کرک داگلاس
| فارسی | Deutsch | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
کرک داگلاس (به انگلیسی: Kirk Douglas) با نام اصلی ایشور دانیلویچ دمسکی (Issur Danielovitch) (زاده ۹ دسامبر ۱۹۱۶) هنرپیشه و تهیه‌کننده آمریکایی است.[۱] زندگینامه[ویرایش]کرک داگلاس با نام واقعی ایشور دانیلویچ و سپس ایسادور دمسکی در سال ۱۹۱۶ در آمستردام، نیویورک در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد.[۲] در ۱۹۳۸ از دانشگاه سنت لاورنس فارغ‌التحصیل شد و پیش از جنگ جهانی دوم و پس از آن نقش‌های کوتاهی را در برادوی ایفا کرد. در ۱۹۴۶ برای اولین بار وارد سینما شد و در فیلم عشق عجیب مارتا ایورس به نقش والتر اونیل (یک الکلی ضعیف‌النفس) در کنار باربارا استانویک و به کارگردانی لوییس مایلستون حضور داشت. پس از این فیلم داگلاس در فیلم از درون گذشته در کنار رابرت میتچم و به کارگردانی ژاک ترنر ایفای نقش کرد. حضور داگلاس در سینما با جریان مک کارتیسم در آمریکا هم‌زمان گردید.  نامه‌ای به سه همسر سال ۱۹۴۹ حضور داگلاس در سینما تا سال ۱۹۴۹ با چهار فیلم دیگر همراه بود که مهم‌ترین فیلم این دوره تنهایی قدم می‌زنم در کنار برت لنکستر بود. در سال ۴۹ برای داگلاس در دو فیلم نامه‌ای به سه همسر (جوزف ال منکیه ویچ) و قهرمان (مارک رابسون) ایفای نقش کرد. نامزدی نقش اول اسکار برای فیلم «قهرمان» به نقش میدج کلی همهٔ نگاه‌ها را به سوی داگلاس فراخواند. در سال ۱۹۵۰ کرک در دو فیلم «مرد جوان با یک شیپور» (کورتیز) و «باغ وحش شیشه‌ای» (در کنار جین وایمن) حضور یافت. اما سال ۱۹۵۱ سال همکاری کرک با سه کارگردان افسانه‌ای هالیوود بود که هر سه اثر نیز موفقیت‌هایی به همراه داشتند. یک داستان کارگاهی (ویلیام وایلر)، در امتداد مرگ و زندگی (رائول والش) و فیلم محبوب تک خال در آستین اثر بیلی وایلدر پرونده داگلاس را رنگین تر از گذشته کردند.  بد و زیبا سال ۱۹۵۲ شیوه هر سال سه فیلم بازی کردن داگلاس تا سال ۱۹۵۵ ادامه داشت و وی در این سال‌ها با کارگردانهای برجسته سینمای آمریکا همکاری‌های متعددی داشت. وی در سال ۱۹۵۲ در سه فیلم درختان بزرگ، آسمان بزرگ هوارد هاکس و بد و زیبا وینسنت مینلی حضور یافت. فیلم بد و زیبا بهترین دستاورد وی در این سال بود. در سال ۱۹۵۳ داگلاس سی و هفت ساله برای دومین بار بار با مینه لی همکاری کرد و حاصل این همکاری فیلم درخت سه عشق بود که موفقیت فیلم قبلی را تکرار نکرد دو فیلم تردست (ادوارد دیمیتریک) و کار عشق (آناتول لیتواک) دیگر کارهای داگلاس در این سال بودند. سال ۱۹۵۴ داگلاس برای بار دوم ازدواج کرد که بر خلاف ازدواج قبلی اش دوام بسیار بیشتری داشت و این ازدواج تا به امروز برقرار می‌باشد. داگلاس از همسر اول خود دایان داگلاس صاحب دو پسر می‌باشد که مایکل داگلاس هنرپیشه فیلم‌های (وال استریت، ترافیک، سندرم چینی و بازی) یکی از آن‌ها می‌باشد. همسر کنونی وی آن بایدنس نام دارد که از وی صاحب دو فرزند می‌باشد. اما در همین سال (۱۹۵۴) داگلاس فیلم‌های اولیس در کنار آنتونی کویین و بیست هزار فرسنگ زیر دریا (شاهکار به‌یادماندنی ژول ورن) را در کارنامه هنری خود ثبت کرد سال ۱۹۵۵ کرک در فیلم اغلب مردها خطرناکند (مسابقه دهنده‌ها) به کارگردانی هنری هاتاوی به نقش یک راننده اتوبوس ایتالیایی که آرزویش حضور در مسابقات جایزه بزرگ به عنوان یک راننده مشهور است حضور یافت. مبارزه گر سرخپوست (آندره دتوت) و فیلم مهم مرد بدون ستاره (کینگ ویدور) دیگر کارهای وی در سال ۱۹۵۵ می‌باشند. یک سال بعد وی تنها در یک اثر ایفای نقش کرد که فیلم ارزشمند میل برای زندگی نام داشت و او را نامزد جایزه اسکار کرد در این فیلم داگلاس برای بار سوم با مینه لی همکاری کردو توانست نقش ونسان ون گوگ نقاش نامدار سبک پست امپرسیونیست را ایفا کند آنتونی کویین برای این فیلم صاحب جایزه اسکار گردید. سال ۱۹۵۷ حضور داگلاس در دو فیلم خاطره انگیز جدال در اوکی کرال (در کنار برت لنکستر) و راه‌های افتخار (استنلی