اضافه ولتاژ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اضافه ولتاز لحظه‌ای.

زمانی که ولتاژ در یک مدار یا بخشی از آن به بیشتر از مقدار تعیین شده در طراحی می‌رسد، به آن اضافه ولتاژ گفته می‌شود که ممکن است این وضعیت خطرناک باشد. بر اساس مدت زمان اضافه ولتاژ، ممکن است یک اضافه ولتاژ گذرا یا اضافه ولتاژ دائمی باشد.

توضیح[ویرایش]

یک سیستم الکتریکی ۳فاز. اگر سیم نول (آبی رنگ) قطع شود، دستگاه‌های با توان الکتریکی کم، در اثر اضافه ولتاژ آسیب خواهند دید.

وسایل برقی و الکترونیکی، دستگاه‌های هستند که برای کار در یک مقدار حداکثر ولتاژ تغذیه طراحی شده‌اند افزایش ولتاژ بیش از این مقدار تعیین شده، ممکن است خسارات قابل توجهی به دستگاه وارد کند.

برای مثال یک لامپ الکتریکی در درون خود یک سیم دارد که تحت یک ولتاژ نامی، جریانی را از خود عبور می‌دهد که باعث ملتهب شدن سیم و تولید نور می‌گردد ولی سیم را ذوب نمی‌کند. مقدرا جریان در هر مداری وابسته به ولتاژ تغذیه است که اگر ولتاژ خیلی زیاد باشد، سیم ذوب شده و لامپ می‌سوزد. به‌طور مشابه سایر دستگاه‌ها نیز ممکن است خراب شوند و حتی آتش بگیرند.

منابع اضافه ولتاژ[ویرایش]

طبیعی[ویرایش]

یک نمونه منبع طبیعی اضافه ولتاژ گذرا، رعد و برق است. همچنین انفجار توفان‌های خورشیدی که سبب پیدایش شراره خورشیدی می‌شود نیز از عوامل اضافه ولتاژ به خصوص در مدارات موجود در ماهواره‌ها است.

منابع انسانی[ویرایش]

منابع انسانی اضافه ولتاژ معمولاً ناشی از القای الکترومغناطیسی هنگام روشن یا خاموش کردن بارهای القایی (مانند موتورهای الکتریکی یا آهنربای الکتریکی) یا زمانی که کلیدزنی در یک مدار با بار مقاومت سنگین اتفاق می‌افتد.

کاربرد[ویرایش]

از اضافه ولتاژهای بسیار قوی در جنگ الکترونیک و بمب‌های الکترومغناطیسی استفاده می‌شود.

منابع[ویرایش]