ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۲/۵۶
قاسم حاجی‌زاده (زادهٔ ۱۲ فروردین ۱۳۲۶ در لاهیجان، ایران) نقاش ایرانی مقیم فرانسه است. حاجی‌زاده در لنگرود بزرگ شد و در هنرستان هنرهای تجسمی تهران تحصیل کرد. او از پیشگامان هنر مردمی در ایران است. او که به توصیهٔ اردشیر محصص به نقاشی فیگوراتیو روی آورده بود، در اواخر دههٔ ۱۳۴۰ شروع به برگزاری نمایشگاه‌های نقاشی در تهران کرد. مهمترین آثار او نقاشی از روی عکس‌های دوران قاجار بود. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷، مهمترین موضوع نقاشی‌های او نهضت جنگل و میرزا کوچک خان جنگلی بودند. او در سال ۱۳۶۵ به فرانسه مهاجرت کرد و از آن زمان در آنجا به فروش آثارش و آموزش نقاشی می‌پردازد. بیشتر کارهای حاجی‌زاده بر پایهٔ استفاده از رنگ روغن، گواش و اکریلیک است. او در اغلب آثارش با مهارت در طراحی چهره‌ها، با نگاهی مردم‌نگارانه فضاهای نوستالژیک دیروز را در ذهن مخاطب بازسازی می‌کند و در دستهٔ دیگری از آثارش که به انتزاع گرایش بیشتری دارد، رویکردهای مفهومی و معناگرایانه را دنبال می‌کند. حاجی‌زاده در سال‌هایی که در پاریس حضور داشته در نقاشی همچنان روند گذشته‌اش را ادامه می‌دهد و از عکس‌های قدیمی ایرانی مایه می‌گیرد و با کمک اغراق‌ها، دخل و تصرف یا تحریف‌هایی که در عکس می‌کند کار خود را پیش می‌برد. با این‌که حاجی‌زاده سال‌هاست در فرانسه زندگی می‌کند ولی در نقاشی او نشانی از این کشور و تأثیر آن دیده نمی‌شود. او خود بیشتر به نیویورک علاقه دارد تا فرانسه و ذهنش میان نیویورک و لیلاکوه، یعنی جایی که در آن بزرگ شده‌است می‌گردد. نقاشی‌های حاجی‌زاده در جامعهٔ هنری ایران جایی برای خود باز کرده‌است. در سال‌های ابتدایی فعالیت او منتقدان می‌گفتند او یکی از پیشگامان هنر مردمی در ایران است.