چپ (آلمان)
The Left Die Linke | |
|---|---|
 | |
| رئیس | (رهبران) |
| دبیر | یورگ شیندلر |
| معاون رهبران |
|
| بنیان‌گذاری | ۱۶ ژوئن ۲۰۰۷ |
| ادغام از | حزب سوسیالیسم دموکراتیک و حزب کار و عدالت اجتماعی |
| ستاد | کارل لیبکنشت هاوس خیابان کلاینه آلکساندر ۲۸ ۱۰۱۷۸ برلین |
| روزنامه | آلمان نوین |
| اندیشکده | بنیاد رزا لوکزامبورگ |
| شاخه دانشجویی | Die Linke.SDS |
| شاخه جوانان | جوانان چپ |
| اعضای ثبت‌نام کرده (دسامبر ۲۰۲۰) | ▼ 60,350[۱] |
| مرام سیاسی | |
| طیف سیاسی | چپ گرایی[۸][۹][۱۰][۱۱] تا چپ رادیکال[۱۲][۱۳][۱۴][۱۵] |
| وابستگی اروپایی | حزب چپ اروپا |
| گروه پارلمانی اروپایی | چپ متحد اروپایی/چپ سبز نوردیک |
| بوندستاگ | ۶۹ از ۷۰۹ |
| بوندسرات | ۴ از ۶۹ |
| مجالس ایالتی آلمان | ۱۴۰ از ۱٬۸۶۸ |
| پارلمان اروپا | ۵ از ۹۶ |
| رئیس‌الوزرای ایالت‌ها | ۱ از ۱۶ |
 | |
| وبگاه | |
چپ (به آلمانی: Die Linke) که به آن حزب چپ (آلمانی: Linkspartei) هم گفته می‌شود (سابقاً: حزب سوسیالیسم دموکراتیک) حزبی سوسیالیست و دست چپی در آلمان است. این حزب خلف قانونی حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان (SED) است که تا ۱۹۹۰ حاکم آلمان شرقی بود.
این حزب تا پیش از این‌که تغییر نام دهد و در زمانی که با نام حزب سوسیالیسم دموکراتیک فعالیت می‌کرد تا حدود زیادی به عنوان «حزب شرق» شناخته می‌شد و در غرب آلمان نفوذ اندکی داشت. با این حال معمولاً از ۱۵ تا ۲۵ درصد آرا در شرق آلمان را کسب می‌کرد و دولتی ائتلافی (با حزب سوسیال دموکرات) در بعضی ایالات شرق آلمان تشکیل می‌داد.
در ۲۰۰۵ با اتحاد نام «حزب چپ» و شرکت در ائتلافی انتخاباتی با «حزب کارگر و عدالت اجتماعی» (که بیشتر در آلمان غربی پایه داشت) بیش از ۸٫۷ درصد آرا در انتخابات فدرال آلمان را به دست آورد. (این دو برابر آرای حزب سوسیالیسم دموکراتیک در انتخابات ۲۰۰۲ بود)
حزب سوسیالیسم دموکراتیک از موسسان حزب چپ اروپا بود. امروز، حزب چپ سومین حزب بزرگ در گروه پارلمانی چپ متحد اروپا و چپ سبز نوردیک در مجلس اروپا است.
منبع و پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ چپ (آلمان) موجود است. |
| |||||
| |||||
 | این یک مقالهٔ خرد سیاست است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- ↑ "About Us". The Left. Retrieved 15 April 2021.
- ↑ Nordsieck, Wolfram (2017). "Germany". Parties and Elections in Europe.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامCiniBorragan2013وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Michael Keating; David McCrone, eds. (2013). The Crisis of Social Democracy in Europe. Edinburgh University Press. p. 147. ISBN 978-0748665822.
- ↑ Decker, Frank. "Die Programmatik der LINKEN | Parteien in Deutschland | bpb". bpb.de.
- ↑ Connolly, Kate (17 September 2009). "Die Linke party wins German votes by standing out from crowd". The Guardian. Retrieved 14 February 2017.
- ↑ Cockburn, Cynthia (2012). Antimilitarism: Political and Gender Dynamics of Peace Movements. Palgrave Macmillan. p. 130. ISBN 9780230359758. Retrieved 14 February 2017 – via Google Books.
- ↑ van Haute, Emilie; Gauja, Anika, eds. (24 April 2015). Party Members and Activists. Routledge. p. 85. ISBN 9781317524328. Retrieved 22 August 2017 – via Google Books.
- ↑ Stone, Jon (11 July 2018). "Germans want Donald Trump to pull US troops out of Germany, poll finds". The Independent. Retrieved 12 July 2018.
- ↑ "He Does Not Understand What the Role of an Ambassador Should Be". Politico. 25 June 2018. Retrieved 12 July 2018.
- ↑ Sanderson, Sertan (29 May 2016). "New direction for Germany's Left Party following Magdeburg conference". Deutsche Welle. Retrieved 22 August 2017.
- ↑ "Die Linke triumph: Mixed reaction as German far-left gains power". BBC News. 5 December 2014.
- ↑ "Die Linke party wins German votes by standing out from crowd". The Guardian. 18 September 2009.
- ↑ "Far-left Die Linke take charge of German region". Euronews. 20 November 2014.
- ↑ "German Left Party a Would-Be Kingmaker". Der Spiegel. 19 September 2013.
- ↑ "Ergebnisse - Der Bundeswahlleiter". www.bundeswahlleiter.de.
- ↑ "tagesschau.de". wahl.tagesschau.de.