باشگاه فوتبال اورتون

مختصات: ۵۳°۲۶′۲۰″ شمالی ۲°۵۷′۵۹″ غربی / ۵۳٫۴۳۸۸۹°شمالی ۲٫۹۶۶۳۹°غربی / 53.43889; -2.96639
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
باشگاه فوتبال اورتون
نام کاملباشگاه فوتبال اورتون
لقب‌(ها)آبی‌ها[الف]
تافی‌ها[ب]
باشگاه مردمی[پ]
مدرسه دانش[ت]
تاریخ بنیان‌گذاری۱۸۷۸؛ ۱۴۶ سال پیش (۱۸۷۸-خطا: زمان نامعتبر}})
زمینِ بازیگودیسون پارک
گنجایش۳۹۵۷۲[۱]
لیگلیگ برتر فوتبال انگلستان
۲۳–۲۰۲۲۱۷
وبگاه
فصل جاری

باشگاه فوتبال اورتون (به انگلیسی: Everton Football Club) (‎/ˈɛvərtən/‎)، یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر انگلستان است که در شهر لیورپول در انگلستان قرار دارد. از زمان تأسیس لیگ فوتبال، اورتون با ۱۲۰ فصل حضور، رکورد دار بیشترین حضور در بالاترین سطح فوتبال انگلستان است؛ ۹ عنوان قهرمانی در لیگ فوتبال انگلستان، ۵ قهرمانی در جام حذفی فوتبال انگلستان و یک قهرمانی جام برندگان جام اروپا در کارنامه اورتون ثبت شده‌است.

اورتون در سال ۱۸۷۸ بنا نهاده شد؛ این باشگاه یکی از اعضای مؤسس لیگ فوتبال در سال ۱۸۸۸ بود و دو فصل بعد، نخستین عنوان قهرمانی خود در رقابت‌های لیگ را به دست آورد. پس از کسب چهار عنوان قهرمانی در لیگ و دو قهرمانی جام حذفی، با فرارسیدن جنگ جهانی دوم و خرابی‌های بعد از آن، باشگاه تا دهه ۱۹۶۰ یک دوره سکون را گذراند. عصر موفقیت‌های اورتون از اواسط دهه ۱۹۸۰ دوباره آغاز شد؛ جایی که موفق به کسب دو عنوان قهرمانی لیگ، یک قهرمانی جام حذفی و قهرمانی جام برندگان جام اروپا شدند. آخرین عنوان قهرمانی مهم باشگاه، به پیروزی در فینال جام حذفی فوتبال انگلستان ۱۹۹۵ مقابل منچستر یونایتد و قهرمانی جام حذفی فوتبال انگلستان بر می‌گردد.

از سال ۱۸۹۲، اورتون بازی‌های خانگی‌اش را در ورزشگاه گودیسون پارک برگزار می‌کند؛ این اقدام پس از آن صورت گرفت که باشگاه درگیر اختلافات شدید در پرداخت اجاره ورزشگاه آنفیلد با مالک آن شد. اورتون رقابتی دیرینه با همشهری‌اش لیورپول دارد که شهره است با نام شهرآورد مرزی‌ساید. لباس اول اورتون، پیراهن آبی ارغوانی به همراه شورت و جوراب سفید است.

ورزشگاه و زمین تمرین[ویرایش]

زمین‌های اولیه[ویرایش]

یک زمین عمومی در آنفیلد در گوشه جنوب‌شرقی پارک تازه ساخته‌شده استنلی، اولین زمین اورتون بود. اولین بازی رسمی پس از تغییر نامشان از سنت دومینگو به اورتون در همین زمین پارک استنلی به تاریخ ۲۰ دسامبر ۱۸۷۹ برگزار شد و تماشای آن رایگان بود. اورتون در این بازی، ۶–۰ سنت پیتر را شکست داد.[۲][۳]

در سال ۱۸۸۲، آقای جی. کرویت زمینی را در جاده پریوری به باشگاه اهدا کرد که به مدت دو سال خانه باشگاه شد. زمین، حفاظ مناسب و گیت ورودی هم داشت، اما جمعیت روزافزون تماشاگران و سر و صدای آنها موجب شد تا آقای کرویت از باشگاه بخواهد، زمینش را ترک کند.[۴]

آنفیلد[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: ورزشگاه آنفیلد
Former Everton chairman John Houlding
جان هولدینگ، رئیس سابق اورتون و مالک آنفیلد

اورتون به زمینی در نزدیکی جاده آنفیلد نقل مکان کرد که جایگاه‌های سرپوشیده مناسبی در آن ساخته شده بود و آن را از جان اورل، اجاره کرد.[۵] از سال ۱۸۸۴ تا ۱۸۹۲ زمین آنفیلد، خانه اورتون بود.[۶][۷] اورتون در طول دوران حضور خود در آنفیلد، اولین باشگاهی بود که تورهای دروازه را به فوتبال حرفه‌ای معرفی کرد.[۸]

در دهه ۱۸۹۰، کمیته اورتون با جان هولدینگ که مالک آنفیلد و رئیس وقت باشگاه بود، درگیر اختلاف بر سر نحوه مالکیت و اداره باشگاه شد.[۹] اختلاف نظر اولیه دربارهٔ خرید یا عدم خرید کامل زمین آنفیلد از مالک آن، آقای اورل بود که هولدینگ موافق و کمیته باشگاه مخالف این کار بود. این اختلاف به مناقشه‌ای اصولی در مورد نحوه اداره باشگاه کشیده‌شد. هولدینگ از اورتون می‌خواست تا تنها محصولات آبجوسازی او را در بازی‌ها بفروشند و بازیکنان اورتون انتظار داشتند تا از میخانه‌اش به عنوان اتاق رختکن استفاده کنند.[۱۰]

معروف‌ترین اختلافاتشان مربوط به میزان افزایش اجاره‌بها بود. در سال ۱۸۸۹، اورتون، اجاره ۱۰۰ پوندی به هولدینگ پرداخت می‌کرد که در فصل ۹۰–۱۸۸۹ به ۲۵۰ پوند افزایش یافت.[۱۰] این اختلافات منجر شد تا اجاره‌بها به ۳۷۰ پوند در سال افزایش پیدا کند.

خرید زمین از اورل توسط هولدینگ، آتش اختلافاتشان را بیشتر و عمیقتر کرد. یک قطعه زمین باریک در کنار آنفیلد و زمین همسایه که متعلق به آقای اورل بود قرار داشت. زمین اورل محصور بود و این قطعه زمین می‌توانست جاده‌ای برای دسترسی مستقیم به زمین بلااستفاده‌اش شود. در اوایل سال ۱۸۹۱، باشگاه جایگاهی ساخت که روی زمین اورل همپوشانی داشت و کمیته اورتون از آن بی‌اطلاع بود. در اوت ۱۸۹۱ اورل اعلام کرد می‌خواهد زمینش را در کنار زمین فوتبال توسعه دهد و جاده‌ای برای دسترسی به آن در زمینی که متعلق به هولدینگ است و توسط باشگاه اورتون اشغال شده، بسازد.

اورتون اظهار داشت از اشکال قانونی دربارهٔ ساخت جایگاه جدید بی‌اطلاع است، اگرچه هولدینگ خلافش را گفت. این وضعیت شکاف بی‌اعتمادی را بین هولدینگ و کمیته اورتون بیشتر کرد. اهداف تجاری و شخصی هولدینگ، اختلاف نظر سیاسی و عقیدتی، سدی میان کمیته اورتون و هولدینگ بود که مانع از هر گونه تفاهمی می‌شد. در این شرایط، باشگاه باید جایگاه جدید را که درآمدزایی قابل توجهی برایشان داشت، از بین می‌برد یا به اورل غرامت می‌داد.

راه حل هولدینگ این بود که شرکتی محدود با نام اورتون ایجاد شود تا اینگونه باشگاه بتواند زمین هولدینگ و اورل را یک‌جا بخرد و امید داشت ۱۲٬۰۰۰ پوند جمع‌آوری کند. تلاش‌های قبلی اورتون برای جمع‌آوری پول از عموم، شکست خورده بود. این بدان معنا بود که باشگاه باید ۶٬۰۰۰ پوند نقد با ۴٬۸۷۵ پوند اضافی برای رهن زمین جور می‌کرد. در ابتدا کمیته اورتون، پیشنهاد هولدینگ را پذیرفت، اما در یک جلسه به آن رای منفی داد.[۱۱]

پس از مذاکرات زیاد و درگیری‌های مابین دو طرف، اورتون آنفیلد را تخلیه کرد و یک ورزشگاه خالی برای هولدینگ ماند. در نتیجه، هولدینگ باشگاه فوتبال خودش، یعنی لیورپول را شکل داد تا زمین آنفیلد بلااستفاده نماند.[۱۰]

هر دو باشگاه، اما روایتی متفاوت از وقایع و علل آن دارند.

در آوریل ۱۸۹۳ و در برنامه بازی لیورپول مقابل کلیفتونویل، هولدینگ دربارهٔ چرایی وضعیت به وجود آمده توضیح داد. او اشاره کرد که زمین را رایگان به اورتون اجاره داده بود تا اینکه باشگاه شروع به کسب درآمد کرد. اگر باشگاه نابود می‌شد، او همه چیز را از دست می‌داد.

علیرغم اینکه این تعامل هیچ عایدی برایش نداشت، موضوعی که اعضای کمیته اورتون را بیش از همه ناراحت کرد، برنامه او برای فروش آنفیلد و زمین‌های مجاور آن بود که طبیعتاً سودش برای هولدینگ بود. او احساس می‌کرد، این پاداشی معقول برای ریسکی بود که به مدت ۹ سال در باشگاه انجام داده بود. هولدینگ، تاجری بلندهمت بود و آینده خوبی برای باشگاه می‌دید. او می‌خواست باشگاه زمین خود را داشته باشد و از آنها خواست زمین را بخرند تا باشگاه در زمان مناسب گسترش پیدا کند.

متأسفانه اکثر اعضای هیئت مدیره باشگاه اورتون نتوانستند تفکر رو به جلوی او را بپذیرند و به او اطمینان نداشتند. در عوض یک قرارداد اجاره بلندمدت برای تمام زمین می‌خواستند، اما برای اینکه هولدینگ چنین خواسته‌ای را بپذیرد، اجاره‌ای خواست که البته مبلغش برای باشگاه بسیار بالا بود. واکنش اعضای کمیته، پیشنهادی برای پرداخت اجاره کمتر بود. چنان‌که انتظار می‌رفت، هولدینگ از پذیرفتن این «پیشنهاد» خودداری کرد و اظهار داشت که نمی‌خواهد برایش تعیین تکلیف کنند: «نمی‌توانم درک کنم چرا با آقایی که برای باشگاه (اورتون) و اعضای آن، این همه کار انجام داده، چنین رفتاری می‌شود.»

— روایت لیورپول از رویدادها[۱۰]

در طول دوران حضور اورتون در آنفیلد، جان هولدینگ تصمیم گرفت اجاره باشگاه را بر اساس افزایش حق ورودی از تماشاگران و نه همان‌طور که قبلاً اتفاق می‌افتاد، با نرخی ثابت، دریافت کند.

این مسئله در کنار سایر مناقشاتی که مابین اورتون و هولدینگ بود منجر شد تا باشگاه آنفیلد را در سال ۱۸۹۲ ترک کند و در جست‌وجوی خانه‌ای جدید برآید…

همان‌طور که انتظار می‌رفت، هولدینگ اورتون را از خانه خود در آنفیلد اخراج کرد، او (جرج ماهون) زمینی را در پارک استنلی به نام «زمین سرسبز» به دست آورد و همچنین اطمینان حاصل کرد که باشگاه نام خود را حفظ کند.

— روایت اورتون از رویدادها[۱۲]

گودیسون پارک[ویرایش]

گودیسون پارک
«بانوی بزرگ پیر»
Goodison Park
گودیسون پارک، اکتبر ۲۰۲۱
Map
نام‌های پیشینمِر گرین فیلد[ث]
(زمین سرسبز)
مکانجاده گودیسون
والتون، لیورپول، انگلستان
مختصات۵۳°۲۶′۲۰″ شمالی ۲°۵۷′۵۹″ غربی / ۵۳٫۴۳۸۸۹°شمالی ۲٫۹۶۶۳۹°غربی / 53.43889; -2.96639
ترابری همگانیایستگاه راه‌آهن کیرکدیل
مالکباشگاه فوتبال اورتون
گردانندهباشگاه فوتبال اورتون
گنجایش۳۹٬۴۱۴[۱]
رکورد بیشترین شمار تماشاگر۷۸٬۲۹۹
(اورتون برابر لیورپول، ۱۸ سپتامبر ۱۹۴۸)
ابعاد زمین۱۰۰٫۴۸ در ۶۸ متر (۱۰۹٫۹ در ۷۴٫۴ یارد)[۱]
سطحدسو گرس‌مستر
ساخت
گشایش۲۴ اوت ۱۸۹۲؛ ۱۳۱ سال پیش (۱۸۹۲-24}})
هزینه ساخت۳٬۰۰۰ £[یادداشت ۱]
معمارکلی برادرز
هنری هارتلی
آرچیبالد لیچ
استفاده‌کنندگان
اورتون (حال–۱۸۹۲)
مقالهٔ اصلی: ورزشگاه گودیسون پارک

در سپتامبر ۱۸۹۱، یک جلسه عمومی در رویال استریت هال، نزدیک اورتون‌وَلی برگزار شد.[۱۳] رئیس اورتون، جان هولدینگ پیشنهاد داد تا یک شرکت محدود ایجاد شود و این شرکت جدید، زمین او و زمین مجاور آن که در تملک جوزف اورل بود را خریداری کند.[۱۳] باشگاهی که به‌عنوان یک شرکت محدود اداره شود در آن زمان غیرمعمول بود، چراکه باشگاه‌های فوتبال معمولاً به‌عنوان «باشگاه‌های ورزشی» اداره می‌شدند که اعضای آن هزینه‌ای سالانه پرداخت می‌کردند. این پیشنهاد از سوی منشی باشگاه، ویلیام بارکلی و یکی از دوستان نزدیک هولدینگ حمایت شد.[۱۴]

جرج ماهون، سیاستمدار حزب لیبرال و عضو هیئت مدیره اورتون، با ارائه طرح اصلاحی خود که توسط هیئت مدیره اورتون حمایت می‌شد، پیشنهاد هولدینگ را رد کرد. در آن زمان هیئت مدیره اورتون، اعضای هر دو حزب محافظه‌کار و لیبرال را شامل می‌شد. از قبل، هولدینگ و ماهون در جریان انتخابات محلی با هم درگیر بودند.[۱۵][۱۶]

دو طرف توافق داشتند که اورتون باید به عنوان یک شرکت محدود فعالیت کند، اگرچه، ایده‌های متفاوتی در مورد مالکیت سهام داشتند. هولدینگ پیشنهاد کرد که ۱۲٬۰۰۰ سهم ایجاد شود و هر یک از اعضای هیئت مدیره اورتون یک سهم داشته باشد و مابقی به عموم مردم یا اعضای هیئت مدیره اورتون فروخته شود. ماهون مخالفت کرد و پیشنهاد داد تا ۵۰۰ سهم ایجاد شود که هیچ عضوی بیش از ۱۰ سهم نداشته باشد و اعضای هیئت مدیره ۷ یا ۸ سهم داشته باشند. استدلال ماهون چنین بود: «ترجیح می‌دهیم تقاضای فردی بیشتری داشته باشیم تا اینگونه، باشگاه طرفداران بیشتری داشته باشد.»[۱۴]

یک مجمع عمومی فوق‌العاده تشکیل شد، اما طرح جان هولدینگ بار دیگر با پیشنهاد جورج ماهون که اورتون به مکان دیگری نقل‌مکان کند، رد شد. کسی فریاد زد: «نمی‌تونی جایی رو پیدا کنی!» ماهون پاسخ داد: «یکی در جیبم دارم» و ایده‌اش را برای اجاره زمین مِر گرین فیلد، محل گودیسون پارک فعلی، مطرح کرد.[۱۳]

مطبوعات لیورپول از طرفداران ماهون بودند. روزنامه لیبرالِ لیورپول دیلی پست، این جابه‌جایی را حرکتی مثبت برای باشگاه دانست و اخراج هولدینگ را «خلاص شدن از شر اینکوبوس» توصیف کرد.[۱۷] برخی از روزنامه‌ها برای حمایت از هولدینگ، مرتباً نامه‌هایی در انتقاد از حامیان ماهون منتشر می‌کردند که بسیاری از آنها ناشناس بود.[۱۸] در مقابل برخی از تولیدکنندگان محلی حمایتشان را از ماهون اعلام کردند.[۱۹]

نهایتاً، اورتون به زمین جدید نقل مکان کرد و آن را به اجاره خود درآورد. نامش را گودیسون پارک گذاشتند چرا که در کنار جاده گودیسون ساخته شده‌بود.[۱۴] در ابتدا، زمین نیاز به کار داشت و «هزینه هنگفت اولیه» برای آماده‌سازی آن، ۵۵۲ پوند درآمد.[۱۳] شرکت ساختمانی «کِلی برادرز» در والتون، کار ساخت جایگاه‌های تماشاگران را بر عهده داشت.[۱۳] این ورزشگاه اولین زمین فوتبال در انگلستان بود که هدفمند ساخته شد و سکوهایی در سه طرف داشت.

گودیسون پارک، رسماً در ۲۴ اوت ۱۸۹۲ به دست لرد کینیرد و فردریک وال از اتحادیه فوتبال افتتاح شد. بازی فوتبالی برگزار نشد، بلکه در عوض، ۱۲٬۰۰۰ جمعیت یک رقابت دو و میدانی کوتاه‌مدت را تماشا کردند و به دنبال آن موسیقی و آتش‌بازی بود.[۱۳] زمین اصلی سلتیک به نام سلتیک پارک در گلاسکوی اسکاتلند در همان روز افتتاح شد.[۲۰]

در ۲ سپتامبر ۱۸۹۲، اولین مسابقه فوتبال در گودیسون پارک برگزار شد. اورتون با پیراهن جدیدش به رنگ سالمون و یقه‌های آبی تیره به مصاف بولتون واندررز رفت و این بازی دوستانه را ۴–۲ برد.[۲۰] در ۳ سپتامبر ۱۸۹۲، اولین بازی از رقابت‌های لیگ در گودیسون پارک برگزار شد. حریف، ناتینگهام فارست بود و بازی با تساوی ۲–۲ به پایان رسید. در این ورزشگاه، اولین گل رسمی به نام هوراس پایک از ناتینگهام فارست ثبت شد و اولین گل اورتون به نام فرد گری. در بازی خانگی بعدی، نیوتن هیث را با نتیجه ۶–۰ شکست دادند و اولین پیروزی اورتون در بازی‌های لیگ در ورزشگاه جدیدشان، مقابل چشمان ۱۰٬۰۰۰ تماشاگر رقم خورد.[۲۱]

در یک مجمع عمومی به تاریخ ۲۲ مارس ۱۸۹۵ اعلام شد که باشگاه سرانجام می‌تواند هزینه خرید گودیسون پارک را بپردازد. به گفته ماهون، اورتون گودیسون پارک را ۶۵۰ پوند کمتر از قیمت آنفیلدِ سه سال قبل خریداری کرد، در حالی که ورزشگاه جدید وسیع‌تر و ظرفیتش ۲۵ درصد بیشتر بود. پیشنهاد خرید گودیسون پارک به اتفاق آرا تصویب شد.[۱۴] در این زمان، ترسیم مجدد مرزهای سیاسی، والتون و در نتیجه گودیسون پارک را جزئی از شهر لیورپول کرد.[۲۲]

سازه گودیسون پارک به شکل مرحله‌ای ساخته شد[۲۳] و جایگاه‌ها را هنری هارتلی[۲۰][۲۴] و آرچیبالد لیچ طراحی کردند.[۲۵]

اورتون در سال ۱۹۳۱، نیمکت ذخیره سرپوشیده برای ورزشگاهش ساخت. این ایده را از ورزشگاه پیتودری در بازی دوستانه‌شان مقابل آبردین الهام گرفتند و از این نظر، گودیسون پارک، اولین در انگلستان شد.[۲۶]

در سال ۱۹۴۰ و در طول جنگ جهانی دوم، یک بمب مستقیماً در خیابان گلادیس فرود آمد و جایگاه سمت خیابان، آسیب جدی دید. هزینه تعمیرش را کمیسیون خسارت جنگ پرداخت کرد.[۲۶]

در ۹ اکتبر ۱۹۵۷، اورتون در مقابل ۵۸۷۷۱ تماشاگر، میزبان لیورپول بود که اولین بازی برگزار شده زیر نورافکن در گودیسون پارک بود.[۲۱] در سال ۱۹۵۸، اولین سیستم گرمایش زیر خاک در فوتبال انگلستان در این ورزشگاه نصب شد[۲۷] و اولین ورزشگاهی بود که مجهز به اسکوربرد شد.[۲۸] تا سال ۱۹۶۳، گودیسون پارک تغییرات اندکی داشت، اگرچه بازسازی‌هایی در دهه ۱۹۷۰ صورت گرفت.

