کلمن هاوکینز
کُلمن هاکینز (به انگلیسی: Coleman Hawkins) (زادهٔ ۲۱ نوامبر ۱۹۰۴ - درگذشتهٔ ۱۹ مه ۱۹۶۹) نخستین نوازنده بزرگ ساکسوفون جاز بود.
از دوران کودکی استعداد موسیقی سرشاری داشت. در سال ۱۹۲۲ میمی اسمیت او را کشف کرد. یک سال بعد هاکینز همکاری با فلچر هندرسن را آغاز کرد که ده سال طول کشید. در ۱۹۳۴ به اروپا رفت و در بسیاری از شهرهای اروپا کنسرت داد و صفحه پر کرد. در ۱۹۳۷ صفحه معروفی را با بنی کارتر و جنگو راینهارت و استفان گراپللی ضبط کرد. با آغاز جنگ جهانی دوم به آمریکا برگشت و در سال ۱۹۴۰ صفحه بادی اند سول را ضبط کرد که معروف‌ترین اثر اوست. در دههٔ ۱۹۴۰ از معدود قدیمی‌های جاز بود که به سبک بی‌باپ رو آوردند. در ۱۹۴۴ با تلانیوس مانک و دیزی گیلیسپی صفحه‌ای ضبط کرد. نوآوری‌های لستر یانگ و چارلی پارکر در ۱۹۴۶ کارهای او را قدیمی جلوه می‌داد ولی هاکینز اهل تطبیق با جریانات جدید بود و در سال‌های بعد با کسانی مانند روی الدریچ و تلانیوس مانک و مکس روچ و جان کولترین و سانی رالینز همکاری کرد. در اوایل دههٔ ۱۹۶۰ با ارکستر دوک الینگتن نواخت.
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Coleman Hawkins»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۸).
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کلمن هاوکینز موجود است. |
|
