خط لاتین

الفبای لاتین
نوع	الفبا
زبان‌ها	بیشتر زبان‌های اروپایی، شامل لاتین بسیاری از زبان‌های ترکی‌تبار، زبان‌های فینو-اوگری و زبان‌های اسکیمو-آلیوت برخی از زبان‌های آفریقایی، زبان‌های آسترونزیایی و زبان‌های آستروآسیایی و همچنین زبان کردی کرمانجی
دورهٔ زمانی	۷۰۰ پ.م. – اکنون
سامانهٔ مادر	هیروگلیف مصری الفبای نیاسینایی الفبای فنیقی الفبای یونانی الفبای ایتالیایی باستان الفبای لاتین
سامانهٔ فرزند	به‌طور غیرمستقیم، سیلاباری چروکی و الفبای یوگوتان
سامانهٔ خواهر	الفبای سیریلیک الفبای ارمنی خط گرجی قبطی خط رونی
ایزو ۱۵۹۲۴	Latn, 215
جهت	چپ به راست
مخفف یونیکد	Latin
دامنه یونیکد	الفبای لاتین در یونیکد را ببینید

الفبای لاتین که الفبای رومی نیز خوانده می‌شود، پر استفاده‌ترین خط الفبایی در دنیا می‌باشد. سرچشمهٔ این خط بنا به باور پژوهندگان، به خط اقوام اتروسک که ساکنان اولیه ایتالیا بودند، مربوط می‌شود. این خط از گونه‌های غربی الفبای یونانی برگرفته شد و نخستین بار در روم باستان برای نوشتن زبان لاتین به کار رفت. پس از سدهٔ یکم پس از میلاد در الفبای لاتین قواعد زیبایی‌شناسی ویژه‌ای پدیدار گشت. این امر نخست در کتیبه‌ها و سپس با تغییرات جزئی در کتب تحقق پیدا کرد.

نگارخانه

• 
  شابلون الفبای لاتین

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Latin alphabet». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ فوریه ۲۰۱۱.