رنو در فرمول یک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۱۲

رنو از سال ۱۹۷۷ در گراندپری بریتانیا فعالیت خودش را به عنوان یکی ازتیم‌های شرکت کننده و با حضور یک اتومبیل به رانندگی ژان پی یر ژابوی در سری مسابقه‌های فرمول یک به جهان معرفی کرد، تیم رنو در این فصل در چهار مسابقه دیگر نیز شرکت کرد، اما موفق به کسب هیچ امتیازی نشد.^[۱]

رنو در سال 1978

ژابوی در گراندپری ابالات متحده در واتکینز گلن به مقام چهارم رسید و حداقل امتیازهای تیم را در این فصل به دست آورد.

رنو در سال 1979

ژان پی یر ژابوی اولین پیروزی را برای تیم رنو – و سیستم توربوشارژر – در مسابقه گراندپری فرانسه به دست آورد و رنه آرنو، هم تیمی وی به مقام سوم دست پیدا کرد. تیم رنو این فصل را با کسب مقام ششم قهرمانی سازندگان به اتمام رساند.

رنو درسال 1982

رنو آلن پروست را برای رانندگی در تیم جذب کرد.

رنو در سال 1983

آلن پروست در چهار مسابقه به پیروزی دست یافت و تیم رنو به مقام دوم قهرمانی سازندگان رسید.

رنو درسال 1985

رنو به عنوان یک تیم سازنده از مسابقه‌های کناره گیری کرد، اما همچنان موتورهای تیم لوتوس را تأمین می‌کرد.

رنو درسال 1986

رنو به طور کامل از مسابقه‌های فرمول یک جهان کناره گیری کرد.

رنو در سال 1989

رنو در جایگاه تأمین کننده موتور مسابقه‌ها، با تیم ویلیامز به مسابقات بازگشت.

رنو در در سالهای 1997-1992

موتورهای رنو بر سرنوشت قهرمانی در نیمه سال‌های ۱۹۹۰ تسلط داشتند. در فاصله سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷، تیم‌های ویلیامز و بنتون و سپس تمامی سازندگان حاضر در مسابقه‌های قهرمانی از موتورهای رنو استفاده می‌کردند.

رنو درسال 1996

رنو پس از موفقیت در تأمین موتورهای مسابقه تصمیم گرفت تا دوباره از مسابقه‌های کنار بکشد. هر چند که شرکت رنو مذاکره‌هایی را برای خریداری یک تیم حاضر آغاز کرده بود.

رنو درسال 2000

تیم بنتون اعلام کرد از سال ۲۰۰۲ به طور رسمی جایگاه فعالیت گروه رنو خواهد بود.

رنو درسال 2002

رنو این فصل را پر قدرت شروع کرد و با کسب امتیازهای لازم موفق شد مقام چهارم قهرمانی سازندگان را از آن خود کند.

رنو درسال 2003

تیم رنو برای سه تیم بزرگ این مسابقه‌ها، تبدیل به تهدیدی جدی شد. فرناندو آلونسو موفق شد تا مکان برتر دو رده بندی را از آن خود کند و مسابقه گراندپری مجارستان را نیز با مقام اول به پایان برساند. رنو در این فصل، مقام چهارم قهرمانی سازندگان را از آن خود کرد.

رنو در سال 2004

تیم رنو با ژارنو ترولی در مسابقه گراندپری موناکو به پیروزی رسید، اما پس از نمایش‌های ناموفق این راننده ایتالیایی و زمانی که تنها سه مسابقه تا پایان فصل باقی بود، رنو به همکاری خود با ترولی پایان داد و ژاک ویلنوو را جانشین وی کرد. اما این تدابیر هم مانع از پیش افتادن BAR برای کسب مقام دوم قهرمانی نشد.

