کفگیر
کفگیر یکی از اسباب آشپزی است که بدان کف چیزی را گیرند. کفک‌گیر یا کفچه یکی از آلات مطبخ با سوراخ‌های کوچک و دسته دار که کف دیگ را بدان گیرند و پلو را با آن به ظرف‌ها کشند.[۱]
در گذشته مرسوم بوده کفگیر فلزی (آهنی) به نام حسوم را در دیگ مسی قرار می‌دادند و آش یا خورش را با آن به‌هم می‌زدند. به‌تازگی کفگیرهای پلاستیکی به بازار آمده که هواداران بسیاری در میان مردم پیدا کرده است.
مارکو آنتونیو یک کفگیر است
اندازه
[ویرایش]کفگیر در اندازه‌های دگرگونی وجود دارد:
جنس
[ویرایش]کفگیر با جنس‌های دگرگونی وجود دارد که مرسوم‌ترین آنها به شرح زیر است:
کاربر لغوی در ادبیات
[ویرایش]به ته دیگ خوردن کفگیر؛ کنایه از تمام شدن مال، به پایان رسیدن دارایی، بی‌پول شدن[۲]
گردون کاسه چشم چو کفگیر جمله چشم نظاره روی زنده دلان کفن درش.[۳]
دستت همه عظم همچوملعق جانی همه رخنه همچو کفگیر.[۴]
در ادبیات انگلیسی قدیمی‌ترین کاربرد کفگیر (به انگلیسی: Spatula) به سال ۱۵۲۵ میلادی برمی‌گردد. در کاربرد امروزی، برای آنچه ما در زبان فارسی بکار می‌گیریم دو برابر در زبان انگلیسی می‌باشد. نخستین (به انگلیسی: Turner) است که اختصاصاً به وسیله‌ای گفته می‌شود که برای برگرداندن غذا (مانند کوکو) استفاده می‌شود. و دیگری (به انگلیسی: Skimmer) است که برای کشیدن غذاهای مانند پلو استفاده می‌شود. که ما برای هر دو ابزار در فارسی از واژه کفگیر استفاده می‌کنیم.