کوریت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کوریت
اطلاعات کلی
رده‌بندیاکسید
فرمول شیمیایی
(بخش تکراری)
PbO. 8UO3. 4H2O
ویژگی‌ها
رنگزرد - قرمز نارنجی - قهوه‌ای زرد
رَخکامل- مطابق با سطح ,
سختی موس۴٫۵
جلاالماسی
رنگ خاکهنارنجی
شفافیتنیمه کدر
وزن مخصوص۷٫۱۹
ویژگی‌های ظاهریبلوری دانه ریز- توده‌ای - دانه‌ای - بلوکی - پسودومرف کمیاب است و بیشتر در آلمان غربی، ماداگاسکار، استرالیا
کنارزایی- کازولیت- مونازیت- آلانیت- اورانینیت
توضیح بیشتربه سختی در اسیدها حل می‌شود و با Pb واکنش می‌دهد. PbO:۲۲٫۱۰٪ UO۲:۷۵٫۵۲٪ H2O:۲٫۳۸٪
دلیل‌نام‌گذاریرادیواکتیویته قوی دارد. از نام فیزیکدان فرانسوی Pierre Curie اخذ شده‌است.
خاستگاهزون‌های اکسیدان ثانوی U دار

کوریت (به انگلیسی: Curite) با فرمول شیمیایی PbO. 8UO3. 4H2O از مجموعه کانی هاست و رادیواکتیویته قوی دارد. از نام فیزیکدان فرانسوی P.Curie اخذ شده‌است. به سختی در اسیدها حل می‌شود و با Pb واکنش می‌دهد. PbO:۲۲٫۱۰٪ UO۲:۷۵٫۵۲٪ H2O:۲٫۳۸٪ برای اولین بار در زئیر کشف شد و از نظر شکل بلور: خوشة جواهری، رنگ: زرد - قرمز نارنجی - قهوه‌ای زرد، شفافیت: نیمه کدر، جلا: الماسی، رخ: کامل- مطابق با سطح ,، سیستم تبلور: ارترومبیک و در رده‌بندی اکسید است همچنین خاصیت مغناطیسی ندارد و منشأ تشکیل آن زون‌های اکسیدان ثانوی U دار است.

همایند کانی‌شناسی (پارانژ) آن - کازولیت- مونازیت- آلانیت- اورانینیت است ، از نظر ژیزمان بلوری دانه ریز- توده‌ای - دانه‌ای - بلوکی - پسودومرف کمیاب است و بیشتر در آلمان غربی، ماداگاسکار، استرالیا یافت می‌شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منبع[ویرایش]