سجادیه (دیر): تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۲۸°۴′۳۳٫۵۸″ شمالی ۵۱°۲۸′۵۵٫۱۹″ شرقی / ۲۸٫۰۷۵۹۹۴۴°شمالی ۵۱٫۴۸۱۹۹۷۲°شرقی / 28.0759944; 51.4819972
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Aabbasi12 (بحث | مشارکت‌ها)
Aabbasi12 (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴۳: خط ۴۳:
این روستا در [[دهستان بردخون]] قرار دارد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ آمار رسمی جمعيت روستا ۱۸۶نفر (۳۶خانوار) می‌باشد.
این روستا در [[دهستان بردخون]] قرار دارد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ آمار رسمی جمعيت روستا ۱۸۶نفر (۳۶خانوار) می‌باشد.
جای تفریجگاه سجادیه همون پارک جنگلی است. که بالای روستا قسمت شرق واقع است.
جای تفریجگاه سجادیه همون پارک جنگلی است. که بالای روستا قسمت شرق واقع است.
==زیارتگاه روستا==
==زیارتگاهروستا==
بی بی بانون هست که متاسفانه آنقدر مورد بی احترامی واقع شده که کسی حتی جای سراغ نداره دراین روستا وجود داره
بی بی بانو هست که متاسفانه آنقدر مورد بی احترامی واقع شده که فقط درحد نام باقی مانده


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۰ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۲۰:۳۸


سجادیه
راه‌پاركجنگلی‌احشامكهنه
راه‌پاركجنگلی‌احشامكهنه
راه‌پاركجنگلی‌احشامكهنه
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانبوشهر
شهرستاندیر
بخشبخش بردخون
دهستانبردخون
نام محلیاشوم كوهنه
نام‌های دیگراحشام کهنه
مردم
جمعیت۱۸۶نفر

احشام كهنه یا سجادیه، روستایی است از توابع بخش بردخون در شهرستان دیر استان بوشهر ایران.

این روستا در حقیقت تا بیش از یک قرن پیش محل سکونت اولیه مردم بردخون فعلی بوده است. که سپس از آنجا به محل کنونی شهر بردخون نقل مکان می‌کنند و این روستا را که همان بردخون اولیه بوده است به عنوان آبادی قدیمی -احشام کهنه- و در مقابل بردخون فعلی را -بردخون نو- نامیدند. علت نام گرفتن بردخون هم به اقلیم همین روستا برمی‌گردد که در کنار خنی واقع شده و در حقیقت این روستا بردخون اولیه یا (بردخنی) بوده است.

این روستا اخیراً به «سجادیه» تغییر نام یافته است.

جمعیت

این روستا در دهستان بردخون قرار دارد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ آمار رسمی جمعيت روستا ۱۸۶نفر (۳۶خانوار) می‌باشد. جای تفریجگاه سجادیه همون پارک جنگلی است. که بالای روستا قسمت شرق واقع است.

زیارتگاه روستا

بی بی بانو هست که متاسفانه آنقدر مورد بی احترامی واقع شده که فقط درحد نام باقی مانده

منابع

  • درگاه ملی آمار
  • به دریا پیوستگان، مجید عابدی، بوشهر: انتشارات شروع (۱۳۸۳)، صفحه ۱۵.