آینه بغل
یک آینه بغل یا آینه جانبی که بعضاً به عنوان آینه بال نیز شناخته می‌شود، آینه‌ای است که به منظور کمک به راننده در دیدن قسمت‌های پشت و در کنار وسیله نقلیه که در خارج از محدودهٔ دید راننده (نقطه کور) قرار دارد استفاده می‌شود.
تقریباً همه اتومبیل‌های مدرن آینه‌های جانبی خود را بر روی درها سوار می‌کنند - به‌طور معمول در ستون A - بالاتر از گلگیر.
آینه بغل اختیاری[ویرایش]
در دهه ۱۹۴۰ بسیاری از جاده‌ها آسفالت نشده و دارای دو خط بودند، هر کدام در یک جهت. رانندگان فقط می‌بایست از ترافیک در جلوی خود و به‌طور مستقیم در پشت خود (با استفاده از آینه عقب) آگاه می‌بودند. به همین دلیل تا اواخر دهه ۱۹۶۰ اکثر وسایل نقلیه مسافری با یک آینه عقب تولید می‌شدند. خودروها آینه سمت مسافر را تنها به عنوان یک آپشن اختیاری و لوکس در اختیار داشتند.