دو قانون دولت بریتانیا؛ قانون ایمنی زمین‌های ورزشی در سال ۱۹۷۵ و قانون تماشاگران فوتبال در سال ۱۹۸۹، باشگاه را مجبور به بهبود شرایط و امکانات ورزشگاه کرد.[۲۹]

اسطوره‌های اورتون، ویلیام رالف «دیکسی» دین[۳۰] و سرمربی سابق تیم، هری کتریک،[۳۱] هر دو در گودیسون پارک بر اثر حمله قلبی درگذشتند. دین در سال ۱۹۸۰ در سن ۷۳ سالگی و کتریک پنج سال بعد در سن ۶۵ سالگی.

با انتشار گزارش تیلور در سال ۱۹۹۰ در پی فاجعه هیلزبورو، دستور رسید که ورزشگاه‌های دسته برتر فوتبال انگلیس باید تمام-صندلی شوند.[۳۲] حصارهای اطراف زمین که قرار بود از ورود هواداران، به‌ویژه هولیگان‌ها به داخل زمین جلوگیری کند، بلافاصله پس از هیلزبورو و درست هنگام بازی مجدد لیگ با لیورپول، برداشته شد. مسابقه اورتون در مقابل لوتون تاون در ماه مه ۱۹۹۱، آخرین باری بود که تماشاگران ایستاده بازی را تماشا کردند.[۲۱]

گودیسون پارک

در اوت ۱۹۹۲، اورتون صدمین سالگرد گودیسون پارک را با بازی مقابل بروسیا مونشن گلادباخ آلمان جشن گرفت.[۳۳] علاوه بر این، ۲۰۰ مدال در نسخه محدود ایجاد شد[۳۴] و کن راجرز، نویسنده و روزنامه‌نگار لیورپولی، کتابی به نام صد سال شکوه گودیسون برای بزرگداشت این مناسبت نوشت.

خاکستر بیش از ۸۰۰ هوادار در گودیسون پارک دفن شده‌است. از سال ۲۰۰۴ باشگاه مجبور شد درخواست‌های بعدی را رد کند چراکه جایی برای این کار باقی نماند.[۳۵] تامی لاوتون از کسانی بود که می‌خواست خاکسترش در گودیسون پراکنده شود، اما پسرش به دلیل آینده نامشخص گودیسون ترجیح داد آنها را به موزه ملی فوتبال اهدا کند.[۳۶]

زمین تمرین[ویرایش]

از سال ۱۹۶۶ تا ۲۰۰۷، اورتون در زمین بلفیلد در منطقه داربی غربی شهر لیورپول تمرین می‌کرد.[۳۷] در سال ۲۰۰۷ به مجتمع تمرینی فینچ فارم در هیل‌وود نقل مکان کردند. این مجتمع، مورد استفاده تیم اصلی مردان و زنان اورتون و آکادمی جوانان است. تیم اول به‌طور رسمی در ۹ اکتبر ۲۰۰۷ به این مجموعه نقل مکان کرد.

مدرسه دانش لقبی است که برخی از هواداران به این مجموعه داده‌اند و به نام مستعار دیرینه باشگاه اشاره دارد.

این مرکز دارای برخی از بهترین امکانات تمرینی در جهان است و ۱۰ زمین چمن با اندازه کامل دارد به همراه یک زمین چمن مصنوعی با نورافکن و همچنین مناطق تمرینی تخصصی برای بدنسازی و دروازه‌بانان، بعلاوه بازسازی دقیقی از زمین گودیسون پارک. در داخل مجموعه تمرینی، امکانات گسترده‌ای هم برای تیم بزرگسالان و هم برای بازیکنان آکادمی وجود دارد. امکانات پیشرفته در این مجموعه، کمک بزرگی برای جذب خریدهای آینده و پیشرفت بازیکنان آکادمی باشگاه است. از جمله امکانات این مجموعه است: سالن ورزش، زمین تمرینی چمن مصنوعی داخل سالن، استخرهای آب درمانی، آبگرم، سونا، اتاق‌های فیزیوتراپی، مرکز رسانه، سالن‌های ویدئویی شامل مجموعه ویرایش ویدئو.

ورزشگاه جدید[ویرایش]

از سال ۱۹۹۶، زمزمه‌هایی مبنی بر انتقال اورتون به ورزشگاهی جدید به گوش می‌رسید. طرح اولیه، ورزشگاهی ۶۰٬۰۰۰ نفری بود، اما در سال ۲۰۰۰ پیشنهادی برای ساخت یک ورزشگاه ۵۵٬۰۰۰ نفری به عنوان بخشی از برنامه بازسازی اسکله کینگ ارائه شد. اما اورتون نتوانست نیمی از سهم پروژه ورزشگاه به مبلغ ۳۰ میلیون پوند را فراهم کند و شورای شهر، طرح را در سال ۲۰۰۳ رد کرد.[۳۸] در اواخر سال ۲۰۰۴ با هدایت شورای لیورپول و شرکت توسعه شمال غربی، اورتون دربارهٔ پیشنهاد ورزشگاهی مشترک در استنلی پارک با باشگاه لیورپول وارد مذاکره شد. اگرچه، با ناتوانی اورتون در تأمین ۵۰٪ از هزینه‌ها، مذاکرات شکست خورد.[۳۹] در ۱۱ ژانویه ۲۰۰۵، لیورپول اعلام کرد ساخت ورزشگاه مشترک امکان‌پذیر نیست و طرح اختصاصی ورزشگاه استنلی پارک را دنبال کرد.[۴۰]

در ژوئن ۲۰۰۶، اورتون با شورای کلان‌شهر نوزلی و تسکو برای ساخت ورزشگاه جدید ۵۵٬۰۰۰ نفری در کرکبی وارد مذاکره شد که البته امکان افزایش ظرفیت آن به ۶۰٬۰۰۰ نفر بود.[۴۱] این طرح، پروژه کرکبی نام گرفت. در حرکتی غیرمعمول، باشگاه با برگزاری یک رأی‌گیری، نظر هواداران را دربارهٔ این پروژه جویا شد که نتیجه آن، ۵۹٪ به ۴۱٪ مثبت بود.[۴۲] از مخالفان این طرح، یکی شوراهای محلی بودند که نگران تأثیر ساخت یک فروشگاه بزرگ تسکو به عنوان بخشی از این پروژه بودند و دیگری، گروهی از طرفداران بودند که می‌خواستند اورتون در محدوده شهر لیورپول باقی بماند.[۴۲] پس از یک تحقیق عمومی در مورد پروژه،[۴۳] دولت مرکزی این پیشنهاد را رد کرد.[۴۴] سیاستمداران محلی و منطقه‌ای تلاش کردند تا طرحی اصلاح‌شده را با شورای شهر لیورپول تنظیم کنند و جلسه‌ای را با اورتون تشکیل دادند. این طرح برای ارزیابی برخی از مکان‌های مناسب در محدوده شهر بود.[۴۵][۴۶] با این حال، این طرح اصلاحی هم موفقیت‌آمیز نبود.

در سپتامبر ۲۰۱۴، باشگاه با همکاری شورای شهر لیورپول و انجمن تأمین مسکن لیورپول، برنامه اولیه‌ای را برای ساخت یک ورزشگاه جدید در پارک والتون هال مطرح کرد[۴۷] که البته، این برنامه‌ها با احتمال شناسایی دو مکان جدید برای ورزشگاه، در سال ۲۰۱۶ لغو شد.[۴۸] در جلسه عمومی سالانه در ژانویه ۲۰۱۷، رئیس باشگاه، بیل کن‌رایت اعلام کرد که بارانداز براملی-مور، مکان مورد نظر برای ورزشگاه جدید است و دسترسی به آن با یک ایستگاه راه‌آهن و یک جاده جدید توسط شورای شهر فراهم می‌شود.[۴۹] انتخاب این بارانداز به عنوان محل ساخت ورزشگاه جدید در سال ۲۰۱۸ تأیید شد،[۵۰] اما یونسکو با حذف لیورپول از فهرست میراث جهانی، انتقاد شدید خود را نسبت به این طرح ابراز کرد.[۵۱] طراحی این ورزشگاه جدید به دن میس معمار سپرده شد[۵۲] و پس از آن، نام پروژه، «پروژه مردمی» شد.[۵۳]

لباس و نشان[ویرایش]

لباس[ویرایش]

رنگ‌های سنتی اورتون در بازی‌های خانگی پیراهن آبی ارغوانی، شورت و جوراب سفید است. اگرچه در دهه‌های اول تاریخ خود، اورتون چندین رنگ لباس متفاوت داشت. تیم ابتدا با پیراهن سفید و سپس راه‌راه‌های سفید و آبی بازی کرد.[۵۴] با این حال، پس از آنکه بازیکنان جدید باشگاه، پیراهن‌های تیم قدیمی خود را در طول مسابقات پوشیدند، سردرگمی ایجاد شد. تصمیم بر این شد که هم برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها و هم برای القای ظاهری حرفه‌ای، پیراهن‌ها یکدست مشکی رنگ شوند.[۵۴] لباس یادآور مرگ بود، بنابراین یک خط مورب قرمز روشن به آن اضافه شد.[۵۴][۵۵] هنگامی که باشگاه در سال ۱۸۹۲ به گودیسون پارک نقل مکان کرد، رنگ‌های آن صورتی سالمون و پیراهن‌های راه‌راه آبی تیره با شورت آبی تیره بود. در دوره‌ای باشگاه به پیراهن‌های یاقوتی با یقه‌دوزی آبی و شورت آبی تیره روی آورد. پیراهن آبی ارغوانی با شورت سفید برای اولین بار از فصل ۰۲–۱۹۰۱ استفاده شد.[۵۵] در سال ۱۹۰۶، اورتون با لباس آبی آسمانی بازی کرد اما به دنبال اعتراض هواداران به همان رنگ آبی ارغوانی بازگشت. گاهی اورتون در سایه‌های روشن‌تر از آبی ارغوانی بازی کرد؛ مانند دو فصل ۳۱–۱۹۳۰ و ۹۸–۱۹۹۷.[۵۶] لباس خانگی فعلی، پیراهن‌های آبی ارغوانی همراه با شورت و جوراب سفید است. گاهی ممکن است یکدست آبی بپوشند تا درگیری رنگ با حریف را سبب نشود.

رنگ‌های سنتی اورتون برای بازی‌های خارج از خانه، پیراهن‌های سفید با شورت مشکی بود، اما از سال ۱۹۶۸ پیراهن‌های کهربایی و شورت‌های آبی ارغوانی رایج شدند. رنگ‌های مختلفی در طول دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به کار برده شد؛ پیراهن‌های سیاه، سفید، خاکستری و زرد.[۵۷]

تولیدکنندگان و حامیان مالی لباس[ویرایش]

آرم[ویرایش]

از فصل ۱۹۳۸، بازداشتگاه اورتون بر روی نشان باشگاه نقش بست.

در پایان فصل ۳۸–۱۹۳۷، تئو کِلی، دبیر اورتون که بعدها سرمربی باشگاه شد، تصمیم گرفت یک کراوات برای باشگاه طراحی کند. توافق شد که رنگش آبی باشد و به دنبال طراحی یک لوگو بود تا بر روی کراوات کار شود. او به مدت چهار ماه روی آن کار کرد تا اینکه به بازداشتگاه اورتون، که در قلب منطقه اورتون قرار دارد، رسید.[۶۵] بازداشتگاه از زمان ساختش در سال ۱۷۸۷ به‌طور جدایی‌ناپذیری با منطقه اورتون پیوند خورده‌است. هدف از ساخت آن زندانی‌کردن افراد مست و مجرمین خرده‌پا بود و تا به امروز روی تپهٔ اورتون پابرجاست. دو تاج گل در دو طرف طرح این بازداشتگاه کار شد که به گفته کالج هرالد در لندن، کلی تاج گل‌ها را به عنوان نماد قهرمانان طراحی کرد. این نشان با شعار باشگاه؛ «Nil Satis Nisi Optimum»، کامل شد؛ به معنای «هیچ‌چیز جز بهترین به اندازه کافی خوب نیست».[۶۵] در اولین روز از فصل ۳۹–۱۹۳۸، کراوات‌ها برای اولین بار توسط کِلی و رئیس وقت اورتون، آقای گرین، پوشیده شدند.[۶۵]

لوگوی اورتون، ۱۹۷۶–۱۹۷۲
لوگوی اورتون، ۱۹۷۸–۱۹۷۶

باشگاه به ندرت نشانی بر روی پیراهن خود درج می‌کرد. طرح درهم‌تنیدهٔ «EFC» بین سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۰ و در سال ۱۹۷۲، حروف برجسته «EFC» به کار گرفته شدند.[۶۶] نشان طراحی‌شده توسط کِلی برای اولین بار در سال ۱۹۷۸ بر روی پیراهن‌های تیم نشست و تاکنون باقی است و با تغییراتی جزئی به نسخه مورد استفاده امروز تبدیل شد.[۶۶]

در می ۲۰۱۳، باشگاه یک نشان جدید را طراحی کرد و علت را بهبود تکرار طرح در چاپ و نمایش آن در رسانه‌ها، به ویژه در مقیاس کوچک، عنوان کرد.[۶۷] منتقدان معتقد بودند علت تغییر لوگو، فشار خارجی از سوی تولیدی ورزشی نایکی بوده تا با کاهش رنگ‌ها و حذف اثر شعاعی، تولید مجدد لباس‌ها مقرون‌به‌صرفه‌تر شود. طراحی جدید با استقبال ضعیفی از سوی هواداران مواجه شد و در یک نظرسنجی در سایتی مستقل، ۹۱ درصد از هواداران اورتون، نارضایتی خود را از نشان جدید ثبت کردند.[۶۸] نامه‌ای اعتراضی توسط بیش از ۲۲٬۰۰۰ هوادار به امضا رسید. باشگاه عذرخواهی و اعلام کرد، نشان جدیدی برای فصل ۱۵–۲۰۱۴ با تأکید بر مشورت با هواداران ایجاد می‌شود. کمی بعد، رئیس بازاریابی باشگاه اخراج شد. طرح‌هایی از چند نشان در ۳ اکتبر ۲۰۱۳ توسط باشگاه رونمایی شد و پس از مشورت با هواداران، سه نشان در لیست نهایی قرار گرفتند. در رای‌گیری نهایی، نشان فعلی توسط تقریباً ۸۰ درصد از هوادارانی که در نظرسنجی شرکت کردند، برگزیده شد[۶۹][۷۰] و از ژوئیه ۲۰۱۴ مورد استفاده قرار گرفت.[۷۱]

القاب[ویرایش]

شناخته‌شده‌ترین لقب اورتون، «تافی‌ها» یا «مردان تافی» است که پس از انتقالشان به گودیسون پارک به وجود آمد.[۷۲] توضیحات متعددی برای این اقتباس وجود دارد که معروف‌ترینش این است؛ مغازه‌ای به نام «خانه قدیمی تافی اورتون» که ما بوشل اداره‌اش می‌کرد در نزدیکی هتل کوئینز هد قرار داشت که جلسات اولیه باشگاه در آن برگزار می‌شد. او تافی‌های اورتون را خلق کرد که در میان هواداران محبوب شد.[۷۳][۷۴] با انتقال باشگاه به گودیسون پارک، مغازه دیگری در همان نزدیکی بود به نام «قنادی مادر نوبلت» که تافی نعنایی اورتون می‌فروخت. مغازه‌اش هم روبروی زندان اورتون قرار داشت که نشان باشگاه با الهام از آن طراحی شد.[۷۳][۷۴] بر همین اساس، سنتی پا گرفت به نام «بانوی تافی» که در آن یک دختر قبل از شروع بازی در اطراف زمین راه می‌رود و تافی‌های نعنایی اورتون را رایگان به میان جمعیت می‌اندازد.[۷۴][۷۵][۷۶][۷۳]

اورتون در طول این سال‌ها نام مستعار کم نداشته‌است. هنگامی که در فصل ۸۲–۱۸۸۱ سراپا سیاه پوشیدند، مانند هنگ ارتش، به «پاسداران سیاه» معروف شدند.[۷۷] زمانی که در سال ۱۹۰۱ آبی را انتخاب کردند، ساده، «آبی‌ها» لقب گرفتند. سبک بازی جذاب اورتون منجر شد تا در سال ۱۹۲۸، استیو بلومر تیم را «علمی» بنامد که تصور می‌شود الهام‌بخش لقب «مدرسه دانش» باشد.[۷۸] تیمی که در سال ۱۹۹۵ با جنگندگی قهرمان جام حذفی شد، به عنوان «سگ‌های جنگ» شناخته می‌شد. هنگامی که دیوید مویز به عنوان سرمربی وارد تیم شد، اورتون را «باشگاه مردمی» نامید که به عنوان لقبی نیمه رسمی در باشگاه پذیرفته شد.[۷۹]

رقابت‌های دیرینه[ویرایش]

شهرآورد مرزی‌ساید[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: شهرآورد مرزی‌ساید
شهرآورد مرزی‌ساید، سیلوین دیستین در حال دفاع از دروازه اورتون، مقابل لوییس سوارز، مهاجم لیورپول.

رقابت اصلی اورتون با همسایه‌اش لیورپول است که در قالب شهرآورد مرزی‌ساید به مصاف هم می‌روند. نام آن از شهرستان مرزی‌ساید آمده که شهر لیورپول در آن واقع است. این رقابت طولانی‌ترین شهرآورد در دسته برتر فوتبال انگلستان است و از فصل ۶۳–۱۹۶۲ پیوسته برگزار شده. بخشی از این رقابت به فاصله ناچیز میان ورزشگاه دو تیم برمی‌گردد که از پهنه پارک استنلی برای یکدیگر قابل رویتند،[۸۰][۸۱] بخش دیگر، حاصل اختلاف داخلی بین مقامات اورتون و مالکان آنفیلد بود که منجر به انتقال اورتون از آنفیلد به گودیسون پارک و تشکیل باشگاه لیورپول شد.

