گزینش با کمک نشانگر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گزینش با کمک نشانگر یا گزینش نشانگرمحور (به انگلیسی: Marker-assisted selection) یک فرایند گزینش غیرمستقیم است که در آن یک صفت مورد علاقه بر اساس یک نشانگر زیستی (ریخت‌شناسی، بیوشیمیایی یا تغییر در DNA / RNA) مرتبط به یک صفت مورد علاقه (به عنوان مثال بهره‌وری، مقاومت به بیماری، غیرزنده مانند تحمل استرس و کیفیت)، به جای خود این صفت) انتخاب می‌شود.[۱][۲][۳][۴] این فرایند به‌طور گسترده برای اصلاح نباتات و زادگیری گزینشی پیشنهاد شده‌است.

منابع[ویرایش]

  1. "Chemistry |". www.uoguelph.ca.
  2. Ribaut, J. -M. et al. , Genetic basis of physiological traits. In Application of Physiology in Wheat Breeding, CIMMYT, Mexico, 2001.
  3. Ribaut, J. -M. and Hoisington, D. A. , Marker assisted selection: new tools and strategies. Trends Plant Sci. , 1998, 3, 236–239.
  4. Rosyara, U.R. 2006. REQUIREMENT OF ROBUST MOLECULAR MARKER TECHNOLOGY FOR PLANT BREEDING APPLICATIONS. Journal of Plant Breed. Gr. 1: 67 – 72. click to download