پرویز امینیافشار
پرویز امینی افشار | |
---|---|
زاده | ۱۳۰۰ خورشیدی تهران |
درگذشته | نیمه شب سه شنبه ۱ اسفند ۱۳۵۷ پشت بام ستاد انقلاب، تهران |
شاخه نظامی | اداره دوم ستاد بزرگارتشتاران |
درجه | سرلشکر |
پرویز امینی افشار نظامی ایرانی، وی آخرین رئیس اداره دوم ستاد بزرگارتشتاران بود و پس از انقلاب ایران اعدام شد.[۱][۲][۳] و از امضا کنندگان اعلامیه بیطرفی ارتش در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ بود.[۴][۵]
زندگی
[ویرایش]سرلشکر پرویز امینی افشار برادر کوچکتر سپهبد بیوک امینی افشار و سرتیپ ایرج امینی افشار بود.[۶]
رادیو ایران در ساعت هشت و بیست دقیقه ۱ اسفند ۱۳۵۷ خبر اعدام چهار تن از امرای ارتش را اعلام کرد.
سرتیپ نعمتالله معتمدی فرماندار نظامی و فرمانده لشکر قزوین، سرلشکر پرویز امین افشار رئیس لشکر گارد، سرتیپ منوچهر ملک فرمانده تیپ زرهی قزوین، سرتیپ حسین همدانیان رئیس ساواک کرمانشاهان در ساعت ۳و ۴۵ دقیقه بامداد اعدام شدند و اجساد امرای معدوم به پزشکی قانونی فرستاده شد.[۷]
بردارانش سرتیپ ایرج امینی افشار فرمانده گروه رزمی هوانیروز در سال ۱۳۵۸ اعدام و سپهبد بیوک امینی افشار نیز که در آغاز فعالیت دولت مهندس مهدی بازرگان به عنوان رئیس ستاد ژاندارمری کل کشور به کار گرفته شده بود، دادگاهی و به جرم «تحکیم مبانی رژیم طاغوتی شاهنشاهی و صدور دستور تیراندازی به سوی ملت مسلمان» در سال ۱۳۶۱ به اعدام محکوم شد.[۶]
اعلامیه بیطرفی ارتش
[ویرایش]پرویز امینی افشار در جلسه امرای ارتش در روز ۲۲ بهمن به ریاست تیمسار قره باغی به عنوان شرکت رئیس اداره دوم ستاد بزرگارتشتاران کرده و اعلامیه بیطرفی ارتش را امضا کرد.[۴][۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ «1979 آوریل 20 تا آخر فروردین 1979 فوریه 20 جنایات اسلامیون از اول» (PDF).
- ↑ «توصیه فرمانده اعدامی به خبرنگار «اطلاعات»». ایسنا. ۲۰۱۴-۰۲-۱۹. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۷-۱۳.
- ↑ https://www.iranrights.org/fa/memorial/story/-3766/parviz-amini-afshar
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ https://donya-e-eqtesad.com/بخش-سایت-خوان-62/3739542-اسامی-فرماندهان-نظامی-که-بیانیه-بی-طرفی-ارتش-را-امضا-کردند
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ شمارهٔ یازدهم ماهنامه حافظ، مورخ بهمن 1383، تیمسار سرلشکر ناصر فربد
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ «کمک به زلزله زدگان طبس». مرکز بررسی اسناد تاریخی.
- ↑ «انتشار آئیننامه حمل و نگهداری سلاح توسط سازمان مجاهدین (منافقین) | خبرگزاری فارس». www.farsnews.ir. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۷-۱۳.
- ↑ صادق خلخالی (۱۳۸۰)، «انقلاب اسلامی و توطئه گروهکها»، خاطرات آیتالله خلخالی، تهران: نشر سایه، ص. ۳۵۹ تا ۳۶۷، شابک ۹۶۴-۵۹۱۸-۲۵-۱