پارتنون
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
| پارتنون | |
|---|---|
| Παρθενώνας | |
 The Parthenon | |
| اطلاعات کلی | |
| نوع | پرستشگاه |
| سبک معماری | معماری کلاسیک |
| موقعیت | آتن، Greece |
| شروع ساخت و ساز | 447 BC |
| کامل‌شده | 432 BC |
| ویران‌شده | Partially on 2۶ سپتامبر ۱۶۸۷ |
| ارتفاع | ۱۳٫۷۲ متر (۴۵٫۰ فوت) |
| اندازهها | |
| سایر اندازهها | درون‌خانه: ۲۹٫۸ در ۱۹٫۲ متر (۹۸ در ۶۳ فوت) |
| جزئیات فنی | |
| اندازه | ۶۹٫۵ در ۳۰٫۹ متر (۲۲۸ در ۱۰۱ فوت) |
| طراحی و ساخت | |
| معمار | Iktinos, Callicrates |
| سایر طراحان | فیدیاس |
مختصات: ۳۷°۵۸′۱۳″شمالی ۲۳°۴۳′۲۱″شرقی / ۳۷٫۹۷۰۲۵°شمالی ۲۳٫۷۲۲۴۷°شرقی
پارتنون (به یونانی: Παρθενώνας) نیایشگاهی باستانی در آکروپولیس آتن است که پریکلس آن را ۲۵۰۰ سال پیش بنا کرد.
معبد پارتنون در بلندترین نقطه آکروپولیس به آتنا وقف شده‌است. واژه پارتنون از پارتنوس یونانی به معنی باکره می‌آید. آتنا، گاه آتنای پارتنوس نیز اطلاق می‌شود. پارتنون که هنوز پابرجاست بین ۴۷۷ تا ۴۳۲ پیش از میلاد ساخته شد و مجسمه‌هایش را فیدیاس طراحی کرده‌است.[۱]
این معبد، جایگزین نیایشگاه قدیمی‌تری شد که به نابودی رفته بود. ساخت معبد جدید در سال ۴۴۷ پیش از میلاد آغاز شد و تا سال ۴۳۲ پیش از میلاد به درازا کشید. این پرستشگاه ویژه خدای آتنا می‌باشد.
۱۶۸۷ هنگامیکه در حدود ۲۰۰۰ سال از ساخت آن می‌گذشت یک گلوله توپ بی هدف به داخل پارتنون اصابت کرده و باعث می‌شود که مقداری از سقف آن فرو ریخته و آسیبهای جدی به ستونهای آن وارد آید. در ۱۸۸۰هم بدون موافقت یونان سنگ مرمرهای بسیار پرارزش آکروپولیس به موزه لندن انتقال داده شدند و چندی بعد به واسطه آلودگی هوا دچار فرسایش و خرابی شدند.
از نظر معماری، پارتنون به سبک دورستونی ساخته شده‌است.
پارتنون پرستشگاه یکی از الهه‌های یونان به نام آتناست (الهه عقل و خرد و جنگ) که در قرن ۵ قبل از میلاد توسط مردم آتن ساخته شده این معبد مهمترین بنای باقی‌مانده از یونان باستان است و غالباً به عنوان اوجی در پیشرفت دوره معماری دوریک شناخته می‌شود. مجسمه‌هایی که در تزیین این بنا استفاده شده‌است یکی از مهمترین بخشهای هنر یونانی است و سمبلی از یونان باستان و دموکراسی آتنی است و یکی از بزرگترین مقبره‌های فرهنگی دنیاست. معمارانی چون «کایمراتیس» و «ایکتینوس» در ساختمان آن نقش اصلی را داشت‌اند و در فاصلهٔ سال‌های ۴۳۲ و ۴۴۸ پیش از میلاد ساخته شده‌است. بنا دور ستونی است در ایوان جنوبی معبد پارتنون برخلاف پرستشگاه‌های دیگری به جای ۶ ستون از ۸ ستون (سبک ۸ ستونی) و برای طول آن ۱۷ ستون در نظر گرفته شده‌است. طول و عرض آن ۳۱×۷۰ متر و ارتفاع آن ۱۳/۷۲ متر که ارتفاع هر ستون ۱۰/۴۳ متر است؛ و در این بنا دو شیوهٔ دوریک و ایونیک تلفیق شده‌اند و در ایجاد نقوش در چهار گوشی‌های تزینی و سنتوریهای معبد نهایت دقت را به کار برده‌اند.
نسبت طلائی[ویرایش]
- یونانیان باستان در طراحی پارتنون، نسبت طلایی را عمداً رعایت نکرده‌اند.[۲][۳] ساخت این معبد در ۴۳۸ پیش از میلاد، یعنی یک قرن پیش از نخستین اشارهٔ ثبت شده با این نسبت توسط اقلیدس، به پایان رسیده‌است.
تندیس‌های بجای‌مانده[ویرایش]
بسیاری از تندیس‌های بجای‌مانده از معبد پارتنون در موزه بریتانیا و موزه آکروپولیس نگهداری می‌شوند.[۴]
بسیاری از مجسمه‌های پارتنون را لرد الگین، سفیر بریتانیا در دربار عثمانی به انگلستان انتقال داد. مجسمه‌ها را در هنگام دیدار از این دیده و اجازه انتقال آنها را به انگلستان گرفته بود و اکنون در موزه بریتانیا موجودند.[۱]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- Wikipedia contributors, "Parthenon," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Parthenon&oldid=114829577 (accessed March ۱۴، ۲۰۰۷).
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پارتنون موجود است. |
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ پیرسون، آنی. تاریخ فرهنگ و تمدن یونان. مترجم: محمد صادق شریعتی. تهران انتشارات سبزان. ۱۳۸۹. ص۲۷.
- ↑ Jesse Galef (August 29, 2011). "Lies and Debunked Legends about the Golden Ratio". Archived from the original on ۲۰۱۳–۰۴–۳۰. Retrieved April 10, 2013. Check date values in:
|archive-date=(help) - ↑ "Two other beliefs about [the golden ratio] are often mentioned in magazines and books: that the ancient Greeks believed it was the proportion of the rectangle the eye finds most pleasing and that they accordingly incorporated the rectangle in many of their buildings, including the famous Parthenon. These two equally persistent beliefs are likewise assuredly false and, in any case, are completely without any evidence." Devlin, Keith (۲۰۰۸). The Unfinished Game: Pascal, Fermat, and the Seventeenth-Century Letter that Made the World Modern. Basic Books. p. ۳۵. Check date values in:
|date=(help) - ↑ اعتراض یونان به امانت‌دادن مجسمه الگین از سوی بریتانیا به روسیه، بی‌بی‌سی فارسی
