقات قهرمانی ایتالیا در سال ۱۸۹۸ و آخرین قهرمانی آنها در فصل ۲۴–۱۹۲۳ به دست آمد. یک قهرمانی در کوپا ایتالیا از دیگر دستاورد آنهاست. از لحاظ تاریخی، جنوا چهارمین باشگاه موفق ایتالیایی از نظر قهرمانی است.[۷]

گمان می‌رود همین سلسله موفقیت‌های اولیه، منشأ عشق پدرخوانده روزنامه‌نگاران ورزشی ایتالیایی، جیانی بررا (۱۹۹۲–۱۹۱۹) به این تیم باشد. او با وجود آنکه در لمباردی به دنیا آمده بود، همیشه خود را حامی تیم جنوا اعلام می‌کرد. بررا تا آنجا پیش رفت که لقب وچیو بالوردو (پیر خرفت یا پیر بدعنق) را برای جنوا ایجاد کرد.

از سال ۱۹۱۱، جنوا بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه لوئیجی فراری با ظرفیت ۳۶٬۵۳۶ صندلی انجام داده[۸] که از سال ۱۹۴۶، زمین مشترک آنها با رقیب محلی‌شان، سمپدوریا بوده‌است. جنوا بیشتر تاریخ پس از جنگ خود را بین سری آ و سری بی سپری کرده و دو دوره کوتاه را در سری سی گذرانده است. در این باشگاه یک بازیکن ایرانی به نام جامی رفعتی بازی می‌کرد.

تاریخچه[ویرایش]

تأسیس[ویرایش]

Act of foundation of Genoa CFC, dated September 1893

این باشگاه در ۷ سپتامبر ۱۸۹۳[۲] به عنوان باشگاه کریکت و ورزش جنوا تأسیس شد. در اولین سال‌های فعالیت خود، عمدتاً در رقابت‌های دو و میدانی و کریکت شرکت می‌کرد و فوتبال در رده دوم اهمیت قرار داشت.[۹] از آنجا که این باشگاه تأسیس شده بود تا نماینده انگلستان در خارج از کشور باشد، پیراهن‌های اصلی بازیکنان، همرنگ پیراهن تیم ملی انگلیس، سفید بودند.[۲] در ابتدا ایتالیایی‌ها اجازه پیوستن را به این باشگاه نداشتند چرا که این باشگاه، یک باشگاه ورزشی بریتانیایی در خارج از کشور بود.[۲] میدان آرمی در منطقه کامپاسو واقع در شمال غربی شهر، مقر اصلی جنوا در آغاز کار بود. مدیریت باشگاه در روزهای ابتدایی بر عهده این افراد بود:[۲]

  • چارلز ده گریو سلز
  • اس. بلیک
  • جی. گرین
  • و. رایلی
  • دن فوکوس
  • سندیز
  • ای. ده تیری
  • جاناتان سامرهیل سر.

در ۱۰ آوریل ۱۸۹۷[۱۰] بخش فوتبال باشگاه که از سال ۱۸۹۳ وجود داشت، به لطف جیمز ریچاردسون اسپنسلی ورزش اصلی باشگاه شد.[۹] این تیم، یکی از قدیمی‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایتالیا در آن زمان بود، و تنها چهار باشگاه در تورین از دیگر باشگاه‌های تأسیس‌شده در آن زمان بودند.[۶] در این زمان، ایتالیایی‌ها هم اجازه پیوستن به باشگاه را داشتند و زمین جدیدی در قالب پونته کارگا پیدا کردند. اولین بازی دوستانه آنها در زمین خانگی‌شان و در مقابل تیمی از ترکیب دو تیم اینترناتسیوناله تورینو و تورینزه برگزار شد که شکست ۱–۰ جنوا نتیجه‌اش بود.[۲] چندی بعد، جنوا اولین پیروزی خود را در یک بازی خارج از خانه برابر الساندریا با نتیجه ۲–۰ به ثبت رساند. همچنین، بازی‌های دوستانه در برابر سربازان نیروی دریایی بریتانیا مانند ملوانان اچ‌‌ام‌اس ریونج برگزار می‌شد.[۲]

قهرمان مطلق[ویرایش]

Genoa CAC in 1898, the first ever Italian Championship winners

با ایجاد فدراسیون فوتبال ایتالیا و مسابقات قهرمانی فوتبال ایتالیا، فوتبال این کشور پا به سطحی بالاتر گذاشت.[۱۰] جنوا در اولین دوره از مسابقات قهرمانی ایتالیا در سال ۱۸۹۸ که با میزبانی ولودروم هومبرت ۱ در تورین برگزار شد، شرکت کرد.[۱۰] ۸ مه، اولین بازی رسمی آنها در این رقابت‌ها برگزار شد و پس از پیروزی ۲–۱ مقابل جیناستیکا تورینو، اینترناتسیوناله تورینو را با نتیجه ۳–۱ پس از وقت اضافه شکست دادند و اولین قهرمان این مسابقات شدند.[۱۱]

جنوا با چند تغییر برای فصل بعد قهرمانی ایتالیا بازگشت؛ نام باشگاه به باشگاه کریکت و فوتبال جنوا تغییر یافته و اتلتیک از نام آنها حذف شده‌بود. رنگ پیراهن را هم تغییر دادند و به طرح نوارهای عمودی سفید و آبی رسیدند که در ایتالیا به عنوان بیانکوبلو شناخته می‌شود. جنوا دومین قهرمانی خود را در یک تورنمنت یک روزه که در ۱۶ آوریل ۱۸۹۹ برگزار شد، برای دومین بار با پیروزی ۳–۱ مقابل اینترناتسیوناله تورینو به دست آورد. در راه کسب سومین قهرمانی متوالی‌شان در این رقابت‌ها، در سال ۱۹۰۰، رقیب محلی‌شان سمپیردارنسه را با پیروزی قاطع ۷–۰ از پیش رو برداشتند، نتیجه‌ای که تا سال ۱۹۱۰ توسط هیچ تیمی در لیگ بهتر نشد. در فینال، تورینزه را با نتیجه ۳–۱ شکست دادند تا قهرمانی‌شان مسجل شود.[۱۱]

در سال ۱۹۰۱، رنگ‌ پیراهن باشگاه دوباره تغییر کرد و نوارهای آبی و سفید، جای خود را به لباس‌های نیمه سرمه‌ای و قرمز کنونی داد که تا به امروز مانند بسیاری از باشگاه‌های ایتالیایی دیگر از جمله کالیاری، بولونیا، کروتونه و فهرست بی‌پایانی از باشگاه‌های کوچک استفاده می‌شود. با انتخاب این ترکیب رنگی، در ایتالیا به روسوبلو ملقب شدند. پس از یک فصل نایب‌قهرمانی پشت سر باشگاه کریکت و فوتبال میلان، در سال ۱۹۰۲ با کسب چهارمین عنوان قهرمانی، به روال موفق سابق بازگشتند. از سال ۱۹۰۳ به بعد، زمانی که جنوا برای دو فصل متوالی بانوی پیر را در فینال ملی شکست داد، یوونتوس به عنوان رقیب جدی برای سلطه جنوا در فوتبال ایتالیا ظاهر شد.[۱۱]

پرونده:Genoa 1904.png
Genoa CFC championship winning side of 1904, their sixth league title

در ۲۷ آوریل ۱۹۰۳ جنوا به مصاف نیس فرانسه رفت و ۳–۰ پیروز شد و اولین تیم فوتبال ایتالیا شد که به مصاف یک تیم خارجی می‌رفت. سال ۱۹۰۴ از دو جهت برای جنوا قابل توجه بود، یکی قهرمانی ایتالیا و دیگری قهرمانی ذخیره‌های جنوا در اولین فصل از سری بی که در یک سطح پایین‌تر از سری آ به عنوان دسته دوم فوتبال ایتالیا تأسیس شد. پس از نایب قهرمانی سال ۱۹۰۵، جنوا جایگاهش را در مسابقات قهرمانی ایتالیا از دست داد و باشگاه‌های دیگری مانند یوونتوس، میلان و پرو ورچلی مدعیان جدید قهرمانی بودند.[۱۱]

ناکامی‌های این دوره را می‌توان در سال ۱۹۰۸ ردیابی کرد، زمانی که فدراسیون فوتبال ایتالیا به دنبال اعتراضات فدرال ژیمناستیک، استفاده از بازیکنان خارجی را منع کرد. جنوا که از زمان شکل‌گیری، همیشه یک گروه قوی انگلیسی داشت، در کنار چندین باشگاه مطرح دیگر ایتالیا از جمله میلان، تورینو و فیرنزه با این موضوع مخالفت کردند، اما تنها نتیجه این اعتراضات، کنار رفتن آنها از مسابقات رسمی فدراسیون فوتبال ایتالیا در آن سال بود. در فصل بعد، فدراسیون تصمیمش را تغییر داد و جنوا توانست با بازیکنانی مانند لوئیجی فراریس[۱۲] و چند بازیکن سوئیسی، از جمله دانیل هوگ که از بازی آمده بود، تیمش را بازسازی کند.[۱۳] در کنار بازسازی تیم، ورزشگاه جدید جنوا در منطقه ماراسی با ۲۵٬۰۰۰ نفر ظرفیت ساخته شد که قابل مقایسه با ورزشگاه‌های بریتانیا در آن زمان بود. ورزشگاه جدید به طور رسمی در ۲۲ ژانویه ۱۹۱۱ افتتاح شد.