رنو درسال 2005

تیم رنو در آغاز مسابقه‌ها، تسلط کاملی بر شرایط داشت و در پی کسب هر دو عنوان قهرمانی بود، هر چند تیم مک لارن در مسابقه‌های آخر از آهنگ حرکت برتری برخوردار بود. فرناندو آلونسو به عنوان جوانترین قهرمان تاریخ مسابقه‌های فرمول یک، جام پیروزی را در دستان خود بالا برد و رنو نیز به عنوان اولین سازنده بزرگ خودرو، موفق شد بالاترین افتخار قهرمانی سازندگان را از آن خود کند.

رنو درسال 2006

تیم رنو از نه مسابقه اول، در هفت مسابقه به پیروزی رسید، اما در نیمه دوم فصل و پس از آن که سیستم بحث انگیز لرزه گیر غیر قانونی اعلام شد، تیم فراری از رنو پیش افتاد. با این همه رنو موفق شد تا هر دو مقام قهرمانی را در رده رانندگان و سازندگان برای خود حفظ نماید. فرناندو آلونسو در پایان فصل تیم را ترک گفت و به مک لارن پیوست.

رنو در سال 2007

عزیمت فرناندو آلونسو با افول ستاره اقبال تیم همراه شد و رنو با کسب نهایی ۱۵۰ امتیاز، مقام سوم را از آن خود کرد که در مقایسه با سال ۲۰۰۶، نتیجه ضعیفی بود. کوالاینن تازه کار که شروعی شکننده را پشت سر گذارده بود، موفق شد فیزیکلا کهنه کار را در سایه خود قرار دهد و تنها حضور تیم بر سکوی پایانی را در ژاپن مرهون خود سازد.

رنو در سال 2008

فرناندو آلونسو به تیم بازگشت تا در کنار نلسون پیکه تازه کار قرار گیرد. وی موفق شد با پیروزی‌های پیاپی در سنگاپور و ژاپن، اتومبیل کم فروغ R28 را به مهره پیروزی تبدیل کند و تیم رنو را با کسب ۸۰ امتیاز، به مکان چهارم رده بندی قهرمانی برساند.

رنو در سال 2009

عدم موفقیت در حفظ شرایط سال ۲۰۰۸. حتی آلونسو نیز به سختی می‌توانست نتایج پرقدرت خود را در روزهای رده بندی به امتیاز تبدیل نماید. پیکه در ماه اوت کنار گذاشته شد و جای خود را به گروژان، راننده سوم تیم داد. فلاویو بریاتوره و پت سایموندز به دلیل تبانی با پیکه در تصادف عمدی مسابقه گراندپری سنگاپور در سال ۲۰۰۸ تیم را ترک کردند.

رنو در سال 2010

اتومبیل مسابقه R30 بعد از آزمایش‌های یکدست و موفقیت آمیز پیش از فصل، به سرعت تبدیل به یکی از مدافعان پیروزی در دستان رابرت کوبیکا شد. هم تیمی وی، ویتالی پتروف، اولین راننده روس مسابقه‌های فرمول یک، نمایش‌های پرهیجانی را در مسابقه‌های اول به اجرا گذاشت، اما فاقد سرعت و ثبات کوبیکا بود. تیم در نهایت موفق به کسب مقام پنجم شد.

رنو در سال 2011

پرونده:LOTUSRENAULT.jpg

Robert Kubica testing the Renault R31 ahead of the ۲۰۱۱ season.

رنو آخرین سهام خود را در تیم به شرکت سرمایه گذاری جنی فروخته‌است، اما به ساخت و تأمین موتور مسابقه و پشتیبانی فنی ادامه می‌دهد. گروه لوتوس اینک حامی عنوان تیم می‌باشد. رابرت کوبیکا، ستاره رانندگی بعد از سانحه در مسابقه رالی، شروع این فصل را از دست داده و نیک هایفلد، راننده کهنه کار فرمول یک جای او را گرفته‌است.^[۲]

منابع

http://www.carnp.com/newsdetail-1159-fa.html http://www.renault.co.ir/Fa/F1New/History.html