به دنبال این وقایع، رقابتی میان دو باشگاه شکل گرفت که البته، نسبت به دیگر شهرآوردها در فوتبال انگلیس، محترمانه‌تر تلقی می‌شود. از دیرباز، این شهرآورد را با عنوان «شهرآورد دوستانه» یاد می‌کنند چرا که خانواده‌های لیورپول از هر دو تیم هوادارانی در خود دارند[۸۲] و از معدود رقابت‌هایی است که تفکیک هواداران در آن اعمال نشده.[۸۳] فینال جام اتحادیه ۱۹۸۴ در ومبلی میان این دو تیم به «فینال دوستانه» ملقب شد چراکه سکوهای ورزشگاه ترکیبی از هواداران آبی و قرمز بود که سرود مرزی‌ساید می‌خواندند. فینال جام حذفی ۱۹۸۴ روایتی مشابه از این همبستگی بود.[۸۴] پس از فاجعه هیلزبورو، به عنوان ادای احترام به هواداران کشته‌شده لیورپول، زنجیره‌ای از شال‌های قرمز و آبی بین ورودی ورزشگاه‌های دو باشگاه، در سراسر پارک استنلی بسته شد.[۸۵][۸۶] از اواسط دهه ۱۹۸۰، رقابت‌شان چه در داخل و چه در خارج از زمین تشدید شد و با آغاز لیگ برتر در قیاس با دیگر مسابقات، کارت‌های قرمز بیشتری در آن ثبت شد.[۸۷]

هواداران[ویرایش]

موقعیت شهر لیورپول

آیا فوتبال مهم‌ترین مسئله در زندگی است؟ این سؤالی است که ۳۷٪ از هواداران اورتون در نظرسنجی لیگ برتر به آن پاسخ مثبت داده‌اند.[۸۸] اورتون از باشگاه‌های پرطرفدار است و در نه فصل ابتدایی از لیگ فوتبال، بالاترین میانگین حضور تماشاگران را داشت[۸۹] و از این نظر در فصل ۱۹–۲۰۱۸، نهمین تیم لیگ برتر بود.[۹۰] برای فصل ۱۰–۲۰۰۹، اورتون بیش از ۲۴۰۰۰ بلیط فصل فروخت[۹۱] که برای فصل ۱۷–۲۰۱۶، این رقم به ۳۱۰۰۰ افزایش یافت.[۹۲] در فصل ۶۳–۱۹۶۲، میانگین حضور تماشاگران در بازی‌های اورتون، ۵۱۶۰۳ نفر بود و از این نظر، رتبه برتر را در آن فصل داشت.[۹۳] فصل بعد، بار دیگر برترین تیم مورد حمایت هواداران در انگلستان شد.[۹۴] هواداران بسیاری هستند که در بازی‌های خارج از خانه، چه در سطح کشوری و چه در رقابت‌های اروپایی همراه تیم هستند. در بازی‌های لیگ اروپا از فصل ۱۰–۲۰۰۹، حدود ۷۰۰۰ اورتونی برای حمایت از تیمشان مقابل بنفیکا به لیسبون سفر کردند،[۹۵] که از زمان فینال جام در جام اروپا ۱۹۸۵، بیشترین جمعیت هواداران اورتون در بازی‌های خارج از خانه اروپایی بود. باشگاه یک طرح امتیاز وفاداری به کار گرفته و طبق آن، دارندگان بلیط فصل که بیشترین حضور در مسابقات خارج از خانه را داشته‌اند، اولین فرصت را برای خرید بلیط‌های خارج از خانه دارند.[۹۶] اغلب، بلیط‌های بازی‌های خارج از خانه اورتون، کامل به فروش می‌رسد، به‌ویژه، برای بازی‌های شمال غرب انگلستان.

اکثر هواداران اورتون از شمال غرب انگلیس، مرزی‌ساید، چشر، بخش‌های غربی و جنوبی لنکشر، مناطق غربی منچستر بزرگ جذب می‌شوند و در کنار آنها هستند طرفدارانی که از ولز شمالی و ایرلند برای تماشای مسابقات سفر می‌کنند. آمار لیگ برتر نشان می‌دهد که ۷۳٪ از هواداران اورتون متولد همان منطقه‌اند.[۸۸] در شهر لیورپول، حمایت از اورتون یا رقیب همشهری‌شان لیورپول، بر اساس مبنای جغرافیایی تعیین نمی‌شود و طرفدارانشان در سراسر شهر پراکنده‌اند. نظرسنجی لیگ برتر از ۱۴۰۰ هوادار اورتون در فصل ۰۵–۲۰۰۴ نشان داد که ۳۰ درصد از این هواداران در لیورپول زندگی می‌کنند.[۹۷]

پل مک‌کارتنی از بیتلز از شناخته‌شده‌ترین طرفداران آبی‌هاست.[۹۸] اورتون کانون‌های هواداری بسیاری در سرتاسر جهان دارد[۹۹] از آمریکای شمالی،[۱۰۰] سنگاپور،[۱۰۱] اندونزی، لبنان، مالزی،[۱۰۲] تایلند، هند و استرالیا.[۱۰۳][۱۰۴] اگرچه، باشگاه رسمی هواداران، فوراوتون[ج] است.[۱۰۵] باشگاه هواداران اورتون امرالد در ایرلند، باشگاه هواداران اورتون در ایرلند شمالی[چ] و باشگاه هواداران اورتون در جزیره من، از کانون‌های هواداری بزرگ خارج از انگلستان هستند.[۱۰۶][۱۰۷][۱۰۸][۱۰۹]

آکادمی و تیم جوانان اورتون[ویرایش]

ذخیره‌ها و جوانان اورتون[ویرایش]

تیم‌های ذخیره از اولین روزهای فوتبال وجود داشتند. در ابتدا، برگزاری بازی میان باشگاه‌ها، اتفاقی نادر بود و زمانی هم که اتفاق می‌افتاد، باشگاه‌ها معمولاً توافق می‌کردند که دو بازی را همزمان انجام دهند. بهترین بازیکنان دو تیم در زمین یک باشگاه و تیم‌های دوم یا ذخیره آنها در زمین دیگری بازی می‌کردند. اینگونه الگوی تیم اول و تیم ذخیره شکل گرفت. اما مدتی طول کشید تا این تیم‌های ذخیره، در لیگ‌هایی که امروز معمول است سازماندهی شوند.[۱۱۰]

اورتون سویفتز و اورتون اتلتیک

تاریخچه تیم ذخیره‌های اورتون به اواخر قرن نوزدهم بازمی‌گردد. آن زمان در فوتبال انگلیس غیرمعمول نبود که بازیکنان ذخیره یک باشگاه با نام دیگری بازی کنند و اکنون اعتقاد بر این است که بازی‌هایی که اورتون سویفتز[ح] در سال‌های ۸۷–۱۸۸۶ انجام داد، اولین بازی‌هایی بود که توسط تیم دوم باشگاه اورتون انجام شد.[۱۱۰]

۹۰–۱۸۸۹ اولین فصل از «لیگ لیورپول و نواحی» بود. در فصل دوم آن، تیمی با نام اورتون اتلتیک[خ]، برای اولین بار در این لیگ شرکت کرد که احتمال می‌رود نام دیگری برای ذخیره‌های اورتون باشد.[۱۱۰]

کامبینیشن و لنکاشر کامبینیشن

از دیگر لیگ‌ها، «کامبینیشن»[د] بود که در سال ۱۸۹۰ تأسیس شد و ذخیره‌های اورتون یک سال بعد به آن پیوستند و کارشان را با سه قهرمانی متوالی آغاز کردند. برای فصل ۹۵–۱۸۹۴، ذخیره‌های اورتون به «لنکاشر کامبینیشن»[ذ] تغییر لیگ دادند و با رکورد میانگین ۶ گل در هر بازی، قهرمان آن شدند. فصل بعد، به لیگ «کامبینیشن» بازگشتند و تا فصل ۹۹–۱۸۹۸، چهار قهرمانی متوالی داشتند. در سال ۱۸۹۹، ذخیره‌های اورتون به «لنکاشر کامبینیشن» بازگشتند، اما دانه‌های افول تیم ریشه دواند و در ۱۲ فصل بعد، تنها ۵ قهرمانی را به دست آوردند.[۱۱۰]

سنترال لیگ

در سال ۱۹۱۱، ذخیره‌های اورتون همراه با تیم‌های ذخیره از دیگر باشگاه‌ها، لیگ «لنکاشر کامبینیشن» را ترک کردند تا به لیگ تازه‌تاسیس «سنترال لیگ»[ر] بپیوندند. «سنترال لیگ» با حضور ۱۷ تیم از شمال و میدلندز در فصل ۱۲–۱۹۱۱ آغاز شد. تا ۷۰ سال آینده ذخیره‌های اورتون در این لیگ رقابت کردند و چهار قهرمانی داشتند.[۱۱۰]

برای فصل ۸۳–۱۹۸۲، تعداد تیم‌های «سنترال لیگ» به ۳۲ افزایش یافت و به دو دسته اول و دوم تقسیم‌بندی شد. اورتون هشت فصل را در دسته اول آن گذراند و یک قهرمانی داشت.[۱۱۰]

در فصل ۹۱–۱۹۹۰، به دلیل حمایت مالی، نام این لیگ به «پونتیز سنترال لیگ»[ز] تغییر کرد. فصل بعد، ذخیره‌های اورتون برای اولین بار به دسته دوم سقوط کردند، اما بلافاصله به دسته اول بازگشتند.[۱۱۰]

در سال ۱۹۹۶، «سنترال لیگ» مجدداً سازماندهی شد و پونتینز ۱۳ تیم برتر را از دسته اول لیگ گذشته برگزید و «دسته برتر پونتیز»[ژ] را برای تیم‌های ذخیره تشکیل داد. ذخیره‌های اورتون در ساختار جدید موفقیتی نداشتند.[۱۱۰]

لیگ برتر ذخیره‌ها/زیر-۲۱ سال

با توسعه رقابت‌های لیگ جوانان آکادمی، زیر چتر اتحادیه فوتبال انگلستان در سطوح زیر-۱۷ و زیر-۱۹ سال، پس از آن در سطح تیم‌های ذخیره/زیر ۲۱ سال، لیگ برتر ذخیره‌ها/زیر-۲۱ سال برای باشگاه‌های لیگ برتر، جایگزین «سنترال لیگ» تاریخی لیگ فوتبال شد. لیگ به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد که در ابتدا هر کدام ۱۳ تیم داشتند. ذخیره‌های اورتون در بخش شمالی این ساختار جدید شرکت کردند. با شروعی ضعیف، فصل اول را در رده نهم تمام کردند، اما در فصل دوم با عملکردی خوب قهرمان شدند.[۱۱۰]

برای فصل ۱۱–۲۰۱۰، بخش شمالی به گروه‌های آ و ب تقسیم شد. اورتون در گروه ب، بیشتر فصل را در جمع پنج تیم انتهای جدول گذراند تا اینکه با چهارمین برد خود در آن فصل، تا جایگاه چهارم جدول صعود کرد.[۱۱۰]

نقش و حتی نام ذخیره‌ها زیر سؤال رفته بود، چرا که ترکیب کنونی، بازیکنان کمتری از تیم اصلی داشت و بازیکنان جوان‌تری از آکادمی جوانان اورتون در آن به چشم می‌خورد و دیگر نمی‌شد آنها را ذخیره‌های اورتون نامید و این عنوان «ذخیره‌ها» بالاخره کنار گذاشته شد.[۱۱۰]

لیگ برتر زیر-۲۱ سال

در ۳ اوت ۲۰۱۲، رسماً اعلام شد که لیگ ۱ توسعه حرفه‌ای، جایگزین لیگ برتر ذخیره‌ها برای بازیکنان زیر-۲۱ سال می‌شود. تیم‌ها بر اساس طبقه‌بندی آکادمی‌های باشگاه‌ها رتبه‌بندی شدند (طبقه‌بندی هر سه سال یکبار مجدداً ارزیابی می‌شود) و اورتون، در رده آ قرار گرفت. دوران جدیدی برای ذخیره‌های تیم‌ها آغاز شده بود که تاریخچه آنها به دوران قبل از تشکیل لیگ فوتبال در سال ۱۸۸۸ بازمی‌گردد. اورتون، اما در این رقابت‌ها دستاوردی نداشت.[۱۱۰]

لیگ برتر ۲

از فصل ۱۷–۲۰۱۶، لیگ برتر ۲، با قالب و قوانین جدید به عنوان برترین سطح از لیگ توسعه حرفه‌ای معرفی شد. محدوده سنی بازیکنان در آن از زیر ۲۱ سال به زیر ۲۳ سال تغییر کرد. همچنین باشگاه‌ها مجاز بودند تا سه بازیکن و یک دروازه‌بان «بالاتر از سن مجاز» را وارد میدان کنند. در فصل اول و سوم از رقابت‌های جدید، تیم زیر-۲۳ سال اورتون با هدایت دیوید آنس‌ورث، موفق شد جام قهرمانی را به دست آورد.[۱۱۰]

برای فصل ۲۲–۲۰۲۱ تیم زیر-۲۳ سال اورتون در دسته اول از لیگ برتر ۲ رقابت می‌کند و بازی‌های خانگی‌اش را در ورزشگاه هِیگ اونیو شهر ساوت‌پورت انجام می‌دهد. گاهی، گودیسون پارک میزبان بازی‌های آنها بوده‌است.[۱۱۱][۱۱۲][۱۱۰]

آکادمی اورتون[ویرایش]

«آکادمی اورتون» در سال ۱۹۹۷ تأسیس شد و استعدادهای جوان را از سن ۶ سالگی برای باشگاه پرورش می‌دهد. این آکادمی در مجموعه تمرینی فینچ فارم واقع شده و بازیکنان همه گروه‌های سنی در آن تمرین می‌کنند.[۱۱۱][۱۱۲]

از تربیت شدگان برجسته آکادمی اورتون می‌توان به وین رونی، ریچارد دان، مایکل بال، گوین مک‌کن، فرانسیس جفرز و اخیراً جان‌جو کنی، راس بارکلی، شکودران مصطفی و تام دیویس اشاره کرد.[۱۱۳][۱۱۴]

زنان اورتون[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: باشگاه فوتبال زنان اورتون
زنان اورتون در مصاف با چلسی، سپتامبر ۲۰۲۱

این باشگاه کار خود را با عنوان باشگاه فوتبال زنان هوی‌لِیک در سال ۱۹۸۳ آغاز کرد.[۱۱۵] سپس با باشگاه دولفینز ادغام شدند و لیسوو را تشکیل دادند. پس از آن و در ضمیمه یک قرارداد حمایت مالی، پاسیفیک را به عنوان خود اضافه کردند.[۱۱۵] با قهرمانی در فصل ۸۸–۱۹۸۷ از لیگ شمال غرب و نائب قهرمانی در فینال سال ۱۹۸۸ از جام حذفی زنان، به شهرت رسیدند. تا فصل ۹۲–۱۹۹۱، پنج سال پیاپی را در لیگ منطقه‌ای گذراندند و با گسترش لیگ‌های کشوری، فصل بعد در دسته یک لیگ شمال پذیرفته شدند و با قهرمانی در آن به لیگ برتر زنان اتحادیه فوتبال رسیدند.[۱۱۵]

از سال ۱۹۹۵، این باشگاه به عنوان بانوان اورتون کارش را ادامه داد و اکنون بخشی از باشگاه فوتبال اورتون است.[۱۱۵] در سال ۱۹۹۸، قهرمانی در لیگ برتر کشوری را به دست آوردند که بزرگترین افتخارشان تا به امروز است.[۱۱۵] با نایب قهرمانی در فصل ۰۸–۲۰۰۷، برای اولین بار به سهمیه جام یوفا دست یافتند و در فینال جام اتحادیه لیگ برتر از همان فصل، آرسنالی را که تا آن زمان، دو سال بی‌شکست را در انگلستان سپری کرده بود، مغلوب کردند.[۱۱۵][۱۱۶]

بانوان اورتون در جشن قهرمانی جام حذفی، ۲۰۱۰

در سال ۲۰۱۰، آرسنال را در فینال شکست دادند و اولین جام حذفی را با نام اورتون بالای سر بردند.[۱۱۷]

در سال ۲۰۱۱، تا مرحله یک چهارم نهایی از لیگ قهرمانان اروپا صعود کردند، جایی که بهترین عملکردشان تاکنون، توسط تیم آلمانی دیسبورگ متوقف شد.[۱۱۸][۱۱۹]

اورتون از هشت تیم مؤسس سوپرلیگ زنان در مارس ۲۰۱۱ بود.[۱۱۵][۱۲۰] پس از آنکه چندین فصل را در میانه جدول به پایان رساندند، در سپتامبر ۲۰۱۴ و پس از ۲۱ سال حضور در دسته برتر، به دسته دوم سقوط کردند.[۱۲۱][۱۲۲]

جشن قهرمانی دسته دوم سری بهار سوپرلیگ زنان، ۲۰۱۷

در سال ۲۰۱۷، قهرمان دسته دوم سری بهاره سوپر لیگ زنان شدند. این سری، صعود و سقوطی برای تیم‌ها نداشت،[۱۲۳] اما از آنجا که پیش از آغاز فصل ۱۸–۲۰۱۷، ناتس کونتی از دسته یک منحل شد، اورتون دعوت‌نامه بازگشت به لیگ برتر را دریافت کرد.[۱۲۴][۱۲۵] اگرچه در فصل ۱۸–۲۰۱۷، عملکردی ناامیدکننده داشتند، به سبب افزایش تعداد تیم‌ها برای فصل بعد از سقوط اجتناب کردند.[۱۲۱][۱۲۶]

قبل از فصل ۲۰–۲۰۱۹، بانوان را از نام خود حذف کردند و اگرچه اکنون به سادگی اورتون نامیده می‌شوند، در صورت لزوم و به صورت رسمی از عنوان زنان اورتون استفاده خواهند کرد تا از سردرگمی با تیم مردان جلوگیری شود.[۱۱۵][۱۲۷]

در حال حاضر و برای فصل ۲۲–۲۰۲۱، اورتون در سوپرلیگ زنان اتحادیه فوتبال رقابت می‌کند.[۱۲۱]

مالکیت[ویرایش]

اورتون به لحاظ ساختاری، یک شرکت محدود با هیئت مدیره ای است که اکثریت سهام را در اختیار دارد.[۱۲۸] آخرین حساب‌های باشگاه از مه ۲۰۱۴، کل بدهی خالص را ۲۸٫۱ میلیون پوند با گردش مالی ۱۲۰٫۵ میلیون پوند و سود ۲۸٫۲ میلیون پوند نشان می‌داد.[۱۲۹] اضافه برداشت باشگاه با بانک بارکلیز با کمک «صندوق جوایز پایه» لیگ برتر تضمین می‌شود،[۱۳۰] که مبلغی تضمین‌شده‌است که به باشگاه‌ها برای رقابت در لیگ برتر پرداخت می‌شود.[۱۳۱] اورتون در سال ۲۰۰۲، با دو شرکت خدمات مالی بِر استِرنز و پرودنشال پی‌ال‌سی برای یک وام بلندمدت ۳۰ میلیون پوندی در طی ۲۵ سال به توافق رسید. این قرض در آن زمان برای تجمیع بدهی‌ها و همچنین منبع سرمایه‌ای برای خرید بازیکنان جدید بود.[۱۳۲] برای این وام، گودیسون پارک وثیقه گذاشته شد. در ۲۷ فوریه ۲۰۱۶، اردوان فرهاد مشیری تاجر و سرمایه‌گذار ایرانی-انگلیسی، ۴۹٫۹ درصد از سهام باشگاه را خرید و سهام‌دار اصلی شد. در سال‌های بعد، سهام اردوان فرهاد مشیری به بیش از ۷۷ درصد رسید.[۱۳۳][۱۳۴][۱۳۵]