کوبریک) به نقش کلنل داکس همهٔ نگاها را به سوی وی جلب کرد. موفقیت‌های پی در پی داگلاس باعث شده بود که دستمزد این ستاره سینما از ۲۵ هزار دلار برای فیلم از درون گذشته به ۳۵۰ هزار دلار برای فیلم راه‌های افتخار برسد. وایکینگ‌ها (ریچارد فلیشر) ۱۹۵۸، آخرین قطار گان هیل (جان استرجز) ۱۹۵۹ دو فیلم مهم دیگر داگلاس پیش از ساخت اسپارتاکوس می‌باشند. اسپارتاکوس اولین تجربه داگلاس در مقام تهیه‌کنندگی بود که وی در این فیلم بزرگ و یکتا با نوشتن نام دالتون ترامبو در تیتراژ فیلم تابوی ذکر نکردن نام شخصیت‌های لیست سیاه مک‌کارتی را شکست و نام خود را به عنوان یکی از شخصیت‌های تأثیرگذار تاریخ سینمای آمریکا ثبت کرد.[۳] بازی زیبای داگلاس در این فیلم بسیار مورد توجه قرار گرفت به‌طوری‌که رای‌گیری با اعتبار AFI از او به عنوان هفدهمین ستاره سینما یاد کرد. پس از اسپارتاکوس پرونده کاری داگلاس از فیلم خوب و مهم خالی شد و مهم‌ترین کارهای وی بعد از سال ۱۹۶۰ به این شرح است: هفت روز در ماه می، راه پر خطر، دلیجان آتش، نظم، خشم. کرک داگلاس در سال ۱۹۹۵ برای ۵۰ سال حضور در سینما مفتخر به جایزه با اعتبار اسکار گردید.[۴] همچنین در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۱ به ترتیب جوایز یک عمر دستاورد AFI و مدال ملی هنر را دریافت نمود. تولد ۹۹ سالگی[ویرایش]در مراسم جشن تولد کرک داگلاس که با حضور سه پسرش مایکل، پیتر و جوئل و با حضور عروسش کاترین زتا جونز برگزار شد، یک دسته گل بزرگ از رزهای قرمز و سفید و با کیکی که رویش نوشته شده بود: «امروز ۹۹» تولد او گرامی داشته شد. در این مراسم کرک داگلاس مبلغ ۱۵ میلیون دلار به استودیو وودلند هیلز هدیه کرد تا یک ساختمان دو طبقه برای بیماران آلزایمر بسازد؛ مرکزی که توانایی مراقبت از ۸۰ نفر از اعضای صنعت سینما را که به این بیماری مبتلا شده‌اند دارد. انتظار می‌رود این ساختمان در سال ۲۰۱۶ کامل شود.[۵] در این مراسم جفری کاتزنبرگ رئیس بنیاد MPTF از کرک داگلاس و همسرش که تاکنون بیش از ۴۰ میلیون دلار به این امر اختصاص داده‌اند، تجلیل کرد. در واقع آن‌ها در سال ۱۹۹۲ به ایجاد واحد آلزایمر در این مؤسسه کمک کردند که به نام پدر کرک داگلاس خوانده شده‌است.[۵] در این مهمانی دربارهٔ نحوه برگزاری جشن ۱۰۰ سالگی کرک داگلاس در سال آینده نیز حرف‌هایی زده شد. قرار است این جشن تولد هم‌زمان با جشن تولد ۱۱۱ سالگی «ترومبو» فیلمنامه‌نویس اسپارتاکوس گرفته شود که هر دو در یک روز با ۱۱ سال فاصله به دنیا آمدند.[۵] کرک داگلاس در ۹ دسامبر ۲۰۱۶، ۱۰۰ ساله شد. فیلم‌ها[ویرایش]بخشی از فیلم‌شناخت: منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
Kirk Douglas (* 9. Dezember 1916 als Issur Danielowitsch Demsky in Amsterdam, New York) ist ein ehemaliger US-amerikanischer Schauspieler. In den 1950er und 1960er Jahren zählte er zu den führenden Hollywood-Stars und war oft in Western und Abenteuerfilmen zu sehen. Meist pflegte er das Image des harten Mannes mit starker maskuliner Ausstrahlung. Er ist der Vater des US-amerikanischen Schauspielers Michael Douglas. InhaltsverzeichnisLeben und Wirken[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]Kirk Douglas wurde als Sohn der jüdischen Emigranten Bryna „Bertha“ (geborene Sanglel, 1884–1958) und Herschel „Harry“ Danielowitsch (ca. 1884–1950) aus Tschawussy (heute Mahiljouskaja Woblasz, Belarus) geboren. Da seine Eltern Jiddisch sprachen, spricht Douglas gut Deutsch.[1] Den Nachnamen „Demsky“ übernahmen seine Eltern von dem Bruder seines Vaters, der eher emigriert war und diesen Namen in den USA angenommen hatte.