پرش به محتوا

پاراسلسوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پاراسلسوس
پرتره‌ای از پاراسلسوس، اثر کوئنتین ماتسیس
نام هنگام تولدفیلیپ فون هوهنهایم
زادهٔ۱۱ نوامبر ۱۴۹۳ یا
۱۷ دسامبر ۱۴۹۳
اگ، آین‌سیدن، کنفدراسیون سوئیس قدیم
درگذشت۲۴ سپتامبر ۱۵۴۱ (۴۷ سال)
ملیتسوئیس، آلمان
دیگر نام‌هاتئوفراستوس فن هوهنهایم؛ فیلیپوس آورلوس؛ بومباستوس
دورهفلسفه عصر نوزائی
حیطهفلسفه غرب
مکتبانسان‌گرایی نوزائی
علایق اصلی
کیمیاگری
فیزیولوژی
نجوم
علوم
علم غیب
ایده‌های چشمگیر
هوا، پدر آرخهٔ سم‌شناسی است

پاراسلسوس (به انگلیسی: Paracelsus)، (زاده شده با نام: تئوفراستوس فیلیپوس آورلوس بومباستوس فون هوهنهایم،Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim)، (زادهٔ ۱۱ دسامبر یا ۱۷ نوامبر ۱۴۹۳ در آین‌سیدن، سوئیس - درگذشتهٔ ۲۴ سپتامبر ۱۵۴۱ در سالزبورگ، اتریشپزشک و کیمیاگر و گیاه‌شناس و ستاره‌شناس سوئیسی-آلمانی در دوران رنسانس بود.

پاراسلسوس به معنی فرا سلسوس می‌باشد. سلسوس نام یک طبیب برجستهٔ رومی بوده که پاراسلسوس خود را از او برتر می‌دانست.

او کتابی با نام بیماری معدنچی‌ها و دیگر امراض آنها نوشت که آن را می‌توان نخستین نمونهٔ شاخه‌ای از دانش پزشکی دانست که بعدها با نام طب کار شناخته شد.[۱] همچنین نشان داد که بیماری کارگران معادن بر اثر استشمام بخارهای سنگ فلزاتی است که با آنها سروکار دارند و نه (بر اساس عقیده رایج) ارواحی که در کوه‌ها پنهان شده‌اند.

وی نخستین کسی بود که علائم بیماری سفلیس را درست تشریح کرد. نیز روش درمانی او نشان می‌دهد که از نوعی شیوه هومئوپاتی برای درمان استفاده می‌کرده است و او را می‌توان از پیشروان در این زمینه دانست. او کسی بود که اولین بار نام zincum را بر روی فلز روی نهاد که تا امروز در زبان‌های اروپایی بکار می‌رود. پاراسلسوس به مسائل ماورالطبیعی و ارتباط با ارواح علاقه داشته است. مطالعه زندگی وی نشان می‌دهد که با مسائل عرفانی و متافیزیک مرتبط بوده تا حدی که برخی وی را پدیدآورندهٔ اصلی فرقه روزی کروسیان (انجمن صلیب و گل رز) می‌دانند.

مخالفت با پزشکان دانشگاهی

[ویرایش]

پاراسلسوس تأکید داشت که علم شفا در دست طبیبان و روحانیان دانشگاه‌رفته نیست.[۲] کارهای او تهدید آشکاری برای موقعیت اجتماعی و اقتصادی عالمان و عاملان طب رسمی بود. در سال ۱۵۲۶ از او دعوت شد تا استاد پزشکی دانشگاه بازل شود. او از این کرسی برای حملاتی شدید به طب دانشگاهی استفاده کرد تا جایی‌که در سال ۱۵۲۷، در اقدامی نمایشی برای تحقیر مراجع طب قدیم، نسخه‌ای از کتاب قانون ابن‌سینا را که از متون درسی طب جالینوس بود در برابر دیدگان همگان به آتش افکند. مدت زمان تدریس او در دانشگاه پزشکی طولی نکشید و او پس از آن تا پایان زندگی‌اش، طبیب فقیر دوره‌گردی شد که افکار مخالفش را همه جا جار می‌زد.[۳] او نوشته‌های جالینوس را نیز آتش زد.[۴]

یکی از مواردی که پاراسلسوس را از جامعه پزشکی طرد کرد این بود که او اصرار داشت که «جراح نمی‌شود که طبیب نباشد»، حال آنکه در دوران او پزشکان به جراحی به چشم حقارت می‌نگریستند.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. کلیفورد کانر، تاریخ علم مردم، برگردان حسن افشار، صفحات ۳۱۰ و ۳۱۱.
  2. کلیفورد کانر، تاریخ علم مردم، برگردان حسن افشار، صفحهٔ ۳۰۸.
  3. کلیفورد کانر، تاریخ علم مردم، برگردان حسن افشار، صفحهٔ ۳۰۹.
  4. مهندس مهدی یداللهی. «علوم». کتاب اطلاعات عمومی سخن.
  5. کلیفورد کانر، تاریخ علم مردم، برگردان حسن افشار، صفحهٔ ۳۱۳.