سلاح دوش‌پرتاب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:AT4 rocket launcher.jpg|thumb|300px|موشک‌انداز دوش‌پرتاب از نوع لوله‌باز که مشکل [[واپس‌زنی]] در آن‌ها حل شده‌است.]] |
[[پرونده:AT4 rocket launcher.jpg|thumb|300px|موشک‌انداز دوش‌پرتاب از نوع لوله‌باز که مشکل [[واپس‌زنی]] در آن‌ها حل شده‌است.]] |
||
'''موشک دوش‌پرتاب''' [[پرتابه|پرتابه‌ای |
'''موشک دوش‌پرتاب''' [[پرتابه|پرتابه‌ای]] است که با موشک‌انداز به سوی هدفی شلیک می‌شود و اندازهٔ آن به صورتی است که انسان می‌تواند آن را بر شانه خود حمل و شلیک کند. |
||
سلاح‌های دوش‌پرتاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: [[توپ بدون لگد]] که به شکل لوله‌ای باز است و گازهای واکنشی پرتاب از پشت آن خارج می‌شود و از گلوله‌های معمولی استفاده می‌کند و نوع دوم سلاح‌هایی که از سیستم [[آر.پی.جی]] یا گلوله‌های دارای پیشرانه [[راکت]] استفاده می‌کنند. در این سلاح‌ها شلیک به وسیله مقدار کمی مواد منفجره یا با سیستم فشار گاز انجام می‌شود و پس از اینکه راکت مسافتی را طی کرده و از شخص |
سلاح‌های دوش‌پرتاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: [[توپ بدون لگد]] که به شکل لوله‌ای باز است و گازهای واکنشی پرتاب از پشت آن خارج می‌شود و از گلوله‌های معمولی استفاده می‌کند و نوع دوم سلاح‌هایی که از سیستم [[آر.پی.جی]] یا گلوله‌های دارای پیشرانه [[راکت]] استفاده می‌کنند. در این سلاح‌ها شلیک به وسیله مقدار کمی مواد منفجره یا با سیستم فشار گاز انجام می‌شود و پس از اینکه راکت مسافتی را طی کرده و از شخص شلیک کننده فاصله گرفت فیوز آن فعال شده و روشن می‌شود و پس از آن نیروی پیشرانه گلوله از راکتی که پشت کلاهک جنگی قرار گرفته تأمین می‌شود. انواع پیشرفته‌تر این راکت‌ها به سیستم هدایتی مجهزند و به عنوان موشک دوش‌پرتاب شناخته می‌شوند و بقیه قابلیت هدایت شوندگی ندارند و مسیر آن‌ها با نشانه‌گیری مشخص می‌شود. بعضی از انواع راکت‌های دوش‌پرتاب (مثل [[ام-۷۲ لا]]) یک‌بار مصرف و برخی نیز (مانند [[آرپی‌جی-۷]]) قابل استفاده دوباره هستند. |
||
انواع کوچکتر و بدون سیستم هدایتی معمولا در جنگ‌های نزدیک و برای مسافت‌های کوتاه کاربرد دارند و موشک‌های بزرگتر و هدایت‌شونده بیشتر برای مسافت‌های طولانی استفاده می‌شوند. کاربرد اصلی این سلاح در جنگ‌های ضدتانک است هرچند علیه تأسیسات و بناها هم تأثیرگذارند. |
|||
انواع پیشرفته‌تر این راکت‌ها به سیستم هدایتی مجهزند و به عنوان موشک دوش‌پرتاب شناخته می‌شوند و بقیه قابلیت هدایت شوندگی ندارند و مسیر آن‌ها با نشانه‌گیری مشخص می‌شود. بعضی از انواع راکت‌های دوش‌پرتاب (مثل [[ام-۷۲ لا]]) یک‌بار مصرف و برخی نیز (مانند [[آرپی‌جی-۷]]) قابل استفاده دوباره هستند. |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۵۵
موشک دوش‌پرتاب پرتابه‌ای است که با موشک‌انداز به سوی هدفی شلیک می‌شود و اندازهٔ آن به صورتی است که انسان می‌تواند آن را بر شانه خود حمل و شلیک کند.
سلاح‌های دوش‌پرتاب به دو دسته تقسیم می‌شوند: توپ بدون لگد که به شکل لوله‌ای باز است و گازهای واکنشی پرتاب از پشت آن خارج می‌شود و از گلوله‌های معمولی استفاده می‌کند و نوع دوم سلاح‌هایی که از سیستم آر.پی.جی یا گلوله‌های دارای پیشرانه راکت استفاده می‌کنند. در این سلاح‌ها شلیک به وسیله مقدار کمی مواد منفجره یا با سیستم فشار گاز انجام می‌شود و پس از اینکه راکت مسافتی را طی کرده و از شخص شلیک کننده فاصله گرفت فیوز آن فعال شده و روشن می‌شود و پس از آن نیروی پیشرانه گلوله از راکتی که پشت کلاهک جنگی قرار گرفته تأمین می‌شود. انواع پیشرفته‌تر این راکت‌ها به سیستم هدایتی مجهزند و به عنوان موشک دوش‌پرتاب شناخته می‌شوند و بقیه قابلیت هدایت شوندگی ندارند و مسیر آن‌ها با نشانه‌گیری مشخص می‌شود. بعضی از انواع راکت‌های دوش‌پرتاب (مثل ام-۷۲ لا) یک‌بار مصرف و برخی نیز (مانند آرپی‌جی-۷) قابل استفاده دوباره هستند.
انواع کوچکتر و بدون سیستم هدایتی معمولا در جنگ‌های نزدیک و برای مسافت‌های کوتاه کاربرد دارند و موشک‌های بزرگتر و هدایت‌شونده بیشتر برای مسافت‌های طولانی استفاده می‌شوند. کاربرد اصلی این سلاح در جنگ‌های ضدتانک است هرچند علیه تأسیسات و بناها هم تأثیرگذارند.
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Shoulder-fired missile». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.