سهام‌داران اورتون
سمت نام میزان سهام یادداشت
مالک، مالک باشگاه اردوان فرهاد مشیری ۱۲۷٬۰۳۱ ۴۹٫۹ از سهام باشگاه فوتبال اورتون را در فوریه ۲۰۱۶ خریداری کرد. در سال ۲۰۱۸ سهم جان وودز را به تملک خود درآورد و سهم خود را به ۵۸٫۸٪ رساند. تا سپتامبر ۲۰۱۸، مشیری ۶۸٫۶٪ از سهام اورتون را در اختیار گرفت. تا ژانویه ۲۰۲۲، سهام او به بیش از ۹۴٪ رسیده‌است.
رئیس هیئت‌مدیره بیل کن‌رایت ۱٬۷۵۰ در اکتبر ۱۹۸۹ وارد هیئت‌مدیره شد.
دیگر سهام‌داران ۶٬۲۱۹ ---
مدیر عامل دنیس بَرِت-بَکسِندِیل --- در سال ۲۰۱۸ منتصب شد، پس از مسئولیتش به عنوان معاون مدیر عامل.
اطلاعات سهام اورتون

کادر فنی[ویرایش]

تا تاریخ ۴ فوریه ۲۰۲۳

بازیکنان[ویرایش]

بازیکنان فعلی[ویرایش]

تا تاریخ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲[۱۳۶][۱۳۷]
شماره پست بازیکن
۱ انگلستان دروازه‌بان جردن پیکفورد (کاپیتان دوم)
۲ انگلستان مدافع جیمز تارکووسکی
۳ اسکاتلند مدافع ناتان پترسون
۴ انگلستان مدافع میسون هولگیت
۵ انگلستان مدافع مایکل کین
۶ انگلستان مهاجم دوایت مک‌نیل
۷ بلژیک هافبک آمادو اونانا
۸ انگلستان مهاجم دامینیک کالورت-لوین
۱۱ انگلستان مهاجم دمارای گری
۱۳ کلمبیا مدافع یری مینا
۱۴ انگلستان مهاجم اندروس تاونزند
۱۵ بوسنی و هرزگوین دروازه‌بان آسمیر بگوویچ
۱۶ مالی هافبک عبدولای دوکوره
شماره پست بازیکن
۱۷ نیجریه هافبک الکس آیوبی
۱۹ اوکراین مدافع ویتالی میکولنکو
۲۰ فرانسه مهاجم نیل ماوپی
۲۲ انگلستان مدافع بن گادفری
۲۳ جمهوری ایرلند مدافع شیموس کولمن (کاپیتان)
۲۶ انگلستان هافبک تام دیویس
۲۷ سنگال هافبک ادریسا گی
۲۹ پرتغال مدافع روبن ویناگره (قرضی از اسپورتینگ)
۳۰ انگلستان مدافع کانر کودی (قرضی از ولورهمپتون)
۳۱ انگلستان دروازه‌بان اندی لونرگان
۳۳ ونزوئلا مهاجم سالومون روندون
۳۵ سوئیس دروازه‌بان الدین یاکوپوویچ
۳۷ انگلستان هافبک جیمز گارنر


قرض داده‌شده[ویرایش]

تا تاریخ ۱ فوریه ۲۰۲۲

شماره پست بازیکن
پرتغال دروازه‌بان ژوائو ویرژینیا (به اسپورتینگ تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
فرانسه مدافع نیلز انکونکو (به استاندارد لیژ تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
شماره پست بازیکن
انگلستان مهاجم الیس سیمس (به هارت آو میدلوتین تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲)
ایتالیا مهاجم مویز کین (به یوونتوس تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۳)


عملکرد فصل به فصل[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فصل‌های باشگاه فوتبال اورتون

جدول زیر، عملکرد فصل‌های اخیر اورتون را نمایش می‌دهد.

عملکرد اورتون در فصل‌های اخیر
فصل آمار لیگ[۱۳۹] نتایج جام گلزن (های) برتر[۱۴۰] م. تماشاگران[۱۴۱]
لیگ دسته بازی پ. ت. ش. ت. گل امتیاز رتبه حذفی[۱۴۲] اتحادیه[۱۴۳] خیریه[۱۴۴] رقابت‌های یوفا[۱۴۵] لیگ مجموع
۱۱–۲۰۱۰ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۳ ۱۵ ۱۰ +۶ ۵۴ ۷ دور ۵ دور ۳ جواز نگرفت. جواز نگرفت. کیهیل (۹) بکفورد (۱۰)
ساها (۱۰) 		۳۶٬۰۳۹
۱۲–۲۰۱۱ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۵ ۱۱ ۱۲ +۱۰ ۵۶ ۷ ن. نهایی دور ۴ جواز نگرفت. جواز نگرفت. یلاویج (۹) یلاویج (۱۱) ۳۳٬۲۲۸
۱۳–۲۰۱۲ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۶ ۱۵ ۷ +۱۵ ۶۳ ۶ دور ۶ دور ۳ جواز نگرفت. جواز نگرفت. فلینی (۱۱) فلینی (۱۲) ۳۶٬۳۵۶
۱۴–۲۰۱۳ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۲۱ ۹ ۸ +۲۲ ۷۲ ۵ دور ۶ دور ۳ جواز نگرفت. جواز نگرفت. لوکاکو (۱۵) لوکاکو (۱۶) ۳۷٬۷۳۲
۱۵–۲۰۱۴ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۲ ۱۱ ۱۵ −۲ ۴۷ ۱۱ دور ۳ دور ۳ جواز نگرفت. ل. اروپا–۱/۸ ن. لوکاکو (۱۰) لوکاکو (۲۰) ۳۸٬۴۰۶
۱۶–۲۰۱۵ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۱ ۱۴ ۱۳ +۴ ۴۷ ۱۱ ن. نهایی ن. نهایی جواز نگرفت. جواز نگرفت. لوکاکو (۱۸) لوکاکو (۲۵) ۳۸٬۲۲۸
۱۷–۲۰۱۶ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۷ ۱۰ ۱۱ +۱۸ ۶۱ ۷ دور ۳ دور ۳ جواز نگرفت. جواز نگرفت. لوکاکو (۲۵) لوکاکو (۲۶) ۳۹٬۴۹۴
۱۸–۲۰۱۷ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۳ ۱۰ ۱۵ −۱۴ ۴۹ ۸ دور ۳ دور ۴ جواز نگرفت. ل. اروپا–م. گ. رونی (۱۰) رونی (۱۱) ۳۸٬۷۹۷
۱۹–۲۰۱۸ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۵ ۹ ۱۴ +۸ ۵۴ ۸ دور ۴ دور ۳ جواز نگرفت. جواز نگرفت. سیگرثسون (۱۳)
ریشارلیسون (۱۳) 		سیگرثسون (۱۴)
ریشارلیسون (۱۴) 		۳۸٬۷۸۰
۲۰–۲۰۱۹ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۳ ۱۰ ۱۵ −۱۲ ۴۹ ۱۲ دور ۳ ۱/۴ ن. جواز نگرفت. جواز نگرفت. کالورت-لوین (۱۳)
ریشارلیسون (۱۳) 		کالورت-لوین (۱۵)
ریشارلیسون (۱۵) 		۳۹٬۲۵۶
۲۱–۲۰۲۰ لیگ برتر ۱ ۳۸ ۱۷ ۸ ۱۳ −۱ ۵۹ ۱۰ ۱/۴ ن. ۱/۴ ن. جواز نگرفت. جواز نگرفت. کالورت-لوین (۱۶) کالورت-لوین (۲۱) ۰[یادداشت ۲]

آمار عملکرد در رقابت‌های اروپایی[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: باشگاه فوتبال اورتون در اروپا

تا تاریخ ۲۰ آوریل ۲۰۲۱[۱۴۵]

آمار عملکرد در رقابت‌های اروپایی
رقابت بازی پ. ت. ش. گ.ز. گ.خ. ت.گ. ٪پ.
رقابت‌های یوفا
لیگ قهرمانان اروپا ۱۰ ۲ ۵ ۳ ۱۴ ۱۰ ۴+ ۰۲۰
لیگ اروپا ۵۲ ۲۷ ۸ ۱۷ ۸۷ ۶۴ ۲۳+ ۰۵۲
جام در جام اروپا ۱۷ ۱۱ ۴ ۲ ۲۵ ۹ ۱۶+ ۰۶۵
مجموع ۷۹ ۴۰ ۱۷ ۲۲ ۱۲۶ ۸۴ ۴۲+ ۰۵۱
رقابت‌های غیر-یوفا
اینتر-سیتیز فیرز کاپ ۱۲ ۷ ۲ ۳ ۲۲ ۱۵ ۷+ ۰۵۸
مجموع ۱۲ ۷ ۲ ۳ ۲۲ ۱۵ ۷+ ۰۵۸
فهرست کامل عملکرد اورتون در رقابت‌های اروپایی

افتخارات[ویرایش]

افتخارات
رقابت قهرمانی نائب‌قهرمانی
رقابت‌های داخلی
لیگ برتر انگلیس

(۹): ۹۱–۱۸۹۰، ۱۵–۱۹۱۴، ۲۸–۱۹۲۷، ۳۲–۱۹۳۱، ۳۹–۱۹۳۸، ۶۳–۱۹۶۲، ۷۰–۱۹۶۹، ۸۵–۱۹۸۴، ۸۷–۱۹۸۶

(۷): ۹۰–۱۸۸۹، ۹۵–۱۸۹۴، ۰۲–۱۹۰۱، ۰۵–۱۹۰۴، ۰۹–۱۹۰۸، ۱۲–۱۹۱۱، ۸۶–۱۹۸۵

چمپیونشیپ

(۱): ۳۱–۱۹۳۰

(۱): ۵۴–۱۹۵۳

جام حذفی

(۵): ۰۶–۱۹۰۵، ۳۳–۱۹۳۲، ۶۶–۱۹۶۵، ۸۴–۱۹۸۳، ۹۵–۱۹۹۴

(۸): ۹۳–۱۸۹۲، ۹۷–۱۸۹۶، ۰۷–۱۹۰۶، ۶۸–۱۹۶۷، ۸۵–۱۹۸۴، ۸۶–۱۹۸۵، ۸۹–۱۹۸۸، ۰۹–۲۰۰۸

سوپر جام انگلستان

(۹): ۱۹۲۸، ۱۹۳۲، ۱۹۶۳، ۱۹۷۰، ۱۹۸۴، ۱۹۸۵، ۱۹۸۶، ۱۹۸۷، ۱۹۹۵

---
جام اتحادیه ---

(۲): ۷۷–۱۹۷۶، ۸۴–۱۹۸۳

رقابت‌های بین‌المللی
لیگ قهرمانان اروپا --- ---
جام یوفا --- ---
جام برندگان جام اروپا

(۱): ۸۵–۱۹۸۴

---
فهرست کامل دستآوردهای اورتون

آمار و رکوردهای باشگاه[ویرایش]

پیروزی[ویرایش]

رکورد نتیجه
بیشترین پیروزی لیگ در یک فصل ۲۹ پیروزی در ۴۲ بازی، دسته اول، فصل ۷۰–۱۹۶۹[۱۴۶][۱۴۷]
کمترین پیروزی لیگ در یک فصل
  • ۹ پیروزی در ۲۲ بازی، دسته اول، فصل ۱۳–۱۹۱۲[۱۴۶]
  • ۹ پیروزی در ۴۲ بازی، دسته اول، فصل ۸۰–۱۹۷۹[۱۴۶]
  • ۹ پیروزی در ۳۸ بازی لیگ برتر انگلیس، ۹۸–۱۹۹۷[۱۴۶]
  • ۹ پیروزی در ۳۸ بازی لیگ برتر انگلیس، ۰۴–۲۰۰۳[۱۴۶]
بهترین پیروزی در لیگ
  • ۹–۱ مقابل منچستر سیتی، ۳ سپتامبر ۱۹۰۶[۱۴۸]
  • ۹–۱ مقابل پلیموث آرگیل، ۲۷ دسامبر ۱۹۳۰ (دیکسی دین و جی استین، هر کدام چهار گل زدند، اولین بار برای اورتون)[۱۴۸]
بهترین پیروزی در جام حذفی ۱۱–۲ مقابل داربی کانتی، جام حذفی، دور پنجم، ۱۸ ژانویه ۱۸۹۰ (هت تریک از فرد گری، الک بریدی و الف میلوارد)[۱۴۷][۱۴۸]
بهترین پیروزی در جام اتحادیه ۸–۰ مقابل ویمبلدون، جام اتحادیه، دور دوم، ۲۹ اوت ۱۹۷۸[۱۴۸]
بهترین پیروزی در مجموع دو بازی رفت و برگشت در جام اتحادیه ۱۱–۰ مقابل رکسهام، جام اتحادیه، دور دوم، ۱۹۹۰[۱۴۸]
بهترین پیروزی در اروپا ۶–۱ مقابل بران، جام یوفا، مرحله یک‌شانزدهم، ۲۱ فوریه ۲۰۰۸[۱۴۷][۱۴۸]
بهترین پیروزی در مجموع دو بازی رفت و برگشت پیروزی اروپا ۱۰–۰ مقابل فین هارپس، جام یوفا، دور اول، ۱۹۷۸[۱۴۸]
بهترین پیروزی در بازی دوستانه ۲۲–۰ مقابل ایردینگ، ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۸[۱۴۹]
بهترین پیروزی خارج از خانه در لیگ ۷–۰ مقابل چارلتون اتلتیک، ۷ فوریه ۱۹۳۱[۱۴۷]
بهترین پیروزی خارج از خانه در جام حذفی ۶–۰ مقابل کریستال پالاس، ۴ ژانویه ۱۹۳۱[۱۴۸]
بهترین پیروزی خارج از خانه در دسته برتر ۶–۱ مقابل داربی کانتی، ۵ نوامبر ۱۸۹۲[۱۴۸]
بهترین پیروزی خارج از خانه در جام اتحادیه ۵–۰ مقابل رکسهام، جام اتحادیه، دور دوم بازی رفت، ۲۵ سپتامبر ۱۹۹۰[۱۴۸]
بهترین پیروزی خارج از خانه در اروپا ۵–۰ مقابل فین هارپس، جام یوفا، دور اول بازی رفت، ۱۲ سپتامبر ۱۹۷۸[۱۴۸]

فهرست کامل بزرگترین پیروزی‌های اورتون

شکست[ویرایش]

رکورد نتیجه
بیشترین شکست لیگ در یک فصل ۲۲ شکست در ۴۲ بازی، لیگ برتر انگلستان، فصل ۹۴–۱۹۹۳[۱۴۶]
کمترین شکست لیگ در یک فصل ۱ شکست در ۲۲ بازی، دسته اول، فصل ۹۱–۱۸۹۰[۱۴۶][۱۴۷]
بدترین شکست لیگ
  • ۷–۰ مقابل ساندرلند، لیگ فوتبال دسته اول، ۲۶ دسامبر ۱۹۳۴[۱۵۰]
  • ۷–۰ مقابل ولوز لیگ فوتبال دسته ۱، ۲۲ فوریه ۱۹۳۹[۱۵۱]
  • ۱۰–۴ مقابل تاتنهام هاتسپر لیگ فوتبال دسته ۱، ۱۱ اکتبر ۱۹۵۸[۱۵۲]
  • ۸–۲ مقابل نیوکاسل لیگ فوتبال دسته ۱، ۷ نوامبر ۱۹۵۹[۱۵۲]
  • ۷–۰ مقابل آرسنال، لیگ برتر، ۱۱ مه ۲۰۰۵[۱۵۳][۱۵۲]
بدترین شکست در جام حذفی ۶–۰ مقابل کریستال پالاس، جام حذفی، دور اول، ۷ ژانویه ۱۹۲۲[۱۵۴][۱۵۲]

فهرست کامل نتایج اورتون

گلزنی[ویرایش]

رکورد نتیجه
بیشترین گل زده لیگ در یک فصل ۱۲۱ گل در ۴۲ بازی، دسته دوم لیگ فوتبال، فصل ۳۱–۱۹۳۰[۱۴۶]
کمترین گل زده لیگ در یک فصل ۳۴ گل در ۳۸ بازی، لیگ برتر، فصل ۰۶–۲۰۰۵[۱۴۶]
بیشترین گل خورده لیگ در یک فصل ۹۲ گل در ۴۲ بازی، دسته اول، فصل ۳۰–۱۹۲۹[۱۴۶]
کمترین گل خورده لیگ در یک فصل ۲۷ گل در ۴۰ بازی، دسته اول، فصل ۱۹۸۸–۱۹۸۷[۱۴۶]

امتیازگیری[ویرایش]

رکورد نتیجه
بیشترین امتیاز در یک فصل لیگ (سیستم ۲ امتیاز برای هر برد) ۶۶ امتیاز در ۴۲ بازی، دسته اول، فصل ۷۰–۱۹۶۹[۱۴۶]
بیشترین امتیاز در یک فصل لیگ (سیستم ۳ امتیاز برای هر برد) ۹۰ امتیاز در ۴۲ بازی، دسته اول، فصل ۸۵–۱۹۸۴[۱۴۶]
کمترین امتیاز در یک فصل لیگ (سیستم ۲ امتیاز برای هر برد) ۲۰ امتیاز در ۲۲ بازی، دسته اول، فصل ۸۹–۱۸۸۸[۱۴۶]
کمترین امتیاز در یک فصل لیگ (سیستم ۳ امتیاز برای هر برد) ۳۹ امتیاز در ۳۸ بازی، لیگ برتر، فصل ۰۴–۲۰۰۳[۱۴۶]

اولین بازی‌ها[ویرایش]

بازی تاریخ
اولین بازی در جام حذفی[۱۵۵] مقابل بولتون، دور اول مقدماتی، ۱۲ نوامبر ۱۸۸۷ (تساوی ۰–۰)
اولین بازی در دسته اول مقابل آکرینگتون، دسته اول، ۸ سپتامبر ۱۸۸۸ (برد ۲–۱)[۱۵۶]
اولین بازی در گودیسون پارک مقابل بولتون، دسته اول، (پیروزی ۴–۲)[۱۵۷]
اولین بازی اروپایی مقابل دانفرملین، فیرز کاپ، ۲۵ سپتامبر ۱۹۶۲ (پیروزی ۱–۰)[۱۵۸]
اولین بازی در جام اتحادیه مقابل آکرینگتون استنلی، (پیروزی ۳–۱)، ۱۲ دسامبر ۱۹۶۰[۱۵۹][۱۶۰]

حضور تماشاگران[ویرایش]

