پرش به محتوا

کاروانسرای سنگی صائین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کاروانسراهای ایرانی
میراث جهانی یونسکو
مکانآسیا و اقیانوسیه، ایران
معیار ثبتفرهنگی: (ii), (iii)
شمارهٔ ثبت۱۶۶۸
تاریخ ثبت۲۰۲۳ (طی نشست ۴۵)
کاروانسرای سنگی صائین
Map
نامکاروانسرای سنگی صائین
کشورایران
استاناستان اردبیل
شهرستانشهرستان نیر
بخشیورتچی غربی روستای ایلانجیق
اطلاعات اثر
نام محلیگردنه صائین
نام‌های دیگرکاروانسرای شاه‌عباسی اردبیل
کاروانسرای شاه عباسی نیر
کاربریکاروان‌سرا، سرای
کاربری کنونیمتروکه
دیرینگیدوره صفوی
دورهٔ ساخت اثردوره صفوی
مالک فعلی اثرسازمان میراث فرهنگی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۱۶۵۳
تاریخ ثبت ملی۴ دی ۱۳۶۲

کاروانسرای سنگی صائین که کاروانسرای شاه‌عباسی اردبیل و کاروانسرای شاه عباسی نیر نیز نامیده می‌شود، مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان نیر، گردنه صائین، کیلومتر ۱۰ جاده قدیم نیر- سراب واقع شده و این اثر در تاریخ ۴ دی ۱۳۶۲ با شمارهٔ ثبت ۱۶۵۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]

ویژگی‌ها

[ویرایش]

کاروانسرای سنگی صائین در ۱۰ کیلومتری شهرستان نیر در استان اردبیل واقع گردیده‌است. این کاروانسرا به فرمان شاه عباس صفوی در منطقه برف گیر گردنه سایین جهت امنیت مسافران ساخته شده‌است. این کاروانسرا، متناسب با شرایط اقلیمی منطقه ساخته شده‌است، چرا که عرض و ارتفاع ورودی‌های فضاهای زیستی داخل، به حداقل ممکن کاهش یافته طوری که با اندک وسایلی می‌توان آن را مسدود و از نفوذ سرما و کوران برف به داخل آن جلوگیری کرد. مصالح بکار رفته در این کاروانسرا از سنگ‌های همان منطقه که مقاوم در برابر شرایط جوی هستند تأمین شده‌است. روزنه‌های سقفی این کاروانسرا در حداقل اندازه در نظر گرفته شده و از نظر تبادل هوا در صورت نیاز و نیز تأمین روشنایی فضاهای داخل عملکرد منطبق با نیاز طراحی و ساخته شده‌است. ورودی‌های فضاهای ارتباطی داخل در مرکز بنا نسبت به فضاهای جانبی مقداری بزرگتر در نظر گرفته شده تا چهار پایانی که همراه و مورد استفاده کاروانیان بوده نیز بتوانند در داخل پناه بگیرند.

ثبت در فهرست یونسکو در سال ۲۰۲۳

[ویرایش]

در ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ در جریان چهل و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض، کاروانسرای سنگی صائین به‌همراه ۵۳ کاروانسرای تاریخی دیگر (جمعاً ۵۴ کاروانسرا در ۲۴ استان ایران) تحت عنوان کاروانسراهای ایرانی در فهرست میراث جهانی قرار گرفتند. این مجموعه جهانی به عنوان بیستمین و هفتمین اثر جهانی کشور ایران شناخته می‌شود.[۲][۳] این کاروانسرا به دلیل تأثیر مستقیم در تحولات اجتماعی و ادبیات و شعر و موسیقی و نقاشی که متفاوت از دیگر کاروانسراهای خارج از کشور می‌باشد از نوع نمونه اولیه ایرانی قلمداد گردیده‌است.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
  2. «یونسکو کاروان‌سراهای ایران را به فهرست میراث جهانی اضافه کرد». رادیو فردا. ۲۷ شهریور ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳.
  3. «ویدیو/ «کاروانسراهای ایرانی» رای آوردند، «دیزمار» رد شد». ایسنا. ۲۶ شهریور ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳.
  4. «کاروان‌سرای شاه عباسی نیر ثبت جهانی ۲۰۲۳ شد». پایگاه خبرگزاری ایسنا |. ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳.