دیپلماسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Gnosis (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Gnosis (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴: خط ۴:


== اصول و رویه دیپلماتیک==
== اصول و رویه دیپلماتیک==
[[پرونده:British Embassy Storming 14.jpg|thumb|حمله عده‌ای بسیجی [[حمله به سفارت بریتانیا در تهران|به سفارت بریتانیا در تهران]] و اشغال [[مناقشه باغ قلهک|باغ سفارت بریتانیا]] و به گروگان{{فم}}گیری ۶ دیپلمات بریتانیایی، در تاریخ [[۸ آذر]] [[۱۳۹۰]] خورشیدی، منجر به محکومیت جهانی و واکنش‌های بین‌المللی بر علیه دولت ایران شد.]]
[[پرونده:British Embassy Storming 08.jpg|thumb|حمله عده‌ای بسیجی [[حمله به سفارت بریتانیا در تهران|به سفارت بریتانیا در تهران]] و اشغال [[مناقشه باغ قلهک|باغ سفارت بریتانیا]] و به گروگان{{فم}}گیری ۶ دیپلمات بریتانیایی، در تاریخ [[۸ آذر]] [[۱۳۹۰]] خورشیدی، منجر به محکومیت جهانی و واکنش‌های بین‌المللی بر علیه دولت ایران شد.]]



بر اساس «ماده ۲۲»<ref>ماده ۲۲ کنوانسیون وین در سال [[۱۹۶۱ (میلادی)|۱۹۶۱]] میلادی، به تصویب رسید.</ref> [[کنوانسیون وین]]، اماکن دیپلماتیک و کنسولی و هیات‌های دیپلماتیک، دارای «مصونیت سیاسی» هستند و از این روی، پلیس و نیروهای امنیتی کشور میزبان نمی‌تواند وارد محدوده دیپلماتیک کشور دیگری شوند و نمایندگان یا کارگزاران دولت میزبان تنها با اجازه سفیر و در غیاب سفیر، رئیس هیات نمایندگی، حق ورود به این محدوده را دارند.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/world/2012/08/120821_l31_ecuador_embassy_uk_assange.shtml رئیس‌جمهوری اکوادور به بریتانیا در مورد جولین آسانژ هشدار داد]، بی‌بی‌سی فارسی</ref>
بر اساس «ماده ۲۲»<ref>ماده ۲۲ کنوانسیون وین در سال [[۱۹۶۱ (میلادی)|۱۹۶۱]] میلادی، به تصویب رسید.</ref> [[کنوانسیون وین]]، اماکن دیپلماتیک و کنسولی و هیات‌های دیپلماتیک، دارای «مصونیت سیاسی» هستند و از این روی، پلیس و نیروهای امنیتی کشور میزبان نمی‌تواند وارد محدوده دیپلماتیک کشور دیگری شوند و نمایندگان یا کارگزاران دولت میزبان تنها با اجازه سفیر و در غیاب سفیر، رئیس هیات نمایندگی، حق ورود به این محدوده را دارند.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/world/2012/08/120821_l31_ecuador_embassy_uk_assange.shtml رئیس‌جمهوری اکوادور به بریتانیا در مورد جولین آسانژ هشدار داد]، بی‌بی‌سی فارسی</ref>

نسخهٔ ‏۱۷ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۴۷

سازمان ملل متحد بزرگ‌ترین سازمان دیپلماتیک فراملی در جهان است.

دیپلماسی یا روابط دیپلماتیک به دانش ارتباط میان سیاست‌مداران و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود.[۱] به مقام‌های رسمی سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی یک کشور نزد کشور و یا سازمان بین‌المللی پذیرنده «دیپلمات» می‌گویند. در فرهنگ روابط دیپلماتیک، عالی‌ترین مقام سیاسی در نزد کشور میزبان را «سفیر» می‌نامند.

اصول و رویه دیپلماتیک

پرونده:British Embassy Storming 08.jpg
حمله عده‌ای بسیجی به سفارت بریتانیا در تهران و اشغال باغ سفارت بریتانیا و به گروگان‌گیری ۶ دیپلمات بریتانیایی، در تاریخ ۸ آذر ۱۳۹۰ خورشیدی، منجر به محکومیت جهانی و واکنش‌های بین‌المللی بر علیه دولت ایران شد.

بر اساس «ماده ۲۲»[۲] کنوانسیون وین، اماکن دیپلماتیک و کنسولی و هیات‌های دیپلماتیک، دارای «مصونیت سیاسی» هستند و از این روی، پلیس و نیروهای امنیتی کشور میزبان نمی‌تواند وارد محدوده دیپلماتیک کشور دیگری شوند و نمایندگان یا کارگزاران دولت میزبان تنها با اجازه سفیر و در غیاب سفیر، رئیس هیات نمایندگی، حق ورود به این محدوده را دارند.[۳]

بر اساس کنوانسیون وین و دیگر قوانین بین‌المللی، کشور میزبان، مسئول حفاظت از دیپلمات‌ها و نمایندگی‌های دیپلماتیک خارجی در کشورشان است.[۴]

مطابق رویه دیپلماتیک، بی‌پاسخ ماندن سفر مقام‌های رسمی یک کشور به کشور دیگر، به معنی کم‌اعتنایی و یا ابراز ناخرسندی نسبت به دولت مقابل است.[۵]

پانویس

  1. داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، نشر مروارید، چاپ هشتم، ۱۳۵۴
  2. ماده ۲۲ کنوانسیون وین در سال ۱۹۶۱ میلادی، به تصویب رسید.
  3. رئیس‌جمهوری اکوادور به بریتانیا در مورد جولین آسانژ هشدار داد، بی‌بی‌سی فارسی
  4. محکومیت جهانی حمله به سفارت بریتانیا در تهران، بی‌بی‌سی فارسی
  5. انتقاد کویت از ایران بر سر جزایر سه‌گانه در آستانه سفر احمدی‌نژاد، بی‌بی‌سی فارسی

الگو:Link FA