[2] Während seiner Kindheit lebte Douglas in einem New Yorker Armenviertel. Für den Besuch von Schule und College musste er sich das Geld sehr hart verdienen. Douglas erhielt ein Ringkampfstipendium und konnte dadurch an der St. Lawrence University Chemie und Englische Literatur studieren. Um die Studienkosten bezahlen zu können, arbeitete er als Hausmeister. Erst ein zweites Stipendium für die American Academy of Dramatic Arts führte ihn schließlich an den Broadway. Während des Zweiten Weltkriegs diente er ab 1941 in der US Navy. Nach dem Krieg kehrte er wieder zum Theater an den Broadway zurück.  Kirk Douglas 1955; den für ihn untypischen Bart trug er für seine Titelrolle im Film Vincent van Gogh Sein Filmdebüt hatte Kirk Douglas in dem Film Die seltsame Liebe der Martha Ivers (1946) an der Seite der etablierten Schauspielerin Barbara Stanwyck. Gute Kritiken verhalfen ihm zu seiner nächsten großen Rolle als Whit Sterling in Goldenes Gift (1947) sowie als Noll Turner in dem Film Vierzehn Jahre Sing-Sing (1948). In den ersten Jahren seiner Karriere war er häufiger als Filmschurke zu sehen, ehe er ab Anfang der 1950er Jahre vor allem Heldenrollen spielte. Für seine Rolle in dem Film Zwischen Frauen und Seilen (1949) erhielt er seine erste Oscar-Nominierung. In den folgenden fünf Jahren spielte er mehr als zwölf Hauptrollen, darunter in Der Mann ihrer Träume, 20.000 Meilen unter dem Meer und in Die Fahrten des Odysseus. 1955 gründete Douglas seine eigene Filmproduktionsfirma, die er nach seiner Mutter Bryna Productions nannte. Bis 1960 wirkte er unter anderem in so bekannten Filmen wie Wege zum Ruhm (1957), Die Wikinger (1958) und Der letzte Zug von Gun Hill (1959) mit. Als herausragendste Darstellung gilt allgemein seine Titelrolle in Vincente Minnellis Filmbiografie Vincent van Gogh – Ein Leben in Leidenschaft (1956),[3] wofür er den New York Film Critics Circle Award und den Golden Globe jeweils als bester Hauptdarsteller erhielt; bei der Oscar-Verleihung hatte er gegenüber Yul Brynner (Der König und ich) das Nachsehen. Eine weitere Titelrolle übernahm Douglas in Stanley Kubricks Großproduktion Spartacus (1960), in der er den gleichnamigen römischen Sklaven und Gladiator verkörperte und die er auch mitproduzierte. Dabei verpflichtete Douglas den Drehbuchautor Dalton Trumbo, der kommunistischer Sympathien verdächtigt wurde und in Hollywood auf der Schwarzen Liste gestanden hatte. Rückblickend bezeichnete der Schauspieler die Entscheidung für Trumbo als die wichtigste seiner Karriere.[4] Douglas erwarb zu Beginn der 1960er Jahre die Rechte an dem 1962 von Ken Kesey geschriebenen Roman Einer flog über das Kuckucksnest. In der von Dale Wasserman geschriebenen Theaterfassung, die am 13. November 1963 am New Yorker Broadway Uraufführung hatte, spielte Douglas den rebellischen McMurphy, Gene Wilder war in der Rolle des Billy Bibbit zu sehen. Douglas gelang es nicht, ein Filmstudio für eine Verfilmung des Romans zu begeistern. Er überließ schließlich die Filmrechte seinem Sohn Michael. Dieser produzierte den Film, der 1975 in die Kinos kam, zusammen mit Saul Zaentz; Koproduzent war die Firma Fantasy Films, die im Besitz eines Distributionsvertrags mit United Artists war. Der Film erhielt eine Reihe von Auszeichnungen, darunter nicht weniger als fünf Oscars: Bester Film, Beste Regie (Miloš Forman), Bestes adaptiertes Drehbuch, Bester Hauptdarsteller (Jack Nicholson), Beste Hauptdarstellerin (Louise Fletcher). Damit war der Film nach Es geschah in einer Nacht (1935) von Frank Capra der zweite Film, der in den fünf wichtigsten Kategorien – den sogenannten Big Five – einen Oscar gewinnen konnte. Die Rolle des McMurphy wurde im Film von Jack Nicholson übernommen, weil Kirk Douglas Mitte der 1970er Jahre als zu alt für diese Rolle galt.  