رکورد حضور تماشاگران
بیشترین حضور تماشاگران در لیگ ۷۸٬۲۹۹ برابر لیورپول، ۱۸ سپتامبر ۱۹۴۸[۱۴۷][۱۶۱]
بیشترین حضور تماشاگران در جام حذفی ۷۷٬۹۰۲ برابر منچستریونایتد، جام حذفی، دور پنجم، ۱۴ فوریه ۱۹۵۳[۱۴۷][۱۶۱]
بیشترین حضور تماشاگران در جام اتحادیه ۵۴٬۰۳۲ برابر بولتون، جام اتحادیه، نیمه نهایی، بازی رفت، ۱۸ ژانویه ۱۹۷۷[۱۶۱]
بیشترین حضور تماشاگران در اروپا ۶۲٬۴۰۸ برابر اینتر میلان، جام اروپا، دور اول، بازی رفت، ۱۸ سپتامبر ۱۹۶۳[۱۶۱]
کمترین حضور تماشاگران در لیگ ۷٬۸۰۲ برابر شفیلد ونزدی، ۱ مه ۱۹۳۴[۱۶۱]
کمترین حضور تماشاگران در جام حذفی ۱۵٬۲۹۳ برابر ویمبلدون، جام حذفی، دور سوم، ۱۲ ژانویه ۱۹۹۳[۱۶۱]
کمترین حضور تماشاگران در جام اتحادیه ۷٬۴۱۵ در مقابل راکسم، جام اتحادیه، دور دوم، بازی برگشت، ۹ اکتبر ۱۹۹۰[۱۶۱]

آمار حضور تماشاگران اورتون در رقابت‌های مختلف

رکورد کشوری[ویرایش]

رکورد
گودیسون پارک، اولین ورزشگاهی در جهان بود که به شکل اختصاصی برای فوتبال طراحی و ساخته شد.[۱۶۲]
گودیسون پارک تنها ورزشگاه باشگاهی است که میزبان یک بازی نیمه‌نهایی از رقابت‌های جام جهانی بوده.[۱۶۲]
گودیسون پارک محل بازی انگلستان و جمهوری ایرلند در ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۹ بود. انگلیس با نتیجه ۲–۰ شکست خورد و این، اولین شکست خانگی آنها مقابل کشوری غیرانگلیسی بود. پیتر فارل از اورتون، برای ایرلند گلزنی کرد.
اورتون اولین باشگاه انگلیسی بود که در پنج فصل متوالی (۶۳–۱۹۶۲ تا ۶۷–۱۹۶۶) در مسابقات اروپایی حضور یافت.
اورتون بیش از هر باشگاه دیگری در دسته برتر فوتبال انگلستان بازی کرده‌است.[۱۶۳]
بیش از هر باشگاه دیگری در لیگ برتر گل زده‌اند و گل دریافت کرده‌اند.[۱۶۳]
اورتون بیش از هر تیم دیگری در مسابقات دسته برتر، تساوی و باخت داشته‌است.[۱۶۳]
اورتون تمایزی غیرمعمول دارد، اینکه برای طولانی‌ترین زمان، قهرمان لیگ بود. در سال ۱۹۱۵، قهرمانی را به دست آورد و به دنبال تعلیق لیگ به دلیل جنگ جهانی اول، تا ازسرگیری دوباره لیگ در فصل ۲۰–۱۹۱۹، قهرمان باقی ماند. همچنین در سال ۱۹۳۹ قهرمان شد و بار دیگر به دنبال تعلیق لیگ به دلیل جنگ جهانی دوم، تا شروع دوباره لیگ در سال ۱۹۴۶، قهرمان باقی ماند.
اولین باشگاهی که جام و مدال‌های قهرمانی لیگ را دریافت کرد.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که جوانترین گلزن لیگ برتر را در دو فصل متوالی با دو بازیکن مختلف داشته‌است.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که به رکورد ۴۰۰۰ بازی در دسته برتر رسید.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که به رکورد ۵۰۰۰ امتیاز در لیگ دست یافت.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که در دو زمین مختلف، قهرمان لیگ شد.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که فینال جام حذفی را میزبانی کرد.[۱۵۵]
اولین باشگاه در انگلیس بود که نیمکت ذخیره‌ها را نصب کرد.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که به ۴ فینال متوالی در جام خیریه در ومبلی در فاصله سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ رسید.[۱۶۴]
شش گل جک ساوت‌ورث مقابل وست برومویچ آلبیون در ۳۰ دسامبر ۱۸۹۳، اولین نمونه از این دست در تاریخ لیگ فوتبال بود.[۱۶۵]
بیشترین امتیاز انضباطی دریافتی را در لیگ برتر دارند (۲ امتیاز برای کارت قرمز، یک امتیاز برای یک زرد): ۱۲۵۲[۱۶۶]
اولین باشگاهی که در فینال جام حذفی، شکست ۲–۰ را به پیروزی تبدیل کرد و قهرمان شد.[۱۶۷][۱۶۸]
اولین باشگاه از مرزی‌ساید که قهرمان جام حذفی شد.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که به رکورد ۱۰۰ فصل حضور در دسته برتر فوتبال انگلستان دست یافت.[۱۶۲]

اولین‌های اورتون

رکورد اروپایی[ویرایش]

رکورد
اولین باشگاهی که در صدر جدول آی‌تیونز قرار گرفت. در سپتامبر ۲۰۲۰ با «اورتون، جان آبی‌ها».[۱۶۹]
گودیسون پارک که در سال ۱۸۹۲ ساخته شد، اولین زمین فوتبال کاملاً هدفمند در جهان بود.[۱۶۲]
اورتون اولین باشگاهی بود که سیستم گرمایش زیر خاکی را در ورزشگاه خود نصب کرد.[۱۷۰]
اولین باشگاهی که در یک جام اروپایی با ضربات پنالتی پیروز شد (۱۹۷۰ مقابل بروسیا مونشن‌گلادباخ).[۱۷۱][۱۶۲]
اولین باشگاهی که مستمر، برنامه بازی را برای بازی‌های خانگی منتشر کرد.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که ورزشگاه چهار طرفه با جایگاه‌های دو طبقه داشت.[۱۶۲]
اولین باشگاهی که ورزشگاهی با جایگاه سه طبقه داشت.[۱۶۲]

رکورد نقل و انتقالات[ویرایش]

گران‌قیمت‌ترین خریدهای باشگاه[ویرایش]

سیگرثسون، گران‌ترین خرید اورتون
# نام مبدأ مبلغ سال
۱ ایسلند کیلوی سیگرثسون ولز سوانزی سیتی ۴۰ م£ ۲۰۱۷
۲ برزیل ریشارلیسون انگلستان واتفورد ۳۵ م£ ۲۰۱۸
۳ انگلستان جردن پیکفورد انگلستان ساندرلند ۲۵ م£ ۲۰۱۷
۴ کلمبیا یری مینا اسپانیا بارسلونا ۲۷ م£ ۲۰۱۸
۵ بلژیک روملو لوکاکو انگلستان چلسی ۲۸ م£ ۲۰۱۴
۶ نیجریه الکس ایووبی انگلستان آرسنال ۲۸ م£ ۲۰۱۹
۷ انگلستان مایکل کین انگلستان برنلی ۲۵ م£ ۲۰۱۷
۸ هلند دیوی کلاسن هلند آژاکس ۲۳٫۶ م£ ۲۰۱۷
۹ جمهوری دموکراتیک کنگو یانیک بولازی انگلستان کریستال پالاس ۲۲٫۵ م£ ۲۰۱۶
۱۰ ترکیه جنک تسون ترکیه بشیکتاش ۲۱ م£ ۲۰۱۸

فهرست کامل گران‌ترین خریدهای اورتون

گران‌قیمت‌ترین فروش‌های باشگاه[ویرایش]

لوکاکو، گران‌ترین فروش اورتون
# نام مقصد مبلغ سال
۱ بلژیک روملو لوکاکو انگلستان منچستر یونایتد ۹۰ م£ ۲۰۱۷
۲ انگلستان جان استونز انگلستان منچستر سیتی ۴۷٫۵ م£ ۲۰۱۶
۳ بلژیک مروان فلاینی انگلستان منچستر یونایتد ۲۷٫۵ م£ ۲۰۱۳
۴ انگلستان وین رونی انگلستان منچستر یونایتد ۲۷ م£ ۲۰۰۴
۵ انگلستان جولین لسکات انگلستان منچستر سیتی ۲۴ م£ ۲۰۰۹
۶ انگلستان راس بارکلی انگلستان چلسی ۱۵ م£ ۲۰۱۸
۷ کرواسی نیکولا ولاشیچ روسیه زسکا مسکو ۱۴ م£ ۲۰۱۹
۸ انگلستان جک رادول انگلستان منچستر سیتی ۱۲ م£ ۲۰۱۲

فهرست کامل گران‌ترین فروش‌های اورتون

تاریخچه، آمار و افتخارات مربیان و بازیکنان[ویرایش]

مربیان[ویرایش]

رکورد طولانی‌ترین دوره هدایت تیم اورتون در اختیار هری کتریک است؛ او در حد فاصل سال‌های ۷۳–۱۹۶۱ و طی ۵۹۴ بازی، هدایت تیم اورتون را بر عهده داشت. پرافتخارترین مربی تاریخ اورتون که موفق به کسب قهرمانی‌های داخلی و بین‌المللی شد، هاوارد کندال است؛ او موفق به کسب دو عنوان قهرمانی لیگ انگلیس، قهرمانی در جام حذفی انگلستان ۱۹۸۴، قهرمانی در جام برندگان جام اروپا ۱۹۸۵ و سه عنوان قهرمانی جام خیریه انگلستان شد.

فهرست مربیان باشگاه[ویرایش]

بازی‌های برگزارشده تا تاریخ ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲. تنها رقابت‌های رسمی و حرفه‌ای محاسبه شده‌اند.
فهرست سرمربیان باشگاه اورتون، همراه با دوران تصدی، رکوردها و افتخارات
مربی ملیت از تاریخ تا تاریخ بازی پ. ت. ش. %پ. افتخارات[۱۷۲] یادداشت
ویلیام ادوارد بارکلی ایرلند ایرلند ۰۱۸۸۸−۰۸ اوت ۱۸۸۸ ۰۱۸۸۹−۰۵ مه ۱۸۸۹ ۲۲ ۹ ۲ ۱۱ ۰۴۱ [۱۷۳]
دیک مولینکس  انگلستان ۰۱۸۸۹−۰۸ اوت ۱۸۸۹ ۰۱۹۰۱−۰۵ مه ۱۹۰۱ ۳۸۶ ۱۹۴ ۶۴ ۱۲۸ ۰۵۰

[۱۷۴]
ویل کاف  انگلستان ۰۱۹۰۱−۰۸ اوت ۱۹۰۱ ۰۱۹۱۸−۰۵ مه ۱۹۱۸ ۵۷۷ ۲۷۵ ۱۱۰ ۱۹۲ ۰۴۸ [۱۷۵]
ویلیام جی. ساویر  انگلستان ۰۱۹۱۸−۰۸ اوت ۱۹۱۸ ۰۱۹۱۹−۰۵ مه ۱۹۱۹ ۰ ۰ ۰ ۰ !— [۱۷۶][یادداشت ۳]
توماس مک‌اینتاش  انگلستان ۰۱۹۱۹−۰۸ اوت ۱۹۱۹ ۰۱۹۳۵−۰۵ مه ۱۹۳۵ ۷۱۹ ۲۸۶ ۱۷۹ ۲۵۴ ۰۴۰ [۱۷۷]
کمیته اورتون ۰۱۹۳۵−۰۵ مه ۱۹۳۵ ۰۱۹۳۹−۰۶ ژوئن ۱۹۳۹ ۱۸۰ ۷۶ ۳۶ ۶۸ ۰۴۲ [۱۷۸]
تئو کلی  انگلستان ۰۱۹۳۹−۰۶ ژوئن ۱۹۳۹ ۰۱۹۴۸−۰۹−۰۱ ۱ سپتامبر ۱۹۴۸ ۱۰۰ ۳۸ ۱۹ ۴۳ ۰۳۸ [۱۷۸]
کلیف بریتون  انگلستان ۰۱۹۴۸−۰۹−۰۱ ۱ سپتامبر ۱۹۴۸ ۰۱۹۵۶−۰۲−۰۱ ۱ فوریه ۱۹۵۶ ۳۴۴ ۱۲۵ ۹۲ ۱۲۷ ۰۳۶ [۱۷۹]
یان بوکان  اسکاتلند ۰۱۹۵۶−۰۲−۰۱ ۱ فوریه ۱۹۵۶ ۰۱۹۵۸−۱۰−۰۱ ۱ اکتبر ۱۹۵۸ ۱۱۶ ۳۸ ۲۴ ۵۴ ۰۳۳ [۱۸۰]
جانی کری  جمهوری ایرلند ۰۱۹۵۸−۱۰−۰۱ ۱ اکتبر ۱۹۵۸ ۰۱۹۶۱−۰۴−۱۵ ۱۵ آوریل ۱۹۶۱ ۱۲۲ ۵۱ ۲۲ ۴۹ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۱]
هری کتریک  انگلستان ۰۱۹۶۱−۰۴−۲۲ ۲۲ آوریل ۱۹۶۱ ۰۱۹۷۳−۰۴−۰۷ ۷ آوریل ۱۹۷۳ ۵۹۴ ۲۷۶ ۱۵۷ ۱۶۱ ۰۴۶

[۱۸۲]
تام ایگل‌استون*  انگلستان ۰۱۹۷۳−۰۴−۱۲ ۱۲ آوریل ۱۹۷۳ ۰۱۹۷۳−۰۵−۲۸ ۲۸ مه ۱۹۷۳ ۶ ۱ ۲ ۳ ۰۱۷ [۱۸۳][۱۸۴]
بیلی بینگهام  ایرلند شمالی ۰۱۹۷۳−۰۸−۲۵ ۲۵ اوت ۱۹۷۳ ۰۱۹۷۷−۰۱−۰۸ ۸ ژانویه ۱۹۷۷ ۱۷۲ ۶۴ ۵۵ ۵۳ ۰۳۷ [۱۸۵]
استیو بورتنشاو*  انگلستان ۰۱۹۷۷−۰۱−۱۰ ۱۰ ژانویه ۱۹۷۷ ۰۱۹۷۷−۰۱−۳۰ ۳۰ ژانویه ۱۹۷۷ ۴ ۰ ۲ ۲ ۰۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۳][۱۸۶]
گوردون لی  انگلستان ۰۱۹۷۷−۰۲−۰۱ ۱ فوریه ۱۹۷۷ ۰۱۹۸۱−۰۵−۰۴ ۴ مه ۱۹۸۱ ۲۳۴ ۹۲ ۷۲ ۷۰ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۷]
هاوارد کندال  انگلستان ۰۱۹۸۱−۰۵ مه ۱۹۸۱[۱۸۸] ۰۱۹۸۷−۰۵−۱۱ ۱۱ مه ۱۹۸۷ ۳۳۸ ۱۸۳ ۷۸ ۷۷ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported

[۱۸۹]
کالین هاروی  انگلستان ۰۱۹۸۷−۰۸−۰۱ ۱ اوت ۱۹۸۷ ۰۱۹۹۰−۱۰−۳۰ ۳۰ اکتبر ۱۹۹۰ ۱۷۰ ۷۲ ۵۲ ۴۶ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported

[۱۹۰]
جیمی گابریل*  اسکاتلند ۰۱۹۹۰−۱۱−۰۳ ۳ نوامبر ۱۹۹۰ ۰۱۹۹۰−۱۱−۰۳ ۳ نوامبر ۱۹۹۰ ۱ ۱ ۰ ۰ خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۳][۱۹۱]
هاوارد کندال  انگلستان ۰۱۹۹۰−۱۱−۱۰ ۱۰ نوامبر ۱۹۹۰ ۰۱۹۹۳−۱۲−۰۴ ۴ دسامبر ۱۹۹۳ ۱۶۲ ۶۳ ۴۰ ۵۹ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۹]
جیمی گابریل*  اسکاتلند ۰۱۹۹۳−۱۲−۰۸ ۸ دسامبر ۱۹۹۳ ۰۱۹۹۴−۰۱−۰۳ ۳ ژانویه ۱۹۹۴ ۷ ۰ ۱ ۶ ۰۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۳][۱۹۱]
مایک واکر  ولز ۰۱۹۹۴−۰۱−۰۸ ۸ ژانویه ۱۹۹۴ ۰۱۹۹۴−۱۱−۰۵ ۵ نوامبر ۱۹۹۴ ۳۵ ۶ ۱۱ ۱۸ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۹۲]
جو رویل  انگلستان ۰۱۹۹۴−۱۱−۲۱ ۲۱ نوامبر ۱۹۹۴ ۰۱۹۹۷−۰۳−۲۷ ۲۷ مارس ۱۹۹۷ ۱۲۳ ۴۸ ۳۹ ۳۶ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported

[۱۹۳][۱۹۴]
دیو واتسون*  انگلستان ۰۱۹۹۷−۰۴−۰۵ ۵ آوریل ۱۹۹۷ ۰۱۹۹۷−۰۵−۱۱ ۱۱ مه ۱۹۹۷ ۷ ۱ ۳ ۳ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۹۵][۱۹۶]
هاوارد کندلل  انگلستان ۰۱۹۹۷−۰۶−۲۷ ۲۷ ژوئن ۱۹۹۷ ۰۱۹۹۸−۰۵−۱۰ ۱۰ مه ۱۹۹۸ ۴۲ ۱۱ ۱۳ ۱۸ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۸۹]
والتر اسمیت  اسکاتلند ۰۱۹۹۸−۰۸−۱۵ ۱۵ اوت ۱۹۹۸ ۰۲۰۰۲−۰۳−۱۰ ۱۰ مارس ۲۰۰۲ ۱۷۳ ۵۶ ۵۰ ۶۷ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۹۷]
دیوید مویز  اسکاتلند ۰۲۰۰۲−۰۳−۱۶ ۱۶ مارس ۲۰۰۲ ۰۲۰۱۳−۰۵−۱۹ ۱۹ مه ۲۰۱۳ ۵۱۶ ۲۱۷ ۱۳۹ ۱۶۰ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported [۱۹۸]
روبرتو مارتینز  اسپانیا ۰۲۰۱۳−۰۸−۱۷ ۱۷ اوت ۲۰۱۳ ۰۲۰۱۶−۰۵−۱۲ ۱۲ مه ۲۰۱۶ ۱۴۰ ۶۰ ۳۹ ۴۱ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
دیوید آنس‌ورث*  انگلستان ۰۲۰۱۶−۰۵−۱۵ ۱۵ مه ۲۰۱۶ ۰۲۰۱۶−۰۵−۱۵ ۱۵ مه ۲۰۱۶ ۱ ۱ ۰ ۰ خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
رونالت کومان  هلند ۰۲۰۱۶−۰۶−۱۴ ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶ ۰۲۰۱۷−۱۰−۲۳ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۷ ۵۸ ۲۴ ۱۴ ۲۰ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
دیوید آنس‌ورث*  انگلستان ۰۲۰۱۷−۱۰−۲۴ ۲۴ اکتبر ۲۰۱۷ ۰۲۰۱۷−۱۱−۳۰ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۷ ۸ ۲ ۱ ۵ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
سم الردایس  انگلستان ۰۲۰۱۷−۱۱−۳۰ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۷ ۰۲۰۱۸−۰۵−۱۶ ۱۶ مه ۲۰۱۸ ۲۶ ۱۰ ۷ ۹ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
مارکو سیلوا  پرتغال ۰۲۰۱۸−۰۵−۳۱ ۳۱ مه ۲۰۱۸ ۰۲۰۱۹−۱۲−۰۵ ۵ دسامبر ۲۰۱۹ ۶۰ ۲۴ ۱۲ ۲۴ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
دانکن فرگوسن*  اسکاتلند ۰۲۰۱۹−۱۲−۰۵ ۵ دسامبر ۲۰۱۹ ۰۲۰۱۹−۱۲−۲۱ ۲۱ دسامبر ۲۰۱۹ ۴ ۱ ۳ ۰ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
کارلو آنچلوتی  ایتالیا ۰۲۰۱۹−۱۲−۲۱ ۲۱ دسامبر ۲۰۱۹