پانویس

↑ شرکت رنو در مسابقه‌های فرمول یک
↑ رنو در فرمول یک

[1] شرکت رنو در مسابقه‌های فرمول یک

[2] رنو در فرمول یک

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{Coord|51|55|12|N|1|23|25|W|display=title}}
+{{Coord|۵۱|۵۵|۱۲|N|۱|۲۳|۲۵|W|display=title}}
-[[رنو]] از سال ۱۹۷۷  در [[گراندپری]] [[بریتانیا]] فعالیت خودش را به عنوان یکی ازتیم‌های شرکت کننده و با حضور یک [[اتومبیل]] به رانندگی ژان پی یر ژابوی در سری مسابقه‌های فرمول یک به جهان معرفی کرد، تیم رنو در این فصل در چهار مسابقه دیگر نیز شرکت کرد، اما موفق به کسب هیچ امتیازی نشد.
+[[رنو]] از سال ۱۹۷۷  در [[گراندپری]] [[بریتانیا]] فعالیت خودش را به عنوان یکی ازتیم‌های شرکت کننده و با حضور یک [[اتومبیل]] به رانندگی ژان پی یر ژابوی در سری مسابقه‌های فرمول یک به جهان معرفی کرد، تیم رنو در این فصل در چهار مسابقه دیگر نیز شرکت کرد، اما موفق به کسب هیچ امتیازی نشد.<ref>شرکت رنو در مسابقه‌های فرمول یک</ref>
+[[پرونده:renault crew 2002.jpg|بندانگشتی|اعضای رنو در سال ۲۰۰۲.]]
-<ref>شرکت رنو در مسابقه های فرمول یک</ref>
-[[پرونده:renault crew 2002.jpg|بندانگشتی|اعضای رنو در سال 2002.]]
-==رنو در سال 1978 ==
+== رنو در سال 1978 ==
 ژابوی در گراندپری ابالات متحده در واتکینز گلن به مقام چهارم رسید و حداقل امتیازهای تیم را در این فصل به دست آورد.
 [[پرونده:Renault RS10 1979.jpg|بندانگشتی|چپ|The Renault RS10 was the first [[Turbocharger|turbocharged]] car to win a Grand Prix.]]
 == رنو در سال 1979 ==
 ژان پی یر ژابوی اولین پیروزی را برای تیم رنو – و سیستم توربوشارژر – در مسابقه گراندپری فرانسه به دست آورد و رنه آرنو، هم تیمی وی به مقام سوم دست پیدا کرد. تیم رنو این فصل را با کسب مقام ششم قهرمانی سازندگان به اتمام رساند.
@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 رنو آلن پروست را برای رانندگی در تیم جذب کرد.
-==رنو در سال 1983 ==
+== رنو در سال 1983 ==
 آلن پروست در چهار مسابقه به پیروزی دست یافت و تیم رنو به مقام دوم قهرمانی سازندگان رسید.
 == رنو درسال 1985 ==
-رنو به عنوان یک تیم سازنده از مسابقه های کناره گیری کرد، اما همچنان موتورهای تیم لوتوس را تأمین می‌کرد.
+رنو به عنوان یک تیم سازنده از مسابقه‌های کناره گیری کرد، اما همچنان موتورهای تیم لوتوس را تأمین می‌کرد.
 == رنو درسال 1986 ==
-رنو به طور کامل از مسابقه های فرمول یک  جهان کناره گیری کرد.
+رنو به طور کامل از مسابقه‌های فرمول یک  جهان کناره گیری کرد.
 == رنو در سال 1989 ==
 رنو در جایگاه تأمین کننده موتور مسابقه‌ها، با تیم [[ویلیامز]] به مسابقات بازگشت.
-==رنو در در سالهای 1997-1992 ==
+== رنو در در سالهای 1997-1992 ==
