تنبلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تنبلی (یا تن‌پروری، کاهلی) به معنی نداشتن تمایل به فعالیت یا تلاش، با وجود برخورداری از توانایی کافی‌ست.[۱]

واژه‌شناسی[ویرایش]

در زبان فارسی کسل نیز به کسی که تنبل است، گفته می‌شود. کسل وام‌واژه‌ای از زبان عربی در فارسی است که در عربی به معنای تنبلی است.[۲]

در دین[ویرایش]

مسیحیت[ویرایش]

در مسیحیت تنبلی جزو هفت گناه کبیره محسوب می‌شود.

اسلام[ویرایش]

در قرآن از کسالت و تنبلی به‌خصوص در کارهای نیک و در راه عبادت خدا، به زشتی یاد شده و این صفت از ویژگی‌های منافقان برشمرده شده‌است.

بر پایه کشور[ویرایش]

در ایران[ویرایش]

حسن قاضی‌مرادی در کتابی با عنوان کار و فراغت ایرانیان به این مسئله پرداخته و در آن خاطرنشان می‌کند که «کار» و «تفریح» در بین ایرانیان، به شکل «زحمت» و «سرگرمی‌خواهی» نمود یافته‌است. از طرفی دیگر انتقادهایی به شیوه علمی به کار رفته در اینگونه پژوهش‌ها وارد شده‌است که تحلیل و استنتاج بر پایه داده‌های آماری پژوهش‌های انجام شده و حتی شکل، نحوه و نوع سوالات پرسیده شده را به چالش کشیده‌است.[۳]

سخنرانی خمینی برای تشویق مردم برای حضور در نبردهای جنگ ایران-عراق[ویرایش]

روح‌الله خمینی در گفتگویی بیان کرد: جنگ وقتی که واقع می‌شود، انسان از خستگی و سستی بیرون می‌آید و فعالیت می‌کند و جوهره انسان، که باید همیشه متحرک و فعال باشد، بروز می‌کند. در استراحت و در راحتی، انسان هی کسل می‌شود، قوای انسان خمود می‌شود.[۴][۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ویکی‌پدیای انگلیسی
  2. «تنبلی - ویکی فقه». wikifeqh.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.
  3. [۱] فضائلی، احمد. «جایگاه جهانی ایران اسلامی از نظر تنبلی اجتماعی». راهبرد فرهنگ، بهار ۱۳۹۲، شماره ۲۱، ص ۵۷
  4. «صحیفه امام خمینی - جلد 13 - صفحه 247 | روح‌الله». farsi.rouhollah.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.
  5. «امام خمینی (س) - جنگ و دفاع». www.imam-khomeini.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.