پارسا پیروزفر

پارسا پیروزفر
پارسا پیروزفر - اردیبهشت ۱۳۹۸
زمینه فعالیت	تئاتر، سینما و تلویزیون
تولد	۲۲ شهریور ۱۳۵۱ ‏(۴۷ سال) تهران
محل زندگی	ایران، آمریکا
ملیت	ایرانی
پیشه	بازیگر کارگردان تئاتر نمایشنامه‌نویس مترجم نقاش
سال‌های فعالیت	۱۳۷۰–تاکنون
مدرک تحصیلی	لیسانس نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران
وبگاه رسمی	parsapirouzfar.com
صفحه در وبگاه IMDb

پارسا پیروزفر (زاده ۲۲ شهریور ۱۳۵۱، تهران) بازیگر سینما و تلویزیون؛ بازیگر، کارگردان و مدرس تئاتر، نمایشنامه‌نویس، مترجم و نقاش ایرانی است.

سرگذشت

پارسا پیروزفر در ۲۲ شهریور ماه سال ۱۳۵۱ در تهران متولد شد. او بازیگر سینما و تلویزیون؛ بازیگر، کارگردان و مدرس تئاتر، نمایشنامه‌نویس، مترجم و نقاش ایرانی است. او دارای مدرک کارشناسی نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانش‌آموخته رشته بازیگری از آکادمی هنرهای نمایشی استاد سمندریان است. علاقه‌مندی اش به نقاشی سبب شد تا در طی سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹، هنگامی که او در مقطع تحصیلی دبیرستان و در رشته ریاضی و فیزیک مشغول به تحصیل بود، به خلق داستان‌های مصور بپردازد. آثار مصوری که در آن خود قصه گوست و خود نیز تصویرگر، و با توجه به اطلاعات ثبت شده در وبسایت رسمی اش، تا کنون هنوز اقدامی برای چاپ این آثار نشده‌است. بعد از اتمام مقطع تحصیلی دبیرستان در رشته ریاضی و فیزیک در سال ۱۳۶۹، پارسا پیروزفر تحصیلات خود را در رشته نقاشی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد، منزلی که اولین تجربه‌های بازیگری تئاتر خود را نیز از صحنه نمایش آنجا آغاز نمود. از دغدغه‌های او همچنین همواره صدا بوده‌است و زمانی را نیز از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵ به صداپیشگی پرداخته‌است. اولین حضور او در سینما در سال ۱۳۷۳ در نقشی کوتاه (شیخ سالک) در فیلم پری به کارگردانی داریوش مهرجویی بود. همان سال، همزمان به تحصیل در رشته نقاشی، متد استانیسلاوسکی را نزد مهین اسکویی، کارگردان و مدرس تئاتر و مترجم آثار نمایشی آموخت؛ و در سال ۱۳۷۴ مشغول به آموختن بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سمندریان نزد حمید سمندریان شد. اولین حضور رسمی اش در تئاتر در مقام بازیگر در سال ۱۳۷۴ در نقش ماریوس در نمایش بینوایان اثر ویکتور هوگو به کارگردانی بهروز غریب پور بود. او در سال ۱۳۷۶ با اتمام رشته نقاشی در مقطع لیسانس از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. همان سال با بازی در نقش هیکارو در نمایش بانو آئویی اثر یوکیو میشیما به کارگردانی بهرام بیضایی دومین حضور رسمی اش در تئاتر در مقام بازیگر رقم خورد. پیروزفر نمایشنامه هنر اثر یاسمینا رضا را در سال ۱۳۸۰ کارگردانی کرد و به روی صحنه برد. هنر اولین کارگردانی او بود. در سال‌های ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ به تدریس بازیگری در مؤسسه فرهنگی و هنری کارنامه و همچنین تدریس کلاس‌های فوق‌العاده بازیگری در دانشگاه علامه طباطبایی پرداخت. او همچنین در سال‌های ۱۳۸۶، ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ در مدرسه فیلمسازی و پژوهش‌های سینمایی هیلاج به تدریس بازیگری پرداخته‌است. از دیگر فعالیت‌های هنری وی پس از اتمام مقطع تحصیلی دبیرستان که در مقاطع زمانی متفاوتی به آنها پرداخته‌است می‌توان از فعالیت در زمینه طراحی گرافیک، ساختن تیزر و مجسمه‌سازی نام برد. در حال حاضر نیز او همزمان با پرداختن به بازیگری سینما، بازیگری و کارگردانی تئاتر، در مقاطع زمانی متفاوتی به نقاشی، ترجمه آثار نمایشی اش و همچنین طراحی صحنه و لباس بعضی از این آثار نمایشی نیز می‌پردازد.