احیای گاربوت[ویرایش]

با شکل‌گیری تیم ملی فوتبال ایتالیا، جنوا نقش مهمی را این تیم ایفا کرد؛ با بازیکنانی مانند رنتسو د وکی که برای مدتی کاپیتان آتزوری بود و ادواردو ماریانی و انریکو ساردی که به تیم ملی دعوت شدند.[۱۴] ویلیام گاربوت انگلیسی به عنوان سرمربی به خدمت گرفته شد تا به احیای باشگاه کمک کند. گاربوت اولین مربی حرفه‌ای در فوتبال ایتالیا بود که به خاطر شخصیت کاریزماتیک و پیپی که مدام بر گوشه‌ی لبش بود شهرت داشت.[۲] بازیکنان تیم او را «میستر» (آقا) صدا می‌زدند و از آن زمان است که ایتالیایی‌ها در کل از مربیان با این اصطلاح یاد می‌کنند.[۲]

سرانجام در فصل ۱۵–۱۹۱۴ بود که جنوا توانست خود را به عنوان برترین باشگاه از شمال ایتالیا احیا کند و در آخرین دور از دسته شمالی قهرمان شود.[۱۱] با این حال، در این سال خاص، به دلیل شروع جنگ جهانی اول، فینال دسته جنوب ایتالیا برگزار نشد و در نتیجه قهرمان این دسته نامشخص ماند و متعاقبا فینال کشوری برگزار نشد. پس از پایان جنگ در سال ۱۹۱۹، جنوا عنوان قهرمانی‌اش را دریافت کرد که اولین آنها پس از یازده فصل بود.[۱۵] جنگ تلفات سنگینی بر جنوا وارد کرد؛ لوئیجی فراریس، آدولفو گنکو، کارلو ماراسی، آلبرتو ساسونه و کلاودیو کاسانووا همگی در حین انجام وظیفه نظامی در ایتالیا جان باختند. در همین حال، موسس این باشگاه، جیمز ریچاردسون اسپنسلی هم با لباس انگلستان در آلمان کشته شد.[۱۵]

آخرین تیم جنوا که موفق به کسب قهرمانی فوتبال ایتالیا شد، سال ۱۹۲۴

در اوایل دهه بعد، جنوا همچنان به عنوان مدعی قدرتمند در دسته شمالی باقی ماند.[۱۵] گاربوت آنها را قهرمان فصل ۲۳–۱۹۲۲ کرد. برای بالا بردن این جام، جنوا لاتزیو را با نتیجه ۶–۱ در مجموع دو بازی رفت و برگشت فینال شکست داد.[۱۱] فصل بعد، بولونیا را در فینال دسته شمالی شکست دادند و به عنوان قهرمان این بخش به فینال کشوری رسیدند. این بازی، اما بدون حاشیه نبود؛ پس از آشوب در بازی برگشت در بولونیا، بازی لغو شد و فدراسیون فوتبال ایتالیا، نتیجه بازی را ۲–۰ به سود جنوا اعلام کرد.[۱۵] در فینال کشوری آن فصل، جنوا در مجموع دو بازی رفت و برگشت فینال، ساوویا را ۴–۱ شکست داد تا نهمین و تا به امروز آخرین قهرمانی آنها در ایتالیا ثبت شود.[۱۶]

ترکیب تیم در این دو قهرمانی شامل: جووانی د پرا، اوتاویو باربیری، لوئیجی بورلاندو و رنتسو د وکی بود.[۱۶] پس از قهرمانی جنوا در فصل ۲۴–۱۹۲۳، نشان اسکودتو در این لیگ معرفی شد و طبق آن، هر باشگاهی که قهرمانی لیگ ایتالیا را به دست می‌آورد، اجازه داشت یک نشان سپر مانند روی پیراهن تیمش بزند که نمایانگر رنگ‌های پرچم ایتالیا است.[۲] برای باقی دهه ۱۹۲۰، بالاترین دستاورد باشگاه یک نایب‌قهرمانی در فصل ۲۸–۱۹۲۷ پس از تورینوی قهرمان بود، با ویرجیلیو فلیچ لئوراتو که در ۲۷ بازی ۲۰ گل به ثمر رساند.[۱۷]

جنوا ۱۸۹۳[ویرایش]

دوران پسا-جنگ[ویرایش]

نابسامانی‌ها[ویرایش]

تجربه حضور در رقابت‌های اروپا[ویرایش]

سال‌های اخیر[ویرایش]

۷۷۷ پارتنرز[ویرایش]

در ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱ اعلام شد که جنوا توسط ۷۷۷ پارتنرز، یک شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی مستقر در ایالات متحده که توسط استیون پاسکو و جاش واندر تأسیس شده، خریداری شده‌است. در حالی که شرایط این قرارداد به صورت عمومی منتشر نشده بود، منابع نزدیک به این معامله فاش کردند که تیم با ارزشی نزدیک به ۱۷۵ میلیون دلار خریداری شده‌است.[۱۸]

کریکت[ویرایش]

در همان اوایل، جنوا از یک باشگاه ورزشی چند رشته‌ای به یک باشگاه فوتبال صرف تبدیل شد. در سال ۲۰۰۷، گروهی از هواداران باشگاه، بخشی را به کریکت اختصاص دادند که در حال حاضر با نام «باشگاه کریکت جنوا ۱۸۹۳» در سری آ لیگ کریکت ایتالیا رقابت می‌کند.[۱۹]

بازیکنان[ویرایش]

بازیکنان فعلی[ویرایش]

