ادوین ساترلند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ادوین ساترلند، که بیشتر برای توضیح مفهوم «جرم یقه سفید» شناخته شده‌است

ادوین ساترلند هاردین، (به انگلیسی: Edwin Hardin Sutherland)، (گیبن، نبراسکا ۱۳ اوت ۱۸۸۳ تا ۱۱ اکتبر ۱۹۵۰ بلومینگتون، ایندیانا)، یک جامعه‌شناس آمریکایی بود. او به عنوان یکی از با نفوذترین جرم‌شناسان سدهٔ بیستم محسوب می‌شود. او به عنوان یک جامعه‌شناس از مکتب کنش متقابل نمادین است که بیشتر برای تعریف جرم یقه سفید و پیوند افتراقی یا تداعی افتراقی (نظریه همنشینی افتراقی ادوین ساترلند[1]، مشهورترین نظریه از مجموعه نظریه­‌های جامعه‌پذیری یا یادگیری در مباحث کج‌­رفتاری اجتماعی است. نکته اصلی نظریه ساترلند این است که افراد به این علت کج‌­رفتار می­‌شوند که تعداد تماس­‌های انحرافی آنان، بیش از تماس­‌های غیر انحرافی­‌شان است. این تفاوت تعامل افراد با ایده‌­های کج‌­رفتارانه نسبت به ایده‌­های همنوایانه، علت اصلی کج­‌رفتاری آن­ها است. به اعتقاد وی، کج‌­رفتاری یادگرفتنی است و نه ارثی و نه محصول بهره هوشی پایین یا آسیب مغزی. بخش اصلی یادگیری کج­‌رفتاری در حلقه­‌های درون گروه‌های صمیمی و تحت تأثیر رسانه‌­ها روی می­‌دهد. ساترلند در سطح تعامل اجتماعی مدعی شد که افراد به همان شیوه­ای که یاد می­‌گیرند از قوانین تبعیت کنند، به همان شیوه هم یاد می­‌گیرند که کج‌­رفتار بشوند)، که یک نظریهٔ عمومی در مورد جرم و بزهکاری است شناخته شده‌است. ساترلند دکترای خود را در جامعه‌شناسی از دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۱۳ به دست آورد.[۱]

شهرت و شناسایی[ویرایش]

اهمیت تاریخی ساترلند استوار بر تعریفی‌است که او در ۲۷ دسامبر سال ۱۹۳۹ ضمن سخنرانی خود خطاب به «انجمن جامعه‌شناسی آمریکا»، تحت عنوان «گناه‌کار یقه سفید» با مفهومی که امروز «جرم یقه سفید» دارد ارائه داد؛ تعریفی که برهم زنندهٔ مفهومی بود که بر اساس باورهای موجود؛ که اشراف نمی‌توانند کاری اشتباه انجام دهند بود و آن را نقض می‌کرد؛ اصلی که (در قانون باستان می‌گوید: یک پادشاه نمی‌تواند اشتباه کند) بیان شده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. http://cw.routledge.com/ref/criminology/sutherland.html Wright, Richard A. "Sutherland, Edwin H.". Encyclopedia of Criminology. Routledge. Retrieved 15 February 2015.

پیوند به بیرون[ویرایش]