کوه پکتو
| کوه پکتو | |
|---|---|
 | |
 | |
  کوه پکتو موقعیت کوه در مرز چین و کره شمالی | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۲٬۷۴۴ متر (۹٬۰۰۳ فوت) |
| برجستگی | ۲٬۵۹۳ متر (۸٬۵۰۷ فوت) |
| فهرست‌بندی | |
| جغرافیا | |
| موقعیت | ریانگ‌گانگ، کره شمالی جی‌لین، چین |
| زمین‌شناسی | |
| نوع کوه | آتشفشان چینه‌ای |
| آخرین فوران | ۱۹۰۳[۱] |
کوه پَکتو یا پکدو بلندترین کوه شبه‌جزیره کره و شمال شرقی چین است. کوه پکتو از آتشفشان‌های فعال در مرز میان کره شمالی و چین است و با ارتفاع ۲۷۴۴ متر بلندترین نقطه رشته‌کوه‌های چانگبای و بکدودگان به‌شمار می‌آید. در بالای کوه پکتو در دهانه آتشفشان آن دریاچه‌ای به نام دریاچه آسمان شکل گرفته است که ۵ کیلومتر عرض و در حدود ۲۱۳ متر ژرفا دارد.
پکتو طی هزار سال گذشته پنج بار انفجار آتشفشانی داشته است که آخرین آن در سال ۱۹۰۳ بود. انفجار آتشفشانی سال ۱۰۵۰ پکتو از بزرگ‌ترین انفجارها در کره زمین طی ۱۰ هزار سال گذشته بود.
اهمیت تاریخی[ویرایش]
نام‌های دیگر این کوه بکدو، پکدوسان، و کوه چانگبای است. چینی‌ها به این کوه چانگبای می‌گویند که به معنای «کوه همیشه‌سپید» است. کره‌ای‌ها کوه پکتو را مکانی مقدس و خاستگاه نیاکان خود به‌شمار می‌آورند. در اسطوره‌های کره‌ای سه کوه مقدس وجود دارد: پکتو، جیری، و هالا. قوم منچو نیز پکتو را خاستگاه نیاکان قوم خود می‌دانند.
از آغاز پادشاهی سلسله‌های کره‌ای، از دوره حکومت «سه پادشاهی» (آغاز: ۵۷ پیش از میلاد) تا دوره «چوسان» (آخرین پادشاهی شبه‌جزیره کره و طولانی‌ترین سلسه نئوکنفوسیونیسم)، این کوه مرکز اسطوره‌ای و مقدس فرمانروایان بوده‌است. امروزه نیز رهبران کره شمالی همچنان ریشه‌دار در «کوه مقدس» معرفی می‌شوند و تبار رهبری کره شمالی به این ایدئولوژی ظاهراً اسطوره‌ای و در واقع سیاسی وابسته است و رهبران آن نیز از این تبار انتخاب می‌شوند.[۲]
پکتو کوهی افسانه‌ای و مقدس است که ادعا می‌شود پایگاه کیم ایل سونگ در زمان جنگ‌های چریکی بود و زادگاه کیم جونگ ایل. کیم جونگ اون هر وقت که می‌خواهد بر اهمیت تصمیمات سیاسی تأکید کند به این کوه سفر می‌کند.[۳]
جغرافیا[ویرایش]
دما هوای این کوه تغییرات نامنظمی دارد و گاه سرمای سختی بر آن حاکم می‌شود. میانگین سالانه دما در قله آن منفی هشت ممیز سه است. در تابستان دمای آن به حدود ۱۸ درجه و در زمستان به منفی ۴۸ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. میانگین رطوبت هوا ۷۴ درصد است.
درخت‌های کوه پکتو بیشتر کاج و توس هستند. از جانوران آن می‌توان به ببر، خرس قهوه ای ، پلنگ، گرگ، شوکای سیبری، گراز، سیاه‌خروس سیاه، جغد، و دارکوب اشاره کرد. وجود اردک ماهی‌خوار پهلوپولکی باعث شده تا پکتو در فهرست مناطق مهم برای پرندگان قرار بگیرد.[۴]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ "بکدوسان". Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Retrieved 1 January 2009.
- ↑ طاهباز، توماج: ماجرای «ظاهراً حیرت‌انگیز» ناپدید شدن رهبر کره شمالی. ۱۳۹۳/۰۷/۱۹. بازدید: اکتبر ۲۰۱۴.
- ↑ «چه کسی ممکن است بعد از کیم جونگ اون رهبر کره شمالی شود؟». بی‌بی‌سی فارسی. ۳۰ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۲۰.
- ↑ "Mount Paekdu". Important Bird Areas factsheet. BirdLife International. 2013. Retrieved 2013-05-12.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Paektu Mountain». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ کوه پکتو موجود است. |
- آتشفشانها با نمایه انفجارپذیری ۷
- آتشفشان‌های چین
- آتشفشان‌های چینه‌ای
- آتشفشان‌های فعال
- آتشفشان‌های کره شمالی
- ابرآتشفشانها
- استان ریانگ‌گانگ
- بلندترین نقاط استانهای چین
- بلندترین نقاط کشورها
- جغرافیای جی‌لین
- جغرافیای شمال شرق آسیا
- ذخیرهگاههای زیستکره کره شمالی
- زمینچهرهای جی‌لین
- کاسههای آتشفشانی آسیا
- کوههای بینالمللی آسیا
- کوههای چین
- کوههای دو هزار متری آسیا
- کوههای کره شمالی
- کوههای مقدس
- گردشگری در کره شمالی
- مرز چین و کره شمالی
- نواحی مهم پرندهخیز کره شمالی