کامل جهرمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قوام‌الدین عبدالله کامل جهرمی
زادهٔجهرم
درگذشت۱۰۲۸ قمری
محل زندگیایران، هند
ملیتایرانی
دیگر نام‌هاکامل جهرمی

قوام‌الدین عبدالله کامل جهرمی متخلص به کامل جهرمی شاعر ایرانی سده یازدهم قمری بود. وی در سرودن شعر، بیشتر تمایل به غزل داشت و به روش حافظ شعر می‌گفت.

زندگی‌نامه[ویرایش]

قوام‌الدین عبدالله کامل جهرمی در جهرم به دنیا آمد. وی در جوانی به شیراز رفت و در محضر ملک سعید خلخالی، متخلص به «کامل» به کسب علوم دینی پرداخت و چون استادش به موزونی طبع وی پی برد، تخلص خود را به او داد.

کامل در ۲۵ سالگی از راه هرمز به دکن رفت و مدتی نیز در گلکنده و بیجاپور بود و سپس در برهانپور مداح عبدالرحیم خان‌خانان شد. پس از چندی چون با حیاتی گیلانی اختلافاتی یافت از درگاه خان‌خانان طرد و به آگره رفت و در آنجا به ملازمت شاهزاده خرم فرزند اکبر شاه رسید و نزدیک به دو سال در آنجا بود و سپس به کشمیر رفت. پس از آن در به کار تجارت مشغول شد و در پتنه قدم در وادی تصوف نهاد. بعضی از تذکره‌ها وفات وی را ۱۰۲۸ ق ذکر کرده‌اند.

آثار[ویرایش]

از آثار وی مثنوی «محمود و ایاز»، «مرشد کامل»، «دیوان اشعار» و ترجیعی که به روش «ساقی نامه» به رشتهٔ نظم درآورده است می‌توان نام برد. از وی حدود پنج هزار بیت شعر به جا مانده است.

منابع[ویرایش]

  • «قوام‌الدین عبدالله کامل جهرمی». راسخون.
  • «قوام‌الدین عبدالله کامل جهرمی». ویستا.