پیروزفر در مقام بازیگر و کارگردان، نمایش‌های گلن گری گلن راس اثر دیوید ممت به ترجمه امید روشن ضمیر را در سال ۱۳۹۰، نمایش نامه خوانی خدای کشتار اثر یاسمینا رضا را در سال ۱۳۹۱، نمایش سنگ‌ها در جیب‌هایش اثر مری جونز به ترجمه خود را در سال ۱۳۹۲، نمایش بر پهنه دریا اثر اسلاومیر مروژک را در سال ۱۳۹۳، نمایش ماتریوشکا به نویسندگی، کارگردانی و بازیگری خود را در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶، نمایش یک روز تابستانی اثر اسلاومیر مروژک به ترجمه خود و سپیده خسروجاه را در سال ۱۳۹۷ و نمایش ملاقات به ترجمه و کارگردانی خود را زمستان ۱۳۹۷ و بهار ۱۳۹۸ به روی صحنه برده‌است.

”	یادداشتی از ژان کلود کریر، فیلمنامه‌نویس و بازیگر فرانسوی دربارهٔ نمایش سنگ‌ها در جیب هایش «رضا بهبودی، پارسا پیروز فر، دو بازیگر، تمام یک دنیا. آن‌ها چابک و برانگیخته - بر اساس یک نمایش ایرلندی «سنگ‌ها در جیب‌هایش» -، به ده‌ها شخصیت جان می‌بخشند. لازم نمی‌دانند همه‌چیز را نشان دهند: برایشان کافیست تا القا کنند، تداعی کنند و تماشاچیان، بلافاصله، داخل بازی می‌شوند، همه‌چیز را می‌بینند، همه‌چیز را می‌شنوند، همه‌چیز را تصور می‌کنند. ظرافت، طنز، احساسات، این‌جا هیچ چیز تحمیلی نیست. همه‌چیز قابل تقسیم است. این یعنی تئاتر، تئاتر واقعی.»	“
—ژان کلود کریر فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر فرانسوی، سردبیر مجله فمی، ۱۴ آبانماه ۱۳۹۲، منبع: سوره سینما

ماتریوشکا (نمایش‌نامه)

در سال ۱۳۹۴ پارسا پیروزفر نمایش ۸ اپیزودی ماتریوشکا را که خود بر اساس داستان‌های کوتاه آنتون چخوف ترجمه و نوشته بود به صورت نمایش‌های کوتاه، مرتبط و به هم پیوند خورده به صورت تک نفره (وان من شو) به اجرا درآورد. ماتریوشکا پنجمین کارگردانی او بود. کمدی درام‌هایی چند پرسوناژی که روی صحنه به صورت مونودرام به اجرا درمی‌آمدند. از نقاط قوت بازیگری پارسا پیروزفر می‌توان به سولو پرفرمنس اشاره کرد. دانش عمیق او در اجرای تک نفره و همچنین متد استانیسلاوسکی به او این قدرت شگفت را می‌دهد که کاملاً و همزمان چندین نقش را زیست کند و همه آن‌ها را به تنهایی به اجرا بگذارد. پیروزفر در اثر نمایشی ماتریوشکا خود به تنهایی ایفاگر بیش از ۳۰ نقش بود. او قبل تر نیز در سال ۱۳۹۲ در نمایش سنگ‌ها در جیب هایش بالغ بر ۱۰ نقش را، در کنار رضا بهبودی، خود به تنهایی اجرا کرده بود. طراحی مینیمالیستی صحنه ماتریوشکا با یک صندلی، یک میز و یک چراغ رومیزی آنتیک روسی و طراحی لباس این اثر نیز ایده خود او بود.