تا تاریخ ۲ فوریه ۲۰۲۲[۲۰]
شماره پست بازیکن
1 کرواسی دروازه‌بان آدرین شمپر
3 بلژیک مدافع زینو ونهوسدن (قرضی از اینتر)
4 ایتالیا مدافع دومنیکو کریشیتو (کاپیتان)
5 ایتالیا مدافع آندره‌آ مازیلو
8 آلمان هافبک ندیم امیری (قرضی از بایر لورکوزن)
9 ایتالیا مهاجم روبرتو پیکولی (قرضی از آتالانتا)
10 ایتالیا هافبک فیلیپو ملگونی (قرضی از آتالانتا)
11 ایسلند هافبک آلبرت گودموندسون
13 ایتالیا مدافع ماتیا بانی
15 مکزیک مدافع خوان واسکس
16 ایتالیا مدافع ریکاردو کالافیوری (قرضی از رم)
17 آلمان مدافع لنارت کژیبورا
18 ایتالیا مدافع پائولو جیجلیونی
20 غنا مهاجم کالب اکوبان
22 ایتالیا دروازه‌بان فدریکو مارکتی
شماره پست بازیکن
23 ایتالیا مهاجم ماتیا دسترو
27 ایتالیا هافبک استفانو استورارو (کاپیتان دوم)
32 دانمارک هافبک مورتن فرانتروپ
33 برزیل هافبک هرنانی (قرضی از پارما)
36 سوئیس مدافع سیلوان هفتی
44 لهستان مهاجم الکساندر بوکسا
45 ایتالیا مهاجم کلوین یبوآه
47 کرواسی هافبک میلان بادلی
50 ایتالیا هافبک آندریا کامبیاسو
52 صربستان مدافع نیکولا ماکسیمویچ
55 نروژ مدافع لئو اوستیگور (قرضی از برایتون)
57 ایتالیا دروازه‌بان سالواتوره سیریگو
65 ایتالیا هافبک نیکولو روولا (قرضی از یوونتوس)
90 ایتالیا هافبک مانولو پورتانووا
91 سیرالئون مهاجم یایاه کالون
99 شیلی هافبک پابلو گالدامز


سایر بازیکنان تحت قرارداد[ویرایش]

تا تاریخ ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲
شماره پست بازیکن
اسلوونی دروازه‌بان Rok Vodišek
شماره پست بازیکن
گامبیا مدافع Fallou Njie


قرض داده‌شده[ویرایش]

تا تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۲۲
شماره پست بازیکن
ایتالیا دروازه‌بان لورنزو آندرناچی (در برشا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا دروازه‌بان آلبرتو پالئاری (در بنونتو تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مدافع داویده بیراشی (در فاتح کاراگومروک تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مدافع آنتونیو کاندلا (در چزنا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
آرژانتین مدافع مارکوس کورادو (در پروجا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
مولدووا مدافع Daniel Dumbravanu (در سیه‌نا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
لهستان مدافع Paweł Jaroszyński (در سالرنیتانا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
آلبانی مدافع Luis Mukaj (در Torres تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مدافع استفانو سابلی (در برشا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مدافع لورن سرپه (در کروتونه تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مدافع فدریکو والیتی (در Pordenone تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مدافع الساندرو وولیاکو (در بنونتو تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
کلمبیا هافبک Kevin Agudelo (در اسپتزیا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا هافبک فرانچسکو کاساتا (در پارما تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
لهستان هافبک Filip Jagiełło (در برشا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
شماره پست بازیکن
فرانسه هافبک ایانگو (در سیه‌نا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا هافبک ویتوریو پاریجینی (در کومو تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
فرانسه هافبک Abdoulaye Touré (در فاتح کاراگومروک تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا هافبک ماتیا زنارو (در پرگولیتزه تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم فلاویو بیانکی (در برشا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم Nicolas Boiga (در Montevarchi تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم جاکومو کالو (در بنونتو تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم کیس جوزف (در کوزنتسا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
فرانسه مهاجم Gabriel Charpentier (در فروزینونه تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم Giordano Conti (در Sanremese تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
برزیل مهاجم Felipe Estrella (در کاتانیا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم آندره‌آ فاویلی (در مونتسا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم الیا پترلی (در Carrarese تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)


تیم جوانان[ویرایش]

شماره‌های بایگانی شده[ویرایش]

بازیکنان مطرح[ویرایش]

تاریخچه رؤسا[ویرایش]

در زیر تاریخچه رؤسای جنوا (ایتالیایی: presidenti، ت.«رؤسا» یا ایتالیایی: presidenti del consiglio di amministrazione، ت.«رؤسای هیئت مدیره») جنوا آمده است، از زمانی که این باشگاه برای اولین بار در رشته‌های ورزشی کریکت و دو و میدانی تأسیس شد تا به امروز.[۲۴]

رؤسای باشگاه کریکت و فوتبال جنوا

تاریخچه مربیان[ویرایش]

جنوا مدیران و مربیان زیادی داشته است، برخی از فصول آنها مربیانی داشته‌اند که به اشتراک تیم را اداره می‌کردند، در این فهرست، نام و دوران تصدی آنها از سال ۱۸۹۶؛ زمانی که به یک باشگاه فوتبال تبدیل شدند، تا به بعد آورده شده است.[۲۵]

