صومعه: تفاوت میان نسخهها
ایلیا 2010 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Luckas-bot (بحث | مشارکتها) جز r2.7.1) (ربات: افزودن be-x-old:Манастыр (суполка) |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[az:صوما، اهر]] |
[[az:صوما، اهر]] |
||
[[be:Манастыр]] |
[[be:Манастыр]] |
||
[[be-x-old:Манастыр (суполка)]] |
|||
[[bg:Манастир]] |
[[bg:Манастир]] |
||
[[br:Manati]] |
[[br:Manati]] |
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۰۱:۲۶
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
صومِعِه یا دِیر سازهای است که راهبها و راهبهها تحت سرپرستی بک رئیس مرد یا زن زندگی میکنند. در قرون وسطی صومعههای بسیاری در سراسر اروپا ساخته شدند. بعضی از صومعهها کلیساهای زیبایی داشتند که زیر نظر آنها اداره می شدند. یک صومعه اغلب دارای یک محوطه باز با تالار بزرگ، ایوان سرپوشیده برای قدم زدن، مطالعه و تفکر راهبان و یک خوابگاه برای استراحت آنها بود. درون صومعه آشپزخانه، اصطبل، انبار و اتاق میهمان نیز وجود داشت و درون دیوارهای آن باغچههای صیفی جات ایجاد شده بودند. راهبها غذای خود را در سالن بزرگ غذاخوری صرف می کردند. آنها هر نوع کاری از جمله نظافت، آشپزی، نجاری، کشاورزی و پرورش زنبور عسل انجام می دادند. بعضی از صومعهها به خاطر محصولاتشان مانند دارو و پنیر معروف بودند. راهبها از معدود افراد باسواد آن روزگار بودند و دستخط و کتابهای مصور آنها بسیار گرانقیمت بود. در طی سالهای 1524 تا 1540، به دستور هنری هشتم تمام صومعههای انگلستان تعطیل شدند و مالکیت زمین هایشان نیز از بین رفت.
نکات جالب
- هوای صومعهها بسیار سرد بود. احتمالاً در زمستان گرم نگهداشتن اتاقها برای راهبها کار بسیار دشواری بوده است.بجز داخل درمانگاه که بیماران مراجعه میکردند، در آشپزخانه و اتاق نشیمن و جاهای دیگر اجازه روشن کردن آتش داده نمیشد و راهبها هر بار فقط چند دقیقه اجازه داشتند در اتاق گرم به سر ببرند.