پیش‌نویس:یحیی رادسر
| ثبت مقاله در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۳ توسط Q2020 (بحث) برگشت خورده است. این مقاله به‌اندازهٔ کافی توسط منابع معتبر پشتیبانی نمی‌شود. منابعی معتبر باید ارائه شوند تا آن اطلاعات به اثبات برسند. اگر برای منبع‌افزایی نیاز به کمک دارید، لطفاً شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع را ببینید.
جایی که می‌توانید کمک بگیرید
چگونگی بهبود یک پیش‌نویس
همچنین می‌توانید با کنکاش در ویکی‌پدیا:مقاله‌های برگزیده و ویکی‌پدیا:مقاله‌های خوب نمونه‌هایی از بهترین نوشتارها با موضوعی مشابه مقالهٔ مورد نظر خودتان را بیابید. شانس بیشتر برای یک بازبینی سریع برای این که شانس بازبینی سریع مقاله‌تان بیشتر شود، پیش‌نویس خود را با استفاده از دکمهٔ پایین با برچسب‌های ویکی‌پروژهٔ مرتبط برچسب بزنید. این کار به بازبینی‌کنندگان کمک می‌کند تا مطلع شوند که یک پیش‌نویس جدید با موضوع مورد علاقهٔ آن‌ها ثبت شده‌است. برای مثال، اگر مقاله‌ای دربارهٔ یک فضانورد زن نوشته‌اید، می‌توانید برچسب‌های زندگی‌نامه، فضانوردی و دانشمندان زن را بیفزایید. منابع برای ویرایشگران
|  |
یحیی رادسر (۱۲۷۳–۱۳۳۳) در تهران معروف به ادیب السلطنه رادسر، رئیس پلیس رضاشاه و اولین رئیس شهربانی محمدرضاشاه بود. وی داماد عمادالسلطنه فاطمی و دائی امیرعباس هویدا بود. نام خانوادگی وی ابتدا امیرسرداری بود.
یحیی سرداری | |
|---|---|
| رئیس پلیس | |
| پادشاه | رضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | حسن مستوفی |
| رئیس شهربانی | |
| پادشاه | محمد رضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | محمدعلی فروغی |
| لقب(ها) | ادیب السلطنه رادسر |
زندگی‌نامه[ویرایش]
رادسر پس ازانجام تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه سن لویی شد و از آنجا فارغ‌التحصیل گردید و در ۱۲۹۳ به عنوان مترجم فرانسه در نظمیه استخدام گردید. پس از یک سال وارد آموزشگاه افسری شد و در ۱۲۹۵ درجهٔ ستوان سومی گرفت و در ۱۲۹۷ سروان شد. بعد از کودتا به درجه یاوری رسید، به ریاست کلانتری منصوب شد و در سال ۱۳۰۲ با درجه سرهنگی ابتدا به معاونت و سپس به ریاست پلیس تهران منصوب شد و کلانتری‌های ده‌گانه را در تهران بنیاد نهاد و ریاست نظمیه تهران نیز ضمیمه کار او شد. وی تا سال ۱۳۱۸ در همان سمت بود. در تهران هر اتفاقی که به وقوع می‌پیوست، انگشت او در کار بود. در واقعه تیراندازی به سید حسن مدرس که در ۱۳۰۶ اتفاق افتاد، وی مشارکت داشت. در اواخر ۱۳۱۷ برای ازدواج ولیعهد و فوزیه به مصر رفت و هنگام بازگشت در اهواز که وضع پذیرائی بسیار ناقص و افتضاح آور بود، به دستور وی پاسبانهای شهربانی اهواز مشغول پذیرائی از میهمانان مصری شدند. در ۱۳۱۸ به دستور رضاشاه، سرهنگ رادسر به ریاست کل راه‌آهن دولتی منصوب شد و چرخهای این سازمان نوبنیاد را به گردش درآورد. دو سال در آنجا بود تا اینکه در شهریور ۱۳۲۰ به معاونت کل شهربانی رسید. در مهرماه ۱۳۲۰ بعد از آنکه سرپاس مختار رئیس شهربانی مقتدر رضاشاه، از کار معزول و تحت تعقیب دیوان کیفر قرار گرفت، رادسر با ارتقاء به درجهٔ سرپاسی (سرتیپی) به ریاست شهربانی کل کشور منصوب شد. در آن تاریخ، ایران در اشغال قوای متفقین بود و از هر طرف کشور ناامنی و اغتشاش شعله‌ور شده بود. رادسر نتوانست به اوضاع آشفته سر و صورتی بدهد، بلکه بر وخامت اوضاع افزود تا اینکه در ۱۷ آذر ۱۳۲۱ به دوران ریاست دولت قوام‌السلطنه مردم تهران دست به شورش و بلوا زدند. در آن تاریخ نان در تهران و شهرستانها پیدا نمی‌شد یا چیزی به نام نان سیلو به مردم باکوپن داده می‌شد که جز آرد همه چیز داخل آن یافت می‌گردید. در اثر شورش مردم، دکاکین مورد غارت قرار گرفت. خانه قوام السلطنه را آتش زدند، مجلس شورای ملی به تصرف مردم درآمد و تابلوهای نفیس کمال‌الملک به یغما رفت. دولت رئیس شهربانی را مسئول شناخت و او را از کار برکنار ساخت. رادسر بعد ار ریاست شهربانی بازنشسته شد و در ۱۳۳۳ درگذشت.[۱]
- ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران جلد دوم، نشر گفتار.