-موتورهای رنو بر سرنوشت قهرمانی در نیمه سال‌های ۱۹۹۰ تسلط داشتند. در فاصله سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷، تیم‌های ویلیامز و [[بنتون]] و سپس تمامی سازندگان حاضر در مسابقه های قهرمانی از موتورهای رنو استفاده می‌کردند.
+موتورهای رنو بر سرنوشت قهرمانی در نیمه سال‌های ۱۹۹۰ تسلط داشتند. در فاصله سال‌های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۷، تیم‌های ویلیامز و [[بنتون]] و سپس تمامی سازندگان حاضر در مسابقه‌های قهرمانی از موتورهای رنو استفاده می‌کردند.
 == رنو درسال 1996 ==
-رنو پس از موفقیت در تأمین موتورهای مسابقه تصمیم گرفت تا دوباره از مسابقه های کنار بکشد. هر چند که شرکت رنو مذاکره هایی را برای خریداری یک تیم حاضر آغاز کرده بود.
+رنو پس از موفقیت در تأمین موتورهای مسابقه تصمیم گرفت تا دوباره از مسابقه‌های کنار بکشد. هر چند که شرکت رنو مذاکره‌هایی را برای خریداری یک تیم حاضر آغاز کرده بود.
 [[پرونده:Giancarlo Fisichella 2007 Britain.jpg|بندانگشتی|راست|[[Giancarlo Fisichella]] driving for the team at the [[2007 British Grand Prix]].]]
@@ خط ۴۱: / خط ۴۱: @@
 == رنو درسال 2003 ==
-تیم رنو برای سه تیم بزرگ این مسابقه ها، تبدیل به تهدیدی جدی شد. [[فرناندو آلونسو]] موفق شد تا مکان برتر دو رده بندی را از آن خود کند و مسابقه گراندپری مجارستان را نیز با مقام اول به پایان برساند. رنو در این فصل، مقام چهارم قهرمانی سازندگان را از آن خود کرد.
+تیم رنو برای سه تیم بزرگ این مسابقه‌ها، تبدیل به تهدیدی جدی شد. [[فرناندو آلونسو]] موفق شد تا مکان برتر دو رده بندی را از آن خود کند و مسابقه گراندپری مجارستان را نیز با مقام اول به پایان برساند. رنو در این فصل، مقام چهارم قهرمانی سازندگان را از آن خود کرد.
-==رنو در سال 2004 ==
+== رنو در سال 2004 ==
 تیم رنو با ژارنو ترولی در مسابقه گراندپری [[موناکو]] به پیروزی رسید، اما پس از نمایش‌های ناموفق این راننده ایتالیایی و زمانی که تنها سه مسابقه تا پایان فصل باقی بود، رنو به همکاری خود با ترولی پایان داد و ژاک ویلنوو را جانشین وی کرد. اما این تدابیر هم مانع از پیش افتادن BAR برای کسب مقام دوم قهرمانی نشد.
 == رنو درسال 2005 ==
 [[پرونده:Fisichella cheste 2006-02.jpg|چپ|بندانگشتی|[[Giancarlo Fisichella]] testing for Renault.]]
-تیم رنو در آغاز مسابقه ها، تسلط کاملی بر شرایط داشت و در پی کسب هر دو عنوان قهرمانی بود، هر چند تیم مک لارن در مسابقه های آخر از آهنگ حرکت برتری برخوردار بود. فرناندو آلونسو به عنوان جوانترین قهرمان تاریخ مسابقه های فرمول یک، جام پیروزی را در دستان خود بالا برد و رنو نیز به عنوان اولین سازنده بزرگ خودرو، موفق شد بالاترین افتخار قهرمانی سازندگان را از آن خود کند.