۰۲۰۲۱−۰۶−۰۱ ۱ ژوئن ۲۰۲۱

۶۷ ۳۱ ۱۴ ۲۲ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
رافائل بنیتز  اسپانیا ۰۲۰۲۱−۰۶−۳۰ ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱ ۰۲۰۲۲−۰۱−۱۶ ۱۶ ژانویه ۲۰۲۲ ۲۲ ۷ ۵ ۱۰ ۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
دانکن فرگوسن*  اسکاتلند ۰۲۰۲۲−۰۱−۱۶ ۱۶ ژانویه ۲۰۲۲ ۰۲۰۲۲−۰۱−۳۱ ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲ ۱ ۰ ۰ ۱ ۰۰خطا در الگو:Nts: Fractions are not supported
فرانک لمپارد  انگلستان ۰۲۰۲۲−۰۱−۳۱ ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲ ۰ ۰ ۰ ۰ !—

بازیکنان[ویرایش]

بزرگان اورتون[ویرایش]

بازیکنان زیر به دلیل کمک‌های بزرگشان به باشگاه در زمره بزرگان اورتون در نظر گرفته می‌شوند. هیئتی منصوب به دست باشگاه، لیست ابتدایی را در سال ۲۰۰۰ ایجاد کرد و هر فصل عضوی جدید اعلام می‌شود.[۱۹۹]

تندیس دیکسی دین، بیرون از محوطه گودیسون پارک
تندیس ری ویلسون، اولین از سمت راست
سال نام پست بازیکن مربی حضور گل
۲۰۲۰ پت ون‌دن‌هاووه LB ۸۹–۱۹۸۴ ۱۳۵ ۲
۲۰۲۰ گری استیونز RB ۸۸–۱۹۸۲ ۲۰۸ ۸
۲۰۱۹ دیوید آنس‌ورث LB ۹۷–۱۹۹۲، ۲۰۰۴–۱۹۹۸ ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ (موقت) ۲۰۴ ۳۴
۲۰۱۸ آدرین هیث FW ۸۸–۱۹۸۲ ۲۲۶ ۷۱
۲۰۱۷ روی ورنون FW ۶۵–۱۹۶۰ ۱۷۶ ۱۰۱
۲۰۱۶ تامی رایت FB ۷۴–۱۹۶۴ ۳۷۳ ۴
۲۰۱۵ میک لاینز DF ۸۲–۱۹۷۱ ۳۹۰ ۴۸
۲۰۱۴ بابی کالینز FW ۶۲–۱۹۵۸ ۱۳۳ ۴۲
۲۰۱۳ درک تمپل FW ۶۷–۱۹۵۷ ۲۳۴ ۷۲
۲۰۱۲ برایان لابون CB ۷۱–۱۹۵۸ ۴۵۱ ۲
۲۰۱۱ دانکن فرگوسن FW ۹۸–۱۹۹۴، ۰۶–۲۰۰۰ ۲۰۱۹ (موقت) ۲۴۰ ۶۲
۲۰۱۰ ترور استیون MF ۸۹–۱۹۸۳ ۲۱۰ ۴۸
۲۰۰۹ هری کتریک FW ۵۱–۱۹۴۶ ۱۹۶۱–۱۹۷۳ ۵۹ ۱۹
۲۰۰۸ گُردُن وست GK ۷۲–۱۹۶۲ ۴۰۲ ۰
۲۰۰۷ کالین هاروی MF ۷۴–۱۹۶۳ ۱۹۸۷–۱۹۹۰ ۳۸۴ ۲۴
۲۰۰۶ پیتر رید MF ۸۹–۱۹۸۲ ۲۳۴ ۱۳
۲۰۰۵ گرایم شارپ FW ۹۱–۱۹۷۹ ۴۴۷ ۱۵۹
۲۰۰۴ جو رویل FW ۷۴–۱۹۶۶ ۹۷–۱۹۹۴ ۲۷۵ ۱۱۹
۲۰۰۳ کوین رتکلیف CB ۹۱–۱۹۸۰ ۴۶۱ ۲
۲۰۰۲ ری ویلسون LB ۶۸–۱۹۶۴ ۱۵۱ ۰
۲۰۰۱ الن بال MF ۷۱–۱۹۶۶ ۲۵۱ ۷۹
۲۰۰۰ هاوارد کندال[یادداشت ۴] MF ۷۴–۱۹۶۶، ۱۹۸۱ ۸۷–۱۹۸۱، ۹۳–۱۹۹۰، ۹۸–۱۹۹۷ ۲۷۴ ۳۰
۲۰۰۰ دیو واتسون CB ۹۹–۱۹۸۶ ۱۹۹۷ (موقت) ۵۲۲ ۳۸
۲۰۰۰ سَوتال GK ۹۷–۱۹۸۱ ۷۵۱ ۰
۲۰۰۰ باب لچفورد FW ۸۰–۱۹۷۳ ۲۸۶ ۱۳۸
۲۰۰۰ الکس یانگ FW ۶۷–۱۹۶۰ ۲۷۲ ۸۹
۲۰۰۰ دیو هیکسون FW ۵۹–۱۹۵۱ ۲۴۳ ۱۱۱
۲۰۰۰ توماس. جی. جونز CB ۴۹–۱۹۳۶ ۱۷۸ ۵
۲۰۰۰ تد سگار GK ۵۲–۱۹۲۹ ۵۰۰ ۰
۲۰۰۰ دیکسی دین FW ۳۷–۱۹۲۴ ۴۳۳ ۳۸۳
۲۰۰۰ سم چگزوی MF ۲۵–۱۹۱۰ ۳۰۰ ۳۶
۲۰۰۰ جک شارپ MF ۰۹–۱۸۹۹ ۳۴۲ ۸۰
فهرست کامل بازیکنان اورتون تا ۲۰۰۴ ۱۹۹۴ تا ۲۰۲۲

بازیکن سال[ویرایش]

برندگان جایزه پایان فصل باشگاه[۲۰۰]

فصل ملیت بازیکن فصل ملیت بازیکن فصل ملیت بازیکن
۰۶–۲۰۰۵ اسپانیا میکل آرتتا ۰۷–۲۰۰۶ اسپانیا میکل آرتتا ۰۸–۲۰۰۷ انگلستان جولیان لسکات
۰۹–۲۰۰۸ انگلستان فیل جگیلکا ۱۰–۲۰۰۹ آفریقای جنوبی استیون پینار ۱۱–۲۰۱۰ انگلستان لیتون بینز
۱۲–۲۰۱۱ هلند جون هایتینخا ۱۳–۲۰۱۲ انگلستان لیتون بینز ۱۴–۲۰۱۳ جمهوری ایرلند شیموس کولمن
۱۵–۲۰۱۴ انگلستان فیل جگیلکا ۱۶–۲۰۱۵ انگلستان گرت بری ۱۷–۲۰۱۶ بلژیک روملو لوکاکو
۱۸–۲۰۱۷ انگلستان جردن پیکفورد ۱۹–۲۰۱۸ فرانسه لوکاس دینیه ۲۰–۲۰۱۹ برزیل ریشارلیسون
۲۱–۲۰۲۰ انگلستان کالورت-لوین ۲۲–۲۰۲۱

برترین تیم تمام ادوار[ویرایش]

در آغار فصل ۰۴–۲۰۰۳، به عنوان بخشی از جشن رسمی برای بزرگداشت ۱۲۵ سالگی باشگاه، هواداران برای تعیین بهترین تیم اورتون رای دادند.[۲۰۱][۲۰۲]

# ملیت نام پست سال ترکیب تیم
۱ ولز نویل سَوتال GK دروازه‌بان ۹۷–۱۹۸۱

انگلستان
<div style="position:relative; text-align:center; right: -خطای عبارت: نویسه نقطه‌گذاری شناخته نشده «۱»em; top:-0.65em; width:10em; line-height:1.4em; white-space:nowrap">ویلسون
۲ انگلستان گری استیونز RB مدافع کناری ۸۹–۱۹۸۲
۳ انگلستان برایان لابون CB مدافع میانی ۷۱–۱۹۵۸
۴ ولز کوین رتکلیف CB مدافع میانی ۹۱–۱۹۸۰
۵ انگلستان ری ویلسون LB مدافع کناری ۶۹–۱۹۶۴
۶ انگلستان ترور استیون RM هافبک راست ۹۰–۱۹۸۳
۷ انگلستان الن بال CM هافبک میانی ۷۱–۱۹۶۶
۸ انگلستان پیتر رید CM هافبک میانی ۸۹–۱۹۸۲
۹ جمهوری ایرلند کوین شیدی LM هافبک چپ ۹۲–۱۹۸۲
۱۰ انگلستان دیکسی دین CF مهاجم ۳۷–۱۹۲۵
۱۱ اسکاتلند گرائم شارپ CF مهاجم ۹۱–۱۹۸۰
برترین تیم تاریخ اورتون با رای هواداران

اعضاء تالار مشاهیر انگلستان[ویرایش]

تالار مشاهیر فوتبال انگلستان در موزه ملی فوتبال در منچستر انگلستان قرار دارد. هدف این تالار، بزرگداشت و برجسته‌کردن دستاوردهای استعدادهای برتر فوتبال انگلیس و همچنین بازیکنان و مربیان غیرانگلیسی است که به چهره‌های مهمی در تاریخ فوتبال انگلستان تبدیل شده‌اند. پاییز هر سال، در یک مراسم معارفه اعضای جدید برگزیده می‌شوند. یازده بازیکن با سابقه حضور در اورتون به تالار مشاهیر انگلستان راه یافته‌اند.[۲۰۳]

ملیت نام برگزیده سال ملیت نام برگزیده سال
انگلستان دیکسی دین برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۲ انگلستان پل گسکوین برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۲
انگلستان الن بال برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۳ ایرلند شمالی پت جنینگز برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۳
انگلستان تامی لاوتون برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۳ انگلستان گری لینه‌کر رگزیده‌شده در سال ۲۰۰۳
انگلستان هاوارد کندال برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۵ انگلستان پیتر بردزلی برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۷[یادداشت ۵][۲۰۴]
ولز مارک هیوز برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۷ ولز نویل سَوتال برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۸[یادداشت ۶]
انگلستان ری ویلسون برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۸ انگلستان جو مرکر برگزیده‌شده در سال ۲۰۰۹
انگلستان هری کتریک برگزیده‌شده در سال ۲۰۱۰ انگلستان پیتر رید برگزیده‌شده در سال ۲۰۱۴
ولز گری اسپید برگزیده‌شده در سال ۲۰۱۷
فهرست کامل تالار مشاهیر انگلستان

کاپیتان‌های باشگاه[۲۰۵][ویرایش]

# سال/فصل ملیت بازیکن
۱ ۸۹–۱۸۸۸ اسکاتلند نیک راس
۲ ۹۱–۱۸۸۹ اسکاتلند اندرو هانا
۳ ۹۳–۱۸۹۱ انگلستان جانی هولت
۴ ۹۴–۱۸۹۳ انگلستان باب هوارث
۵ ۹۶–۱۸۹۴ اسکاتلند ریچارد بویل
۶ ۹۷–۱۸۹۶ اسکاتلند بیلی استوارت
۷ ۹۸–۱۸۹۷ اسکاتلند ریچارد بویل
۸ ۱۹۰۰–۱۸۹۸ اسکاتلند جک تیلور
۹ ۰۱–۱۹۰۰ انگلستان جیمی ستل
۱۰ ۰۴–۱۹۰۱ انگلستان تام بوث
۱۱ ۰۵–۱۹۰۴ انگلستان ویلیام بالمر
۱۲ ۰۸–۱۹۰۵ اسکاتلند جک تیلور
۱۳ ۱۰–۱۹۰۸ انگلستان جک شارپ
۱۴ ۱۱–۱۹۱۰ انگلستان هری میک‌پیس
۱۵ ۱۴–۱۹۱۱ اسکاتلند جان مکوناکی
۱۶ ۱۵–۱۹۱۴ اسکاتلند جیمی گالت
۱۷ ۲۰–۱۹۱۹ انگلستان تام فلیت‌وود
۱۸ ۲۱–۱۹۲۰ انگلستان دیکی دَونز
۱۹ ۲۲–۱۹۲۱ اسکاتلند جان مک‌دونالد
۲۰ ۲۷–۱۹۲۲ اسکاتلند هانتر هارت
# سال/فصل ملیت بازیکن
۲۱ ۲۹–۱۹۲۷ انگلستان وارنی کرس‌ول
۲۲ ۳۰–۱۹۲۹ اسکاتلند هانتر هارت
۲۳ ۳۱–۱۹۳۰ انگلستان بن ویلیامز
۲۴ ۳۷–۱۹۳۱ انگلستان دیکسی دین
۲۵ ۳۸–۱۹۳۷ انگلستان بیلی کاک
۲۶ ۳۹–۱۹۳۸ اسکاتلند جاک تامسون
۲۷ ۴۸–۱۹۴۶ انگلستان نُرمن گرینهال
۲۸ ۵۷–۱۹۴۸ جمهوری ایرلند پیتر فارل
۲۹ ۶۱–۱۹۵۷ انگلستان تامی جونز
۳۰ ۶۵–۱۹۶۱ ولز روی ورنون
۳۱ ۷۰–۱۹۶۵ انگلستان برایان لابون
۳۲ ۷۱–۱۹۷۰ انگلستان الن بال
۳۳ ۷۴–۱۹۷۲ انگلستان هوارد کندال
۳۴ ۷۶–۱۹۷۴ انگلستان راجر کنیون
۳۵ ۸۲–۱۹۷۶ انگلستان میک لاینز
۳۶ ۱۹۸۲ انگلستان بیلی رایت
۳۷ ۸۴–۱۹۸۳ انگلستان مارک هیگینز
۳۸ ۱۹۹۱–۱۹۸۴ ولز کوین رتکلیف
۳۹ ۹۷–۱۹۹۲ انگلستان دیو واتسون
۴۰ ۹۸–۱۹۹۷ ولز گری اسپید
# سال/فصل ملیت بازیکن
۴۱ ۲۰۰۱–۱۹۹۸ انگلستان دیو واتسون
۴۲ ۲۰۰۲–۲۰۰۱ انگلستان کوین کمپل
۴۳ ۲۰۰۴–۲۰۰۲ اسکاتلند دانکن فرگوسن
۴۴ ۲۰۰۵–۲۰۰۴ انگلستان الن استابز
۴۵ ۲۰۰۶–۲۰۰۵ اسکاتلند دیوید ویر
۴۶ ۲۰۱۳–۲۰۰۷ انگلستان فیل نویل
۴۷ ۲۰۱۹–۲۰۱۳ انگلستان فیل جگیلکا
۴۸ حال–۲۰۱۹ جمهوری ایرلند شیموس کُلمن

۱۰۰ اسطوره لیگ فوتبال[ویرایش]

فهرست ۱۰۰ اسطوره لیگ فوتبال # ملیت بازیکن # ملیت بازیکن
۱۰۰ اسطوره لیگ فوتبال، فهرستی از ۱۰۰ بازیکن افسانه‌ای فوتبال است که توسط لیگ فوتبال در سال ۱۹۹۸ برای جشن صدمین فصل لیگ فوتبال تهیه شد. بازیکنان، توسط جمعی از روزنامه‌نگاران، از جمله گزارشگر کهنه‌کار برایون باتلر، انتخاب شدند. فهرستی از بازیکنانی که سابقه پوشیدن پیراهن اورتون را داشته‌اند:[۲۰۶]
۱ انگلستان الن بال ۲ انگلستان دیکسی دین
۳ انگلستان پل گسکوین ۴ انگلستان تامی لاوتون
۵ انگلستان گری لینه‌کر ۶ انگلستان جو مرکر
۷ ولز نویل سَوتال ۸ اسکاتلند الکس یانگ

انجمن اجتماعی اورتون[ویرایش]

انجمن اجتماعی اورتون یا اورتون در جامعه[س]، یک مؤسسه خیریه است که ورزش و سایر فعالیت‌های اجتماعی را برای جامعه محلی از جمله برای افراد دارای معلولیت فراهم می‌کند.[۲۲۴] انجمن اجتماعی اورتون، نماینده باشگاه در اتحادیه باشگاه ورزش‌های چندگانه اروپا است.[۲۲۵]

روابط با دیگر باشگاه‌ها[ویرایش]

ترکیب تیم اورتون وینیا دل مار، ۱۹۲۹. این باشگاه شیلیایی با تأثیر از اورتون انگلستان شکل گرفت.

اورتون با بسیاری از باشگاه‌ها و سازمان‌های ورزشی دیگر ارتباط دارد. پیوندهایی با آکادمی فوتبال بالیولستر یونایتد در سلبریج ایرلند،[۲۲۶] اتحادیه فوتبال انتاریو کانادا،[۲۲۷] و اتحادیه فوتبال تایلند دارد. مسابقاتی است به نام جام چانگ-اورتون[ش] که برای دانش‌آموزان محلی برگزار می‌شود.[۲۲۸] این باشگاه همچنین دارای یک آکادمی فوتبال در شهر لیماسول قبرس است[۲۲۹] و قرارداد مشارکت با باشگاه آمریکایی پیتسبرگ ریورهَوندز بسته.[۲۳۰][۲۳۱]

اورتون با تیم شیلیایی اورتون د وینیا دل مار[ص] که به افتخار این باشگاه نامگذاری شده، در ارتباط است.[۲۳۲][۲۳۳] در ۴ اوت ۲۰۱۰ و با میزبانی گودیسون پارک، دو اورتون در مسابقه‌ای دوستانه به نام «کوپا هرمانداد» به مناسبت صدمین سالگرد تیم شیلیایی به مصاف هم رفتند.[۲۳۴] این مناسبت توسط انجمن روله‌تِروس[ض] سازمان گرفت که برای ترویج ارتباط میان دو باشگاه تأسیس شد.[۲۳۵] سایر باشگاه‌های مرتبط با اورتون نیز در کولونیای اروگوئه،[۲۳۶] در شهرهای لا پلاتا و ریو کوارتوی آرژانتین،[۲۳۷][۲۳۸] در الک گروو ایالت کالیفرنیا[۲۳۹] و کورک ایرلند[۲۴۰] وجود دارند. سابقاً تیمی در ترینیداد و توباگو با نام اورتون وجود داشت.

