پرش به محتوا

پیتر آکروید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پیتر آکروید
آکروید در سال ۲۰۰۷
آکروید در سال ۲۰۰۷
زاده۵ اکتبر ۱۹۴۹ ‏(۷۴ سال)
آکتن شرقی، محله وست، لندن، انگلستان
پیشهنویسنده، منتقد
ملیتبریتانیایی
دانشگاهدانشگاه کمبریج
دوره۱۹۷۶ – تاکنون
سبک نوشتاریزندگی‌نامه، دراما، انشا، ادبیات داستانی، انتقاد ادبی، ادبیات غیرداستانی، شعر، داستان کوتاه
شریک(های) زندگیبرایان کاهن (دهه ۱۹۸۰ میلادی - درگذشت برایان در ۱۹۹۴)

پیتر آکروید (به انگلیسی: Peter Ackroyd) (زادهٔ ۵ اکتبر ۱۹۴۹) استاد عهد عتیق پژوه دانشگاه لندن[۱]،رمان‌نویس، منتقد، زندگی‌نامه‌نویس و پژوهشگر بریتانیایی است که رمان‌های نوآورانه‌اش دیدی خلاف عرف از تاریخ را عرضه می‌کنند.[۲]

زندگی

[ویرایش]

آکروید در سال ۱۹۴۹ در محله وست در لندن به دنیا آمد؛ او در سال ۱۹۷۱ با مدرک کارشناسی ارشد هنر از دانشگاه کمبریج فارغ‌التحصیل شد. پس از آن دو سال را در دانشگاه ییل گذراند. در سال ۱۹۷۳ به انگلستان بازگشت و به عنوان ویرایشگر مجلهٔ اسپکتیتور مشغول به کار گردید. در ۱۹۸۶ منتقد اصلی کتاب مجله تایمز در لندن شد.

او پیش از آنکه به نوشتن داستان روی آورد چند کتاب نوشت که از میان آن‌ها می‌توان به دو جلد شعر هیچ‌انگاری، کتابی دربارهٔ بررسی دگرجنس‌پوشی و یک زندگی‌نامه «ازرا پاوند و دنیایش»[ی ۱] (۱۹۸۰)، اشاره کرد. نخستین رمان او «آتش بزرگ لندن»[ی ۲] (۱۹۸۲) بود. پس از آن «آخرین وصیت اسکار وایلد»[ی ۳] (۱۹۸۳) را نوشت. رمان «هاوکسمور»[ی ۴] (۱۹۸۵) دو جایزه از جمله جایزه وایت‌برد را دریافت کرد. «چاترتن»[ی ۵] (۱۹۸۷)، «نخستین نور»[ی ۶] (۱۹۸۹)، «موسیقی انگلیسی»[ی ۷] (۱۹۹۲)، «خانه دکتر دی»[ی ۸] (۱۹۹۳)، «محاکمهٔ الیزابت کری: رمانی از قاتلان لایم‌هاوس»[ی ۹] (۱۹۹۵) از آثار دیگر او هستند. آکروید بعدها زندگی‌نامه‌هایی منتشر کرد که از میان آن‌ها می‌توان به «تی. اس. الیوت: یک زندگی»[ی ۱۰] (۱۹۸۴)، «دیکنز»[ی ۱۱] (۱۹۹۰)، بلیک[ی ۱۲] (۱۹۹۵) و «زندگی تامس مور»[ی ۱۳] (۱۹۹۸) اشاره کرد.[۲]

آکروید در کتاب «یادداشت‌هایی برای فرهنگ جدید: انشایی بر نوگرایی»[ی ۱۴] (۱۹۷۶) به ادبیات انگلیسی معاصر و استقرار ادبی حمله برد و ادبیات داستانی واقع‌گرای معمولی را رد کرده و آن را بی‌فایده نامید. رمان‌های او با یکپارچه‌سازی موقعیت‌های تاریخی و امروزی به منظور مختل کردن قراردادهای رمان تاریخی، بازتاب‌دهندهٔ همین موضع هستند.

زندگی خصوصی

[ویرایش]

آکروید در ۹ سالگی متوجه شد که همجنس‌گراست. او برای مدتی طولانی با برایان کاهن رابطه داشت. آندو در دانشگاه ییل یکدیگر را ملاقات کردند و تا زمان مرگ برایان از بیماری ایدز با یکدیگر زندگی می‌کردند.[۳]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. Ezra Pound and His World
  2. The Great Fire of London
  3. Last Testament of Oscar Wilde
  4. Hawksmoor
  5. Chatterton
  6. First Light
  7. English Music
  8. The House of Doctor Dee
  9. The Trial of Elizabeth Cree: A Novel of the Limehouse Murders
  10. T.S. Eliot: A Life
  11. Dickens
  12. Blake
  13. The Life of Thomas More
  14. Notes for a New Culture: An Essay on Modernism

پانویس

[ویرایش]
  1. The Cambridge History of the Bible Volume1,FROM THE BEGINNINGS TO JEROME, edited by P. R. ACKROYD and G F. EVANS, Cambridge University Press, 2008, page v
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "Peter Ackroyd" (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica. Retrieved 25 November 2013.
  3. «Peter Ackroyd: 'Retire? Only if my arms are chopped off first'». The Independent. ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۳.

منابع

[ویرایش]