یگان‌های مدافع زنان
| یگان‌های مدافع زنان | |
|---|---|
 | |
 پرچم رسمی | |
| فعال | ۲۰۱۲-اکنون |
| کشور | سوریه،  کردستان سوریه[۱] |
| وفاداری | فدراسیون دموکراتیک شمال سوریه[۲] حزب اتحاد دموکراتیک (سوریه) یگان‌های مدافع خلق |
| گونه | شبه‌نظامی |
| نقش | دفاع محلی شبه‌نظامیان مسلح |
| اندازه | ۲۴٬۰۰۰ (مارس ۲۰۱۷)[۳] |
| نام(های) مستعار | ی. پ. ژ |
| شعار(ها) | ژن، ژیان، ئازادی |
| نبردها | جنگ داخلی سوریه |
| وبگاه | |
| فرماندهان | |
| فرماندهان برجسته | مریم کوبانی (فرمانده کوبانی)[۴] سوسن سنبلک (فرمانده حلب)[۵] |
یگان‌های مدافع زنان یا ی‌پ‌ژ (به کردی: Yekîneyên Parastina Jinê) شاخه زنان در یگان‌های مدافع خلق متشکل از زنان کرد مناطق کردنشین سوریه است که علیه داعش در کردستان سوریه مبارزه کرده‌اند.[۶] این گروه به خاطر عملیات نظامی و دفاع و بیرون راندن مهاجمان داعش از شهر کوبانی، به عنوان نماد مقاومت زنان کرد شناخته شدند.[۷][۸][۹][۱۰][۱۱]
زنان در جنبش سوریه[ویرایش]
در کنار جنبش مردمی در سوریه، زنان کرد در این کشور نیز سلاح به دست گرفتند و در کنار مردها جنگیدند و کنترل شمال سوریه که به نام روژاوا نیز شناخته می‌شود را در دست گرفتند. زنان در کنار مردان در یگان‌های مختلطی که نامش واحدهای مدافع خلق (YPG) است جنگیدند. آن‌ها در سازمان رزم دیگری به نام یگان‌های مدافع زنان (YPJ) نیز فعالیت کردند. گفته می‌شود که شمار نیروهای یگان‌های مدافع زنان به حدود ۷ تا ۱۰ رزمنده می‌رسد که این رقم در زمان محاصرهٔ کوبانی ۴۰ درصد از نیروی رزمی در شمال سوریه بوده‌است.
یگان زنان کرد در شمال سوریه توسط زنان سیاسی سطح بالایی اداره می‌شود. آن‌ها در این تشکل است که می‌توانند علیه خشونت و تعرض جنسی از خود دفاع کنند. این زنان همچنین آکادمی‌هایی را اداره می‌کنند که در آن دانش زنان یا ژنولوژی فراگرفته می‌شود.
پس از حملهٔ ترکیه[ویرایش]
به گفتهٔ نوروز احمد، فرماندهٔ کل یگان‌های مدافع زنان در ژوئیهٔ ۲۰۲۱، پس از حملهٔ ترکیه به شمال شرقی سوریه در سال ۲۰۱۹ تعداد زنان مبارز یگان‌های مدافع زنان افزایش چشمگیری داشته و دست‌کم ۱۰۰۰ زن دیگر به این یگان‌ها پیوسته‌اند. این در حالی بوده که که دختران زیر ۱۸ سال به خدمت پذیرفته نمی‌شوند و زنان متأهل نیز نمی‌توانند عضو یگان‌های مدافع زنان شوند. نیروهای مدافع زنان در منطقهٔ حسکه نزدیک به ۴۰ درصد از نیروهای پلیس را تشکیل می‌دهند.[۱۲]
نگارخانه[ویرایش]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
جستارهای وابسته[ویرایش]
- یگان‌های مدافع خلق
- فمینیسم
- ژنولوژی
- زن، زندگی، آزادی
- مناطق روژاوا
- اداره خودمختار شمال و شرق سوریه
- نیروهای دموکراتیک سوریه
منابع[ویرایش]
- ↑ "PYD announces surprise interim government in Syria's Kurdish regions". Rudaw. 13 November 2013. Retrieved 9 October 2014.
- ↑ "PYD Announces Surprise Interim Government in Syria's Kurdish Regions". Rudaw. 13 November 2013.
- ↑ "Exclusive: Syrian Kurdish YPG aims to expand force to over 100,000". 20 March 2017 – via Reuters.
- ↑ "Interview with YPJ Commander in Kobane and Mishtenur Hill". 17 November 2014. Retrieved 13 November 2013.
- ↑ "Aleppo: New Group of YPG/YPJ Fighters Graduated from Training Course". YPG Rojava. 23 April 2015. Archived from the original on 18 May 2015.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامtelesurوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Female Kurdish fighters battling ISIS win Israeli hearts". Rudaw. Retrieved 8 March 2015.
- ↑ "The Fight Against ISIS in Syria And Iraq December 2014 by Itai Anghel". The Israeli Network via YouTube. 22 December 2014. Retrieved 8 March 2015.
- ↑ "Fact 2015 (Uvda) - Israel's leading investigative show". The Israeli Network. 22 December 2014. Archived from the original on 26 February 2015. Retrieved 8 March 2015.
- ↑ "Kurdish female fighters named 'most inspiring women' of 2014". Rudaw. Retrieved 8 March 2015.
- ↑ "Kobani: How strategy, sacrifice and heroism of Kurdish female fighters beat Isis". International Business Times UK.
- ↑ خبرگزاری کُردپرس: افزایش تعداد جنگجویان زن کُرد سوریه بعد از عملیات نظامی ترکیه، نوشته‌شده در ۲۸ تیر ۱۴۰۰؛ بازدید در ۲۹ تیر ۱۴۰۰.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «List of uprisings led by women». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۷.
