دلاله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دلاله (به عربی: خاطب) در زمان قدیم به زنانی گفته می‌شد که واسطه ازدواج بودند، یعنی برای مردان، زن و برای دختران شوهر پیدا می‌کردند.

فرهنگ فارسی معین[ویرایش]

(دَ لَ یا لِ) [ع . دلالة] (ص) زنی که برای مردان زن پیدا می‌کند.[۱]

نواده

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «معنی دلاله».

پیوند به بیرون[ویرایش]