پرش به محتوا

باستان‌اخترشناسی و استون‌هنج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
طلوع خورشید از فراز سنگ هیل استون‌هنج در روز انقلاب تابستانی (سی و یکم خردادماه)

پژوهشگران درگذر سالیان سازهٔ پیشاتاریخی استون‌هنج را برای ارتباط آن با اخترشناسی باستان مطالعه کرده‌اند و این ارتباط هنوز محل مناقشهٔ باستان‌شناسان و ستاره‌شناسان و از اساسی‌ترین عوامل بنیان‌گذاری دانش باستان‌اخترشناسی است.

پژوهش‌های اولیه

[ویرایش]

ویلیام استاکلی در سال ۱۷۲۰ کشف کرد که اگر کسی در بامداد انقلاب تابستانی در مرکز شیار دایره‌ای در استون‌هنج یک بایستد و به سوی سنگ هیل نگاه کند، طلوع خورشید را مماس بر وجه چپ این حجم خواهد دید.

پژوهش‌های مدرن

[ویرایش]
هاکینز استون‌هنج را یک رصدخانه باستانی می‌داند.

در ۱۹۶۶ ستاره‌شناس انگلیس جرالد هاوکینز کتاب رمزگشایی از استون‌هنج[الف] منتشر کرد.[۱] به گفتهٔ هاوکینز «استون‌هنج یک رصدخانه است… که به شکل عامدانه، دقیق، و ماهرانه‌ای میزان شده‌است.»[۲] هاوکینز بر آن بود که استون‌هنج تقویمی نوسنگی بوده و برای پیش‌بینی خسوف و کسوف به کار می‌رفته‌است.[۳] کتاب هاوکینز در اوج رقابت فضایی و سه سال پیش از فرود بر ماه منتشر می‌شد و استون‌هنج را به‌هنگام و مدرن نشان می‌داد.[۴] هاوکینز حدس می‌زند افرادی که استون‌هنج و جاهای دیگر را ساخته‌اند دانسته‌های ریاضی را که برای پیش‌گویی بسیاری از وقایع آسمانی لازم است بدست آورده بودند.[۳] اغلب باستان‌شناسان در برابر نظریات ستاره‌شناسان دربارهٔ استون‌هنج مقاومت کردند و با آن‌ها در تضاد بودند.[۵] نشریهٔ باستان‌شناسی انتیکویتی[ب] از فرد هویل خواست بین باستان‌شناسان و ستاره‌شناسان حکم باشد. هویل بعد از بررسی مدارک نوشت «غیرممکن است مردمی جاهل از ستاره‌شناسی سنگ‌های استون‌هنج را جای‌گذاری کرده باشند.»[۴] بااین‌حال کلایو راگلز نظریات ستاره‌شناسانه دربارهٔ استون‌هنج را «تلاش برای بازسازی گذشته در تصویر خود» و «سوار کردن دانش خود بر سنگ‌های پیشاتاریخی» می‌داند و می‌گوید هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای برای اینکه سازندگان استون‌هنج تعمداً آنرا با ستارگان مطابقت داده‌اند وجود ندارد.[۶]

در ۱۹۷۷ جان میچل کتاب رموز سنگ‌ها: داستان باستان‌اخترشناسی[پ] را چاپ کرد و در آن مناقشهٔ دانشمندان بر سر استون‌هنج را بررسی کرد.[۴] این مباحثه‌ها از اساسی‌ترین عوامل بنیان‌گذاری دانش باستان‌اخترشناسی است.[۷] امروزه تفسیرهای ستاره‌شناسانهٔ استون‌هنج با وجود بی‌دقتی‌هایی که دارد هنوز هم محبوب مانده‌اند.[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. Stonehenge Decoded
  2. Antiquity
  3. Secrets of the Stones: The Story of Astro-Archaeology
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Archaeoastronomy and Stonehenge». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۸.
  • Hill, R. (2010). Stonehenge. Wonders of the world. Profile. ISBN 978-1-84765-075-7. Retrieved 2018-08-18.
  • Parker Pearson, Mike (2018-06-28). "Stonehenge - History, Location, Map, & Facts". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2018-08-19.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)
  • Ruggles, Clive (1997). "Astronomy and Stonehenge" (PDF). PROCEEDINGS-BRITISH ACADEMY. OXFORD UNIVERSITY PRESS INC. 92. Archived from the original (PDF) on 15 August 2018. Retrieved 15 August 2018.
  • "A Brief Introduction to Archaeoastronomy". TerpConnect. 2012. Retrieved 2018-08-13.