نام دوره
کمیته فنی ۱۸۹۶–۱۸۹۳
انگلستان جیمز اسپنسلی ۱۹۰۷–۱۸۹۶
کمیته فنی ۱۹۱۲–۱۹۰۷
انگلستان ویلیام گاربوت ۱۹۲۷–۱۹۱۲
ایتالیا رنتسو د وکی ۱۹۳۰–۱۹۲۷
مجارستان گیزا زکانی ۱۹۳۱–۱۹۳۰
ایتالیا لوئیجی بورلاندو
آرژانتین گیرمو استابیله
۱۹۳۲–۱۹۳۱
انگلستان کارل رومبولد ۱۹۳۳–۱۹۳۲
مجارستان یوزف نادی ۱۹۳۴–۱۹۳۳
ایتالیا ویتوریو فاروپا
ایتالیا رنتسو د وکی
۱۹۳۵–۱۹۳۴
مجارستان گیورگ اورت ۱۹۳۶–۱۹۳۵
اتریش هرمان فلسنر ۱۹۳۷–۱۹۳۶
انگلستان ویلیام گاربوت ۱۹۳۹–۱۹۳۷
انگلستان اوتاویو باربیری
انگلستان ویلیام گاربوت
۱۹۴۰–۱۹۳۹
ایتالیا اوتاویو باربیری ۱۹۴۱–۱۹۴۰
ایتالیا جویدو آرا ۱۹۴۳–۱۹۴۱
ایتالیا اوتاویو باربیری
مجارستان یوژف ویولا
۱۹۴۶–۱۹۴۵
نام دوره
انگلستان ویلیام گاربوت ۱۹۴۶–۱۹۴۸
ایتالیا فدریکو آلاسیو ۱۹۴۸–۱۹۴۹
ولز دیوید استلی
ولز دیوید استلی و
ایتالیا فدریکو آلاسیو
ایتالیا مانلیو باچیگالوپو
۱۹۴۹–۱۹۵۰
ایتالیا مانلیو باچیگالوپو ۱۹۵۰–۱۹۵۱
مجارستانایمره سنکی
ایتالیا والنتینو سالا و
ایتالیا جاچینتو النا
۱۹۵۱–۱۹۵۲
ایتالیا جاچینتو النا ۱۹۵۲–۱۹۵۳
مجارستان گئورگی سروسی
ایتالیا ارملیندو بونیلاوری
۱۹۵۳–۱۹۵۵
ایتالیا رنتسو ماگلی ۱۹۵۵–۱۹۵۸
ایتالیا آنیباله فروسی ۱۹۵۸–۱۹۵۹
ایتالیا آنتونیو بوسینی
ایتالیا ماتئو پوگی
انگلستان جسی کارور
ایتالیا آنیباله فروسی
۱۹۵۹–۱۹۶۰
ایتالیا آنیباله فروسی ۱۹۶۰–۱۹۶۱
ایتالیا رناتو جی ۱۹۶۱–۱۹۶۳
نام دوره
ایتالیا بنیامینو سانتوس ۱۹۶۳–۱۹۶۴
ایتالیا پائولو آمارال
ایتالیا روبرتو لریسی
۱۹۶۴–۱۹۶۵
ایتالیا لوئیجی بونیتسونی ۱۹۶۵–۱۹۶۶
ایتالیا جورجو گتسی
ایتالیا پاولو تابانلی
۱۹۶۶–۱۹۶۷
ایتالیا لیویو فونگارو
ایتالیا آلدو کامپاتلی
۱۹۶۷–۱۹۶۸
ایتالیا آلدو کامپاتلی
ایتالیا آلدو کامپاتلی و
ایتالیا مائوریتسیو برونو
۱۹۶۸–۱۹۶۹
ایتالیا فرانکو ویویانی
ایتالیا مائوریتسیو برونو و
ایتالیا ارملیندو بونیلاوری
ایتالیا آردیو جیمونا و
ایتالیا ارملیندو بونیلاوری
۱۹۷۰–۱۹۶۹
ایتالیا آرتورو سیلوستری ۱۹۷۴–۱۹۷۰
ایتالیا جویدو وینچنزی ۱۹۷۵–۱۹۷۴
ایتالیا لوئیجی سیمونی ۱۹۷۸–۱۹۷۵
ایتالیا پیترو ماروسو
ایتالیا هکتور پوریچلی
ایتالیا جیانی بوی
۱۹۷۹–۱۹۷۸
نام دوره
ایتالیا جیانی دی مارزیو ۱۹۷۹–۱۹۸۰
ایتالیا لوئیجی سیمونی ۱۹۸۰–۱۹۸۴
