عباس میرزا ملک‌آرا: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۰:۱۷

عباس میرزا مُلک آرا (۶ آذر ۱۲۱۸ - ۲۵ فروردین ۱۲۷۶) شاهزاده قاجار و برادر ناتنی ناصرالدین شاه است.

پدرش محمدشاه او را به یاد پدر خود عباس میرزا، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، حاجی میرزا آقاسی نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز کرد و سنی بود و این دو مانع از ولیعهدی او می‏شد. محمدشاه عباس میرز را بیش از سایر فرزندانش دوست می‏داشت و به او لقب «نایب‏السلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه قرار داشت، چراکه شاه او را مدعی تاج و تخت می‏پنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در بغداد و استانبول به سر برد. در ۱۲۹۴ (قمری) با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او لقب مُلک‏آرا داد و حکومت زنجان را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به قفقاز گریخت و این بار با وساطت میرزا حسین مشیرالدوله در ۱۲۹۶ (قمری) به ایران بازگشت. او در سال ۱۳۱۴ (قمری) ‪‪‪‪‪‪‪‪ به جای محسن مشیرالدوله وزیر عدلیه شد و دوسال بعد در هنگام اسب سواری به دلیل سکته قلبی درگذشت.^[۱]

عباس میرزا زیر نظر رضاقلی هدایت تربیت یافته بود و سواد ادبی خوبی داشت. او کتابی در شرح حال خود نوشته است.

منابع

↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، «ملک آرا» در لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی‌شده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۰).

امانت، عباس (۱۳۸۴)، قبلهٔ عالم، تهران: کارنامه، شابک ISBN ۹۶۴-۴۳۱-۰۴۹-۷ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک)

[1] علی‌اکبر دهخدا و دیگران، «ملک آرا» در لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی‌شده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۰).

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:MolkAra.jpg|thumb|150px|left]]'''عباس میرزا مُلک آرا''' (۶ آذر ۱۲۱۸ - ۲۵ فروردین ۱۲۷۶) شاهزاده [[قاجار]] و برادر ناتنی [[ناصرالدین شاه]]
+[[پرونده:MolkAra.jpg|thumb|150px|left]]'''عباس میرزا مُلک آرا''' (۶ آذر [[۱۲۱۸]] - ۲۵ فروردین [[۱۲۷۶]]) شاهزاده [[قاجار]] و برادر ناتنی [[ناصرالدین شاه]] است.
-[[محمدشاه]] او را به یاد پدرش [[عباس میرزا]]، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، [[حاجی میرزا آقاسی]] نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچک تر بود و مادرش نیز [[کرد]] و [[سنی]] بود و این دو مانع از ولیعهدی او می‏شد. محمدشاه عباس میرز را بیش از سایر فرزندانش دوست می‏داشت و به او لقب «نایب‏السلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه بود، چراکه شاه او را مدعی تاج و تخت می‏پنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در [[بغداد]] و [[استانبول]] به سر برد. در ۱۲۹۴ هـ ق با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او مُلک‏آرا داد و حکومت [[زنجان]] را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به [[قفقاز]] گریخت و این بار با وساطت [[میرزا حسین خان سپهسالار|میرزا حسین مشیرالدوله]] در ۱۲۹۶ هـ ق به ایران بازگشت. او در سال ۱۳۱۴ هـ ق به جای [[محسن مشیرالدوله]] وزیر [[عدلیه]] شد و دوسال بعد در هنگام اسب سواری به دلیل [[سکته قلبی]] درگذشت.<ref>{{یادکرد-دهخدا|عنوان =ملک آرا | بازیابی =۲۲ اسفند ۱۳۹۰ }}</ref>
+پدرش [[محمدشاه]] او را به یاد پدر خود [[عباس میرزا]]، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، [[حاجی میرزا آقاسی]] نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز [[کرد]] و [[سنی]] بود و این دو مانع از ولیعهدی او می‏شد. محمدشاه عباس میرز را بیش از سایر فرزندانش دوست می‏داشت و به او لقب «نایب‏السلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه قرار داشت، چراکه شاه او را مدعی تاج و تخت می‏پنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در [[بغداد]] و [[استانبول]] به سر برد. در [[۱۲۹۴ (قمری)]] با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او لقب مُلک‏آرا داد و حکومت [[زنجان]] را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به [[قفقاز]] گریخت و این بار با وساطت [[میرزا حسین خان سپهسالار|میرزا حسین مشیرالدوله]] در [[۱۲۹۶ (قمری)]] به ایران بازگشت. او در سال [[۱۳۱۴ (قمری)]] ‪‪‪‪‪‪‪‪ به جای [[محسن مشیرالدوله]] وزیر [[عدلیه]] شد و دوسال بعد در هنگام اسب سواری به دلیل [[سکته قلبی]] درگذشت.<ref>{{یادکرد-دهخدا|عنوان =ملک آرا | بازیابی =۲۲ اسفند ۱۳۹۰ }}</ref>
 عباس میرزا زیر نظر [[رضاقلی هدایت]] تربیت یافته بود و سواد ادبی خوبی داشت. او کتابی در شرح حال خود نوشته است.