پامرانین (سگ)
| پامرانین (سگ) | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||
| نام‌های دیگر | Deutscher Spitz; Zwergspitz; Dwarf-Spitz | |||||||||||||||||||
| لقب‌ها | Pom-Dog, Pom-Pom, Pom, Zwers, Tumbleweed | |||||||||||||||||||
| خاستگاه | پومرانی | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
| نکته‌ها |  ' | |||||||||||||||||||
| سگ (سگ) | ||||||||||||||||||||
پامرانین (به آلمانی: Pomeranian) سگی از گروه اسپیتز، نژاد پامرانین متعلق به منطقه ای در شمال غربی لهستان و شمال شرقی آلمان در اروپای مرکزی است. البته نام این نژاد از منطقه پامرانیا گرفته شده‌است و احتمالاً علت آن اصلاح نژاد و کاهش اندازه این سگها در این منطقه است. در هر صورت سگهایی که از گروه که اندازه بزرگتر داشتند به عنوان سگ گله عمل می‌کردند، این نژاد در قرن ۱۹ مورد توجه قرار گرفت.
حیوان خانگی[ویرایش]
پامرانین انواع بسیار کوچک، مطیع و با جثه کوچک نیز دارد که به عنوان یکی از مهمترین حیوانات خانگی شناخته می‌شود. سگ‌های پامرانین را به سه دسته: عروسکی،خرسی و روباهی تقسیم کردند.
پامرانین سگی کوچک نژادی از خانواده اشپیتزها است که به سگ خانواده معروف است. او شخصیتی جذاب و مستقل دارد و برخلاف ظاهر کوچکی که دارد تصور می‌کند یک تگزاس را در قلمرو خود دارد. او سگ فعالی است و راحت و سریع دچار ناهنجاری‌های اخلاقی خواهد شد. به‌طور کلی اگر همراهان بسیار خوبی برای کودکان و اعضای خانواده نیستند. چشم‌های زیبا و بادامی شکل آنها به‌طور عجیبی و با کنجکاوی خاصی خواهد درخشید. پامرانین‌ها به رنگ‌های سفید، مشکی، پرتقالی، نسکافه ای، کرم و بلک اند تن وجود دارد. علیرغم جثهٔ کوچکی که دارند دیدبان‌های بسیار خوبی هستند و در مواجه شدن با سگ‌های بزرگتر از خودشان شروع به واق واق کردن کرده و خیلی وقتها بخاطر همین علت ممکن است آسیب جدی ببینند. خیلی لجوج هستند به همین دلیل باید برای تربیت آنها وقت و حوصلهٔ زیادی داشته باشید. پامرانین‌ها مناسب برای زندگی آپارتمانی نیستند
تاریخچه نژاد پامرانین[ویرایش]
سگ پامرانین از نژادهای باستانی نژاد اشپیتز بوده و از نواحی لاپند و ایسلند مشتق شده‌است. نام آنها از منطقه پامرانیا گرفته شده که احتمال می‌رود علت نامگذاری آنها همین باشد. این نژاد در سال ۱۹ میلادی مورد توجه بسیاری از کارشناسان و پرورش دهنده‌های سگ قرار گرفت. این نژاد در ابتدا هم نژاد محبوبی برای اعضای خانواد به‌شمار می‌رفت. اشخاص قابل توجهی که سگ پامرانین داشتند می‌توان مارتین لوتر نام برد که نام سگ خود را بلفرلین گذاشته بود. در سال ۱۷۶۱ این نژاد به انگلستان نقل مکان کرد و محبوبیت او در سرتاسر اقیانوس اطلس گسترش یافت. در سال ۱۹۹۰ در یک نمایشگاه سگ در نیویورک معروف شد و به عنوان چهاردهمین نژاد در بین ۱۵۵ نژاد برتر در آن زمان رسمیت شناخته شد.
مشخصات ظاهری[ویرایش]
سر این حیوان در مقایسه با بدن دارای نسبت خوبیست، چشم‌ها براق به رنگ مشکی و اندازه متوسطی دارد. گوش‌ها در تولگی کوچک اما در بلوغ بزرگ است، در تولگی موهای کم و تا سن ۷ ماهگی موها زیاد می‌شوند، گردن کوتاهی دارد و قاعده آن به خوبی با شانه‌ها تناسب دارد
رنگ[ویرایش]
پامرانین در انواع رنگ شامل قرمز، نارنجی، کرم و مشکی، مشکی کم رنگ، قهوه‌ای و خاکستری بلک اند تکن است.
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
کتاب نگهداری و تربیت سگ