ایتالیا تارچسیو بورنییک ۱۹۸۶–۱۹۸۴
ایتالیا آتیلیو پروتی ۱۹۸۶–۱۹۸۷
ایتالیا لوئیجی سیمونی
ایتالیا آتیلیو پروتی
۱۹۸۷–۱۹۸۸
ایتالیا فرانکو اسکولیو ۱۹۸۸–۱۹۹۰
ایتالیا اسوالدو باگنولی ۱۹۹۰–۱۹۹۲
ایتالیا برونو جورجی
ایتالیا لوئیجی مایفردی
ایتالیا کلودیو مازلی
۱۹۹۲–۱۹۹۳
ایتالیا کلودیو مازلی
ایتالیا فرانکو اسکولیو
۱۹۹۳–۱۹۹۴
ایتالیا فرانکو اسکولیو
ایتالیا جوزپه مارکیورو
ایتالیا کلودیو مازلی
۱۹۹۴–۱۹۹۵
ایتالیا لوئیجی رادیچه
ایتالیا گایتانو سالوه‌مینی
۱۹۹۵–۱۹۹۶
ایتالیا آتیلیو پروتی ۱۹۹۶–۱۹۹۷
ایتالیا گایتانو سالوه‌مینی ۱۹۹۷
ایتالیا کلودیو مازلی ۱۹۹۷
نام دوره
ایتالیا تارچسیو بورنییک ۱۹۹۷–۱۹۹۸
ایتالیا جوزپه پیلون ۱۹۹۸
ایتالیا لوئیجی کاگنی ۱۹۹۸–۱۹۹۹
ایتالیا دلیو روسی ۱۹۹۹–۲۰۰۰
ایتالیا برونو بولکی ۲۰۰۰
ایتالیا گیدو کربنی
ایتالیا آلفردو مانی
۲۰۰۰
ایتالیا برونو بولکی ۲۰۰۱
ایتالیا کلاودیو اونوفری ۲۰۰۱
ایتالیا فرانکو اسکولیو ۲۰۰۱
ایتالیا ادواردو رجا ۲۰۰۲–۲۰۰۱
ایتالیا کلاودیو اونوفری ۲۰۰۲
ایتالیا وینچنزو تورنته
ایتالیا رینو لاوتسینی
۲۰۰۳–۲۰۰۲
ایتالیا روبرتو دونادونی ۲۰۰۳
ایتالیا لوئیجی دی کانیو ۲۰۰۳
ایتالیا سرسه کوزمی ۲۰۰۵–۲۰۰۴
ایتالیا فرانچسکو گویدولین ۲۰۰۵
ایتالیا جیووانی واواسوری
ایتالیا آتیلیو پروتی
ایتالیا جیووانی واواسوری
۲۰۰۶–۲۰۰۵
نام دوره
ایتالیا جان پیرو گاسپرینی ۲۰۱۰–۲۰۰۶
ایتالیا دیوید بالاردینی[۲۶] ۲۰۱۱–۲۰۱۰
ایتالیا آلبرتو مالسانی ۲۰۱۱[۲۷]
ایتالیا پاسکواله مارینو ۲۰۱۲–۲۰۱۱[۲۷]
ایتالیا آلبرتو مالسانی ۲۰۱۲[۲۸]
ایتالیا لوئیجی دی کانیو ۲۰۱۲[۲۹]
ایتالیا لوئیجی دل‌نری ۲۰۱۳–۲۰۱۲[۲۹]
ایتالیا دیوید بالاردینی ۲۰۱۳[۳۰]
ایتالیا فابیو لیورانی ۲۰۱۳[۳۱]
ایتالیا جان پیرو گاسپرینی ۲۰۱۶–۲۰۱۳[۳۱]
ایتالیا ایوان یوریچ ۲۰۱۷–۲۰۱۶[۳۲]
ایتالیا آندریا ماندورلینی ۲۰۱۷[۳۲]
ایتالیا ایوان یوریچ ۲۰۱۷[۳۲]
ایتالیا دیوید بالاردینی ۲۰۱۸–۲۰۱۷[۳۳]
ایتالیا ایوان یوریچ ۲۰۱۸[۳۳]
ایتالیا چزاره پراندلی ۲۰۱۹–۲۰۱۸[۳۴]
ایتالیا اورلیو آندره‌آتزولی ۲۰۱۹[۳۵]
ایتالیا تیاگو موتا ۲۰۱۹[۳۶]
ایتالیا داویده نیکولا ۲۰۲۰–۲۰۱۹[۳۶]
ایتالیا رولاندو ماران ۲۰۲۰[۳۷]
ایتالیا دیوید بالاردینی ۲۰۲۱–۲۰۲۰[۳۸]
اوکراین آندری شوچنکو ۲۰۲۲–۲۰۲۱
ایتالیا الکساندر بلسین –۲۰۲۲

