پلیمر شاخه‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پلیمر شاخه‌ای پلیمری است که در اطراف زنجیر اصلی، زنجیرهایی از همان پلیمر متصل شده‌است. شاخه دار شدن به وسیله ناخالصی یا به وسیله مونومرهای موجود که چندین گروه فعال (واکنش دهنده) دارند، ایجاد می‌شوند. زنجیر پلیمرهایی که گروه‌های اطراف آن قسمتی از مونومرها هستند، همچون پلی استایرن و پلی پروپیلن، جزء پلیمرهای شاخه‌ای نمی‌باشند.