کلروفلوئوروکربن
.jpg)
کلروفلوئوروکربن (Chlorofluorocarbons (CFC)) موادی شیمیایی هستند که در تهویه و در چرخه‌های انتقال حرارت به عنوان ماده‌ی واسط کاربرد وسیعی دارند. از کلروفلوئورکربن ها به‌عنوان گاز یخچال نیز استفاده می‌شود. این مواد باعث نابودی لایه‌ی اوزون نیز شده‌اند. مشهورترین کلروفلوئورکربن‌ها cfc۱۱ و cfc۱۲ هستند. نور خورشید باعث شکسته‌شدن این ماده می‌شود و اتم های کلر ازاد می‌شوند. کلرها به اوزون حمله می‌کنند. هر اتم کلر قادر است صد هزار مولکول اوزون را از بین ببرد. کلروفلوئوروکربن‌ها موادی هستند که به عنوان سرمازا در یخچال‌ها و به‌عنوان عامل فشار در اسپری ها و اسپری های ضد تعریق استفاده می‌شوند. اتم کلر بسیار فعال و پرانرژی است و می‌تواند با اکسیژن حاصل از تجزیه‌ی اوزون واکنش بدهد و clo را بسازد و باعث تخریب اوزون بشود. هر اتم کلر قبل از خارج شدن از استراتوسفر می‌تواند حدود ۱۰۰۰۰ مولکول اوزون را نابود کند.[۱][۲][۳][۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «نقش کلروفلئور کربن در تخریب لایه ازن». دانشنامه رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ فوریه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۹ اکتبر ۲۰۱۹.
- ↑ «CFC».
- ↑ «بهبود حفره لایه ازون درپی ممنوعیت مصرف مواد شیمیایی». ایرنا. ۲۰۱۹-۱۰-۰۹.
- ↑ «انتشار گاز مخرب CFC-11 از منبعی ناشناس در حال تخریب لایه اوزون است». دیجیاتو. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۰۹.
 | این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |