محفل روحانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ربات:افزودن الگو دیگر کارکردهای روحانی |
جز ربات:برداشتن پیوند به خود |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''محفل روحانی''' هیئت ۹ نفره [[بهائی]] است که با [[انتخابات بهائی]] انتخاب می‌شود و وظیفه اداره امور جامعه بهائی را بر عهده دارد. |
'''محفل روحانی''' هیئت ۹ نفره [[بهائی]] است که با [[انتخابات بهائی]] انتخاب می‌شود و وظیفه اداره امور جامعه بهائی را بر عهده دارد. |
||
[[بهاییان]] تأسیسات رسمی [[روحانی|روحانیت]] را مردود می‌داند و بنابراین وظایف اداری که در مذاهب دیگر به طور سنتی در حوزه مسؤولیت روحانیون می‌باشند، در بین بهائیان بر عهدة |
[[بهاییان]] تأسیسات رسمی [[روحانی|روحانیت]] را مردود می‌داند و بنابراین وظایف اداری که در مذاهب دیگر به طور سنتی در حوزه مسؤولیت روحانیون می‌باشند، در بین بهائیان بر عهدة محفلهای روحانی هستند . محفلهای روحانی به نظارت بر امور داخلی بهاییان و اداره امور مالی ایشان می‌پردازند و به عنوان کانال رتباطی میان نهادهای محلی، ملی و بین‌المللی عمل می‌کنند. محفلهای روحانی محلی همچنین اختیارات لازم را به افراد، کمیته‌ها و گروههای ویژه برای انجام خدمات محلی مانند امور آموزشی، انتشارات، ترویج تعلیمات بهایی، مشاوره ازدواج و جمع‌آوری اعانات اعطا می‌کنند. به طور خلاصه، محفل‌ها نقش اداره امور جامعه بهایی را بر عهده دارند.<ref>دیانتی ممنوع؛ آزار و تعقیب بهائیان در ایران، مرکز اسناد حقوق بشر ایران؛ ص ۸</ref> |
||
این جمع قسمتی از [[نظم اداری بهائی]] و [[تشکیلات بهائی]] است. محفل بر دو گونه‌است: «محفل روحانی محلی» و «محفل روحانی ملی» |
این جمع قسمتی از [[نظم اداری بهائی]] و [[تشکیلات بهائی]] است. محفل بر دو گونه‌است: «محفل روحانی محلی» و «محفل روحانی ملی» |
||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۰۳:۱۰
محفل روحانی هیئت ۹ نفره بهائی است که با انتخابات بهائی انتخاب می‌شود و وظیفه اداره امور جامعه بهائی را بر عهده دارد.
بهاییان تأسیسات رسمی روحانیت را مردود می‌داند و بنابراین وظایف اداری که در مذاهب دیگر به طور سنتی در حوزه مسؤولیت روحانیون می‌باشند، در بین بهائیان بر عهدة محفلهای روحانی هستند . محفلهای روحانی به نظارت بر امور داخلی بهاییان و اداره امور مالی ایشان می‌پردازند و به عنوان کانال رتباطی میان نهادهای محلی، ملی و بین‌المللی عمل می‌کنند. محفلهای روحانی محلی همچنین اختیارات لازم را به افراد، کمیته‌ها و گروههای ویژه برای انجام خدمات محلی مانند امور آموزشی، انتشارات، ترویج تعلیمات بهایی، مشاوره ازدواج و جمع‌آوری اعانات اعطا می‌کنند. به طور خلاصه، محفل‌ها نقش اداره امور جامعه بهایی را بر عهده دارند.[۱]
این جمع قسمتی از نظم اداری بهائی و تشکیلات بهائی است. محفل بر دو گونه‌است: «محفل روحانی محلی» و «محفل روحانی ملی»
تا کنون بیش از ۲۰۰۰۰ محفل محلی و بیش از ۱۸۰ محفل ملی در جهان تشکیل شده‌است.[۲]
تاریخچه
دستور تشکیل محافل توسط بهاءالله در کتاب اقدس داده شده است و حداقل تعداد اعضای این جمع را ۹ نفر اعلام می‌کند. اولین محفل روحانی رسمی در طهران و در سال ۱۸۹۷ تحت نظر عبدالبهاء و توسط حاجی آخوند از ایادیان امرالله تشکیل شد. به خاطر آزار و اذیت بهائیان ایران این محفل هم وظیفه محلی و هم ملی را بر عهده گرفت. محفل روحانی ایران در سال ۱۳۶۲ و پس از انقلاب، توسط نظام جمهوری اسلامی در ایران غیر قانونی اعلام شد و پس از آن جمع جایگزین و عموما ۳ نفره یاران ایران مسئولیت اداره امور جامعه بهائی را بر عهده گرفت.
