یوسف بخشی خوانساری
ظاهر
یوسف بخشی خوانساری (۱۲۹۸ در خوانسار - ۱۳۵۸ در ری) شاعرایرانی بود.[۱] عمده شهرت بخشی به خاطر سرودن اشعاری به گویش محلی خوانساری میباشد وی همچنین دارای اشعاری به زبان فارسی نیز میباشد.
نمونه اشعار به زبان فارسی
[ویرایش]دیشب گره از زلف تو واکردم و رفتم | دیوانهای از بند رها کردم و رفتم | |
دل حلقهٔ گیسوی تو بر گردن خودداشت | از گردنش این سلسله واکردم و رفتم | |
تا موی تو را باز پریشان نکند باد | بسیار سفارش به صبا کردم و رفتم | |
صد جور به من کردی و من هیچ نگفتم | جز آن که به جان تو دعا کردم و رفتم | |
میسوزم ازین شعلهٔ جان سوزکه خودرا | از عشق تو انگشتنما کردم و رفتم |
نمونه اشعار به گویش خوانساری
[ویرایش]با قلا مایه یی قلای نری | ورشه ری درخت صنیبری | |
تا به واچن گه نخچه ژون دررت | با هم از عشق پر زشور و شری | |
شی خود بخچه ساتن لونه | صحب ژون کرت با دماغ تری | |
هر قلایی خبر گنا بومه | بخچه هیاره ژون ز هر گذری | |
به نک اون یکی به نازوله | به نک این یکی به پیش و پری |
- تذکره شعرای خوانسار
- ترانههای خوانسار
- مشاعره خرس و خر "مشترکا با لاهوتی گلپایگانی"
- دیوان اشعارخوانساری
منابع
[ویرایش]- ↑ «یوسف بخشی خوانساری». دریافتشده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۶.
- ↑ «یوسف بخشی شاعر دردآشنای خوانساری». دریافتشده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۶.[پیوند مرده]
- فضلالله زهرایی، گلستان خوانسار