ماتریوشکا به مدت دو سال در شهرهای مختلف آمریکا و کانادا نظیر لس آنجلس، سن دیگو، برکلی، مونترآل و ونکوور اجرا شد و مورد استقبال کم‌نظیر تماشاچیان قرار گرفت؛ و پس از پشت سر گذاشتن اجراهای متعددی به دلیل استقبال کم‌نظیر تماشاگران در ایران در شهر تهران، سرانجام در زمستان ۱۳۹۶ به پایان رسید. پارسا پیروزفر برای بازی در نمایش ماتریوشکا موفق به دریافت تندیس زرین بهترین بازیگر مرد در بخش بین‌الملل در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر در سال ۱۳۹۵ شد.

”	قسمتی از گفتگوی رضا بهبودی دربارهٔ روند پیشرفت پارسا پیروزفر در تئاتر «اولین بار که پارسا نمایش «هنر» را اجرا کرد (که البته تنها کاری است که من موفق به دیدنش نشدم و فیلم اجرا را دیدم) نشان داد که تنها با یک بازیگر مواجه نیستیم. او به متن و به هدایت بازیگران و کار خلاقانه کارگردانی حساس است و به داده‌های سطحی که در خیلی از تئاترها مرسوم است، بسنده نمی‌کند.» بهبودی ادامه می‌دهد: «این روند وسواس گونه در کارهای بعدی او ادامه یافت؛ به عنوان مثال ضرورت توجه به متن و کلمات، او را به گسترش یادگیری زبان کشاند تا به ترجمه دوباره اثر اقدام کند. در نمایش «سنگ‌ها در جیب‌هایش» این اتفاق به صورت کامل رخ داد و با وجود ترجمه خوبی که از این متن در بازار یافت می‌شد، او تصمیم گرفت نگاهی به متن اصلی مری جونز داشته باشد و با احترام به مترجم اثر توانست از نگاه یک بازیگر به متن نگاه کند و با حساسیتی ویژه به روایت فضای ایرلندی پرداخت. این حساسیت در زمینه هدایت بازیگر هم وجود داشت.»	“
—رضا بهبودی، ۰۳/ مهر/۱۳۹۵–۱۱:۵۴، کد خبر: ۶۴۱۶۴، خبرآنلاین

”	رضا بهبودی دربارهٔ حساسیت پارسا پیروزفر به متن و اقدام به ترجمه آثار نمایشی می‌گوید: «با همه احترامی که به مترجمین قبلی وجود دارد، حساسیت ایشان ایجاب می‌کند که سراغ متن اصلی برود تا هم بعضی ابهامات برطرف شود و هم به زبان اجرایی‌تر منجر شود؛ مثلاً در مورد «گلن گری گلن راس» نکته‌ای که در ترجمه موجود نبود، خودکشی «شلی لوین» بود! همین نکته به ظاهر ساده که علت حذف یا سانسور آن را نفهمیدیم، در شخصیت‌پردازی بسیار مؤثر است. این نکته را اضافه کنم که ایشان اخیراً نام خود را به‌عنوان مترجم می‌آورند، درحالی‌که از سال‌های گذشته به متن اصلی رجوع می‌کردند تا به متنی درست‌تر برسند.»	“
—رضا بهبودی، (وسواس‌های یک بازیگر-کارگردان) ۲۶/فروردین/۱۳۹۸، کد خبر: ۵۲۴۳۱، همشهری

