بیگلربیگی

بیگلربیگی، یکی از منصب‌های لشکری در ایران از قرن هفتم تا دوازدهم هجری، به معنی حاکم و فرمانده نظامی ایالات بزرگ و سرحدها و گاه فرمانده کل قوا. بیگلربیگی (بیگ بیگها) واژه‌ای ترکی است که گاه با امیرالامرا (امیرامیران یا میرمیران) و گاه با سردار، امیر اُلُوس (=قبیله ) به گونه‌ای مترادف به کار رفته است. برخی یکی از معانیِ بیگ را امیر دانسته و برخی دیگر برآن‌اند که واژه بیگ به کسی اطلاق می شده که قرار بوده در آینده امیر شود. بر پایه شواهدِ موجود، سابقه کاربرد این واژه به دوره سلطنت علاءالدین کیقباد (۶۱۶- ۶۳۴) از سلجوقیان روم بازمی‌گردد.

منبع

• کلاوس میشائل رهربرن، نظام ایالات در دوره صفویه، ترجمه کیکاوس جهانداری، تهران ۱۳۵۷
• دانشنامه جهان اسلام

در زمان قاجاریه نیز استانداران هر شهر را بیگلر بیگ آن شهر می نامیدند به همین سبب است که در اکثر شهر های ایران مانند تبریز کرمانشاه اصفهان زنجان اردبیل و غیره طایفه ای با این نام وجود دارد که از لحاظ خویشاوندی با سایر بیگلری ها در شهرهای دیگر بیگانه هستند