وظایف
شوقی افندی، ولی امرالله وظایف این جمع را اینگونه بیان می‌کند:
«وظایف محافل روحانیه که در بلدان شرق به تبشیر دین الله مشغولند در الواح مقدسه مصرح و مثبوت. تحسین اخلاق است و تعمیم معارف. ازاله جهل و نادانی و دفع تعصبات است و تحکیم اساس دین حقیقی در قلوب و نفوس. اعتماد بر نفس است و اجتناب از تقلید. حسن ترتیب و نظم در امور است و تمسک بلطافت و نظافت در جمیع احوال و شئون. راستی و صداقت است و جرأت و صراحت و شجاعت. ترویج صنعت و زراعت است و تشیید ارکان تعاون و تعاضد. حریت و ترقی عالم نساء است و تعلیم اجباری اطفال از بنین و بنات. استحکام اصول مشورت در بین تمام طبقات است و دقت در حسن معاملات. تأکید در امانت و دیانت است و صدق نیت و طیب طینت و نجات از قیود عالم طبیعت. تقدیس و تنزیه از شرور و مفاسد قویه مستولیه بر بلاد غرب است و تمسک بر اعتدال در جمیع شئون و اوقات. تفنن و تدقیق در علوم و فنون عصریه‌است و حصر نظر در ترویج مصالح جمهور. تمعن و تفرس در الواح سماویه‌است و تطبیق نصوص الهیه بحالات و اوضاع و شئون حالیه هیأت اجتماعیه. عدم مداخله در امور مشوشه احزاب است و عدم اعتنا و تعرض بمخاصمات سیاسیه و منازعات مذهبیه و مبادی سقیمه اجتماعیه حالیه‌است. صداقت و اطاعت قلباً و لساناً باحکام مشروعه دولت و حکومت است و احتراز از مسلک و افکار و آراء واهیه مقلدین و متجددین. احترام و توقیر و تمجید و پیروی ارباب هنر و صنعت است و تکریم و تعزیز صاحبان علوم و معارف. حریت وجدانست و عدم تنقید و تعرض بعقائد و رسوم و عادات افراد و اقوام و ملل. اینست از جمله احتیاجات ضروریه امم شرقیه. اینست وظایف مبرمه محتومه اصلیه امنای رحمن، نمایندگان بهائیان، اعضای محافل روحانیه»[۳]
محفل روحانی محلی
وظیفهٔ محفل روحانی محلی سرپرستی همهٔ فعالیتهای محلی بهائیان از قبیل تبلیغ آئین بهائی، رهبری برنامه‌های آموزشی، انجام امور انتشارات و تألیفات، راهنمایی امور معنوی، استفاده از صندوق تبرعات، ارائهٔ نظریات به بهائیان در مورد مقررات و تعالیم بهائی و ... می‌باشد.[۴]
محفل روحانی ملی
وظایف محافل روحانی ملی نیز به مانند محفل روحانی محلی، ولی در سطح وسیع‌تر است. به علاوهٔ آنکه این محافل بر محافل محلی نیز نظارت دارند.[۴]
تعداد محافل روحانی ملی در دنیا
| سال | تعداد محافل روحانی ملی[۵][۶][۷] |
|---|---|
| ۱۹۲۳ | ۳ |
| ۱۹۳۶ | ۱۰ |
| ۱۹۵۳ | ۱۲ |
| ۱۹۶۳ | ۷۰ |
| ۱۹۷۳ | ۱۱۳ |
| ۱۹۷۹ | ۱۲۵ |
| ۱۹۸۸ | ۱۴۸ |
| ۲۰۰۱ | ۱۸۲ |
| ۲۰۰۸ | ۱۸۴ |
وظایف بهائیان در قبال محافل روحانی
شوقی افندی در مورد اطاعت بهائیان از محفل روحانی درخواست کرده‌است که آن‌ها اعضای محفل را در تمام امور، نمایندگان خود بدانند و امینان خداوند حساب کنند و هر حکمی را که محفل روحانی صادر کرده‌است با دل و جان انجام دهند و در رفع کدورت‌ها و اختلاف‌ها در جامعه بهائی، اعضای محافل را همیاری کنند.[۸]
شرایط تشکیل محافل روحانی
شوقی افندی در مورد شرایط تشکیل محفل روحانی گفته‌است:
«... در هر بلده و قریه که عدّهٔ مومنین از رجال از سن بیست و یک و مافوق آن از نُه تجاوز نموده، محفلی روحانی در نهایت روحانیت و صفا و حکمت و متانت تأسیس گردد.» نساء نیز حسب الامر شوقی ربانی می‌توانند در محافل روحانی محلی و ملی انتخاب شوند.[۸]
انتخابات محافل روحانی
شوقی افندی در مورد انتخابات محافل چنین می‌گوید:
«در ایام رضوان چون میعاد تجدید انتخابات محافل محلی و مرکزی رسد، به دل و جان به این امر خطیر من دون استثناء و استعفا اقدام کنند ...»[۸]
همچنین در جایی دیگر گفته‌است:
«عزت و تقدم جامعهٔ بهائیان منوط به انتخاب نفوس سلیمهٔ مؤمنهٔ فعّاله‌است. انتخاب محفل امری است سری، آزاد، عمومی.» [۹]
همچنین یاد آور شده‌است:
«زنهار زنهار رائحهٔ منتنهٔ احزاب و ملل خارجهٔ بلاد غرب و شئونات و عوائد و رسوم مضرّه شان از قبیل آنتریک و پارتی بازی و پروپاگاند که حتی اسمش کریه‌است به جمع احبّا رسد و در نفوس یاران ادنی اثری نماید و روحانیت را به کلی سلب نماید. ...»[۱۰]
منبع‌ها
- ↑ دیانتی ممنوع؛ آزار و تعقیب بهائیان در ایران، مرکز اسناد حقوق بشر ایران؛ ص ۸
- ↑ آموزه‌های نظم نوین جهانی بهائی. ص۳۰۳، سال انتشار: ۲۰۰۶ میلادی
- ↑ لوح ۳۰ ک ۲ - ۱۹۲۶ بواسطه محفل روحانی مرکزی، محافل روحانی ایران
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ویلیام هاچر و دوگلاس مارتین، «دیانت بهائی آئین فراگیر جهانی»، صفحهٔ ۱۸۸-۱۸۹
- ↑ Hassall, Graham, Asia Pacific Bahá'í Studies (به انگلیسی) (Research notes ed.)
{{citation}}:|مقاله=ignored (help); External link in|مقاله=|title=(help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) Retrieved on 2008-12-21. - ↑ Baha'i World Statistics ۲۰۰۱ by Baha'i World Center Department of Statistics, ۲۰۰۱-۰۸
- ↑ The Life of Shoghi Effendi by Helen Danesh, John Danesh and Amelia Danesh, Studying the Writings of Shoghi Effendi, edited by M. Bergsmo (Oxford: George Ronald, 1991)
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینهٔ حدود و احکام صفحهٔ ۵۸-۶۳
- ↑ فاضل مازندرانی، امر و خلق جلد ۴، ص۳۶۱
- ↑ آموزه‌های نظم نوین جهانی بهائی، ص۳۰۴