چادائه
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| چادائه | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| فرمانروا ۷ گوگوریو | |||||
| سلطنت | ۱۴۶ - ۱۶۵ میلادی | ||||
| تاج‌گذاری | ۱۴۶ میلادی | ||||
| پیشین | تائجو | ||||
| جانشین | سیندائه | ||||
| زاده | سوسئونگ ۱۲۱ میلادی | ||||
| درگذشته | ۱۶۵ میلادی | ||||
| آرامگاه | ماسئون گو | ||||
| فرزند(ان) | چو آن | ||||
| |||||
| دودمان | گوگوریو | ||||
| پدر | گو جائه‌سا | ||||
| پیشه | پادشاه | ||||
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|
چادائه (هانگول: 차대 با زادنام سوسئونگ هانگول: 수성)(زاده: ۱۲۱ - ۱۶۵ میلادی)، هفتمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.
پادشاه چادائه قبل از بر تخت نشستن درزمان حکومت برادرش یعنی تائجو به عنوان ژنرال معروف به گوگوریو خدمت می‌کرد شاه تائجو همیشه برای کشورگشایی هایش از چادائه کمک می‌گرفت و همواره چادائه به عنوان ژنرال گوگوریو به میدان جنگ میرفت و پیروزی بزرگی کسب می‌کرد به عنوان بزرگترین دستاورد چادائه قبل از برتخت نشستن شکست دادن امپراتوری هان در سال ۱۲۱ میلادی بود در این جنگ چادائه موفق شد شکست سنگینی بر امپراتوری هان وارد کند و حدود بیشماری مرد و زن را اسیر کند سال ۱۲۱ میلادی را به عنوان سال ادامه پادشاهی تائجو می‌دادند اما برخی تاریخ دانان عقیده دارند در این سال تائجو تاج و تخت را به چادائه واگذار کرد و بعد درگذشت به عقیده تاریخ دانان چادائه حدود ۴۵ سال بر گوگوریو حکومت کرد (۱۲۱ تا ۱۶۵) اما به عقیده بعضی تاریخ دانان چادائه ۱۸ سال بر گوگوریو حکومت کرد (۱۴۶ تا ۱۶۵) به هر حال نظریه دوم یعنی ۱۸ سال حکومت مورد تایید است
هم چنین پادشاه چادائه طبق کتب تاریخی از جمله سامگوک ساگی فردی خشن و بی رحم شناخته شده اما از نظر ظاهری و بدنی فردی با ابهت عالی و فیزیک بدنی عالی توصیف شده است پادشاه چادائه بعد از به سلطنت رسیدن فتوحاتی انجام نداد و همش دوره ایی از ظلم و ستم و همچنین دوره آب و هوای بسیار بدی در گوگوریو به وجود آمده بود خشکسالی و زمستان و طوفان ها از جمله دوران آب و هوایی خشن در دوره پادشاه چادائه بود امروزه در اسطوره ها و فولکلور های چینی از شاه تائجو و برادرش شاه چادائه به عنوان افرادی ظالم و خونریز نشان داده می‌شوند که دائم با جامعه چینی دشمنی داشتند اما در اسطوره های کره ای از تائجو به عنوان فردی فاتح و محبوب یاد شده است
سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی[ویرایش]
بر اساس کتاب سامگوک ساگی، او جوانترین برادر پادشاه سابق، تائجو بزرگ بود. گفته شده، او شجاع و ظالم بوده‌است.
در طول حکومت برادرش، چادائه به‌طور موفقیت‌آمیزی حمله سلسله هان چین را دفع کرد و در دربار گوگوریو، صاحب قدرت شد. او سرانجام پس از حذف مخالفان خود، شامل "یو بو" و "گو بوک-جانگ"، تاج و تخت را از تائجو، که احتمالاً مجبور به کناره‌گیری شده بود، دریافت کرد.
حکومت[ویرایش]
چادائه، حتی پس از رسیدن به حکومت به تثبیت قدرت خود ادامه داد. در سومین سال حکومتش، به دستور او دو پسر تائجو کشته شدند. او یکی از برادرانش را مجبور به خودکشی کرد و جوانترین برادرش، بائکگو(پادشاه سیندائه)، را اذیت و آزار می‌کرد.
بر اساس کتاب سامگوک ساگی، پیروی چندین حادثه طبیعی و ناآرامی عمومی، او توسط وزیرش "میئونگنیم داپ-بو" کشته شد. مطابق سامگوک یوسا، فرمانروای بعدی، پادشاه سیندائه، تائجو و چادائه را به قتل رساند.
چادائه در سال ۱۶۵ به دلیل بیماری از دنیا رفت.
پانویس[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Chadae of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ اسفند ۱۳۸۷.