Kirk und Anne Douglas mit Ronald Reagan (Dezember 1987) Douglas führte zweimal selbst Regie, erstmals 1973 in dem Abenteuerfilm Scalawag und zwei Jahre später in dem Film Männer des Gesetzes. Seine bisher letzte Rolle hatte Douglas in dem Film Mord im Empire State Building (2008). 1988 erschien seine Autobiografie unter dem Titel The Ragman's Son, der im März 2007 die Fortsetzung mit dem Titel Let’s Face It: 90 Years of Living, Loving, and Learning folgte. Douglas schrieb zudem mehrere Romane. Am 13. Februar 1991 überlebte Douglas einen Hubschrauberabsturz, bei dem zwei Menschen starben.[5] 1995 erlitt er einen Schlaganfall. In der Simpsons-Episode „Wer erfand Itchy und Scratchy?“ war Douglas 1996 als Synchronsprecher der Figur Chester Lampwick zu hören. Bei der Oscarverleihung 2011 übergab er den Preis für die beste Nebendarstellerin an Melissa Leo. Bei der Verleihung der Golden Globe Awards 2018 fungierte er im Rollstuhl sitzend neben seiner Schwiegertochter Catherine Zeta-Jones als Präsentator für die Kategorie Bestes Drehbuch. Privatleben[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]Am 2. November 1943 heiratete Kirk Douglas die Schauspielerin Diana Dill (1923–2015). Aus dieser Ehe stammen die zwei Söhne Michael (* 1944) und Joel (* 1947). 1951 ließen er und seine Frau sich scheiden und Douglas heiratete 1954 die aus Hannover stammende Anne Buydens (gebürtig Hannelore Marx, * 23. April 1919), mit der er noch immer verheiratet ist. Aus dieser Ehe gingen die beiden Söhne Peter und Eric Anthony hervor. Am 6. Juli 2004 wurde Eric tot in einem New Yorker Apartment aufgefunden. Er hatte seit Jahren unter Drogen- und Alkoholproblemen gelitten. Douglas lebt mit seiner zweiten Ehefrau zurückgezogen in Los Angeles, Kalifornien. Synchronisation[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]Im deutschsprachigen Raum wurde Douglas in den 50er Jahren wiederholt von René Deltgen, Gert Günther Hoffmann und Wolfgang Kieling synchronisiert, bis sich mit „Spartacus“ Arnold Marquis etablieren konnte, der von wenigen Ausnahmen (u. a. einige Male Heinz Drache) abgesehen bis zu seinem Tod Stammsprecher blieb. Obwohl Marquis zu den meistbeschäftigten deutschen Synchronsprechern gehörte, war die Identifikation so stark, dass er Douglas auch dann synchronisierte, wenn ein weiterer Schauspieler auftrat, der zuvor auch schon häufiger von Marquis synchronisiert worden war (z. B. Robert Mitchum in „Der Weg nach Westen“). Filmografie[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]
Auszeichnungen[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]Kirk Douglas war in seiner schauspielerischen Laufbahn dreimal für den Oscar als bester Schauspieler nominiert (Champion, Stadt der Illusionen, Vincent van Gogh – Ein Leben in Leidenschaft). Er bekam ihn aber nie; erst 1996 erhielt er den Ehren-Oscar für sein Lebenswerk. Außerdem erhielt Kirk Douglas folgende Auszeichnungen:
In der vom American Film Institute herausgegebenen Liste der „Top 25 der männlichen Filmstars“ ist Kirk Douglas auf Position 17 platziert.
