گونه (کالبدشناسی)

گونه
گونهٔ یک زن.
جزئیات
سرخرگ‌ها	سرخرگ دهانی
عصب‌دهی	عصب دهانی، شاخه دهانی عصب چهره‌ای
شناسه‌ها
MeSH	D002610
TA98	A01.1.00.008 A05.1.01.014
TA2	116
FMA	46476

گونه یا لُپ در کالبدشناسی انسان، به بخشی از صورت که در زیر حفره چشم‌ها، بین بینی و گوش‌ها، و بالای استخوان فک فوقانی قرار دارد گفته می‌شود.

گونه دارای دو نوع حرکت است، یکی از دو حالت آن تابع حرکت آرواره زیرین است و حرکت دیگر با حرکت لب مشترک است. در حرکتی که تابع اندام دیگر است، حرکت دهنده، ماهیچه آن اندام است و در حرکتی که به طور مشترک با لب انجام می‌گیرد، حرکت دهنده ماهیچه‌هایی است که گونه و لب در آن‌ها مشترکند. ماهیچه جنباننده گونه در هر گونه یک ماهیچه پهن است که بنام ماهیچه گونه (ماهیچه شیپوری) نامیده می‌شود.

هریک از دو ماهیچه گونه از چهار جزء ترکیب یافته است، زیرا تارها از چهار موضع به ماهیچه آمده‌اند یکی از این اجزای چهارگانه از تَرقُوه آمده است و انتهای آن در قسمت پایین به کناره هر دو لب پیوسته است (ماهیچه خنده) و با حالت مورب، دهان را به سوی پایین می‌کشاند. خاستگاه جزء دوم (ماهیچه نازک گردن) از دو سوی جناغ سینه و ترقوه است و تار این جزء به طور مورب راه می‌پیماید. بخشی که از سمت راست می‌آید با بخش سمت چپ تقاطع می‌یابد و آنگاه به قسمت پایینی کناره چپ لب می‌چسبد و بخش سمت چپی به بخش پایینی کناره راست می‌پیوندد وقتی این تار (ماهیچه حلقوی دهان) منقبض می‌شود، دهان را تنگ می‌کند و در واقع کار آن برای دهان مشابه کار بند کیسه برای کیسه است. خاستگاه جزء سوم (ماهیچه نازک گردن) از کتف و نزدیک زائده غرابی است و به بالای بخش دیگری که به آن مربوط است، و آن به ماهیچه‌ها می‌رسد، می‌پیوندد، و به‌وسیله آن گرایش یکنواخت لب به هر دو طرف انجام می‌پذیرد.

خاستگاه جزو چهارم (ماهیچه گونه‌ای بزرگ و کوچک) کناره‌های گردن است و از نزدیک هر دو گوش عبور می‌کند و با اجزای گونه می‌پیوندد و حرکت نمایانی به گونه می‌دهد. در این حالت لب به پیروی از گونه حرکت می‌کند. در برخی اشخاص این جزء چهارم به بیخ گوش بسیار نزدیک است و به گوش چسبیده است و آن را به حرکت درمی‌آورد.

منابع

• گری، آناتومی گری
• قانون در طب