کوتائیسی: تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۴۲°۱۵′ شمالی ۴۲°۴۲′ شرقی / ۴۲٫۲۵۰°شمالی ۴۲٫۷۰۰°شرقی / 42.250; 42.700
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۹: خط ۷۹:


== تاریخ ==
== تاریخ ==
کاوش های [[باستان شناسی]] در قلمرو کوتائیسی نشان می دهد که سکونت انسان ها در این منطقه به دوره ی [[پارینه سنگی]] و [[عصر مفرغ]] می رسد . تاریخ مستند شهر «[[کوتاتیسیوم]]» از قرن سوم پیش از میلاد [[مسیح|حضرت مسیح (ع)]] آغاز می شود . نویسندگان کلاسیک آن را پایتخت پادشاهی [[کولخیس]] می نامند .
کاوش های [[باستان شناسی]] در قلمرو کوتائیسی نشان می دهد که سکونت انسان ها در این منطقه به دوره ی [[پارینه سنگی]] و [[عصر مفرغ]] می رسد . تاریخ مستند شهر «[[کوتاتیسیوم]]» از قرن سوم پیش از میلاد [[مسیح|حضرت عیسی (ع)]] آغاز می شود . نویسندگان کلاسیک آن را پایتخت پادشاهی [[کولخیس]] می نامند .


طی قرن های متمادی کوتائیسی یک مرکز پر رونق بازرگانی بود ، اهمیت آن به سبب وجود راه های کاروان رو و [[رود ریونی]] افزایش می یافت ، کالا های بازرگانی از این شهر ، سواحل [[دریای سیاه]] و شهر [[پوتی]] و از آنجا به نقاط دوردستی چون سواحل [[یونان]] فرستاده می شد .
طی قرن های متمادی کوتائیسی یک مرکز پر رونق بازرگانی بود ، اهمیت آن به سبب وجود راه های کاروان رو و [[رود ریونی]] افزایش می یافت ، کالا های بازرگانی از این شهر ، سواحل [[دریای سیاه]] و شهر [[پوتی]] و از آنجا به نقاط دوردستی چون سواحل [[یونان]] فرستاده می شد .

نسخهٔ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۳۴


کوتائیسی
ქუთაისი
کلیسای کاتولیک کوتائیسی
کلیسای کاتولیک کوتائیسی
پرچم کوتائیسی
پرچم
نشان رسمی کوتائیسی
مهر
مختصات: ۴۲°۱۵′ شمالی ۴۲°۴۲′ شرقی / ۴۲٫۲۵۰°شمالی ۴۲٫۷۰۰°شرقی / 42.250; 42.700{{#coordinates:}}: نمی‌توان بیش از یک برچسب اصلی در صفحه داشت
Country گرجستان
مرکز منطقهٔ باختریایمرتی
مدیریت
 • شهردارGia Tevdoradze
مساحت
 • کل۷۰ کیلومتر مربع (۳۰ مایل مربع)
بلندی
۳۰۰ متر (۱۰۰۰ پا)
جمعیت
 • کل۱۹۲٫۵۰۰
 • تراکم۲٫۸/کیلومتر مربع (۷٫۱/مایل مربع)
منطقه زمانیGeorgian Time
کد پستی
۴۶۰۰
پیش‌شماره(های) تلفن۳۳۱ ۹۹۵+
وبگاه

کوتائیسی (به گرجی: ქუთაისი) مرکز ایالت ایمرتی است و در قسمت شرقی جلگه ی کولخیس واقع شده است . این شهر به سبب اهمیت اقتصادی و جمعیت دومین شهر بزرگ گرجستان است . جمعیت آن در سال ۲۰۰۲ به حدود ۲۱۵۷۰۰ نفر برآورد شده است .[۱]

تاریخ

کاوش های باستان شناسی در قلمرو کوتائیسی نشان می دهد که سکونت انسان ها در این منطقه به دوره ی پارینه سنگی و عصر مفرغ می رسد . تاریخ مستند شهر «کوتاتیسیوم» از قرن سوم پیش از میلاد حضرت عیسی (ع) آغاز می شود . نویسندگان کلاسیک آن را پایتخت پادشاهی کولخیس می نامند .

طی قرن های متمادی کوتائیسی یک مرکز پر رونق بازرگانی بود ، اهمیت آن به سبب وجود راه های کاروان رو و رود ریونی افزایش می یافت ، کالا های بازرگانی از این شهر ، سواحل دریای سیاه و شهر پوتی و از آنجا به نقاط دوردستی چون سواحل یونان فرستاده می شد .

از اواسط قرن هشتم تا نوزدهم ، کوتائیسی ابتدا پایتخت گرجستان غربی و سپس پادشاهی ایمرتی بود . هر چند استحکامات و تدابیر سیاستمداران ایمرتی نتوانست شهر را از تجاوز دشمن و انهدام نجات دهد . در پایان قرن یازدهم ، سلجوقیان آن را به آتش کشیدند و در قرن ۱۳ و ۱۴ ، سپاهیان چنگیز خان و تیمور لنگ شهر را ویران کردند . در دوره ی حکومت شوروی ، کوتائیسی در زمینه های اقتصادی و فرهنگی توسعه ی فراوان یافت ، کارخانه ی اتومبیل سازی ، کارخانه ی تولید محصولات الکترونیکی و پمپ های برقی گریز از مرکز و لوکوموتیو ها ی برقی ، محصولات خود را به خارج از کشور نیز صادر می کردند .[۲]

صنعت

یکی از بزرگ ترین کارخانه های صنعتی این شهر ، کارخانه ی تولید تراکتور های کوچک است که برای شخم زدن باغ ها و تاکستان ها به کار برده می شود و توانایی کار در دامنه های شیبدار را داراست . کارخانه های تولید روغن جلا و رنگ مواد اصلی تولید رنگ های با دوام ، کات کبود ، باریت و چند محصول دیگر را تولید می کنند . کارخانه ی تولید ظروف شیشه ای ، کارخانه ی تولید پارچه و ابریشم ، پوشاک و منسوجات و کارخانه ی تولید کنسرو و میوه و سبزی کوتائیسی از نظر تولید محصول ، اهمیت منطقه ای دارد . در حومه شهر سنگ های تراورتن برای بنای ساختمان ها استخراج می شود .[۳]

کلیسای جامع باگراتی

شهرهای خواهرخوانده

پانویس

  1. دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، گرجستان، ۱۷. [=صفحات کتاب]
  2. دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، گرجستان، ۱۸. [=صفحات کتاب]
  3. دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، گرجستان، ۱۸. [=صفحات کتاب]

منبع

  • وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی . گرجستان. چاپ اول. تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ۱۳۸۸.

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون