ارزیابی پیامد زیست‌محیطی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ارزیابی پیامدهای زیست‌محیطی[۱][۲] یا ارزیابی اثرات زیست‌محیطی یا پیامدسنجی زیست‌محیطی[۳] (به انگلیسی: Environmental impact assessment) فرایندی رسمی است که برای پیش‌بینی پیامدهای محیط‌زیستی (مثبت یا منفی) یک طرح، سیاست، برنامه یا پروژه، پیش از آغاز فرایندهای اجرایی، انجام می‌گیرد و با اقدامی پیشنهادی رسمیت می‌یابد. در بخش مشارکت‌های عمومی، ارزیابی اثرات زیست‌محیطی اغلب در مبانی روش اجرایی یا در فرایند کنترل مستندات انجام می‌شود یا ممکن است در پی بررسی‌های قضایی اجرایی گردد. ارزیابی اثرات زیست‌محیطی ممکن است توسط قوانین اجرایی مدیریت در خصوص مشارکت عمومی و مستندات مربوطه اداره شوند و همچنین ممکن است موضوع بررسی قضایی نیز باشند.

هدف از این ارزیابی، مطمئن ساختن تفکر تصمیم گیرندگان جهت فکر کردن به اثرات محیط‌زیستی در زمان تصمیم‌گیری، یا در زمان پیشرفت پروژه می‌باشد. انجمن بین‌المللی ارزیابی اثرات، ارزیابی اثرات محیط‌زیستی را این‌گونه تعریف می‌کند: فرایند تشخیص، پیش‌بینی، ارزیابی و کاهش اثرات بیوفیزیکی، اجتماعی و دیگر اثرات مربوط به تصمیمات گرفته شده و تعهدات ایجاد شده می‌باشد.[۴] ارزیابی اثرات زیست‌محیطی اغلب موضوعاتی منحصر به فرد هستند، که هدف آن پایبندی به یک نتیجه زیست‌محیطی از پیش تعیین‌شده نمی‌باشد، بلکه آن‌ها به این نیاز دارند که تصمیم‌گیرندگان در تصمیم‌های خود ارزش‌های زیست‌محیطی را به حساب آورند و آن تصمیم را با مطالعات محیطی کامل و با جزئیات و نظرات عمومی در اثرات بالقوه زیست‌محیطی توجیه کنند.[۵]

ارزیابی‌های تأثیرات زیست‌محیطی به عنوان بخشی از مبحث افزایش آگاهی از محیط زیست، از در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد. در ایالات متحده، با تصویب قانون سیاست ملی محیط زیست، در سال ۱۹۶۹ فرایند ارزیابی اثرات زیست‌محیطی نیز به‌طور رسمی فعالیت خود را آغاز نمود.

تاریخچه[ویرایش]

ارزیابی‌های اثرات زیست‌محیطی، در دهه ۱۹۶۰، به عنوان بخشی از افزایش آگاهی مردم دربارهٔ محیط زیست آغاز شد. ارزیابی‌های اثرات زیست‌محیطی در ایالات متحده، با تصویب قانون سیاست ملی محیط زیست در سال ۱۹۶۹ اعتبار رسمی کسب کردند.[۶] از این ارزیابی‌ها به‌طور فزاینده‌ای در سراسر جهان استفاده می‌شود.[۷] تعداد ارزیابی‌های زیست‌محیطی که هر سال در سراسر جهان ثبت می‌شوند، به‌طور چشمگیری از تعداد بیانیه‌های دقیق «ارزیابی‌های اثرات زیست‌محیطی» پیشی گرفته‌اند.

منابع[ویرایش]

  1. میراب‌زاده، پرستو (بی تا). راهنمای ارزیابی پیامدهای زیست‌محیطی توسعه. سازمان حفاظت محیط زیست. ص. ۱۷۴. شابک ۹۶۴-۰۳-۳۴۴۴-۸. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  2. توماس، یان (مترجم: دکتر منوچهر طبیبیان) (۱۳۸۵). ارزیابی پیامدهای زیست‌محیطی در استرالیا. انتشارات دانشگاه تهران. ص. ۴۴۸. شابک ۹۶۴-۰۳-۵۳۶۷-۱.
  3. «پیامدسنجی زیست‌محیطی، پیامدسنجی» [مهندسی محیط‌زیست و انرژی] هم‌ارزِ «environmental impact assessment»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ پیامدسنجی زیست‌محیطی)
  4. Principle of Environmental Impact Assessment Best Practice بایگانی‌شده در ۷ مه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine." International Association for Impact Assessment. 1999.
  5. Holder, J. , (2004), Environmental Assessment: The Regulation of Decision Making, Oxford University Press, New York; For a comparative discussion of the elements of various domestic EIA systems, see Christopher Wood Environmental Impact Assessment: A Comparative Review (2 ed, Prentice Hall, Harlow, 2002).
  6. US EPA, OP (2013-07-31). "What is the National Environmental Policy Act?". US EPA (به انگلیسی). Retrieved 2020-11-07.
  7. «Environmental Impact Assessment - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۷.