پیش‌نویس:سید احمد مستنبط تبریزی

سید احمد مستنبط تبریزی
آیت‌الله سید احمد مستنبط تبریزی
اطلاعات شخصی
نام کامل	سید احمد مستنبط تبریزی
لقب	آیت الله
زاده	1325ه.ق تبریز، آذربایجان شرقی،، ایران
درگذشته	۲۹ جمادی‌الثانی ۱۳۹۹ ه.ق نجف
مدفن	حرم امام علی، نجف
اطلاعات آموزشی
تألیفات	القطره من بحار مناقب النبی و العتره

سید احمد مستنبط تبریزی فرزند سید رضی مستنبط، عالم دینى، فقیه، مجتهد و مدرس در سال ۱۳۲۵ هجری قمری در تبریز به دنیا آمد.

تحصیلات

سید احمد مستنبط مقدمات و سطح علوم دینی را نزد پدر و استادان دیگر آموخت. در سال ۱۳۴۷ قمری به نجف هجرت کرد و در درس خارج فقه و اصول محمدحسین نایینی، آقاضیا عراقی، علی ایروانی و سیدابوالحسن اصفهانی حضور یافت. در طول اقامت خود در نجف همواره به تحقیق و تتبع در علوم و معارف اسلامی اشتغال داشت و هر روز صبح در حرم علوی نماز جماعت اقامه می‌کرد .

اساتید

اساتید حوزوی سید احمد مستنبط تبریزی بدین شرح است:

• سیدعلی قاضی
• سیدعبدالغفار مازندرانی
• محمدحسین نایینى
• ضیاءالدین عراقى
• میرزا على ایروانى
• آقا سید ابوالحسن اصفهانى

مرجعیت

او از محدث قمی، صاحب مفاتیح الجنان، و آقابزرگ تهرانی، صاحب الذریعه، اجازه روایی داشت.

آثار وتالیفات

ره‌آورد یک عمر تلاش و تحقیق سید احمد مستنبط بدین شرح است:

• القطره من بحار مناقب النبی و العتره در دو جلد، عربی، چاپ نجف، ۱۳۷۸ قمری. (این کتاب بعدها چندین بار در بیروت و ایران به دست ناشران مختلف تجدید چاپ شده است)
• المناسک و المدارک، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۰ قمری
• البشاره و الزیاره یا الزیاره و البشاره، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۱ قمری
• الرثاء و الاسی، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۱ قمری
• العقاید الحقه فی الاصول الخمسه، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۴ قمری
• منتخب خاتم الرسائل باحسن الوسائل، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۵ قمری
• ضیاء الصالحین و المجتهدین، عربی، چاپ نجف، بی‌تاالاسی و الحزن یا الاسی الحسن در دو جلد، عربی

• دلائل الحق در سه جلد
• اوجز البیان فی شرح ارجوزه
• المواعظ من کلمات المعصومین
• الخلاف فی المسائل الخلافیه
• ترجمه سبیل الصالحین و نهج السالکین سیدحسن صدر
• تعلیقه علی المکاسب
• تقریرات دروس بعضی اساتید

ویژگی ها

شیخ‌عبدالحمید باقری بنابی که در مدت اقامت خود در نجف با این عالم متتبع و اخلاقی ارتباط داشته و از نزدیک شاهد فعالیت‌های علمی و سیر و سلوک ایشان بوده است، چنین اظهار می‌دارد:ایشان در نجف اقامت داشت؛ در بالاسر حرم امیرالمومنین نماز صبح را به جماعت اقامه می‌کرد و بسیار اهل مطالعه و تحقیق و نگارش بود. یک کتاب تحت عنوان «القطره» در فضائل اهل ‌بیت: نوشته که بسیار مفید است. البته در نجف اشرف با وجود آن همه عالم و فقیه بزرگ و مدرسان بلندآوازه، داشتن حوزه درسی مشخص و جاافتاده، کاری بسیار بزرگ و در عین حال خیلی مشکل بود. سیداحمد شب‌های جمعه به کربلا می‌رفت و با آن هیبت زیبا، پرصلابت و جذاب، با احساسات تمام، زیارتنامه می‌خواند و زائران را متحول می‌کرد و پیاده به کربلا می‌رفت. خیلی تمیز، اهل نزاکت و نظافت بود. از اعماق وجودش به تمام معنا، ولایت آل محمد۹ را عالمانه و عاشقانه قبول داشت. من در دوران اقامتم در نجف خیلی ایشان را می‌دیدم.

آقای سید علی مستنبط می فرمودند: پدر من بعد از تأليف جزء اول این کتاب در عالم رؤیا دید که از دنیا رفته و سر او بر زانوی مادرش فاطمه زهرا است ، از داشتن این موقعیت که دلالت بر بلندی مقام و عظمت شأن او داشت تعجب کرده و از خود سئوال می کند:

چگونه به این مقام رسیدهای و چه چیزی باعث شده این عظمت را بیابی؟ و تا این سئوال به فکرش خطور می کند فاطمه زهرا به او الهام نمودند که:

هذا جزاء من ألف كتاب «القطرة»، این پاداش کسی است که کتاب القطرة» را جمع آوری نموده است.

بعضی از موثقين و کسانی که به گفته آنها اطمینان دارم برایم نقل کردند: او اول کسی بود که در مدت چهل سال هر شب هنگام سحر به زیارت امیر المؤمنين شرفیاب میشد، زیرا کلیددار حرم آن مرحوم را بر خود مقدم داشته و کلید را به او می داد.

مؤلف بعد از آنکه درب حرم را باز می کرد خود وارد می شد و برای چند دقیقه آن را می بست و سپس درب حرم را به روی زوار میگشود و کسی نمی دانست که در آن چند دقیقه به چه عبادتی مشغول بوده است .

ولی یکی از نزدیکانش به من گفت: او را در بعضی از سحرها دیدم که کنار ضریح نشسته و صورت خود را بر آن گذاشته و با محاسن اش غبار آن را پاک می کرد، و بعد از آنکه درب حرم را باز می کرد تا هنگام نماز صبح به تهجد و عبادت پروردگار مشغول بود و تا درگذشت او تنها امام جماعت در حرم امیرالمؤمنین بود.

در تمام عمر مفید بود شبهای جمعه پیاده به زیارت امام حسين مشرف شود، فقط زمانی که راه رفتن برایش ممکن نبود از وسائل نقلیه استفاده کرد و زیارت را ترک ننمود، در آخرین سفرش به زیارت سیدالشهدا خبر از وفات خود داده و به بعضی از دوستانش گفته بود: این زیارت ، زیارت وداع من است، و میخواهم نفسهای آخر عمرم را در نجف باشم، لذا به نجف برگشته و در همان روز از دنیا رفت.

وفات

سرانجام پس از سال‌ها تلاش و تحقیق علمی، سیداحمد مستنبط، روز ۲۹ جمادی‌الثانی ۱۳۹۹ قمری برابر با ۶ خرداد ۱۳۵۸ شمسی در نجف درگذشت و پیکرش در صحن علوی، حجره ۲۳، جنب مقبره برادرش به خاک سپرده شد.

منابع

رده:مراجع تقلید شیعه اهل استان آذربایجان شرقی رده:اهالی آذربایجان رده:فقیهان شیعه اهل آذربایجان شرقی رده:خاک‌سپاری‌ها در حرم امامان شیعه