+تیم رنو در آغاز مسابقه‌ها، تسلط کاملی بر شرایط داشت و در پی کسب هر دو عنوان قهرمانی بود، هر چند تیم مک لارن در مسابقه‌های آخر از آهنگ حرکت برتری برخوردار بود. فرناندو آلونسو به عنوان جوانترین قهرمان تاریخ مسابقه‌های فرمول یک، جام پیروزی را در دستان خود بالا برد و رنو نیز به عنوان اولین سازنده بزرگ خودرو، موفق شد بالاترین افتخار قهرمانی سازندگان را از آن خود کند.
 == رنو درسال 2006 ==
 تیم رنو از نه مسابقه اول، در هفت مسابقه به پیروزی رسید، اما در نیمه دوم فصل و پس از آن که سیستم بحث انگیز لرزه گیر غیر قانونی اعلام شد، تیم فراری از رنو پیش افتاد. با این همه رنو موفق شد تا هر دو مقام قهرمانی را در رده رانندگان و سازندگان برای خود حفظ نماید. فرناندو آلونسو در پایان فصل تیم را ترک گفت و به [[مک لارن]] پیوست.
 == رنو در سال 2007 ==
@@ خط ۶۰: / خط ۵۹: @@
 == رنو در سال 2008 ==
-فرناندو آلونسو به تیم بازگشت تا در کنار نلسون پیکه تازه کار قرار گیرد. وی موفق شد با پیروزی‌های پیاپی در [[سنگاپور]] و [[ژاپن]] ، اتومبیل کم فروغ R28 را به مهره پیروزی تبدیل کند و تیم رنو را با کسب ۸۰ امتیاز، به مکان چهارم رده بندی قهرمانی برساند.
+فرناندو آلونسو به تیم بازگشت تا در کنار نلسون پیکه تازه کار قرار گیرد. وی موفق شد با پیروزی‌های پیاپی در [[سنگاپور]] و [[ژاپن]]، اتومبیل کم فروغ R28 را به مهره پیروزی تبدیل کند و تیم رنو را با کسب ۸۰ امتیاز، به مکان چهارم رده بندی قهرمانی برساند.
 == رنو در سال 2009 ==
@@ خط ۶۶: / خط ۶۵: @@
 == رنو در سال 2010 ==
-اتومبیل مسابقه R30 بعد از آزمایش های یکدست و موفقیت آمیز پیش از فصل، به سرعت تبدیل به یکی از مدافعان پیروزی در دستان رابرت کوبیکا شد. هم تیمی وی، ویتالی پتروف، اولین راننده روس مسابقه های فرمول یک، نمایش های پرهیجانی را در مسابقه های اول به اجرا گذاشت، اما فاقد سرعت و ثبات کوبیکا بود. تیم در نهایت موفق به کسب مقام پنجم شد.
+اتومبیل مسابقه R30 بعد از آزمایش‌های یکدست و موفقیت آمیز پیش از فصل، به سرعت تبدیل به یکی از مدافعان پیروزی در دستان رابرت کوبیکا شد. هم تیمی وی، ویتالی پتروف، اولین راننده روس مسابقه‌های فرمول یک، نمایش‌های پرهیجانی را در مسابقه‌های اول به اجرا گذاشت، اما فاقد سرعت و ثبات کوبیکا بود. تیم در نهایت موفق به کسب مقام پنجم شد.
 == رنو در سال 2011 ==
 [[پرونده:LOTUSRENAULT.jpg|بندانگشتی|راست|[[Robert Kubica]] testing the [[Renault R31]] ahead of the {{F1|۲۰۱۱}} season.]]
 رنو آخرین سهام خود را در تیم به شرکت سرمایه گذاری جنی فروخته‌است، اما به ساخت و تأمین موتور مسابقه و پشتیبانی فنی ادامه می‌دهد. گروه لوتوس اینک حامی عنوان تیم می‌باشد. رابرت کوبیکا، ستاره رانندگی بعد از سانحه در مسابقه رالی، شروع این فصل را از دست داده و نیک هایفلد، راننده کهنه کار فرمول یک جای او را گرفته‌است.<ref>رنو در فرمول یک</ref>
 == منابع ==
 http://www.carnp.com/newsdetail-1159-fa.html
 http://www.renault.co.ir/Fa/F1New/History.html
 == پانویس ==