یابهاءالابهی
یابهاءالابهی که مفهومی از دعا و استمداد دارد و به معنای «ای روشن‌ترین روشنایی‌ها»، از مهم‌ترین نشانه‌های بهائی و بر باور بهائیان، اسم اعظم است.[۱] این عبارت یکی از مشهور‌ترین دعاهای بهائیان است.[۲]
عبدالبهاء بهائیان را خاطر نشان می‌سازد که هنگام طلوع اولین چیزی که بر لبانشان بیاید باید اسم اعظم باشد همچنین در هنگام بروز هر مشکلی با گفتن آن قوت بگیرند و اسم اعظم باید آخرین کلامی باشد که در هنگام شب بر زبانشان می‌آید. اسم اعظم در این دین، اسم آسایش، امنیت، سعادت، نور، عشق و وحدت است.[۳]
میرزا محمدحسین مشکین‌قلم کاتب طرح اصلی «یابهاءالابهی» است.[۴]
پانویس[ویرایش]
- ↑ اصول دیانت بهائی، صفحهٔ ۵۶–۵۸ پیوند
- ↑ آب حیات از قلمم می‌چکد؛ نگاهی به نمایشگاه خوشنویسی و معنویت در موزه بریتانیا، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ نقل از عبدالبهاء، ضمیمه اخبار امری، صفحهٔ ۲
- ↑ Smith, Peter (2000), "greatest name", A concise encyclopedia of the Bahá'í Faith, Oxford: Oneworld Publications, pp. 167–168, ISBN 1-85168-184-1