قله توچال
| توچال | |
|---|---|
 | |
| ارتفاع | ۳٬۹۶۲ متر |
| مکان | |
| مکان | تهران |
| رشته‌کوه | البرز |
توچال نام قلّه‌ای در شمال استان تهران به بلندای ۳٬۹۶۲ متر از سطح دریاست که بخشی از دامنهٔ رشته‌کوه‌های البرز می‌باشد. دامنهٔ جنوبی توچال در مجاورت شهر تهران و قلّهٔ آن نیز مشرف به این شهر است. این قلّه در جنوب منطقهٔ کوهستانی البرز مرکزی و بر روی خط‌الرأس شرقی - غربی واقع شده که از سمت شرق به قلّه‌های لزون غربی، لزون شرقی (پیازچال)، بند لارکرور، سیاهبند، شهربانو کُشَک، چنبره‌بند و دارآباد، و از جانب غرب نیز به قلّه‌های هومند توچال، هومند شاهنشین، شاهنشین، سی‌وسه چم، بازارک، نودشتک، لوارک، سه‌سنگ، منار و روستای مورود واقع در ۳۵ کیلومتری جادهٔ چالوس در مطقهٔ پل‌خواب منتهی می‌شود.[۱]
مشهورترین و پُررفت‌وآمدترین پناهگاه‌ها و جان‌پناه‌های توچال از شرق به غرب، به‌ترتیب عبارتند از: دارآباد (مونگچال)، کلک‌چال، شروین، شیرپلا، جان‌پناه قلهٔ توچال (اردلان)، امیری، هتل اوسون، ایستگاه پنجم تله کابین، جان‌پناه اسپیدکمر و پلنگ‌چال که همگی آن‌ها مشرف به تهران هستند. توچال در تقسیمات کشوری جزء استان تهران و شمال شهر تهران به‌عنوان بلندترین ارتفاع نزدیک به تهران است.[۱]
موقعیت جغرافیایی[ویرایش]
رشته‌کوه توچال در شمال تهران واقع شده است. این رشته‌کوه از جنوب به شهر تهران و از شمال به روستاهای آهار، شکراب و شهرستانک مشرف است.
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نقشهٔ البرز مرکزی قله‌ها
|
 | |||||||||||||||||||||||||||
رودها
|
| |||||||||
شهرها
|
پیست اسکی و تله‌کابین[ویرایش]
تله‌کابین توچال دارای سه خط اصلی و سه خط تله‌سی‌یژ و یک خط تله‌اسکی می‌باشد. درازای سه خط اصلی این تله‌کابین، روی‌هم‌رفته نزدیک به ۷٬۵۰۰ متر است که یکی از طولانی‌ترین خطوط تله‌کابین پیوسته در میان تله‌کابین‌های نصب‌شده در جهان به‌شمار می‌رود.[۲] ایستگاه اول این تله‌کابین در ارتفاع ۲٬۰۰۰ متری از سطح دریا، ایستگاه دوم در ارتفاع ۲٬۳۰۰ متری از سطح دریا، ایستگاه پنجم در ارتفاع ۳٬۰۰۰ متری از سطح دریا و ایستگاه هفتم نیز در ارتفاع ۳٬۷۰۰ متری از سطح دریا است.
کار ساخت تله‌کابین توچال، در سال ۱۳۵۳ به دست بهمن باتمانقلیچ و با همکاری شرکت فرانسوی «پوما» و شرکت اتریشی «دوپل مایر» آغاز شد و در سال ۱۳۵۷ پایان یافت.[۲]
از سال ۱۳۸۲ (۲۰۰۳ میلادی) مهمان‌پذیری به‌نام «هتل توچال» در ایستگاه هفتم تله‌کابین توچال تکمیل و راه‌اندازی شده است. نمای این هتل از چوب است و به دامنهٔ شمالی توچال و دامنهٔ جنوبی البرز مرکزی و قلل کلون بسته و خلنو اشراف دارد. قدیمی‌ترین پناهگاه کوهنوردی ایران با نام «جان‌پناه اسپیدکمر» نیز در جنوب قلّهٔ توچال و شرق ایستگاه پنجم واقع است.
مسیرهای صعود[ویرایش]
قلّهٔ توچال به‌دلیل نزدیک بودن به تهران، همواره شاهد شمار زیادی صعودکننده است. صعود به توچال از مسیرهای مختلفی امکان‌پذیر است و مهم‌ترین این مسیرها عبارتند از:
- دربند، شیرپلا، سیاه‌سنگ، قلّهٔ توچال (رایج‌ترین مسیر)؛
- بوستان جمشیدیه، پناهگاه کلک‌چال، درّهٔ پیازچال، قلهٔ پیازچال، قلهٔ توچال؛
- ولنجک، توقفگاه چشمه، ایستگاه سوم تله‌کابین، ایستگاه پنجم تله‌کابین، ایستگاه هفتم تله‌کابین، قلهٔ توچال. (این مسیر بیشتر به شکل جاده‌ای خاکی و پُرفرازونشیب است و در حدود ۱۷ کیلومتر طول دارد)؛
- درکه، پناهگاه پلنگ‌چال، ایستگاه پنجم تله‌کابین، ایستگاه هفتم تله‌کابین، قلهٔ توچال؛
- دارآباد، قلهٔ دارآباد، قلهٔ پیازچال، قلهٔ توچال؛
- دربند، دوراهی اوسون، درّهٔ اوسون، جان‌پناه اسپیدکمر، ایستگاه هفتم تله‌کابین، قلّهٔ توچال (که این مسیر، قدیمی‌ترین مسیر است).
با اینکه از دامنهٔ شمالی و از شکراب هم امکان صعود به توچال وجود دارد، ولی این مسیر کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نگارخانه[ویرایش]
قلّهٔ توچال و جان‌پناه آن، آبان‌ماه سال ۱۳۹۱
ارتفاعات توچال، اثری از کمال‌الملک
چشم‌انداز مجموعه قلل توچال از درون شهر تهران
قلهٔ توچال و جان‌پناه آن در تیرماه
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قله توچال موجود است. |
