از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پارسیا در علم بلاغت ، وجهی از گفتار است که تحت عنوان «رک‌گویی یا طلب بخشش برای چنین‌گونه صحبت کردن» تعریف می‌گردد.[۱] میشل فوکو این واژه در زبان یونان باستان سه وجه متفاوت داشته‌است. پارسیا در نقش اسم به‌معنای «آزادی بیان » است. پارسیوزومای در نقش فعل به‌معنای «استفاده کردن از پارسیا» است. همچنین پارسیاستس به‌معنای شخصی است که از پارسیا استفاده می‌کند؛ برای مثال «کسی که حقیقت معطوف به قدرت را بیان می‌کند».[۲]
↑ Burton, Gideon O. "Parrhesia". Sylva Rhetoricae. Brigham Young University. Archived from the original on 2007-05-26. Retrieved 2007-05-24.
↑ Foucault, Michel (Oct–Nov 1983), Discourse and Truth: the Problematization of Parrhesia (six lectures), The University of California at Berkeley.
کتاب‌ها مقالات و سخنرانی‌ها
Introduction to Kant's Anthropology «پدیدآورنده چیست؟ » (۱۹۶۹)
Foucault's lectures at the Collège de France I, Pierre Riviere, Having Slaughtered my Mother, my Sister and my Brother Language, Counter-Memory, Practice Sexual Morality and the Law Herculine Barbin Power/Knowledge Remarks on Marx Le Désordre des familles The Foucault Reader Politics, Philosophy, Culture Foucault Live The Politics of Truth Society Must Be Defended Ethics: Subjectivity and Truth (Essential Works Volume 1) Aesthetics, Method, Epistemology (Essential Works Volume 2) Abnormal Power (Essential Works Volume 3) Fearless Speech The Hermeneutics of the Subject The Essential Foucault Psychiatric Power Security, Territory, Population The Birth of Biopolitics The Government of Self and Others The Courage of Truth Lectures on the Will to Know On the Government of the Living Subjectivity and Truth Wrong-Doing, Truth-Telling On the Punitive Society مفهوم‌ها تأثیرات دیگر