هواداران و رقیبان[ویرایش]

آمار رقابت‌های اروپایی[ویرایش]

جام یوفا/لیگ اروپا[ویرایش]

[۳۹]

فصل دور رقیب خانه خارج از خانه مجموع
۱۹۹۱–۹۲ دور اول اسپانیا رئال اویدو ۳–۱ ۰–۱ ۳–۲
دور دوم رومانی دینامو بوکورشت ۳–۱ ۲–۲ ۵–۳
دور سوم رومانی استوا بوکورشت ۱–۰ ۱–۰ ۲–۰
۱/۴ نهایی انگلستان لیورپول ۲–۰ ۲–۱ ۴–۱
نیمه نهایی هلند آژاکس آمستردام ۲–۳ ۱–۱ ۳–۴
۲۰۰۹–۱۰
دور پلی‌آف دانمارک ادنسه ۳–۱ ۱–۱ ۴–۲
گروه بی اسپانیا والنسیا ۱–۲ ۲–۳ سوم
فرانسه لیل ۳–۲ ۰–۳
جمهوری چک اسلاویا پراگ ۲–۰ ۰–۰

افتخارات[ویرایش]

افتخارات
سطح رقابت قهرمانی نائب‌قهرمانی
داخلی قهرمانی ایتالیا
لیگ شمالی
سری آ
(۹):1898, 1899, 1900, 1902, 1903, 1904, 1914–15, 1922–23, ۱۹۲۳–۲۴ (۸): 1901, 1905, 1912–13, 1913–14, 1921–22, 1924–25, 1927–28, 1929–30
کوپا ایتالیا (۱): 1936–37 (۱): 1939–40
سری بی (۷): 1934–35, 1952–53, 1961–62, 1972–73, 1975–76, 1988–89 (۱): 1980–81
سری سی
سری سی ۱
(۱): 1970–71 (شمال) (۱): 2005–06
اروپایی جام میتروپا --- (۱): ۱۹۹۰
کوپا دله آلپی (۲): ۱۹۶۲، ۱۹۶۴ ---
جام انگلو-ایتالین (۱): 1996 ---
رده جوانان قهرمانی کشوری پریماورا (۱): ۱۰–۲۰۰۹ ---
کوپا ایتالیا پریماورا (۱): ۰۹–۲۰۰۸ ---
سوپرجام پریماورا (۲): ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ ---
تورنئو دی ویارجیو (۲): ۱۹۶۵، ۲۰۰۷ ---
قهرمانی کشوری زیر-۱۸ (۱): ۲۱–۲۰۲۰ ---
قهرمانی کشوری زیر-۱۷ --- (۱): ۲۱–۲۰۲۰
قهرمانی کشوری جیووانیله (۲): ۱۹۳۹، ۱۹۴۲ ---

حضور در لیگ‌های حرفه‌ای فوتبال ایتالیا[ویرایش]

لیگ سال‌های حضور اولین فصل آخرین فصل
آ ۵۵ سری آ ۳۰–۱۹۲۹ سری آ ۲۲–۲۰۲۱
بی ۳۳ سری بی ۳۵–۱۹۳۴ سری بی ۰۷–۲۰۰۶
سی ۲ سری سی ۷۱–۱۹۷۰ سری سی ۱ ۰۶–۲۰۰۵
۹۰ سال حضور حرفه‌ای در فوتبال ایتالیا

حامی مالی لباس[ویرایش]

دوره تولیدکننده لباس حامی مالی
۱۹۷۸–۱۹۸۰ پوما n.a.
۱۹۸۰–۱۹۸۱ Mauri Sport
۱۹۸۱–۱۹۸۲ سیکو
۱۹۸۲–۱۹۸۳ آدیداس
۱۹۸۳–۱۹۸۴ Elah
۱۹۸۴–۱۹۸۵ Carrera
۱۹۸۵–۱۹۸۸ Levante Assicurazioni
۱۹۸۸–۱۹۸۹ اره‌آ
۱۹۸۹–۱۹۹۲ Mita
۱۹۹۲–۱۹۹۴ Saiwa
۱۹۹۴–۱۹۹۵ Kenwood
۱۹۹۵–۱۹۹۶ Giocheria
۱۹۹۶–۱۹۹۷ Santal
۱۹۹۷–۱۹۹۸ Costa Crociere
۱۹۹۸–۲۰۰۰ کاپا Festival Crociere
۲۰۰۰–۲۰۰۱ Nube che Corre
۲۰۰۱–۲۰۰۳ Erreà n.a.
۲۰۰۳–۲۰۰۵ Costa Crociere
۲۰۰۵–۲۰۰۷ n.a.
۲۰۰۷–۲۰۰۸ Eurobet
۲۰۰۸–۲۰۰۹ اسیکس
۲۰۰۹–۲۰۱۰ Gaudi
۲۰۱۰–۲۰۱۲ iZi Play
۲۰۱۲–۲۰۱۴ لوتو
۲۰۱۴–۲۰۱۵ n.a. مک‌ویتیس
۲۰۱۵–۲۰۱۶ AT.P.CO/LeasePlan
۲۰۱۶–۲۰۱۷ Prénatal Zenitiva, LeasePlan
۲۰۱۷–۲۰۱۸ Eviva
۲۰۱۸–۲۰۱۹ Giocheria
حال–۲۰۱۹ کاپا n.a.