Sonstiges[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]Im Asterix-Band Obelix auf Kreuzfahrt ist eine der Hauptfiguren, der Grieche Spartakis, der der Anführer einer Gruppe revoltierender Sklaven ist, sowohl dem Schauspieler Kirk Douglas nachempfunden als auch eine Anspielung auf dessen Rolle im Film Spartacus. 1978 erschien Band 1 der vom französischen Verlag Larousse herausgegebenen Comic-Albenreihe La découverte du monde en bandes dessinées. Für die darin enthaltene Geschichte über Odysseus gab der Zeichner Enric Sió dem Helden das Aussehen von Kirk Douglas.[7] Eine spanische Ausgabe erschien im Jahr 1981 beim Verlag Editorial Planeta als Band 2 der Reihe Grandes héroes – el descubrimiento del mundo.[8] Schriften[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]Romane[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]
Autobiografien[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]
Literatur[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]
Weblinks[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten] Commons: Kirk Douglas – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
Einzelnachweise[Bearbeiten | Quelltext bearbeiten]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_Kirk_Douglas.jpg?match=de)
.jpg)
- افراد آمریکایی بلاروس، یهودیتبار
- افراد آمریکایی یهودیتبار
- افراد دارای صدا باریتون اهل ایالات متحده آمریکا
- افراد زنده
- افراد صدساله اهل ایالات متحده آمریکا
- اهالی آمریکا از تبار روس و یهودی
- اهالی آمستردام، نیویورک
- بازیگران آمریکایی یهودیتبار
- بازیگران تلویزیون مرد اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد اهل نیویورک
- بازیگران مرد تلویزیونی اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد رادیو اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد سده ۲۱ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد فیلم اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد فیلم‌های وسترن
- بازیگران مرد یهودی اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران هالیوود
- بازیگران یهودی
- برندگان جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام
- برندگان جایزه گلدن گلوب یک عمر فعالیت هنری
- برندگان جایزه مرکز کندی
- پیادهروی مشاهیر هالیوود
- تهیهکنندگان برنده جایزه گلدن گلوب
- تهیهکنندگان فیلم اهل ایالات متحده آمریکا
- دارندگان لژیون دونور
- دانشآموختگان آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا
- دریافتکنندگان جایزه اسکار افتخاری
- دریافتکنندگان مدال رئیسجمهوری آزادی
- دریافتکنندگان نشان ملی هنر آمریکا
- دموکراتهای اهل کالیفرنیا
- دموکراتهای اهل نیویورک
- زادگان ۱۹۱۶ (میلادی)
- کارگردانان فیلم اهل ایالات متحده آمریکا
- کارگردانان فیلم اهل نیویورک
- ملوانان نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
- نجاتیافتگان از سکته مغزی
- نویسندگان اهل ایالت نیویورک
- نظامیان اهل نیویورک
- نظامیان ایالات متحده آمریکا در جنگ جهانی دوم
- نظامیان نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در جنگ جهانی دوم
- یهودیان اهل ایالات متحده آمریکا در نیروی نظامی
- یهودیان محافظهکار اهل ایالات متحده آمریکا
