یاسمن‌بو دامغانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یاسمن بو دامغانی از زنان خوشنویس و شاعر ایرانی در هند بوده‌است.

او افزون بر نستعلیق٬ ثلث و نسخ و شکسته نستعلیق را نیز خوش می‌نوشته و شعر نیز می‌گفته‌است.[۱]

او در دامغان زاده شد.[۲] در «تذکرةالخواتین» تالیف محمد بن محمد رفیع، ملقب به ملک‌الکتّاب شیرازی که در ۱۳۰۶ ق/۱۸۸۹ م، آن را در هند به چاپ رساند آمده‌ است[۳] که یاسمن بو همسر میرزا عسکری دامغانی بود و مدتی در گلبرگه دکن اقامت داشت و پس از مرگ او با یکی از امرای گورکانی ازدواج کرد و همراه با حرم او به دهلی رفت و تا پایان عمر با عزت در آن شهر می‌زیست.[۱]

یاسمن بو به سبب تسلطش بر سرودن اشعار زیبا بع زبان فارسی و اردو ذو اللسانین لقب گرفته‌است. متأسفانه از وی دیوانی بر جای نمانده‌است.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ دکتر مهدی بیانی ص ۹۶۷
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ سایت شهر دامغان
  3. دایرةالمعارف بزرک اسلامی - تذکرة الخواتین

منابع[ویرایش]

  • بیانی، مهدی. احوال و آثار خوشنویسان. انتشارات علمی. چاپ دوم. تهران ۱۳۶۳ش
  • «دامغانی، یاسمن بانو». سایت شهر دامغان. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ دسامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ دی ۱۳۸۹.
  • علی میرانصاری. «تذکرةالخواتین». دایرةالمعارف بزرک اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ دی ۱۳۸۹.