پانویس[ویرایش]

  1. The number retirement could not be observed during the 2005–06 season because Serie C1 sides must use traditional 1 to 11 numbers

واژه‌نامه[ویرایش]

  1. Genoa Cricket and Football Club S.p.A.
  2. (به ایتالیایی: Il Grifone)؛ (به انگلیسی: The Griffin)
  3. (به ایتالیایی: I Rossoblù)؛ (به انگلیسی: The Red and Blues)
  4. (به ایتالیایی: Il Vecchio Balordo)؛ (به انگلیسی: The Old Fool)

منابع[ویرایش]

  1. "Gianni Brera". Circolo Gianni Brera. Archived from the original on 25 February 2009. Retrieved 3 March 2009.
  2. ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ "Genoa Cricket & Football Club – Short Historical Overview 1893–1960". RSSSF.com. Archived from the original on 28 June 2011. Retrieved 10 November 2017.
  3. riferimento dal sito web del club reale più accurato rispetto agli altri[نیازمند شفاف‌سازی]
  4. "777 Partners acquisisce la proprietà del Genoa CFC – Genoa Cricket and Football Club – Official Website". Retrieved 2021-09-23.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ "Da oggi 777 Partners è prorpietaria del Genoa" (به ایتالیایی). Genoa C.F.C. Retrieved 17 November 2021.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ "Edoardo Bosio and Soccer in Turin". Life in Italy. 1 ژوئن 2012. Archived from the original on 27 June 2017. Retrieved 10 November 2017.
  7. "Campionato Serie A – Albo D'oro". Lega Calcio. Archived from the original on 30 August 2011. Retrieved 30 March 2009.
  8. "Stadio Luigi Ferraris". GenoaCFC.it. Archived from the original on 2001-12-09.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ Padovano, Aldo (ed.). "1893 VS. 1897 Le Origini". GenoaCFC.it (به ایتالیایی). Archived from the original on 27 June 2015. Retrieved 30 May 2013.
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ "Storia del Genoa". EnciclopediaDelCalcio.com. Archived from the original on 12 March 2009. Retrieved 30 August 2007.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ Modena, Panini Edizioni (2005). Almanacco Illustrato del Calcio – La Storia 1898–2004.
  12. "Genoa All-Time XI". Channel4.com. Archived from the original on 8 May 2009. Retrieved 30 August 2007.
  13. Verein "Basler Fussballarchiv". "Daniel Hug". Verein "Basler Fussballarchiv". Retrieved 2018-11-16.
  14. "Club Profiles – Genoa". Forza Azzurri. Archived from the original on 19 August 2007. Retrieved 30 August 2007.
  15. ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ "Il Genoa leggendario". La storia del Genoa. Archived from the original on 13 August 2007. Retrieved 30 August 2007.
  16. ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ "Campionato Serie A – Albo D'oro". Lega Calcio. Archived from the original on 24 August 2007. Retrieved 30 August 2007.
  17. "Levratto – Profile". Encilopedia Del Calcio. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 30 August 2007.
  18. "777 Partners Acquires Serie A's Genoa C.F.C. for $175 Million". sports.yahoo.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-09-23.
  19. "Genoa Cricket 1893 << Genoa CFC". genoacfc.it. Archived from the original on 13 September 2017. Retrieved 3 May 2018.
  20. "Squadra - GENOA | Lega Serie A".
  21. Kelly, Ryan (23 November 2018). "Retired shirt numbers: Clubs and players to give & receive honour". Goal.com. Retrieved 2019-05-06.
  22. "La Gradinata Nord". La storia del Genoa. 23 June 2007.[پیوند مرده]
  23. Hall, Richard (10 April 2014). "Genoa: Serie A alternative club guide". The Guardian. Retrieved 2019-05-06.
  24. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Presidenti Genoa وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  25. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام mr وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  26. "Preziosi esonera Gasperini Al Genoa arriva Ballardini" (به ایتالیایی). La Gazzetta dello Sport. 8 November 2010. Retrieved 8 November 2010.
  27. ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ Schlewitz, Kirsten (22 December 2011). "Genoa Fire Alberto Malesani, Appoint Pasquale Marino". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
  28. "Genoa recall Malesani and sack Marino". FourFourTwo. 2 April 2012. Retrieved 6 September 2020.
  29. ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ McCauley, Kim (22 October 2012). "Genoa swap Gigis: Delneri in for De Canio". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
  30. Best, Shaun (27 May 2013). "Genoa manage to avoid the relegation trap door". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
  31. ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ Schlewitz, Kirsten (29 September 2013). "Liverani lasts just six games at Genoa". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
  32. ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ "Genoa fires coach Andrea Mandorlini, rehires Ivan Juric". AP NEWS. 10 April 2017. Retrieved 6 September 2020.
  33. ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ AS, Diario (9 October 2018). "Genoa sack Ballardini and appoint Juric for third time". AS.com. Archived from the original on 20 September 2020. Retrieved 6 September 2020.
  34. "Prandelli in after Genoa sack Juric for third time". ESPN. 7 December 2018. Retrieved 6 September 2020.
  35. "Andreazzoli takes over at Genoa after Serie A escape". theScore.com. Retrieved 6 September 2020.
  36. ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ "Genoa sack coach Motta, appoint Nicola". France 24. 28 December 2019. Retrieved 6 September 2020.
  37. "Rolando Maran replaces Davide Nicola as Genoa coach". The Times of India. 27 August 2020. Retrieved 6 September 2020.
  38. "Official: Genoa sack Maran". Football Italia. 21 December 2020. Retrieved 21 December 2020.
  39. "Genoa CFC". UEFA.com. Archived from the original on 19 September 2017.

کتاب‌های مرتبط[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]