کارنامه بازیگری

فیلم‌های سینمایی

سال	عنوان	نقش	کارگردان	توضیحات
۱۳۹۸	مجبوریم		رضا درمیشیان
۱۳۹۸	بی‌حسی موضعی	شاهرخ	حسین مهکام
۱۳۹۴	شکاف	فرهاد	کیارش اسدی‌زاده
۱۳۹۳	نزدیکتر	احسان	مصطفی احمدی
۱۳۹۲	زندگی جای دیگریست	علی	منوچهر هادی
۱۳۸۹	اینجا بدون من	رضا	بهرام توکلی
۱۳۸۹	اسب حیوان نجیبی است	برزو	عبدالرضا کاهانی
۱۳۸۸	شبانه روز	فرخ	کیوان علیمحمدی، امید بنکدار
۱۳۸۳	نقاب	نیما	کاظم راست گفتار
۱۳۸۳	زن زیادی	رحیم	تهمینه میلانی
۱۳۸۲	مهمان مامان	یوسف	داریوش مهرجویی	برنده تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از هشتمین جشن خانه سینما برای بازی در فیلم مهمان مامان (۱۳۸۳) کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در فیلم مهمان مامان از بیست و دومین جشنواره فیلم فجر (۱۳۸۲)
۱۳۸۲	اشک سرما	کاوه کیانی	عزیزالله حمیدنژاد	برنده جایزه بهترین بازیگر خارجی مرد از دید مخاطبان از پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم 'خروس زرین و صد گل' کشور چین برای بازی در فیلم اشک سرما (۱۳۸۵) برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم‌های آسیایی دهلی نو (۱۳۸۴) نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مرد از هشتمین جشن خانه سینما (۱۳۸۳)
۱۳۸۱	وقت چیدن گردوها	لطیف کاشانی	ایرج امامی	به نمایش در نیامده. پس از گذر ۱۶ سال از ساخت این فیلم سرانجام در زمستان سال ۱۳۹۷ در شبکه نمایش خانگی به اجرا درآمد.
۱۳۸۱	عروس خوشقدم	اینجانب	کاظم راست گفتار
۱۳۷۹	دختری بنام تندر	رَعْد	حمیدرضا آشتیانی پور
۱۳۷۸	اعتراض	قاسم	مسعود کیمیایی	نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشن خانه سینما (۱۳۷۹)
۱۳۷۸	دختران انتظار	سعید مسرور	رحمان رضایی
۱۳۷۷	شیدا	فرهاد هرندی	کمال تبریزی	نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر مرد از جشن خانه سینما (۱۳۷۹)
۱۳۷۶	مرسدس	یحیی	مسعود کیمیایی
۱۳۷۴	ضیافت	عَبِد	مسعود کیمیایی
۱۳۷۲	پری	مرد زاهد	داریوش مهرجویی	زاهدی در تخیلات پری و در کتابی که پری در فیلم می خواند.
۱۳۷۱	مجسمه	دانشجو	ابراهیم وحید زاده

فیلم کوتاه

سال	عنوان	نقش	کارگردان	توضیحات
۱۳۸۳	دیروقت		اصغر نعیمی	به نمایش در نیامده

مجموعه تلویزیونی

سال	عنوان	نقش	کارگردان	توضیحات
۱۳۸۳–۱۳۸۸	در چشم باد	بیژن ایرانی	مسعود جعفری جوزانی	برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از دید مخاطبان از شبکه جهانی جام جم برای بازی در سریال در چشم باد (۱۳۸۹)
۱۳۸۰	سفر سبز	دنیل وِسْتبِرگ	محمدحسین لطیفی
۱۳۷۷–۱۳۷۶	در قلب من	رضا	حمید لبخنده
۱۳۷۳–۱۳۷۴	در پناه تو	پارسا	حمید لبخنده

