چارلز سوم، دوک ساووی

چارلز سوم، دوک ساووی
کنت‌ها و دوک‌های ساوی
سلطنت	۱۰ سپتامبر ۱۵۰۴ – ۱۷ اوت ۱۵۵۳
پیشین	فیلیبر اول، دوک ساووی
جانشین	امانوئل فیلیبر
زاده	۱۰ اکتبر ۱۴۸۶ شازی-سور-ان
درگذشته	۱۷ اوت ۱۵۵۳ (۶۶ سال) ورچلی
همسر(ان)	بئاتریس پرتغال
فرزند(ان) see details...	امانوئل فیلیبر
خاندان	دودمان ساووی
پدر	فیلیپ دوم ساووی
مادر	کلودین دو بروس

چارلز سوم، دوک ساووی (انگلیسی: Charles III, Duke of Savoy; ۱۰ اکتبر ۱۴۸۶ – ۱۷ اوت ۱۵۵۳) از سال ۱۵۰۴ تا ۱۵۵۳ دوک ساووی بود، اگرچه بیشتر سرزمین‌های او بین سال‌های ۱۵۳۶ تا زمان مرگش توسط فرانسوی‌ها اداره می‌شد. او که نزدیک به ۴۹ سال حکومت کرد، سومین پادشاه ساووی است که طولانی‌ترین دوره سلطنت را پس از چارلز امانوئل اول و ویکتور آمادئوس دوم داشته است.

زندگی‌نامه

او پسر کوچکتر فیلیپ (فیلیپو) بی‌زمین، پسر مسن‌تر خانواده دوک‌نشین، و همسر دومش کلودین دو بروس از خانواده‌ای بود که به‌طور ناموفق ادعای دوک‌نشین بریتانی را داشتند. پدربزرگ و مادربزرگ او دوک لویی ساووی و آن قبرسی بودند. در کودکی، تقریباً هیچ انتظاری از او برای جانشینی هیچ پادشاهی وجود نداشت. او به عنوان همنام دوک حاکم وقت، چارلز اول ساووی، جنگجو، پسر عموی اولش، غسل تعمید داده شد. با این حال، وقتی ده ساله بود، پدرش به‌طور غیرمنتظره‌ای جانشین نوه‌اش چارلز دوم ساووی به عنوان دوک و رئیس سلسله ساووی شد، که اکنون عناوین پادشاهی‌های قبرس، اورشلیم و ارمنستان را نیز دریافت کرده بود. با این حال، پدر چارلز وارث کل دوک متوفی نبود، بلکه فقط وارث مرد بود. اورشلیم، قبرس و برخی ادعاها و دارایی‌های دیگر می‌توانست به وارث دیگری برسد، و در اصل، به خواهر چارلز دوم، یولاند لوئیز، رسید. پدر چارلز آماده نبود که از این عناوین صرف نظر کند و چنین عناوینی را به عنوان یک عنوان خود برگزید و ادعایی را مطرح کرد. او همچنین در سال ۱۴۹۶ یولاند را به ازدواج پسرش، فیلیبرت خوش‌قیافه، درآورد تا جانشینی مردانه را تضمین کند.

در سال ۱۴۹۷، برادر ناتنی چارلز، فیلیبرت، به عنوان دوک ساووی و غیره جانشین پدرشان شد. با این حال، فیلیبرت در سال ۱۵۰۴، به طرز شگفت‌آوری، بدون فرزند درگذشت و اکنون چارلز در سن هجده سالگی جانشین او شد.

چارلز با چالش‌هایی برای اقتدار خود، از جمله از سوی فیلیبرت برتلیه، روبرو شد.

پس از مرگ یولاند در سال ۱۴۹۹، حقوق قانونی اورشلیم و قبرس از خانواده ساووی سلب شد. با این حال، چارلز، به عنوان نوعی وارث پسر، این عناوین را به دست آورد که جانشینان او نیز از آنها استفاده کردند. در سال ۱۷۱۳، نتیجهٔ نسل پنجم چارلز، ویکتور آمادئوس دوم از ساووی، تأیید این عنوان را از پادشاهان اسپانیا و فرانسه دریافت کرد که آنها نیز آن را ادعا می‌کردند. این حقوق، طبق جانشینی عمومی وارثان، یعنی بدون احتساب دودمان‌های زنانه، تا زمان مرگ چارلز به خاندان لا ترموئیل، لردهای فرانسوی لا ترموئیل، شاهزاده‌های تالموند و تارانتو، رسیده بود.

در پاسخ به شورش‌های بین کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها در ژنو، چارلز در ژوئیه ۱۵۳۴ حمله‌ای غافلگیرکننده انجام داد، اما ارتش او عقب رانده شد. محاصره دوم در اکتبر ۱۵۳۵ انجام شد و ارتش شارل دوباره شکست خورد، زمانی که نیروهای برن برای کمک به ژنو رسیدند. شارل در سیاست اروپای غربی با اردوگاه هابسبورگ متحد بود، جایی که فرانسیس اول فرانسه و امپراتور شارل پنجم برای به دست گرفتن قدرت می‌جنگیدند. فرانسه در سال ۱۵۳۶ به ساووی حمله کرد و تقریباً تمام دارایی‌های شارل را در اختیار داشت. او بقیه عمر خود را عملاً در تبعید و در سایه خویشاوندان گذراند. او در سال ۱۵۵۳ درگذشت و تنها فرزند بازمانده‌اش، امانوئل فیلیبرتو، جانشین او شد.

