پرش به محتوا

گسیل خودبه‌خودی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایی از نمودار گسیل خودبه‌خودی؛
E 2 – E 1 = Δ E = hν
(انرژی فوتون؛ h ثابت پلانک و ν بسامد است.)

گسیل خودبه‌خودی[۱] نوعی گسیل است که در آن یک سامانهٔ کوانتومی مانند اتم، مولکول یا هسته اتم از حالت برانگیخته و بدون دخالت میدان الکترومغناطیسی خارجی، به حالت انرژی پایین‌تر (مثلاً حالت پایه) می‌رود و در مقابل انرژی گسیل می‌کند.

اگر یک اتم در حالت برانگیخته در سطح انرژی باشد و طور خودبه‌خودی به سطح انرژی برود و اختلاف انرژی بین این دو سطح را به صورت فوتون گسیل بدارد، این فوتون از دارای بسامد زاویه‌ای و انرژی خواهد بود که در آن ثابت پلانک و بسامد است:

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «گسیل خودبه‌خودی» [فیزیک] هم‌ارزِ «spontaneous emission»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)