تئاتر

سال	عنوان	نقش	نویسنده	مترجم	کارگردان	توضیحات
۱۳۹۷–۱۳۹۸	ملاقات	معلم مدرسه	فریدریش دورنمات	پارسا پیروزفر	پارسا پیروزفر
۱۳۹۷	بینوایان	ژان والژان	ویکتور هوگو		حسین پارسایی	(نمایش موزیکال)
۱۳۹۷	یک روز تابستانی	موف	اسلاومیر مروژک	پارسا پیروزفر، سپیده خسروجاه	پارسا پیروزفر
۱۳۹۴–۱۳۹۶	ماتریوشکا	همه نقش‌ها	پارسا پیروزفر (براساس ۸ داستان کوتاه آنتون چخوف)	پارسا پیروزفر	پارسا پیروزفر	نمایشنامه ماتریوشکا بیش از ۳۰ نقش دارد که پارسا پیروزفر خود به تنهایی ایفاگر نقش تمام شخصیت‌ها در طول اجرای این اثر نمایشی بود. برنده تندیس زرین بهترین بازیگر مرد در بخش بین‌الملل برای بازی در تئاتر ماتریوشکا در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر (۱۳۹۵)
۱۳۹۳	بر پهنه دریا	دوک	اسلاومیر مروژک	پارسا پیروزفر	پارسا پیروزفر
۱۳۹۲	سنگ‌ها در جیب‌هایش	در ۱۰ نقش	مری جونز	پارسا پیروزفر	پارسا پیروزفر
۱۳۹۱	خدای کشتار	آلن رَلی	یاسمینا رضا		پارسا پیروزفر	نمایشنامه خوانی
۱۳۹۰	گلن گری گلن راس	ریکی روما	دیوید ممت	امید روشن ضمیر	پارسا پیروزفر
۱۳۸۰	هنر	مارک	یاسمینا رضا	بهمن کیارستمی	پارسا پیروزفر
۱۳۷۷	بانو آئویی	هیکارو	یوکیو میشیما	بهرام بیضایی	بهرام بیضایی
۱۳۷۴–۱۳۷۶	بینوایان	ماریوس	ویکتور هوگو	بهروز غریب پور	بهروز غریب پور

جوایز

• برنده تندیس زرین بهترین بازیگر مرد در بخش بین‌الملل برای بازی در تئاتر ماتریوشکا در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر /۱۳۹۵
• برنده تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد درام تلویزیونی از دوازدهمین جشن دنیای تصویر (حافظ) برای بازی در سریال در چشم باد / ۱۳۸۹
• برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از دید مخاطبان از شبکه جهانی جام جم برای بازی در سریال در چشم باد / ۱۳۸۹
• برنده جایزه بهترین بازیگر خارجی مرد از دید مخاطبان از پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم 'خروس زرین و صد گل' کشور چین برای بازی در فیلم اشک سرما / ۱۳۸۵
• برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم‌های آسیایی دهلی نو برای بازی در فیلم اشک سرما / ۱۳۸۴
• برنده تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از هشتمین جشن خانه سینما برای بازی در فیلم مهمان مامان / ۱۳۸۳
• نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مرد از هشتمین جشن خانه سینما برای بازی در فیلم اشک سرما / ۱۳۸۳
• کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از بیست و دومین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم مهمان مامان / ۱۳۸۲
• نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشن خانه سینما برای بازی در فیلم اعتراض / ۱۳۷۹
• نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشن خانه سینما برای بازی در فیلم شیدا / ۱۳۷۹

داوری‌ها

• خانه تئاتر ایران ۱۳۸۹–۱۳۹۰
• چهاردهمین جشن خانه سینما ۱۳۸۹
• دهمین جشن خانه سینما ۱۳۸۰
• نهمین جشن خانه سینما ۱۳۷۹

عضویت در انجمن

• عضو مؤسس در انجمن بازیگران تئاتر ایران
• عضویت در خانه سینما
• عضویت در انجمن بازیگران سینمای ایران
• عضویت در انجمن بازیگران تئاتر ایران
• عضویت در خانه تئاتر

تدریس بازیگری

• کلاس و کارگاه مستقل بازیگری
• تدریس بازیگری در مدرسه فیلمسازی و پژوهش‌های سینمایی هیلاج / ۱۳۸۶، ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰
• کلاس‌های فوق‌العاده بازیگری در دانشگاه علامه طباطبایی / ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵
• تدریس بازیگری در مؤسسه فرهنگی و هنری کارنامه / ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