پرش به محتوا

گالری آپولون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گالری آپولون در ۲۰۲۴

گالْری دَپولُن (فرانسوی: Galerie d'Apollon‎) یا آپولون[۱] سالنی بزرگ در کاخ لوور است که در طبقهٔ اول بال موسوم به «گالری کوچک» (Petite Galerie) جای دارد. چیدمان کنونی آن نخستین بار در دههٔ ۱۶۶۰ طراحی شد. این گالری که از دههٔ ۱۷۹۰ بخشی از موزهٔ لوور به‌شمار می‌رود، در میانهٔ سدهٔ نوزدهم زیر نظر فلیکس دوبان تکمیل شد و از سال ۱۸۸۷ میزبان مجموعهٔ جواهرات سلطنتی فرانسه فرانسه بوده است.

تاریخچه

[ویرایش]

گالری کوچک لوور در سدهٔ شانزدهم ساخته شد. در دوران هانری چهارم، طبقهٔ دومی با سالنی بلند برای نمایش آثار هنری افزوده شد. این سالن که «گالری پادشاهان» (Galerie des Rois) نامیده می‌شد، به‌دست هنرمندان مکتب دوم فونتن‌بلو — از جمله توسن دوبروی، ژاکوب بونل و همسرش مارگریت باهوش — و بر پایهٔ طرح‌های مارتن فرمینه آراسته گردید.

پس از آتش‌سوزی ۶ فوریهٔ ۱۶۶۱ که بخش زیادی از گالری کوچک را نابود کرد، لوئی چهاردهم دستور بازسازی این بخش از لوور را داد. کارهای معماری به لوئی لو وو واگذار شد که بین سال‌های ۱۶۶۱ تا ۱۶۶۳ به بازسازی پرداخت؛ در همین حال، شارل لو برن زیر نظر ژان-باتیست کولبرت مسئولیت تزئینات را بر عهده گرفت.[۲] تم اصلی لو برون، حرکت خورشید در زمان و مکان بود و چهرهٔ آپولون را برای ستایش لویی به‌عنوان «پادشاه خورشید» به‌کار برد. مجسمه‌ساز فرانسوا ژیراردون نیز گچ‌بری‌ها را اجرا کرد. این نخستین گالری سلطنتی لویی بود و الگویی برای تالار آینه‌های کاخ ورسای شد.

آپولو پیتون را می‌کشد اثر اوژن دولاکروا

گالری تا زمان مرگ لویی در ۱۷۱۵ تکمیل نشده بود و نسل‌های بعدی هنرمندان — از جمله گاسپار و بالتازار مارسی و توما رنیودن — به بهبود آن ادامه دادند.[۳] در سال ۱۸۱۹، معمار لوور، پیر فونتن، درِ آهنی توقیف‌شده از شاتو دِ مِزون (که در اوایل ۱۷۹۷ ضبط شده بود) را بر ورودی نصب کرد؛ این در هنوز هم سر جایش است.[۴]:75 با این حال، گالری ناتمام و فرسوده مانده بود و در ۱۸۲۶ ناچار به تکیه‌گاه شد.[۴]: 76  سرانجام در میانهٔ سدهٔ نوزدهم زیر نظر فلیکس دوبان بازسازی و تکمیل شد؛ اوژن دولاکروا نقاشی آپولو پیتون را می‌کشد (Apollo Slays the Python) را برای مرکز سقف، ژوزف گیشار پیروزی زمین یا سیبِل (Triumph of the Earth or Cybele) و شارل لویی مولر شفق (Aurore) را آفریدند. گالری تازه‌تکمیل‌شده در ۵ ژوئن ۱۸۵۱ به‌دست رئیس‌جمهور ناپلئون سوم افتتاح شد.[۵]

هنری جیمز سیزده‌ساله که در ۱۸۵۶ از گالری دیدن کرد، نوشت:

گالری شگفت‌انگیز آپولون… برایم همچون مقدمه‌ای طولانی اما مطمئن کشیده شده بود و با سقف قوسی بی‌نظیر و کفپوش فوق‌العاده درخشانش، لوله یا تونلی عظیم به‌نظر می‌رسید که از آن، کم‌کم و بارها و بارها، حس کلی شکوه را فرو می‌بردم. این شکوه همزمان معانی بسیاری داشت: نه تنها زیبایی و هنر و طراحی عالی، بلکه تاریخ و شهرت و قدرت؛ جهانی که به غنی‌ترین و نجیب‌ترین بیان ممکن ارتقا یافته بود.[۶]

گالری آپولون به‌عنوان بخشی از لوور، هم میراث ملی فرانسه و هم میراث جهانی یونسکو است.[۷] این گالری بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴ به‌طور جامع بازسازی شد و در ۲۰۱۹ نیز پاکسازی مجدد گردید.[۸] در ۱۹ اکتبر ۲۰۲۵، هشت قلم شیء از گالری به سرقت رفت.[۹]

منابع

[ویرایش]
  1. «چطور فیروزه‌های ایرانی به جواهرات سلطنتی اروپا رسیدند؟». خبرآنلاین. ۲۹ مهر ۱۴۰۴. دریافت‌شده در ۲۹ مهر ۱۴۰۴.
  2. History of the Louvre on Monument Historique website
  3. "Reopening of the Galerie d'Apollon". Louvre (به انگلیسی). 14 January 2020. Retrieved 18 August 2020.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Jacques Hillairet. Dictionnaire historique des rues de Paris. Vol. II. Paris: Editions de Minuit.
  5. Galignani's New Paris Guide, for 1870: Revised and Verified by Personal Inspection, and Arranged on an Entirely New Plan. Paris: A. and W. Galignani and Co. 1870. p. 163.
  6. Memory recorded in Henry James' autobiography "A Small Boy and Others" which he wrote at age seventy in 1913.
  7. Mérimée PA00085992, Ministère français de la Culture. (فرانسوی)
  8. Anne Dion-Tenenbaum; Philippe Malgouyres (2020), "Le réaménagement de la galerie d'Apollon", La Revue des Musées de France / Revue du Louvre, Paris: Réunion des Musées Nationaux, 2020–4
  9. "Everything we know about the Louvre jewellery heist". BBC. 2025-10-20. Retrieved 2025-10-20.

پیوند به بیرون

[ویرایش]