او دوکی بود که فرانسوا بونوارد، «زندانی شیلون» را در سال ۱۵۳۰ زندانی کرد.

دوران کودکی

او پسر فیلیپ دوم ساووی و همسر دوم پدرش، کلودین دو بروس بود.

ظهور

پس از مرگ فیلیبر دوم بدون فرزند، برادر ناتنی‌اش شارل جانشین او شد که کشور را در شرایط مالی بسیار متزلزلی یافت. او که به دنبال جبران کسری بودجه جدی ناشی از دولت‌های قبلی بود، در اتحاد کامبره با لویی دوازدهم علیه دوک‌نشین میلان متحد شد.

نزدیکی به فرانسه

فرانسیس اول، نوه چارلز دوم ساووی (پدر فرانسیس اول، شارل، کنت آنگولم، با لوئیز ساووی، دختر فیلیپ دوم ساووی و مارگریت دو بوربون ازدواج کرده بود) و بنیانگذار سلسله سلطنتی فرانسوی والوا-آنگولم، جانشین لویی دوازدهم شد (۱ ژانویه ۱۵۱۵). به دلیل دوستی با پادشاه فرانسه، دوک‌نشین ساووی توسط سربازان مزدور سوئیسی که توسط پاپ لئو دهم استخدام شده بودند، مورد حمله قرار گرفت. چارلز به آنها اجازه عبور از فرانسه را نداده بود. ارتش فرانسه به فرماندهی جیان جیاکومو تریولزیو، سوئیسی‌ها را که از پیمونت عقب‌نشینی کرده بودند، دور زد و در ماریگنانو (۱۳ سپتامبر ۱۵۱۵) پیروزی درخشانی به دست آورد.

در پایان صلح نویون، چارلز دوم بین فرانسیس اول و چارلز اول اسپانیا (امپراتور آینده چارلز پنجم) میانجیگری کرد.

ازدواج

در ۵ اکتبر ۱۵۲۱، در ویلفرانش-سور-مر، چارلز دوم با بئاتریس پرتغال (۱۵۰۴–۱۵۳۸)، دختر مانوئل اول، پادشاه پرتغال (۱۴۶۹–۱۵۲۱)، و ماریا آراگون (۱۴۸۲–۱۵۱۷) ازدواج کرد که شهرستان آستی را به عنوان جهیزیه برای او به ارمغان آورد.

نسب

در ۲۶ مارس ۱۵۲۱، در ویلفرانش-سور-مر نزدیک نیس، او با بئاتریس پرتغال (* لیسبون، ۳۱ دسامبر ۱۵۰۴، درگذشت نیس، ۸ ژانویه ۱۵۳۸)، کنتس آستی (۱۵۳۱)، دختر شاه مانوئل اول پرتغال (* ۳۱ مه ۱۴۶۹، درگذشت ۱۳ دسامبر ۱۵۲۱) و همسر دومش، ماریا آراگون ازدواج کرد. آنها صاحب نه فرزند شدند:

• آدریانو جیانی آمادئو ساووی (* ۱۱ دسامبر ۱۵۲۲، درگذشت ۱۰ ژانویه ۱۵۲۳)، شاهزاده پیمونت، که در نوزادی درگذشت؛
• لودویکو ساووی (* ۴ دسامبر ۱۵۲۳، درگذشت مادرید، ۲۵ نوامبر ۱۵۳۶)، شاهزاده پیمونت، که در نوجوانی درگذشت؛ امانوئل فیلیبر ساووی (*شامبری، ۸ ژوئیه ۱۵۲۸ - تورین، ۳۰ اوت ۱۵۸۰)، کنت آست (از ۱۵۳۸)، دوک ساووی، شاهزاده پیدمونت، و کنت آئوستا، مورین و نیس از ۱۵۵۳ تا ۱۵۸۰، و همچنین پادشاه اسمی قبرس و اورشلیم، در ۹ ژوئیه ۱۵۵۹ با مارگارت والوا (*۱۵۲۳ - ۱۵۷۴) ازدواج کرد و آنها صاحب یک پسر شدند: کاترین ساووی (*۲۵ نوامبر ۱۵۲۹ - مه ۱۵۳۶)، که در نوزادی درگذشت؛ ماری ساووی (*۱۲ ژوئن ۱۵۳۰ - ۱۵۳۱)، که در نوزادی درگذشت؛ ایزابلای ساووی (*مه ۱۵۳۲ - ۲۴ سپتامبر ۱۵۳۳)، که در نوزادی درگذشت؛
• امانوئل ساووی (متولد مارس ۱۵۳۳)، در نوزادی درگذشت؛
• امانوئل ساووی (متولد مه ۱۵۳۴)، در نوزادی درگذشت؛ بئاتریس بود که نام امانوئل را به خاندان ساووی معرفی کرد.
• جانماریا ساووی (متولد ۳ دسامبر ۱۵۳۷ - ۸ ژانویه ۱۵۳۸)، در نوزادی درگذشت.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Charles III, Duke of Savoy». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۵.