باشگاه، مالک و اداره‌کننده تیم بسکتبال حرفه‌ای اورتون تایگرز[ط] بود که در لیگ برتر بسکتبال بریتانیا شرکت می‌کرد. این تیم در تابستان ۲۰۰۷ به عنوان بخشی از برنامه انجمن باشگاه راه‌اندازی شد و بازی‌های خانگی خود را در آکادمی ورزشی گرین‌بَنک[ظ] در حومه لیورپول برگزار می‌کرد. اورتون تایگرز، ترکیبی بود با برنامه جوانان جامعه تاکس‌تث تایگرز[ع] که در سال ۱۹۶۸ شروع شد و به زودی با قهرمانی در جام لیگ بسکتبال بریتانیا در سال ۲۰۰۹ و پیروزی در بازی‌های پلی‌آف ۲۰۱۰، یکی از موفق‌ترین‌ها در لیگ شد. با این حال، اورتون بودجه خود را قبل از آغاز فصل ۱۱–۲۰۱۰ پس گرفت و این تیم با عنوان مرزی تایگرز[غ] بازتاسیس شد.[۲۴۱]

در فرهنگ عامه[ویرایش]

سینما و تلویزیون[ویرایش]

فیلم تلویزیونی دید طلایی در سال ۱۹۶۹ اثر کن لوچ، درام بداهه را با فیلم‌های مستند ترکیب کرد تا داستان گروهی از هواداران اورتون را روایت کند که هدف اصلی زندگی‌شان یعنی دنبال کردن تیم، با مشکلاتی چون کار و ازدواج قطع می‌شود. الکس یانگ، مهاجم اورتون، که نام مستعار او نیز عنوان این فیلم بود، در نقش خودش ظاهر شد.[۲۴۲]

فیلم تلویزیونی The Fix ساخته پل گرین‌گرس در سال ۱۹۹۷، داستانی واقعی از یک رسوایی تبانی را به نمایش گذاشت که در آن تونی کی، جدیدترین بازیکن باشگاه با بازیگری جیسون آیزاکس، برای شکست در بازی باشگاه قبلی خود، شفیلد ونزدی مقابل ایپسویچ تاون تبانی کرده‌بود. بیشتر داستان در طول فصل ۶۳–۱۹۶۲ اتفاق می‌افتد که اورتون قهرمان لیگ شد و کالین ولند نقش هری کتریک را داشت.[۲۴۳]

در فیلم کرید از سری فیلم‌های راکی، محصول سال ۲۰۱۵، گودیسون پارک، محل برگزاری صحنه مبارزه بود. تصاویری از ورزشگاه و تماشاگران در جریان بازی خانگی مقابل وست برومویچ آلبیون برای این صحنه استفاده شد. تونی بلو، قهرمان بوکس متولد لیورپول و طرفدار مادام‌العمر اورتون،[۲۴۴] نقش حریف کرید را بازی کرد و نشان اورتون را بر روی وسایل تمرینی و شورت خود داشت.[۲۴۵]

موسیقی[ویرایش]

در طول دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ و در دوره‌ای که بسیاری از باشگاه‌ها هر کدام آهنگی را برای رسیدن به فینال جام حذفی منتشر می‌کردند، اورتون در چهار نوبت با چند کار مختلف وارد جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا شد. «پسران آبی‌پوش» که در سال ۱۹۸۴ منتشر شد، در رتبه ۸۲ قرار گرفت.[۲۴۶] سال بعد، باشگاه موفق‌ترین تک‌آهنگ خود را منتشر کرد و «بزن بریم» به رتبه ۱۴ جدول رسید.[۲۴۷] در سال ۱۹۸۶، اورتون «همه آبی‌ها را تشویق می‌کنند» را بیرون داد که به رتبه ۸۳ رسید.[۲۴۸] «حالا همه با هم»، بازسازی آهنگی از گروه لیورپولی The Farm، برای فینال جام حذفی ۱۹۹۵ بود که به رده ۲۷ رسید.[۲۴۹] زمانی که باشگاه به فینال جام حذفی ۲۰۰۹ رسید، این سنت انتشار تک‌آهنگ تقریباً توسط همه باشگاه‌ها کنار گذاشته شد و اورتون هیچ آهنگی منتشر نکرد.

نگارخانه[ویرایش]

  • دیکسی دین؛ اسطوره اورتون.
    دیکسی دین؛ اسطوره اورتون.
  • ترکیب تیم اورتون، ۱۹۰۹.
    ترکیب تیم اورتون، ۱۹۰۹.
  • ریچارد مولینکس؛ دومین سرمربی اورتون. اورتون با هدایت او اولین جام لیگ را بالای سر برد.
    ریچارد مولینکس؛ دومین سرمربی اورتون. اورتون با هدایت او اولین جام لیگ را بالای سر برد.

یادداشت[ویرایش]

  1. ↑ این مبلغ، قیمت اصلی ساخت زمین است. از آن زمان تغییرات و تحولات زیادی در زمین رخ داده که هزینه‌های بیشتری صرف آنها شد.
  2. ↑ با شیوع ویروس کووید-۱۹ در انگلستان، تمام رقابت‌های فصل ۲۱–۲۰۲۰، پشت درهای بسته و بدون حضور تماشاگران برگزار شد.
  3. ↑ جنگ جهانی اول، فرصت مربیگری اورتون را در بازی‌های رسمی از ویلیام جی. ساویر گرفت.
  4. ↑ وضعیت کندال، نمایش دستاوردهای او به عنوان مربی و بازیکن خط میانی در دهه ۱۹۶۰ است.
  5. ↑ بردزلی، اولین کسی بود که دو بار برای حضور در تالار مشاهیر برگزیده شد. در سال ۲۰۰۸ به پاس خدماتش در فوتبال پایه، عنوان «قهرمان انجمن بنیاد فوتبال» را دریافت کرد.
  6. ↑ سَوتال همراه با استیون جرارد از باشگاه لیورپول در شب جشن ویژه انتخاب شهر لیورپول به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا، برگزیده شدند.

واژه‌نامه[ویرایش]

  1. ↑ The Blues
  2. ↑ The Toffees
  3. ↑ The People's Club
  4. ↑ The School of Science
  5. ↑ Mere Green Field
  6. ↑ FOREVERTON
  7. ↑ ESCNI
  8. ↑ everton swifts
  9. ↑ Everton Athletic
  10. ↑ THE COMBINATION
  11. ↑ LANCASHIRE COMBINATION
  12. ↑ THE CENTRAL LEAGUE
  13. ↑ PONTINS CENTRAL LEAGUE
  14. ↑ PONTINS PREMIER DIVISION
  15. ↑ EitC (Everton in the Community)
  16. ↑ Chang-Everton Cup
  17. ↑ Everton de Viña del Mar
  18. ↑ Ruleteros
  19. ↑ Everton Tigers
  20. ↑ Greenbank Sports Academy
  21. ↑ Toxteth Tigers
  22. ↑ Mersey Tigers

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Premier League Handbook 2020/21" (PDF). Premier League. p. 16. Archived from [= live the original] on 12 April 2021. Retrieved 12 April 2021. {{cite web}}: Check |url= value (help)
  2. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام earlydays وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ReferenceA وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام LFC History وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ "I: The Early Days (1878–88)". ToffeeWeb. Archived from the original on 15 February 2011. Retrieved 17 November 2007.
  6. ↑ "History of the Football League". The Football League. 3 اوت 2008. Archived from the original on 9 February 2009. Retrieved 17 April 2009.
  7. ↑ "The Everton Story 1878–1930". Everton F.C. Archived from the original on 27 May 2014. Retrieved 17 April 2009.
  8. ↑ "General Trivia". ToffeeWeb. Retrieved 17 April 2009.
  9. ↑ Inglis, Simon (1996). The Football Grounds of Britain. CollinsWillow. ISBN 0-00-218426-5.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ "Liverpool Football Club is formed". Liverpool F.C. Archived from the original on 12 July 2010. Retrieved 3 April 2010.
  11. ↑ Kennedy, David; Collins, Michael (2006). "Community Politics in Liverpool and the Governance of Professional Football in the Late Nineteenth Century". The Historical Journal. Cambridge University Press. 49 (3): 761–788. doi:10.1017/s0018246x06005504.
  12. ↑ "1878–1930 – Early homes". Everton F.C. Archived from the original on 28 February 2014. Retrieved 10 June 2010.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ ۱۳٫۴ ۱۳٫۵ Corbett, James (2003). School of Science. Macmillan. ISBN 978-1-4050-3431-9.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ MacDonald, Ian (16 December 2008). "And If You Know Your History". ToffeeWeb. Archived from the original on 9 January 2011. Retrieved 3 April 2010.
  15. ↑ "From Anfield to Goodison". ToffeeWeb. Archived from the original on 5 June 2011. Retrieved 3 April 2010.
  16. ↑ "Anfield Split – The Move to Goodison". evertoncollection.org.uk. Retrieved 3 April 2010.
  17. ↑ "The Everton club". Liverpool Daily Post. 19 March 1892.
  18. ↑ Kennedy, David (2006). "Community Politics in Liverpool and the Governance of Professional Football in the Late Nineteenth Century". The Historical Journal. Cambridge University Press. 49 (3): 761–788. doi:10.1017/s0018246x06005504.
  19. ↑ Birley, Derek (1995). Land of sport and glory: sport and British society, 1887–1910. Manchester: Manchester University Press. p. 40. ISBN 0-7190-4494-4.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ "History of Goodison Park". ToffeeWeb. Archived from the original on 7 October 2011. Retrieved 3 April 2010.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ Rogers, Ken (1992). Goodison Glory. Breedon Sports. p. 222. ISBN 1-873626-11-8.
  22. ↑ "History of Liverpool". Liverpool in Pictures. Archived from the original on 1 June 2010. Retrieved 31 December 2009.
  23. ↑ The verton Story, Gordon Hodgson, Page 20, 1985
  24. ↑ "Past Presidents". The Liverpool Architectural Society. Archived from the original on 4 October 2010. Retrieved 31 December 2009.
  25. ↑ Liverpool Echo. September 1909. {{cite journal}}: Missing or empty |title= (help)
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ "History of Goodison Park". Everton F.C. Archived from the original on 3 February 2014. Retrieved 13 April 2010.
  27. ↑ "Goodison Park records". ToffeeWeb. Retrieved 31 December 2009.
  28. ↑ "Everton firsts". Everton F.C. Archived from the original on 20 August 2006. Retrieved 13 April 2010.
  29. ↑ Berry, Mick (28 December 1996). "Football: Fan's Eye View No 198 Everton". The Independent. London. Retrieved 11 April 2010.
  30. ↑ "Dixie Dean". mirrorfootball.co.uk. Retrieved 14 April 2010.
  31. ↑ "Harry Catterick". mirrorfootball.co.uk. Retrieved 14 April 2010.
  32. ↑ "Fact Sheet 2: Football Stadia After Taylor". University of Leicester: Department of Sociology. March 2002. Retrieved 6 January 2010.
  33. ↑ "Programme – Everton v Borussia Monchengladbach". evertoncollection.org.uk. Archived from the original on 1 March 2017. Retrieved 6 April 2010.
  34. ↑ "Commemorative medal – Centenary of Goodison Park, 1892–1992". evertoncollection.org.uk. Retrieved 6 April 2010.
  35. ↑ Ward, David (16 June 2004). "Goodison Park to end fan burials". The Guardian. London. Retrieved 6 November 2009.
  36. ↑ "Player's Ashes Given To National Football Museum". culture24.org.uk. 9 December 2003. Retrieved 31 December 2009.
  37. ↑ Prentice, David (22 March 2011). "The Ghosts of Bellefield part one: Football history in the making for Everton FC". Liverpool Echo. Retrieved 11 March 2015.
  38. ↑ "Kings Dock proposal collapse". BBC Sport. 11 April 2003. Retrieved 22 August 2006.
  39. ↑ "Everton and Liverpool say no to ground share". icliverpool. Retrieved 22 August 2006.
  40. ↑ "Merseysiders rule out groundshare". BBC Sport. 1 November 2005. Retrieved 17 November 2007.
  41. ↑ "Everton in talks on stadium move". BBC. 15 June 2006. Retrieved 21 August 2006.
  42. ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ Conn, David (21 January 2009). "Grounds for discontent at Everton as move hits trouble". The Guardian. UK. Retrieved 23 August 2010.
  43. ↑ "New Everton stadium faces inquiry". BBC Sport. 6 August 2008. Retrieved 4 January 2010.
  44. ↑ "Government reject Everton's Kirkby stadium plans". BBC Sport. 26 November 2009. Retrieved 23 August 2010.
  45. ↑ "Government reject Everton's Kirkby stadium plans". BBC Sport. 26 November 2009. Retrieved 2 December 2009.
  46. ↑ "Government dash Toffees plans". Sky Sports. 25 November 2009. Retrieved 25 November 2009.
  47. ↑ Tallentire, Mark (15 September 2014). "Everton announce plan for new stadium in nearby Walton Hall Park". The Guardian. Retrieved 16 September 2014.
  48. ↑ "Liverpool Mayor says Everton will have new stadium 'within three years'". Liverpool Echo. 16 May 2016. Retrieved 19 June 2016.
  49. ↑ "Everton reveal Bramley Moore Dock as preferred stadium site". BBC News. Retrieved 5 January 2017.
  50. ↑ "Everton pushes on with stadium plans". Place North West. 13 February 2019.
  51. ↑ "Liverpool stripped of World Heritage status with Everton's Bramley Moore Dock stadium project cited as reason". Sky Sports. United Kingdom. 21 July 2021. Archived from the original on 21 July 2021.
  52. ↑ "Dan Meis and Everton fans throw support behind latest Bramley-Moore dock idea". Liverpool Echo. 16 August 2019.
  53. ↑ "Consultation Roadshow". The People's Project. Archived from the original on 13 July 2021. Retrieved 13 February 2022.
  54. ↑ ۵۴٫۰ ۵۴٫۱ ۵۴٫۲ «Everton - Historical Football Kits». www.historicalkits.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۲.
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ "Everton history – II: Before World War I (1888–1915)". Toffeeweb. Archived from the original on 5 June 2011. Retrieved 16 November 2007.
  56. ↑ "Everton". Historical Football Kits. Retrieved 5 November 2011.
  57. ↑ «Everton Change Kits - Historical Football Kits». www.historicalkits.co.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۲.
  58. ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ ۵۸٫۲ ۵۸٫۳ O'Keeffe, Greg (4 February 2014). "Boss unveils new umbro partnership". evertonfc.com. Archived from the original on 23 February 2014. Retrieved 4 February 2014.
  59. ↑ ۵۹٫۰ ۵۹٫۱ King, Dominic (1 May 2009). "Everton F.C. confirm record commercial deal with Kitbag Limited". Liverpool Echo. Trinity Mirror North West & North Wales Limited. Retrieved 2 May 2009.
  60. ↑ ۶۰٫۰ ۶۰٫۱ O'Keeffe, Greg (8 March 2012). "Everton FC agree three-year kit deal with US sportswear giant Nike". Liverpool Echo. Retrieved 8 June 2012.
  61. ↑ "Everton Signs Record Partnership Deal". Everton FC. Archived from the original on 22 May 2017. Retrieved 15 May 2017.
  62. ↑ "Everton confirm SportPesa as new shirt sponsor". Liverpool Echo.
  63. ↑ Hunter, Andy (20 May 2020). "Everton agree £9m-a-season kit deal with Hummel and drop Umbro". The Guardian. Retrieved 18 June 2020.
  64. ↑ Kirkbride, Phil (10 June 2020). "Everton, Cazoo and understanding the club's new shirt deals and commercial plans". Liverpool Echo. Retrieved 18 June 2020.
  65. ↑ ۶۵٫۰ ۶۵٫۱ ۶۵٫۲ "History of Everton crest from official site". Everton F.C. Archived from the original on 25 February 2012. Retrieved 21 August 2006.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ "History Of The Crest". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-25.
  67. ↑ "Breakdown of Elements". Everton F.C. Official Website. 25 May 2013. Archived from the original on 29 May 2013. Retrieved 25 May 2013.
  68. ↑ Jones, Neil (27 May 2013). "Everton fans' disappointment at 'modern, cleaner' Blues badge". Liverpool Echo. Retrieved 27 May 2013.
  69. ↑ Clark, Adam (3 October 2013). "Next Crest Revealed". Everton F.C. Official Website. Archived from the original on 14 July 2014. Retrieved 5 July 2014.
  70. ↑ "Everton reveal crest vote results after motto U-turn". BBC. 3 October 2013. Retrieved 5 July 2014.
  71. ↑ Bleaney, Rob (4 July 2014). "Everton begin using new club crest chosen by fans after huge backlash". The Guardian. Retrieved 5 July 2014.
  72. ↑ «ToffeeWeb - The Club - Folklore - Origins». www.toffeeweb.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۴.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ ۷۳٫۲ phoebebarton (2017-12-21). "The Toffees: the history behind the Blues' nickname". Medium (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-24.
  74. ↑ ۷۴٫۰ ۷۴٫۱ ۷۴٫۲ "10 Things You Never Knew About Everton FC". Bleacher Report (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-24.
  75. ↑ "Does Everton still have a toffee lady?". Quora (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-24.
  76. ↑ Zocek، Steve. «The Everton Toffee Lady: Her Match Day Experience – Everton FC Heritage Society» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۴.
  77. ↑ "Early Everton history – "The Black Watch"". Everton F.C. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 21 August 2006.
  78. ↑ "The School of Science". Toffeeweb. Archived from the original on 9 August 2006. Retrieved 21 August 2006.
  79. ↑ Mullock, Simon (8 May 2010). "Everton are a better buy than Liverpool, says David Moyes". Daily Mirror. Retrieved 24 August 2010.
  80. ↑ "Class telling in FA Cup". The Times. 31 January 1955.
  81. ↑ "Liverpool v Everton: The changing face of the Merseyside derby". BBC Sport. 4 January 2018. Retrieved 5 January 2018.
  82. ↑ The Merseyside derby بایگانی‌شده در ۲ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine, footballderbies.com. Retrieved 11 February 2007
  83. ↑ "Fans segregation enforced for Everton v Liverpool derby". BBC News.
  84. ↑ "Have we lost the Merseyside derby spirit?". liverpoolecho.co.uk. Liverpool Echo. 25 March 2015. Retrieved 17 February 2020.
  85. ↑ "Merseyside Derby". footballderbies.com. Retrieved 22 August 2006.
  86. ↑ "(PDF) Hillsborough: The Truth". ResearchGate (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-06.
  87. ↑ Smith, Rory (7 February 2010). "Liverpool 1 Everton 0: match report". The Daily Telegraph. Archived from the original on 12 January 2022. Toxic in the stands, brutal on the pitch. The Merseyside derby.. to those involved it remains a battle of all or nothing proportions
  88. ↑ ۸۸٫۰ ۸۸٫۱ Echo, by Liverpool; Updated (2002-03-05). "So how local are our clubs' fans". Liverpool Echo (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-01.
  89. ↑ "Average attendances". toffeeweb. Retrieved 2 November 2009.
  90. ↑ "Premier League 2018/2019 - Attendance". worldfootball.net (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-01.
  91. ↑ "Season tickets 2009". Liverpool Echo. 8 July 2009. Retrieved 2 November 2009.
  92. ↑ "Season tickets 2016". Liverpool Echo. 2 June 2016. Retrieved 6 November 2016.
  93. ↑ "Premier League 1962/1963 - Attendance". worldfootball.net (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-01.
  94. ↑ "Premier League 1963/1964 - Attendance". worldfootball.net (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-01.
  95. ↑ Brett, Oliver (22 October 2009). "season ticket". BBC Sport. Retrieved 2 November 2009.
  96. ↑ "Everton Football Club". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-06.
  97. ↑ "National fan survey 2004/05" (PDF). Premier League. Archived from the original (PDF) on 12 اكتبر 2008. Retrieved 1 November 2009. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  98. ↑ Sunderland, Tom (11 May 2015). "20 Stars of the music world and the football clubs they support". Bleacher Report. Archived from the original on 3 June 2021.
  99. ↑ "List of Everton Supporters Clubs". Bluekipper. Archived from the original on 20 August 2006. Retrieved 21 August 2006.
  100. ↑ "Everton Supporters Clubs (North America)". Everton USA. 5 January 2013.
  101. ↑ "Everton Supporters Club (Singapore)". Singapore Everton Supporters' Club Website. Archived from the original on 20 August 2006. Retrieved 21 August 2006.
  102. ↑ "Everton Supporters Club of Malaysia". Everton Supporters Club of Malaysia.
  103. ↑ "Everton Official Site" (به تایلندی). Everton F.C. Archived from the original on 20 August 2006. Retrieved 21 August 2006.
  104. ↑ "Everton Supporters Club Australia". Everton Supporters Club Australia. Retrieved 7 November 2010.
  105. ↑ "FOREVERTON – Official Everton Supporters Club". Everton F.C. Archived from the original on 19 July 2012. Retrieved 21 August 2006.
  106. ↑ "Everton Supporters Club Northern Ireland (ESCNI) - Home". www.escni.info (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-15.
  107. ↑ "Emerald Everton Supporters Club Ireland". www.emeraldevertonireland.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-15.
  108. ↑ "ToffeeWeb - Everton Fans - Regional Supporters Clubs". www.toffeeweb.com. Retrieved 2022-02-15.
  109. ↑ "Supporters' Clubs Directory". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-15.
  110. ↑ ۱۱۰٫۰۰ ۱۱۰٫۰۱ ۱۱۰٫۰۲ ۱۱۰٫۰۳ ۱۱۰٫۰۴ ۱۱۰٫۰۵ ۱۱۰٫۰۶ ۱۱۰٫۰۷ ۱۱۰٫۰۸ ۱۱۰٫۰۹ ۱۱۰٫۱۰ ۱۱۰٫۱۱ ۱۱۰٫۱۲ ۱۱۰٫۱۳ "ToffeeWeb - History - Everton Reserves". www.toffeeweb.com. Retrieved 2022-02-12.
  111. ↑ ۱۱۱٫۰ ۱۱۱٫۱ fc, everton; Updated (2022-02-11). "evertonfcUNDER-23S". evertonfc (به انگلیسی). Archived from the original on 7 December 2020. Retrieved 2022-02-11.
  112. ↑ ۱۱۲٫۰ ۱۱۲٫۱ fc, everton; Updated (2022-02-11). "evertonfcacademy". evertonfc (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-11.
  113. ↑ "Everton's 50 Academy Graduates In The Premier League Era". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-12.
  114. ↑ "Everton FC - Former academy players". www.transfermarkt.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-12.
  115. ↑ ۱۱۵٫۰ ۱۱۵٫۱ ۱۱۵٫۲ ۱۱۵٫۳ ۱۱۵٫۴ ۱۱۵٫۵ ۱۱۵٫۶ ۱۱۵٫۷ "Everton Football Club". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-11.
  116. ↑ "Toffee ladies make Everton history". liverpoolecho.co.uk. 29 February 2008. Retrieved 26 January 2015.
  117. ↑ "FA Cup results". www.thefa.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-11.
  118. ↑ "2010–11 UEFA Women's Champions League". www.uefa.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-11.
  119. ↑ "Everton 1 – 3 Duisburg". www.uefa.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-11.
  120. ↑ "Lincoln Ladies FA Women's Super League bid success". BBC. 22 March 2010. Retrieved 2 April 2010.
  121. ↑ ۱۲۱٫۰ ۱۲۱٫۱ ۱۲۱٫۲ "League Tables". womenscompetitions.thefa.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-11.
  122. ↑ "Women's Super League: Tears flow as Everton are relegated". BBC. 28 September 2014. Retrieved 26 January 2015.
  123. ↑ "Spring Series Fixtures". The Football Association. 10 January 2017. Retrieved 18 January 2018.
  124. ↑ "Everton have been elected to FA Women's Super League 1" (به انگلیسی). FA WSL. 9 June 2017. Retrieved 31 December 2017.
  125. ↑ "Women's Super League: WSL 2 clubs invited to apply to replace Notts County Ladies". BBC Sport (به انگلیسی). 16 May 2015. Retrieved 31 December 2017.
  126. ↑ Rachel Rose Gold (20 May 2018). "Everton Ladies end season with defeat at Man City". Royal Blue Mersey (به انگلیسی). Retrieved 1 September 2018.
  127. ↑ "Name Change For Everton Women's Team" (به انگلیسی). Everton F.C.
  128. ↑ "Annual Report and Accounts 2010" (PDF). Everton Football Club Company Limited. Archived from the original (PDF) on 21 February 2011. Retrieved 9 February 2011.
  129. ↑ "Everton Reveal Strong Financial Results | Everton Football Club". www.evertonfc.com. Archived from the original on 5 September 2015. Retrieved 2 September 2015.
  130. ↑ "Premier League Handbook: Season 2009/10" (PDF). Premier League. Archived from the original (PDF) on 6 June 2011. Retrieved 16 January 2010.
  131. ↑ "Everton secure overdraft with TV money". EUFootball.biz. 17 August 2009. Archived from the original on 20 August 2009. Retrieved 15 January 2010.
  132. ↑ "Everton Football Club Secures 30M Pounds Sterling Financing Deal with Bear Stearns". Business Wire. 22 March 2002.
  133. ↑ «میلیاردر ایرانی-بریتانیایی، مالک جدید باشگاه اورتون». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۰۵.
  134. ↑ 1208 (۲۰۱۹-۰۶-۰۶). «میلیارد ایرانی سهامدار بیش از 77 درصد سهام اورتون شد». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۶.
  135. ↑ Law, Matt (27 February 2016). "Iranian billionaire sells up at Arsenal to take over at Everton". www.telegraph.co.uk. Retrieved 29 February 2016.
  136. ↑ "Everton FC Squad Information 2021/2022". Premier League. Retrieved 13 January 2022.
  137. ↑ "First Time Squad". Everton F.C. Archived from the original on 5 December 2019. Retrieved 13 January 2022.
  138. ↑ "Everton FC Squad Information". Everton FC. Archived from the original on 5 December 2019. Retrieved 1 February 2022.
  139. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام EvertonLeagueRec وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  140. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Evertongoalscorers وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  141. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Attendances وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  142. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Evertonfacuprec وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  143. ↑ "Everton's League Cup Record | History". www.toffeeweb.com. Retrieved 2022-02-13.
  144. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Evertonincharityshield وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  145. ↑ ۱۴۵٫۰ ۱۴۵٫۱ "ToffeeWeb - History - Everton in Europe". www.toffeeweb.com. Retrieved 2022-02-13.
  146. ↑ ۱۴۶٫۰۰ ۱۴۶٫۰۱ ۱۴۶٫۰۲ ۱۴۶٫۰۳ ۱۴۶٫۰۴ ۱۴۶٫۰۵ ۱۴۶٫۰۶ ۱۴۶٫۰۷ ۱۴۶٫۰۸ ۱۴۶٫۰۹ ۱۴۶٫۱۰ ۱۴۶٫۱۱ ۱۴۶٫۱۲ ۱۴۶٫۱۳ ۱۴۶٫۱۴ «ToffeeWeb - History - Everton League Record». www.toffeeweb.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۷.
  147. ↑ ۱۴۷٫۰ ۱۴۷٫۱ ۱۴۷٫۲ ۱۴۷٫۳ ۱۴۷٫۴ ۱۴۷٫۵ ۱۴۷٫۶ "All-Time Stats". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-08.
  148. ↑ ۱۴۸٫۰۰ ۱۴۸٫۰۱ ۱۴۸٫۰۲ ۱۴۸٫۰۳ ۱۴۸٫۰۴ ۱۴۸٫۰۵ ۱۴۸٫۰۶ ۱۴۸٫۰۷ ۱۴۸٫۰۸ ۱۴۸٫۰۹ ۱۴۸٫۱۰ «Everton Big Wins | History». www.toffeeweb.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۸.
  149. ↑ "Everton hit record 22 goals in pre-season friendly". Sky Sports (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-08.
  150. ↑ "Everton Results". www.evertonresults.com. Retrieved 2022-02-13.
  151. ↑ "Everton Results". www.evertonresults.com. Retrieved 2022-02-13.
  152. ↑ ۱۵۲٫۰ ۱۵۲٫۱ ۱۵۲٫۲ ۱۵۲٫۳ "Everton FC - Record-breaking games (Detailed view)". www.transfermarkt.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-13.
  153. ↑ Brodkin, Jon (12 May 2005). "Rampant Gunners in seventh heaven". The Guardian. London.
  154. ↑ «ToffeeWeb - History - Everton's FA Cup Record». www.toffeeweb.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۸.
  155. ↑ ۱۵۵٫۰ ۱۵۵٫۱ «ToffeeWeb - History - Everton FA Cup Trivia». www.toffeeweb.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۸.
  156. ↑ Cates، Bradley (۲۰۱۶-۰۹-۰۸). «Everton's First Ever League Match». EFC Statto (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۸.
  157. ↑ "History Of Goodison Park". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-08.
  158. ↑ «Everton In Europe». EFC Statto (به انگلیسی). ۲۰۱۶-۰۸-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۸.
  159. ↑ "Football Club History Database - Football League Cup 1960-61". fchd.info. Retrieved 2022-02-13.
  160. ↑ "League Cup 1960/61 :: Final Phase:: playmakerstats.com". www.playmakerstats.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-13.
  161. ↑ ۱۶۱٫۰ ۱۶۱٫۱ ۱۶۱٫۲ ۱۶۱٫۳ ۱۶۱٫۴ ۱۶۱٫۵ ۱۶۱٫۶ "Everton Results". www.evertonresults.com. Retrieved 2022-02-13.
  162. ↑ ۱۶۲٫۰۰ ۱۶۲٫۰۱ ۱۶۲٫۰۲ ۱۶۲٫۰۳ ۱۶۲٫۰۴ ۱۶۲٫۰۵ ۱۶۲٫۰۶ ۱۶۲٫۰۷ ۱۶۲٫۰۸ ۱۶۲٫۰۹ ۱۶۲٫۱۰ ۱۶۲٫۱۱ ۱۶۲٫۱۲ ۱۶۲٫۱۳ ۱۶۲٫۱۴ "Everton Firsts". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-13.
  163. ↑ ۱۶۳٫۰ ۱۶۳٫۱ ۱۶۳٫۲ "England – First Level All-Time Tables". www.rsssf.com. Retrieved 10 August 2018.
  164. ↑ "FA Charity & Community Shield Winners & Runners-Up 1908 to 2021". My Football Facts (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-14.
  165. ↑ ۱۶۵٫۰ ۱۶۵٫۱ ""Maestro" – The Jack Southworth Story". www.toffeeweb.com. Retrieved 2022-02-14.
  166. ↑ Official Site of the Premier League | Statistics بایگانی‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine
  167. ↑ Association, The Football. "FA Cup Finals". www.thefa.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-14.
  168. ↑ "The FA Cup 1965/1966 :: playmakerstats.com". www.playmakerstats.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-14.
  169. ↑ "Everton's Spirit of the Blues tops iTunes chart – Click Liverpool" (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-13.
  170. ↑ "The History Of Undersoil Heating in Football Stadiums | Football-Stadiums.co.uk". www.football-stadiums.co.uk. Retrieved 2022-02-13.
  171. ↑ «Everton Penalty Shoot-outs | History». www.toffeeweb.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۷.
  172. ↑ "Honours and records". Everton F.C. Archived from the original on 25 January 2013. Retrieved 20 November 2007.
  173. ↑ "W.E. Barclay's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 30 August 2013. Retrieved 18 November 2007.
  174. ↑ "Dick Molyneux's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 18 November 2007.
  175. ↑ "William Cuff's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 18 November 2007.
  176. ↑ "W.J. Sawyer's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 18 November 2007.
  177. ↑ "Thomas H. McIntosh's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 20 November 2007.
  178. ↑ ۱۷۸٫۰ ۱۷۸٫۱ "Everton F.C.'s managerial statistics". EFCHistory.com. Archived from the original on 3 June 2008. Retrieved 30 November 2007.
  179. ↑ "Cliff Britton's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 20 November 2007.
  180. ↑ "Ian Buchan's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 20 November 2007.
  181. ↑ "Johnny Carey's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 30 November 2007.
  182. ↑ "Harry Catterick's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  183. ↑ ۱۸۳٫۰ ۱۸۳٫۱ ۱۸۳٫۲ ۱۸۳٫۳ Caretaker manager.
  184. ↑ "Tom Eggleston's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 13 July 2012. Retrieved 21 November 2007.
  185. ↑ "Billy Bingham's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 20 November 2007.
  186. ↑ "Steve Burtenshaw's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  187. ↑ "Gordon Lee's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 20 November 2007.
  188. ↑ "Why Sharp's fears were unfounded". Liverpool Echo. Retrieved 19 October 2016.
  189. ↑ ۱۸۹٫۰ ۱۸۹٫۱ ۱۸۹٫۲ "Howard Kendall's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 21 November 2007.
  190. ↑ "Colin Harvey's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  191. ↑ ۱۹۱٫۰ ۱۹۱٫۱ "Everton Manager Stats Jimmy Gabriel". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  192. ↑ "Mike Walker's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  193. ↑ "Joe Royle's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  194. ↑ "Joe Royle's managerial statistics". Soccerbase. Archived from the original on 19 January 2008. Retrieved 30 November 2007.
  195. ↑ Player-manager/caretaker.
  196. ↑ "Dave Watson's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 21 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  197. ↑ "Walter Smith's managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 16 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  198. ↑ "David Moyes' managerial statistics". Everton F.C. Archived from the original on 16 November 2008. Retrieved 21 November 2007.
  199. ↑ "Everton Giants". Everton F.C. Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 27 May 2011.
  200. ↑ "Honours". Everton F.C. Retrieved 13 October 2020.
  201. ↑ "Greatest Ever Everton team". Everton F.C. Archived from the original on 4 February 2012. Retrieved 22 August 2006.
  202. ↑ Jones، Matt (۲۰۱۵-۱۱-۱۲). «Everton's best starting XI of all time». World Soccer Talk (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۶.
  203. ↑ "Hall of Fame – National Football Museum". National Football Museum. Archived from the original on 14 November 2007. Retrieved 16 November 2007.
  204. ↑ "Peter Beardsley". National Football Museum. Archived from the original on 17 August 2010. Retrieved 4 August 2010.
  205. ↑ "کاپیتان‌های باشگاه". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-17.
  206. ↑ "Sport: Football Legends list in full". BBC Sport. 5 August 1998. Retrieved 31 August 2007.
  207. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۰۹.
  208. ↑ "All-Time Stats". www.evertonfc.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-10.
  209. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  210. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  211. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  212. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  213. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  214. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  215. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  216. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  217. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  218. ↑ «Everton Results». www.evertonresults.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۱۰.
  219. ↑ "Everton FC - Youngest and oldest players appearing". www.transfermarkt.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-14.
  220. ↑ Byrne, Jonathan. "The Youngest Players To Feature In Europe For Premier League Teams". Balls.ie (به انگلیسی). Retrieved 2022-02-14.
  221. ↑ "Everton Results". www.evertonresults.com. Retrieved 2022-02-14.
  222. ↑ "Everton Results". www.evertonresults.com. Retrieved 2022-02-14.
  223. ↑ "Everton Results". www.evertonresults.com. Retrieved 2022-02-14.
  224. ↑ "Everton FC charity's free school approved". BBC News. 14 November 2011.
  225. ↑ "Monday, 1 December 2014 / Session 6: Multi-sport clubs" (PDF). European Commission.
  226. ↑ ""Everton in Ireland" launched". Everton F.C. 24 January 2007. Archived from the original on 26 September 2009. Retrieved 16 November 2007.
  227. ↑ "Ontario Soccer Association". Everton F.C. Archived from the original on 16 August 2011. Retrieved 16 November 2007.
  228. ↑ "Everton's Annual Report 2004" (PDF). Everton F.C. Archived from the original (PDF) on 13 November 2006. Retrieved 16 November 2007.
  229. ↑ "MegaSport". MegaSport. Archived from the original on 28 September 2008. Retrieved 21 January 2010.
  230. ↑ Zeise, Paul (13 July 2007). "Riverhounds kick up ante". Pittsburgh Post-Gazette. Retrieved 9 July 2008.
  231. ↑ McLeod, Scott (10 August 2007). "Blues Partner Riverhounds". EvertonFC.com. Archived from the original on 10 February 2012. Retrieved 9 July 2008.
  232. ↑ Prentice, David (25 March 2009). "Everton Shareholders celebrate Chile's Everton". Liverpool Echo. Trinity Mirror North West & North Wales Limited. Retrieved 6 April 2009.
  233. ↑ "Everton in Chile – The Ruleteros". Everton F.C. Archived from the original on 20 April 2009. Retrieved 6 April 2009.
  234. ↑ Tallentire, Mark (3 August 2010). "A hundred years after inspiring their name, Everton face Everton again". The Guardia. London. Retrieved 3 August 2010.
  235. ↑ "The Ruleteros Society". The Ruleteros Society. 3 اوت 2010. Archived from the original on 6 August 2010. Retrieved 3 August 2010.
  236. ↑ "Uruguay 2002 – Campeonatos Departamentales de Colonia". rsssf. 6 January 2003. Retrieved 7 April 2009.
  237. ↑ "Historia de una institución decana del fútbol amateur platense" (به اسپانیایی). Agencia Nova. Archived from the original on 7 July 2011. Retrieved 7 April 2009.
  238. ↑ "Argentina Fifth Level (Torneo Argentino "C" – Interior) 2008/09". rsssf. 3 April 2009. Retrieved 7 April 2009.
  239. ↑ "Elk Grove United". Retrieved 21 January 2010.
  240. ↑ "Everton AFC – Togher, Cork". Cork, Ireland: Everton AFC. Retrieved 3 August 2010.
  241. ↑ "Everton Tigers to join BBL ranks". BBC Sport. 20 June 2007. Retrieved 27 June 2007.
  242. ↑ Kelner, Martin (2 March 2009). "Loach and Boorman prove that footballers were once real people". The Guardian. Retrieved 30 August 2011.
  243. ↑ "The Fix (TV Movie 1997)". IMDb. 31 July 1999.
  244. ↑ "Liverpool v Everton: Tony Bellew on 'a day of torment and stress'". BBC Sport. 8 December 2017. Retrieved 23 July 2018.
  245. ↑ Prentice, David (15 September 2015). "Everton club crest gets Hollywood treatment in new Rocky movie". liverpoolecho. Retrieved 23 July 2018.
  246. ↑ "Everton Football Club". Official Charts Company. 26 May 1984. Retrieved 17 February 2012.
  247. ↑ "Everton 1985". Official Charts Company. Retrieved 17 February 2012.
  248. ↑ "Everton Football Team 1986 – Everybody's Cheering The Blues". Official Charts Company. 17 May 1986. Retrieved 17 February 2012.
  249. ↑ "Everton FC". Official Charts Company. 20 May 1995. Retrieved 17 February 2012.

پیوند به بیرون[ویرایش]


برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=باشگاه_فوتبال_اورتون&oldid=39181085»